Jillis Noozeman: Lichte Klaertje. Amsterdam, 1645.
Uitgegeven door dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton068140 — Ursicula
Een herdruk verscheen in 1650; deze verbeterde druk ligt ten grondslag aan de uitgave met inleiding en annotaties door Arjan van Leuvensteijn en Jeanine Stuart, in boekvorm verschenen (Uitgaven Stichting Neerlandsitiek VU / Nodus Publikationen, Amsterdam / Münster 1999); hiervan hier een pdf.
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd
met een asterisk. De fractuurletter is in een aparte kleur weergegeven.
Continue
[fol. A1r]

I. NOOSEMANS

LICHTE

KLAERTjE.

Gespeelt op d’Amsterdamse Schouburg,
den 16 October, 1645.

[Vignet: Perseveranter]

t’ AEMSTELDAM,

By Jacob Lescaille, Boekverkooper op den Middeldam, in ’t
Schultboek, in ’t jaer M D C XLV.



[fol. A1v]

PERSONAGIEN.

Lichte Claertje, vrou van Goose.
Goose haest gepayt.
Jeuriaan, Goosens knecht.
Caerel, Pol van Claertje.
Maeyken, Brabantse waerdin.
Joris, Roffiaen van Maeyken.
Schout en
Dienaers.
Continue
[fol. A2r]

LICHTE CLAERTjE,

Op het spreeckwoort:

Sieje ’t visje tast het aen,
          Of anders sal ’t u wel ontgaen.

Claertjen, Goosen, Ieurriaen.
Cla. HOe vaerje Man, wat schort’er noch, sulje haest voort raecken?
Goos. Ick bedenck wat ick meer van doen heb.
Cla. Men sou eer een vaendel volckx riet maecken
    Als jou, wat veur sulcken gestel, ’t is geen Oostindise reys;
    Ghy comt licht morgen weer;
Goos. De picken op u vleys,
    (5) Men kan in een nacht so veel krijgen, als somtijts in al sijn daegen,
    Het lijf heet valck: o ick soeck niet reuckeloos mijn jonge leven te waegen,
    Maer wijf ’k ga nou van huys, en siet ick laetje voocht,
    Doch is ’t datje ’t ambacht wel bedient, soo wordje licht altijt so verhoocht.
Ieur. Dat mijn baes wijs was, hy most aen alle kisjes slooten hangen als hy uyt wou vaaren,
    (10) Dan sou hy onder weech gerust zijn;
Cla. Voor niet krijghje soo vroech witte haare,
    ’K sech al te met Esels grijse jonck, maer het komtje daer niet van daen,
    ’t Is van onnutte hartseer, en dat doeje u selver aen.
Goos. De Stuurman die aen ’t roer sit is de wacht bevoolen,
    En so is ’t met mijn, want doolden ick, het sou hier alles doolen,
    (15) Daer behoort wat meer tot dansen als een paer schoenen, of je mist,
    En de man, die maer alleen voor de koele wijn sorgt, sietmen dat after ’t net vist.
Cla. Datje een slampamster van een wijf hat, so mocht men u kloekheyt prijsen.
Ieur. Juyst eraden, als men iemant van die natuur socht, behoeftme maer op u te wijsen.
Goos. Nou bewaer jou kuysheyt, siet, het wortje alles vertrout.
Cla. (20) Heer! hoe sinje dus achterkousigh, ik benje immers so trou als gout,
Ieur. Dat ’s waer, want gout laet hem dikwils van veele hand’len,
    Soo dunkme doeje oock, ick weet wat vanje wand’len.
Goos. Wel aen, de reys moet sijn, hoe noo ick scheyden kan,
Cla. En hoeje mijn mistrout, so komt my ’t schreyen om u scheyden an.
Ieur. (25) Van blijtschap, denck ick om dat het voor u oopen hof sal weesen,
    Want nou ick mee moet, kunje met u vrientjes smullen sonder vreesen.
Cla. Wat maeckt de geck, om een Haerlemse reys, al groote omme-slach.
Goos. Wat sechje vrou?
[fol. A2v]
Cla. Dat ick niet lijden mach,
    Datje so veel over hoop haelt, och ’k vrees datje eeuwig uyt sult blijven.
Ieur. (30) Mocht dat schien, wie sou ’er meerder vreucht, op aert, als gy, bedrijven.
Goos. Mijn laersen, mijn rapier, is dat al by der hant?
Ieur. Ja Heer.
Goos. Mijn orloogie,
Ieur. Die is hier,
Cla. Dat ’s recht mijn eygen Sant,
    So sulje jou op geen plaetse, sou ick hoope, vergissen;
    Maer ofje een halve dag langer bleef?
Goos. So sal ick niet missen,
    (35) Of laten u weeten hoe het met mijn gesontheyt al staat.
Cla. Daer smaeckt een kusjen op, maer datje ’t niet en laet,
    Of anders sal ick my, in u afsijn, niet troosten laten.
Ieur. Och! backstien, datje so hart om bijten zijt, leege vaten
    Met tranen schreytse vol, sy doeckt hem na haer sin.
Goos. (40) Mijn dienaer sijnje reet?
Cla. Hoe raeckt hy weg?
Goos. Wat seyt mijn vrindin?
Cla. Dat ick wel wou dat ickje weer sagh,
Goos. Och dat ick scheyen moet!
Ieur. Speckstruyf
    Is dat geen gladde kost, mijn aldergrootste gecks kuyf;
    Holla, ’k meen miestertje, wat valt dit scheyen suur.
Goos. Nu hartje lief, adjeu;
Cla. Hoe verlang ick na u komende uur:
Ieur. (45) Ja als een Schoenmaeckers knecht na een paer kurckte muylen.
Goos. Noch eens adieu gesoent, wel hey, ghy moet niet huylen,
    Adieu wijfje; weest wel gemoet.              Goose, en Ieuriaan binnen.
Cla. Adieu: achter sien ickje lest,
    Gae heen gy dreutelaer, gy gortentelder, gy rochel in de test.
    Al hiel ick mijn wat bang, ick meenden ’er niet ientje,
    (50) De tongh was by mijn man, maer ’t hartje by mijn vrientje,
    By Caerel, die de naem in ’t leger voeren mag,
    Om dat hy nimmermeer hem schuyl maeckt voor een slag.
    Och! eerder dat ick sou al sijn omhelsing derve,
    So wou ick liever strack voor ieders oogen sterven.        Caerel uyt.
    (55) Waer of hy nu vertoeft? of sou hy iewers sijn
    Te praten, of by bier, of in de koele wijn.
    ’t Is wel, ick sal het weeder houden in gedachten,
    Dat hy my nu alleen, doet na sijn komste wachten,
    Seyd’ ick hem gist’ren niet dat hy op dese tijt
    (60) Sou komen.
Cae. Harteblat, wat ’s d’oorsaeck dat ghy sijt
[fol. A3r]
    Gebeeten op u vrunt, heb ick het dus verkurven?
Cla. Neen lief, de jalousi die heeft het seggen durven,
    Want waerje van mijn zijt, so schijn ick hoofdeloos.
Cae. En als ghy mijn weer siet?
Cla. Dan sieje dat ick bloos
    (65) Van vreuchde.
Cae. Lief.
Cla. Mijn troost.
Cae. O vrind’lijck trecke-becke!
Cla. Hebje hier lang gestaen?
Cae. Ja, ’k sach u man vertrecken,
    En schiep een groot vermaeck in sijn toestel, en sorg.
Cla. Hy merckt al wat ’er is in huys, maer ’k blijf u borg,
    Hoe nau dat hy het mickt, dat hy niet heel sal weeten,
    (70) Wat vreugde dat wy doen, of wat wy leckers eeten.
Cae. Dat ’s recht, want het waer spijt dat ghy u hert alleen
    Sout knaege, en dan noch by so een bloet, daer geen
    Vermaeck voor vrou in is, ’t is goet dat dese stryer
    Wel ’t wijve sleutel draeght, maer gun haer aen een vryer.
Cla. (75) Na Lubeck dat is best met sulcke lompe maets,
Cae. Niet waer, mijn beckje, want sy neeme veel de plaets
    Van duske lansy knechts, hoe wel sommige vrouwe
    Om reeden, doch met leet, haer kuyse mont toe houwe;
    Want hy schent ’t aensicht, die sijn eygen neus af bijt,
    (80) Doch in het heymelijck, ghelijck het spreeckwoort seyt,
    Is meeste arremoe, maer is hier ’t praeten veylich?
Cla. So seer niet, kom in huys mijn soete vrient, mijn heylich,
    Dan sal ick met ’er haest mijn prullen, en mijn goet
    Wech doen, en peuren stracx met u mijn lief te voet
    (85) Waer dat ghy wilt, laet ons uythuysigh vreugde raepen,
    So sal hier niemant onse vryery betraepen.
Binnen.


Goosen, en Ieuriaan.
Goos. Maer Jeurryaen, dunckt jou dan het raetsaemste, dat wy in Stat blijven?
Ieur. Wel ja, laet ons eens sien wat vrou al mach bedrijven,
    O ick heb een galg in mijn oog, ’t gaet t'huys niet als ’t behoort.
Goos. (90) Maer sachje niet wat droefheyt dat sy maeckten?
Ieur. Niet een woort
    En meentse, luyt gekreeten, haest vergeeten,
    De vrouwen hebben lange rocken, maer korte memoryen, dat moetje weeten.
Goos. Heeftse dan so veel linckermande, en drumpeljuffers aen haer snoer?
Ieur. Daer hebje ’t niet, o neen, dat ’s ballast op de vloer,
[fol. A3v]
    (95) Denckt oock niet dat de vrou alleen het huys sal bewaeren,
    Aepsstarten, och sy vreest dat haer de nacht-merry mocht beswaeren,
    En daerom neemtse een loutre dach-heynst, die haer daer van bevrijt,
    Gelijk de stijfster, die van de doovekole lucht droncke wiert, haer oock so maeckte de vervaertheyt quijt.
Goos. Moy ekalt, so segje dat mijn wijf sou hoere-parte speelen.
Ieur. (100) Ick sech het niet, sy weet het best, als die de koele mey om gaet deele,
Goos. Ick heb ’er voor gesorcht, maer hebjet dan gesien?
Ieur. Daer heeft geen derde by van doen, ick laetse saem betien.
Goos. Hebje dan wat gehoort?
Ieur. Niet veel, maer d’onderlaege,
    En al de betstee dreunt, en kraeckt somtijts by vlaegen,
    (105) Wanneer ghy sijt te wacht, dan hoor ick altemet
    Een praetje, maer ick denck vrou raeskalt op het bet,
    Om datse jou onbeert, oock hoor ick dickwijls of ’t spoore ware rinckelen;
    Doch ’k treck ’t hooft onder deck, en sech daer tijt de droes met belle weer aen ’t hinckelen,
    Dan hoor ik deure somtijts klappen, maer ’k meen datse van de wint open gaen;
    (110) En lest sagh ’k in jou kamer, toenje uyt waert, twee schoene met een paer toffels staen,
    Maer ’k docht ’t sinne vrous muyle met hoogh hielde dunne schoenen,
Goos. Die draeght sy niet, de pocke schen de hoer, laet s’ haer van and’ren soenen,
Ieur. Dat doense misschien al, dat volcht nae sulcken daet.
Goose. Maer hebje niet gehoort, waer sy by wijle gaet?
Ieur. (115) Neen, maer ’k sie somtijts een Brabants herteken koome,
    Daer heeftse ’t dan so drock mee, als vrijsters, die wat van haer vrijers hebben vernoomen,
    Daer peurt sy wel mee uyt voor een uur vier, of vijf.
Goose. Wat neeringh doet die sloor, wat is het voor een wijf?
Ieur. Een eerlijck kroechje houtse, op datmen van geen dorst sou smachten,
    (120) En daer by laetse oock burgers en reysende luy vernachten.
Goos. Accie genoeg, maer weetje oock waer dat herbergjen is.
Ieur. Wel ja, mijn lieve baes, lustje wat groens, ghy komt u leeven niet mis.
    Niet dat sy hoeren in huys hout, maer sy weet de soete Truytjes so te halen,
    Want sy heeft bortjes tot harent, en dieje dan hebben wilt, moetje na sijn gelt betalen.
Goos. (125) Gort ik sou so gare kuyt of haring hebben, en weete of ’er mijn wijf oock komt.
Ieur. O baesje weetje geen raet, wel loopt ’er eens vermomt,
Goos. Bloet Jeuriaen, datje wist hoe wy dit aen souden vangen,
    Ick souje byloo tot een vereering een hoet met een nieuwe mantel langen.
Ieur. Dat woort heeft klem, om gelt is ’t dat ick dien;
    (130) Hoor miester, laeten wy ons daedelijck als lier-luy verklien,
    Hier by woont een snaeck van mijn kennis, daer sullen wy wel aen plunje raecken,
    Gy kunt toch een beetje schraepen, en ick sal oock wel een bruytje maecken;
    Ick wed sy nemen ons voor speel-luytjes aen,
[fol. A4r]
    En dan kunje, sonder kosten, wel sien, wat dat ’er om mach gaen.
Goos. (135) Dat ’s goet, nu kom, tree voort, ’t sal oock haest avont weesen,
    Dat dient den handel mee, en maeckt ons sonder vreesen.
Binne.
Claertje, Carel.
Cla. Toe is de deur, en daer sluyt al mijn sorge in,
    G’nacht huys tot middernacht, wel doe ick nu u sin?
Caer. Och jaje; ’t schijnt de maen om ons vermaeck gaet pruylen,
Cla. (140) Neen s’ is ons dienstich, want ginck sy haer niet verschuylen,
    So mocht ons iemand sien, en dan waer ’t heel verknolt,
Caer. ’t Is recht, want ieder een graech op een ander schrolt,
    ’t Schijnt elck ’t geluk benijt, om dat sy niet genieten
    De gunst, die vrou Fortuyn op ’t luckigh hooft komt schieten.
    (145) Waer gaen wy best na toe? de straet die is te kout,
Cla. So doet het. Weetje ’t niet? en benje also out,
    Soo dienje zinter Claesen milde gift te leese,
    Die heeft de kroegers daer perfektjes aengeweese,
    Wat plaetsen dat ’er sijn, wat dunckje of die gast
    (150) In wijn- of bier-huys komt? hy weetse by de tast.
Cae. Tot Lijntjes heeft de soch de kraen uyt al de vaeten;
    Na Brabants Maycke, kom die sal ons wel in laeten,
    Die is oock vriendlijck, toch ’t is d’aengebooren aert,
    Daer hebje geen gegnor of grijnse van een waert.
Cla. (155) Dat ’s waer, dit steegje deur, so sullen w’er haest komen,
                                                                                    bin. en weer uyt.
Caer. Hier is ’t, ick wed sy heeft mijn klopjen al vernomen.
                                                                                Mayken doet open.
May. Bon soor gelievekens, believes ou kom in,
    Woor heede so lang getuuft, ghy vergeet u oude waerdin?
Cla. Neen Mayken, maer ’k heb niet uyt gekost.
May. (160) En ghy Singioor heede oock so veel te besongieere,
    Dagge niet eens ten voorschijn komt? onbayt, ’k ick sal ou dat verleere,
    Ghy sult een plack hebbe van een vrindelaycken kus;
Cla. Nou Mayke lae betien, wel wijf hoe staeje dus,
    Neem ghy ’er ’t groen niet of.
May. Uffrou ’k heb ou de weg geweesen,
    (165) En believes ou, laet ou Serviteur voorts ouwe smart geneesen:
    Nu tree wat binne,
Cla. Maer deynckt hoe mijn dit harnas past,
    Me man die is van huys, en ick kom hier met een vreemt gast,
May. Och het staet ou so baisaartjes, g’en sou es voor seemers niet geloove,
    Men hoort ou alleneen saeme te vouge, want in perfeccy gaede ieder een te bove.
Cla. (170) Welje kent met de fijne quast.
May. Sa hertekens, wilt u na binnen spoen,
Caer. We sulle, hebje nou een versnaperingjen, so sulje ons groote vrintschap doen,
May. ’k Sal wa lackers in de booter fruyten, o ’k he noch sulken delicaet kiekenpastayke.
[fol. A4v]
Cla. Ja, en daer dan nieuwe most by, altijdt vindt me wat soets by Maeyke.
Binnen.


Goosen, Ieuriaen, verkleet sijnde.
Goos. Wel maet ghy sint hiel moy, maer hoe past mijn dit pack?
Ieur. (175) So ick jou niet en kost, ’k sou segge dat ’er een gorge veddelaer in stack,
    Hou moet baes, ’t sal wel gaen, ghy moet u vrolijck toone.
Goos. Dat sal ick doen, wel hey! sinje nou in de boone?
    Men sou, om tijtverdrijf, dus altemet eens gaen.
Ieur. Al recht heer Claes, ghy sijt ’er heel geluckich aen,
    (180) ’t Is troostelijck sijn vrouwe vroomheyt dus te proeven.
Goos. Bloetbeuling, maeckje mijn ootjes wijs, of slachtje al de boeve,
    Die de menschen uytlacchen als sy haer om een dach-scheer hebben geleyt.
Ieur. Neen baesje, ’t wort maer so uyt soetigheyt geseyt.
Goos. ’k Neem ’t oock in ’t goede, maer ’t verstant dat is hiel opgetogen.
Ieur. (185) Dat hebje noyt genoech, en voorneementlijck is ’t nou vervlogen.

Ioris.
Ioris. De drommel mocht so na de speel-luy loopen soecken,
    Men sou by gout die groot-vorsten wel vervloecken;
    Ick quam daer by een Wael, maer ’t was je ne veux pa sue in sulcken petitten kroeck,
    Ghy meucht het laeten, krom-steeve, seyd’ ick, en vijst inje broeck;
    (190) Quam ick by aere, ’t was jongman ’t mach ons nu niet wachten,
    Wy moeten op een bruyloft gaen, en ’t is al dicht by achten,
    En nou sou ick wel nae Schoppen ien-ooch tijen, maer die verdrinckt al sijn verstant;
    Oock en kan hy niet veel nieus, en wat is men dan versien met sulcken quant;
    Dat ick wist waer dat geswooren herbergs speelmannetjen woonde
    (195) Met sijn root gekarbonckelt aensicht, dat hem wel eer so vlijtich toonde
    Om een geringe penning, ick peurden ’er stracx nae toe,
    Of nae de scharmayspeelder, met sijn maet, hey! een vijch, ick ben al moe,
    Ick kruy weer om nae huys, en seg, ick kan ’er geen krijgen.
Ieur. Gort baes, maeckt wat geluyt, ’t is nou geen tijt van swijgen:
    (200) Dat is de Roffiaen van de Brabantse Waerdin.
Goos. Hey lustich, goet ackoort.
Sy speelen.
Ioris. Wel dit komt nae mijn sin,
    Een kolfje nae mijn hant, onse joncker is wat vrolijck,
    En die so is, vermaeckt hem selfs wel, al is de speel-man oolijck,
    Ick mach dese brackjes mee neeme, en segge dat ick aers niet vinden kan;
    (205) Goenaevont manne, ghy komt hier wel tot u voordeel an,
    Souje wille mee gaen, daer ’s gelt voor u te winnen?
Ieur. Wel gaere bon amis.
Goos. O ja mijn kint van minne,
[fol. B1r]
    Waer is ’et daerje meent? ’t is nu een duure tijt,
    Die gelt krijght, en goe bier, die mach wel sijn verblijt.
Ioris. (210) So volch me, ’t is hier by.
Ieur. Dat komt hiel wel te slage,
    ’t Sal vreemt zijn hoe de saeck met ons sich toe sal dragen.
Binnen.


Caerel, Maeyke, Claertje.
Cae. Wat so, dat is voor eerst een moyen Dam gemaeckt,
    Nu Maeyken, weetje wel wat daer op louter smaeckt?
May. Een klare teuch; onbayt, en wilt ou neder sette.         Binnen.
Cae. (215) Wel an, nu eens gekust, ’k hou lip, en mont-bancketten.
Cla. Wat so, wie sou om duscken vreucht doot wille sijn.
Cae. Nu ben ick in mijn schick, by ’t liefje, en de wijn,
    Ick heb in mijn gemoet daer lang of legge drome,
    Of ’t van sijn leeve wel dus slaechs sou kunnen kome.
Cla. (220) Hoe lonckje mijn dus aen?
Cae. Om ’t geen ghy dencken kunt.
Cla. Wel daer is immers niet, of ’k heb het u gegunt,
    Of schort ’er noch wat aen, soo wees terstont de melder?
Maeyken.
May. Sie daer, een kanneken van ’t best, dat roomerken is helder.
Cae. Is ’t al van ’t echte bedt?
May. Neemt eerst een mont vol kaes,
    (225) En pruuf’em dan van deech.
Clae. Wat soo mijn eelen baes,
    Goe-bier op kost geleyt, dijt uyt als ouwe boonen,
    Maer ’t wijntje teert de spijs, en doet ons vroolijck toonen.
May. Onbayt, ick hoor daer yets!
Cae. Mijn dunckt het is geklop;
May. Ick sall’es gaen besien.                                                Binnen.
Cla. Ey doet voor al niet op,
    (230) Of vraecht eerst wie ’er is, laet hier toch niemant koomen.
Cae. Wees niet beswaert, wel hoe! beginje nu te droomen?
    Wie weet dat wy hier zijn.
May. Ke lievekens ’t is vreucht,
    ’t Zijn Speel-liens daer g’om sond.
Cla. Dan ben ick weer verheucht.
Cae. Wel brenghtse daet’lijck hier, ’k heb lust eens om te springen.
Goose, Ieuriaan, Ioris.
Goos. (235) De duycker, hier ’s mijn Wijf.
Ieur. Bloet kenje jou niet bedwingen?
May. Wat viese dieve zijn dit?
Cla. Sy zijn al vry wat kael,
Ieur. Ick sal het woort wel doen, en houwe mijn als een Wael.
[fol. B1v]
Ior. Ick liep mijn beene moe, en kon’er aers geen vinden,
Cae. Ghy hebt al wel gedaen, kom herrewaerts ghy vrinden
    (240) Wat ben jy luy voor volck?
Ieur. Ie sint de Amsterdam.
Cla. Een Rotsack denck ick,
Ieur. Neen Juffrou, mijn ouder quam
    Icy uyt Valencien, maer ick zijns hier geworpen,
Cla. Gelijck men d’honde doen, waer hebje oyt in Dorpen
    Of Steeden sulckx gehoort, en wat voor een is jou maet?
Ieur. (245) Een Burch’ se demeur hier in de kort Warmoes-straet,
Cla. ’t Is huych by haech.
Goos. O pry, o Claertje vande vuyle.
Cla. Hoe vaerje liefste?
Cae. Wel.
Goos. Waer sal ick mijn verschuylen?
    Dat ick dit al moet sien?
Cae. Nou stelt u snaeren dan,
    En singht eens dat het klinckt, en speelt gelijcklijck an.
Goos. (250) De nicker voor mijn Wijf, en Pol, te moeten speelen,
    En dan noch, of ick kan, of niet, daer onder queelen.
Goosen, en Ieuriaen singen en speelen.
                        Mon keur & eun brunette,
                    Ick stoor mijn aen geen swart,
                    Maer haet het schoon blankette,
                    Daer yeder geck om wart,
                    Dat bruyn is sal niet smette,
                    Croyé, ma mie, mijn hart,
                    Temoyn dat blanch veel eerder schaet
                    Dan het de schoonheydt baet.
Cla. (260) ’t Gaet niet luyt, maer in soet.
Cae. Wel lief, wat segje nou?
Cla. ’k Sech noch dat ick ’er niet graech om doot weesen wou,
    Of sitten t’huys alleen mijn hert aen stucken quelle,
    Neen, troost, wy moeten meer malkand’ren dus verselle.
Goos. Schot-varcken, Spin-huys-hoere deede niet meer als ghy doet.
Cla. (265) O soete suyckermont!
Goos. O bittr’e pry als roet!
    Sy soent hem, hons-vodt, hout.
Ieur. Sie ’t endt, wilt noch wat swijgen.
Cae. Mijn hert wat sulje deesen nacht al soentjes krijgen.
Cla. Dat Goose vry wat wint, de vrou heeft veel van doen,
    Om u mijn lieve Lam dus leckertjes te voen.
Goos. (270) So kost het mijn noch gelt! de droely moetje schende.
Cae. Wat lust mijn soet ’ert noch?
[fol. B2r]
Goos. Hoepstocken op haer lenden.
Cla. Dat mijn lust, lust u oock, vertoeft daer mee tot flus,
    Daer brengh ick u eens op beneffens so een kus.
Goos. Gans daelders, laet betien, och! mocht ick vry uyt spreecken.
Cae. (275) Waer mach u man, dien bloet, nu in een hockel steecke,
    Tuyte sijn oore niet, dat kan wel, daer hy staet.
Cla. Wist hy, hoe het sijn wijf nu nae haer wensing gaet,
    Hy sou de beusem stracx gaen dragen in de lommert,
    En brengen ons de stock, maer ick ben onbekommert,
    (280) Dat hy het weet, ’t geen hy niet siet, en schaet hem niet.
Goos. Ick hoor, en sie te veel, dit ’s een dubbelt verdriet.
Ieur. Wel sluyt de kijckers toe, so hebje maer een lij’en.
Cla. Kom Caerel, wille wy niet eens aen ’t dansen tijen?
Cae. Wel jae, nou lustich om, sa speel-luy geef geluyt.
Goos. (285) Wat noch al, laet eens sien, hoe kan mijn vuyle bruyt.
Claer, en Caerel dansen, wijl Goose en Ieurriaen speelen.
    O Swijn, wie leert u dit, of houje mee vergaering
    In d’Otter, of de Vlach, of iewers in de waering;
    Jou voeten staen ’er nae trots Jans of heurs gelijck;
    Waer brenght mijn wijf my toe?
Ieur. Tot gilde-broer van ’t hooren-rijck.
Cae. (290) Dat ’s lustich, danse doet de spijs wat neder sacke,
    Dan ian ick ’er flus weer een moye rest in packe.
Cla. Ey louter, als ick dus mijn gelt met vreucht verteer,
    Wat klaegen heb ick dan, mijn man die wint wel weer,
    ’k Krijch wel van hem de beurs, maer van u and’re lusjes,
    (295) Daer goet is, daer is last, maer vroolijckheyt by kusjes.
    Nou hael ick ’t hartjen op, maer t’huys is ’t gang op gang,
    O kalfje spaert u hoy, de winter is noch lang.
Goos. Dat ick bespaer, verteert een aer, hoe kan ick dit verdrage!
    Gort vreesden ick selfs voor gien steut, sy kreegen beyde slagen.
Cla. (300) Wat dunckje of mijn Sul, mijn Goose, nou met recht
    Sijn wapen niet en voert.
Cae. Hoe is ’t? ick bidje secht.
Cla. In ’t schilt daer staet een hert, en uyt de Hellem wassen
    Twee hoorens.
Cae. Sulcken hoet die moet hem aerdich passen.
Goos. O Hen! hoe lechje ’t uyt, gans Stuur-man hooger niet,
    (305) Het is so nae als ’t dient.
Ieur. Wat dunckje nu ghy ’t siet?
Goos. Mijn dunckt so veel, so veel, dat ick ben buyten westen;
    Maer droom ick oock? ey kom ontwaeck mijn dan ten lesten.
Ieur. Was ’t droome, ’k wou het wel van jouwent wegen, maer
    ’t En is geen goochel-spul, o neen, ’t is al te waer.
Goos. (310) Kom met mijn, laten wy terstont de Schout hier haelen,
[fol. B2v]
    Die sal hun mijn verdriet niet weynich dan betaelen.     Binnen.
Cae. Maer ruyckt hy nimmer lont, of heeft hy noyt verspiet?
Cla. Hy ’s bot, in t gros jeloers op ieder wie mijn siet.
    Waer zijn de speel-luy?
Cae. ’k Denck nae achter in de kooken
    (315) Gedreeven van haer maech, of datse eensjes rooken.
Maeyken.
May. Ba jemeny goe liens! de speel-lie sijn so quaet:
    Heedese niet betaelt? ick sach aen hun gelaet,
    Dat sy ou dreygden. ’t Jan ick wod haer d’oorsaeck vragen,
    Maer ’t was hoer moejer swijght, ghy krony, ’k he mijn dagen
    (320) Geen grammer liens gesien, en dus streeckense heen.
Cla. Och Caerel! mijn valt daer sulcken swaericheyt op de leen,
    Ick swijm schier.
Cae. Ey wat is ’t?
Cla. Wat sou ’er zijn? ick vreese
    Dat dit geen deeg’lijck spul moet met die speel-luy weese,
    Ick sorch wy sijn verklickt.
Cae. Van wie? van dat gedroch?
Cla. (325) Neen, neen, de maer en is so goet niet, och, och, och!
    Ick ducht ’t was Goose selfs, met Jeuriaen.
Cae. Hey! vijgen,
    Was hy ’t geweest, hy had so lang niet kunnen swijgen.
Cla. Ja swijge, om de muys te vangen in de val,
    Ick sorch dat hy hier al mijn vrienden halen sal;
    (330) Deynckt, so dat beurt, wat schant dat mijn sal overkomen.
    Al handelt ghy mijn steets, ’k schijn nochtans van de vrome;
    Ick sterf nu ’t Goose weet.
Cae. Die sorch is niet van doen.
May. Maer hoor Sieur Caerel, ’k ick krijch sulcken quae vermoen,
    Sy praeten van de Schout, en wat is dat te seggen,
    (335) Anders, als dat dit moet op geen goe moejer leggen?
Cla. Och Heer, och Heer, wat raet! wat sal ’k beginnen gaen?
Cae. So jou de moet ontsackt, so is ’t met ons gedaen.
May. Och Kleerke, laet ou doch tot mijnent t’huys niet vinden,
    Gae stracx nae uwent.
Cae. Wel nu ’t wesen moet, beminde,
    (340) So gaet, ick blijf, en sie, hoe dat dit spel vergaet;
    Ghy sult voort dencken wat dat u te wercken staet.
Cla. Seer wel, adieu mijn hert, ’k sal mijn nae huys verkloecken,
    En stracx de doeck voor ’t hooft, en ’t schuurgoet riet gaen soecken.
Binnen.
Cae. Die vinck is vluchtich, o die haes is hem ontslipt,
    (345) So hy geen schiltwacht hout, en onder weech haer kipt.
May. O neen, sy liepen voorts, en sonder om te keeren,
    ’k Wil haer om een neegemanneken assereeren,
[fol. B3r]
    Dat hyse onder weechs niet krijgen sal, dien loy.
Cae. O uyl, waer is jou bril, ghy schiet al heel geen roy:
    (350) Wil jy ons vangen? wech, jou list was niet besteeken,
    Aen geck, of kind’re werck sal altijt wat ontbreeken;
    Had hy gebleeven, en de knecht de Schout gehaelt,
    So was ick, en sijn wijf heel schendich afgemaelt.
May. Ba ja, nu komt ’er niets, so kundese weer haelen,
    (355) En ou begonnen vreucht verdubb’len meenich maelen.
Ioris. Help, help, och, och, de Schout en Dienaers sijn in huys.
May. Daer ’s onraet.
Cae. Sus swijch stil.
De Schout, Goose, Ieuriaan, Dienaers.
Schout. Waer is het snoot gespuys?
Goos. Daer is de guyt, sech fielt, waer is mijn wijf gebleven?
Cae. Jou wijf! wel lieve man, hebje se mijn gegeven?
Goos. (360) Gegeve! neen jou fun, ghy hebtse mijn ontroont.
Cae. Ick kenje niet; veel minder weet ick waerje woont.
Schout. Sa vrou, waer isse, sech?
May. Mijn Heer, wie komje soecken?
Goos. Dat ’s waer Brabantsche vodt, ghy sout ons noch wel doecken;
May. Wel gatvinck schort ou iets?
Schout. De man die soeckt sijn wijf,
    (365) So doe ick oock, daerom en maeckt hier geen gekijf,
    Of ’k schortje daet’lijck mee, sech waerse is gesteeken?
May. Mijn schorten, ba gen sult, met wie meynde te spreeken,
    Schort hoer en dieve, moor geen vroome liens als my.
Schout. Raes so oneerlijck niet.
May. ’k Ben so eerlayck als ghy,
    (370) ’k Stae op mijn Burgerschap, gaet wech, past niet te raesen.
Schout. Ja, ja, ick kreunt mijn niet, ’k heb meer so hooren blaesen,
    De schurfde-schapen blaeten dickmael aldermeest.
Goos. Mijn Heer de Schout, die Hoer.
May. Wat sechde vuylen beest?
    ’k Lech dat in kennis, nu onbayt, dat sal ou rouwe.
Goos. (375) Jou oock, als u de beul de ribben komt te touwe.
Schout. ’k Sal eens huys-soeckingh doen.
May. ’k En rays ou niet.
Schout. Ja, ja,
    Jou raet die is hier nul, mijn Dienaers volch mijn nae.
Goos. Nou pover hooch-hert, ’k sal jou dat te deech vergelden,
    Dat ghy mijn flusjes voor een hooren-beest ginck schelden.
Cae. (380) ’k Sech noch ick kenje niet, doch benje ’t, dat is goet.
Schout, Goose, Maeyke, en al den hoop met groot geraes binnen.
Cae. Hoor wat een gewelt, houtse van men kaer, o bloet,
[fol. B3v]
    Hoe krop ick best mijn lach, se sullen haer wel vinde,
    Al net-em so, gelijck een hant vol vlugge winde;
    Had hyse toch wat sout eerst op de staert geleyt,
    (385) En dan gevangen, wel so hadse hem verbeyt;
    Hoe sweetje lieve knecht, ghy sult u hoorens stooten,
    Gae toch voorsichtich, ey moetje het al ontblooten!
    Breecktse de blaes niet, sus, sy kome, staetich, want
    Ick presenteer van hem generael Luitenant.
                                                                    Al te saemen weer uyt.
May. (390) Nou heede vry wat schoons, niet waer ghy fijne gasten.
Schout. Hoor vroutje, ’t is ons ampt, wy doen ’t geen m’ons belasten.
May. Scherluyn so soudy sien wat liens ghy defameert;
    Denckt eens hoe ghy mijn huys, mijn volck, en mijn onteert,
    ’k Woon in een goeje buurt, noyt iemant van mijn klaechde.
Cae. (395) Wel Tierebus, Jan Hen, wel Fronus, o dit slaechde
    Te qualijck, dat je hier jou wijf nu niet en vont.
Goos. ’k Sech noch, en blijf’er by, dat ghy, en sy terstont
    Hier saemen saeten, al schijnt dit jou vreemde maere,
    Of mienje, guytsack, dat mijn ooge kousen waere?
    (400) Gans lichters, heerschip, ’t is so waer als ick hier stae.
    Is ’t niet Jeurye?
Ieur. ’k Mien ja.
Schout. Wat sechje mienje?
Ieur. Ja.
Schout. En liecht niet;
Goos. Secht toch ja.
Ieur. Ja, ja, ghy hoort het seggen.
Schout. Maeckje mijn leugens wijs, ’k sal u gevangen leggen.
    Wel jongman hoe ’s jou naem? men moet wat veerder gaen,
    (405) Hier moet een ent af sijn.
Cae. In geen Schouts boeck te staen,
    Indien ick schuldich waer, so was het tijt te vragen,
    Of sose hier oock was, gelijck de man liep klagen,
    So stont ick het u toe, maer nu ghy haer niet siet,
    Of ander vrouvolck, dunckt me dat mijn onrecht schiet.
Schout. (410) En ghy waerdin, ick vraech u op u vrouwe waerheyt
    Of dese man sijn wijf hier noyt en komt?
May. De klaerheyt
    Bewijst het selfs, want siet, de meester, en de knecht,
    Die scheelen immers, dies klaech ick mee van onrecht.
Schout. Wel Goose, dese luy bescheydelijck getuygen,
    (415) Dat ghy al dit beklach moet uyt u poote suygen.
Goos. Sy praeten dat sy sweete, ’t is gelijckwel waer:
    Ick bril noch niet, o neen, ’t gesicht dat is te klaer,
    ’k Geloof mijn oogen best, men sal ’t mijn niet ontpraeten.
Schout. Dit sech jy, sy weer aers, dit klappen kan niet baeten.
[fol. B4r]
Ieur. (420) Ja Schoutje lief, ’k sach ’t oock, mijn baes die het gelijck,
    ’t Was vrou, ’t was miesters wijf, en hy, is dat geen blijck.
Schout. Wat deen die?
Ieur. Och ’k en durf, heer sulcke boose sticke,
    Hy soende, en deed noch wat, ick kan ’t niet al verklicken.
Cae. Dat sechje nou, en flus so meenden jy ’t, seer wel,
    (425) Heer Schout, hy weyffelt, ’t is een omgekocht gesel.
Goos. Wis prooper het gelijck, ’k wort by gort buyten westen,
    Schoutoom, mijn wijf die gaf noch al ’t gelach ten besten.
Schout. Sachje dat?
Goos. O ja.
Schout. En ghy maeckten geen gewach?
Goos. Wel neen, ’t was mijn genoech (dochtme) doen ick het sach,
    (430) En dunckt het jou nu vreemt dat sommige faljeere,
    Wanneer de vrouwe dus de manne winst verteere;
    ’k Misten nu lest acht hondert gulden uyt de kas,
    En ’k vraechde mijn juweel, waer ’t gelt gebleven was;
    Sy wist het niet, ick wou (met reen) wat woorden maecken,
    (435) Ja maet, sy beuckten mijn met hulp als een scharlaecken,
    ’t Bloet liepme van den kop, en ’k moest stil swijgen toe.
Cae. Maer wat voor arme reen, jou schentbrock, ’k weet niet hoe
    Dat ick u schelden kan, o hoere-voocht! verdragen,
    ’t En deed de Schout, igort, ghy kreecht de huyt vol slagen.
Schout. (440) Wees stil, kom Goose, laet ons eens nae uwent gaen,
    En sien of wy u huysvrouw vinde, (want van slaen
    En komt geen goet) en so wy dan in huys niet raken,
    So sal ick d’heele nacht al soeckent met u waken.
Goos. Wat haest, terwijl raeckt sy met eeren moytjes wech,
    (445) Ick blijf gelijck een mof.
Schout. Doeje gelijck ick sech,
    Een van mijn Dienaers sal de schildewacht wel houwen,
    ’k Moet sien wat oorsaeck dat dit spulletjen kan brouwen.
Goos. Onnoodich, ’k weet gewis sy is in dese plaets,
    Schaf op waerdin, kom wijn en bier, de kroech moet vaets,
    (450) En so goet dat wy ’t doen als and’re, ’t moet doch weesen.
May. Heer Schout, ick bidder om, besnoer de tong van deesen,
    Ghy reeckel, beul en galch voor ou al veerdich staen.
Schout. ’k Sech Goose dat ghy sult met mijn nae huys toe gaen;
    Hoor Claes blijf hier so lang.
Diender. Wel Heerschip.
Schout. Wilt op passen.
Diender. (455) Dat sal ick doen, mijn sal geen radde vinck verrassen.
Goos. Adieu juffer Kladdebotters tot ick weer kom.
May. Adieu gat-vinck, gaet heen, en keert vry noyt weerom.
Cae. Heer Schout, met u verlof, ick sal den hoop vermeeren,
[fol. B4v]
    En sien dat door sijn schant hy ons weerom sal eeren.     Binnen.
May. (460) Ghy sijt vergult rabaut, ge hebbet wel gemaeckt,
    O Hooren-beest, dat ghy in ’t openbaer geraeckt,
    Wat kout ick sothoot, ba, hy is niet te beklagen,
    Want hy doet doch sijn best om hoorenen te dragen.         Binnen.
Claertje, met een half vat, en schuursters gereetschap.
    Die dans ben ick ontgaen, nu vrees ick geen gevaer,
    (465) ’k Ben rechtevoort verblijt, hoe droef ick flusjes waer;
    Als Goose my dan t’huys dus beesich komt te vinden,
    So kan ick al sijn waen wel nae mijn wil verblinden;
    Hy heeft mijn meer betrapt, maer hoe het was of niet,
    Hy had geen kans, o neen, hy jockt het schoon hy ’t siet;
    (470) Onthael ick altemet mijn speelnoots of mijn vrientjes
    Met waefels of gebraet, ick spaer hem steets de bientjes,
    En vraecht hy hoe ’k ’et krijch, ’k sech, man ick was belust,
    Ghy hebt mijn meugelijck te nacht te veel gekust,
    Dat merckten Peete Baef, die heeft het mijn gesonden,
    (475) ’t Was soo een beetje, als ghy sien kunt, gants geschonden;
    ’k Sech ’t is gegeve goet, ja geve tot zijn kost;
    Och worden ick eens van die mallen bloet verlost,
    Wie sou ’er luckiger als ick op aerde weesen,
    So hoefd ick nimmermeer voor overval te vreesen:
    (480) Somma sommarum, ’t is een averechtse min,
    Die ons verbinde sou, een hart, een siel, een sin.
    Non fors, wy sijn getrout, en woone met malkander,
    Doch lust mijn wat, ick swijgh, en krijch wel haest een ander.
    Daer hoor ick kloppe, wis, ’t is Caerel of mijn man.
Binnen, en met de Schout, Goose, Ieuriaan, en Dienaer weer uyt.
    (485) Wel wat is hier te doen? de Schout, wat komt my an!
Schout. Wel vrou-mens, hoe dus kloeck by nacht te arrebeyen?
Cla. Ja wel, wat sou ick doen!
Schout. Nou, nou, ghy moet niet schreyen.
Cla. Wat sal ick doen, mijn Heer, wijl ick doch wachten moet,
    Verdrijf ick dus de tijt, want siet mijn droncken bloet
    (490) Mist nimmer, maer gaet alle nachten meest uyt krollen;
    Wat noot waert, was hy dan te vreen noch met sijn snollen,
    Maer neen, hy stoot de voet staech aen de drumpel, en
    Laet mijn so veel niet toe, dat ick eens spreeken ken.
Schout. Wel Goose, wat is dit? jou vrou die valt hier klachtich,
    (495) En ghy klaecht over heur, hoe leefje dus tweedrachtich?
Goos. Het lijckt wel tovery, ick stae gelijck versuft.
Cla. Wat schort mijn man, Heer Schout, hoe staet hy dus verbluft?
    Wie heeft hy quaet gedaen, waer hebje hem gevonden?
[fol. C1r]
Schout. Hy, seyt hy, heeft gesien dat g’ u trou hebt ontbonden,
    (500) Daer op so heeft hy mijn ten huysen uyt gehaelt,
    En bracht mijn, daer hy u so vuyl heeft afgemaelt,
    ’t Is, seyt hy, flus geschiet, wy meenden u te vinden.
Cla. Jou schelm, stucke diefs, wat durfj’ al onderwinden?
    ’t Is wonder dat de plaets, daer ghy jeloersen staet,
    (505) Jou niet op slockt, en stracx van selver open gaet.
    Hael ghy de Schout om mijn? sech trouweloose reekel?
Cae. Dat ’s lustich, hael hem so te deech over de heekel.
Ieur. O bloet, hoe sal ick toe! met wie hou ick het best?
    Want blijf ick met de baes, dan is ’t voor mijn een nest,
    (510) So moet ick het gat uyt, en hiet ick hem oock liege,
    So gaen ick mijn, en hem, voor al dit volck bedriegen.
    Ick heb het moy geklaert dat ick geen wit mocht sien.
Cla. Jou eerdief, is dit dat ’k voor mijn goet doen verdien;
    Ghy sult jou noyt by mijn, dat sweer ick jou, verwarmen,
    (515) Heylige kuysheyt, sulje jou noyt mijns erbarmen,
    Ghy weet hoe vroom dat ick mijn al mijn leeven droech,
    Ghy weet dat ick mijn ooch op geen vermaecken sloech,
    Als in mijn huys, och, och, ick kan niet langer spreeken,
    ’t Is of ick met een mes word in mijn hert gesteeken.
Goos. (520) Wel Jeury help me wat, en sech wat dat sy dee,
    Sach jy ’t oock niet? sech op.
Ieur. Ja baes, ick droomden ’t mee.
Schout. Wat sechje guyt, jou boef ick selje dat verleere,
    Dat ghy u vrou soo vuyl hier gaet schandeliseeren.
Ieur. O lieve Schoutjen, och, o lieve Heer genae!
    (525) Genae mijn heertjen, och mijn moeyt mijn miesters schae.
Diender. Beurskaetser, platje, kom.
Schout. Nou vat hem sonder raese.
Ieur. Waer wilje met mijn heen?
Diender. In ’t huysje sonder glaese,
    Nae ’t boeve veurlant, nae de alderwiste trap,
    Daer men voor kleyn gelt krijcht het rasp-huys burgerschap.
Goos. (530) Heb jy het oock gedroomt, hoe picke kan dat koomen,
    So droom ick het dan mee, dit is wel seltsaem droomen.
Cae. Jou bloet, is ’t eers genoech dat ghy dan sulck gewelt
    Gaet maecken, en de luy so overdaedich schelt?
    Vroutje hoe dat ghy heet en weet ick niet, maer ’t spijtme
    (535) Dat uwe man mijn voor u pol uytschelt.
Cla. ’t Lijf rijtme
    Van al d’ontsteltheyt, o jou eervergeete guyt,
    Schantvleck van al mijn volck.
Schout. Wel dit ’s een vreemt besluyt.
Cla. Och Heer, dus soeckt hy steets mijn gouwe eer te vlecken
[fol. C1v]
    Met een schijnheylicheyt, vol van Meniste trecken,
    (540) Wat woorde dat ick spreeck, die sift hy, selde nacht
    Of dach, of ’k word belaecht, dan is ’t, ick ga te wacht,*
    Dan schuylt hy onder ’t bet, ja sou ick sijn bedrijven
    U al verhaele, men sou een boeck ’er vol af schrijven;
    Och ick word so benaut!            Sy veynst in flaeut te vallen.
Schout. Nou hebje ’t wel geklaert.
Goos. (545) Och wijfje, liefste moer.
Cae. Wat help het ofje baert,
    Geef aemtocht, ’t sal wel gaen, ’t sweet begint uyt te breeken.
Cla. Amy!
Goos. Liefste lief.
Cla. Ick wilje geen meer spreeken.
Goos. Och sal jou vroulijckheyt so quaet op Goosen sijn?
    Ey liefste ’t is mijn schult, vergeef me toch de pijn
    (550) En hertseer, die ’k u dee. Gae je nu voor mijn loopen,
    En sal ick nimmer van u vrintschap mogen hoopen,
    So sterf ick, wijfje lief verhoor u echte man.
Cla. Neen, nou noch noyt neem ick u in genaden an.
Goos. Sinje van stien, dat ghy geen vleyschlijck mens wilt hooren;
    (555) Och alderliefste Schout, ghy sult mijn sien versmooren
    Gelijck een doove kool, indien ghy niet en maeckt
    Dat Goosen by sijn moye Claertjen onder raeckt.
Cla. Heer Schout neem Goose mee, ’k sal morgen komme klagen,
    Dat ick het met mijn man niet langer kan verdragen.
Goos. (560) Neen lieve vroutje, neen, och isser geen genae,
    So sterf ick als een martelaer waer dat ick gae,
    Mijn reyne Claertje sie u man dus deerlijck knielen.
Cla. Ick kanje voor geen man, maer voor een fiel der fielen.
Schout. Wel nou, wat sechje, wilje dat hy mede gaet?
Cla. (565) Ick ben ’er mee te vreen.
Cae. Neen peetje niet so quaet,
    Ghy sijt saeme getrout, d’een ’s schant is d’anders schanden.
Goos. Spreeck noch so wat, dat bid ick met gevouwe handen.
Cla. Ick wil niet hooren.
Cae. Ey gedenckt het is u man.
Cla. Dat schaet niet, of hy ’t is, ick heb den dray daer van.
Goos. (570) Ey soete Schoutje, laet ick haer noch eens genaeken;
    Mijn schoone wijfje, sie, ick sal in ’t quijne raeken
    Soje niet nae mijn hoort, heb ick aen u misdaen,
    Vergeet dat, ’k sal voortaen mijn leeve niewers gaen,
    Dan waerje mijn gebiet, stelt dit uyt jou gedachten,
    (575) Dat bid ick, om de wil van so veel lieve nachten
    Voor dese, om de wil van d’alder eerste reys
    Dat w’ ons vermaeckten, och martelt niet meer dit vleys,
[fol. C2r]
    Of ’k word al iens een schim; ey laet ick jou beweegen!
Cla. Sijn lamm’re tong maeckt mijn steets tot medooch geneegen,
    (580) Maer of ’k u nou vergeef, ’t is morgen ’t selve weer.
Goos. Neen Claertje, neen mijn moer, neen deeg’lijckheyt, ick sweer
    Dat mijn dit en dat slae, so ’k u oyt sal versteuren.
    Ey lach een reys, en sech nou mallert laet u treuren.
Cla. Heer Schout, ’t schijnt dat een vrou niet langer quaet sijn kan,
    Dan dat sy hoort en siet het smeeken van haer man,
    Dies bid ick, dat ghy ’t hem ten beste b’lieft te houwen,
    Dat hy van mijn, sijn wijf, so bijster ginck wantrouwen.
Goos. Ja Schout oom doet dat doch, ick sal het dan eerst-daechs
    Goet maeken, alle ding komt somtijts weer wel slaechs,
    (590) Heb ickje meer van doen, ick sal geen ander soecken.
Schout. Al wel. ’t Is seeker veel, nae dat ghy ons ginckt doecken,
    Dat ghy ’er so af komt.
Cae. ’t Was een versinning Heer.
Goos. En ghy mijn vrient, ey! komt doch altemet eens weer,
    Ghy hebt de peys gemaeckt.
Cae. ’k Sal ’t doen.
Schout. ’k Sal jou mee leyden.
Goos. (595) Och neen! ick bid voor hem, nu wy weer met ons beyden
    Versoent sijn, laet mijn knecht dan niet in droefheyt staen.
Cla. Ja, ja, laet dat so sijn.
Schout. Ick weet niet of ’t mach gaen.
    Wel nou, ’k onslaeje, maer maeckje weer sulcke rancken,
    So sulje jou de koop so reed’lijck niet bedancken.
Ieur. (600) Danck heb Heer Schout.
Schout. En ghy, leef vreetsaem met men kaer.
Cae. Nou vrinden goeden nacht.
Goos. Goe nacht ghy alle gaer.                        Binne.
Ieur. Ja seeker, ’t luckte wel dat ik ’er so af raeckten,
    Mijn docht by gort, dat ick beuls-garde al schier smaeckten;
    Niet meer te klappen, neen, ick heb den dray ’er van,
    (605) Swijch tong, so krijchje licht een veech mee uyt de pan:
    Want heb ick vrou te vrint, so kan mijn niet faljeeren
    Van bier-gelt, beste kost, en schoene, kouse, kleeren;
    En doet sy quaet, ’t komt op haer aen,
    Een ieder moet voor ’t sijne staen.

UYT.
J. N.
[fol. C2v: blanco]
Continue

Tekstkritiek:

vs. 159 is een weesrijm
vs. 271 soet’ert er staat: soet’ert
vs. 541 wacht, er staat: wac