Jan van Arp:
Brief van Helena aen Menelaus,
Coninck van Lacedemonien, of Sparten.

Ceneton00148
Het toneelstuk wordt gevolgd door een heldinnenbrief.
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue

Jan van Arps

TOLIMOND,

PRINCE van RODES.

Op de regel,
Door ’t geyl beminnen, doolen de sinnen.

[Vignet: Door Yver in Liefde Bloiende].

t’AMSTERDAM,
Gedruckt by Nicolaes van Ravesteyn.
________________________

Voor Dirck Cornelisz Houthaeck, Boeck-verkooper
op de Nieuwe zijdts Kolck, Anno 1640.



                        BRIEF

        Van HELENA aen MENELAUS,

Coninck van Lacedemonien, of Sparten.

ICk was, ick ben, ick blijf, tot noch u echte Vrouwe,
O Vorst in Sparten, door u schrijven, heeft de rouwe
Beklemt dit Vrouw’lijck hart, bedompelt mijn ghemoet,
Ten waer het was ghestijft, door Iovis God’lijck bloet.
(5) Mijn Vader die wanneer hy ’t aertrijck doet verschricken
Door ’t dond’ren van sijn stem, en schiet het vyerich blicken
Met sijn vergoode vuyst, van boven soo gheswindt
Dat selfs de stoutste schrickt voor een ghegloeyde windt.
Mijn Moeder hy becroop, wie kan mijn Vader keeren,
(10) Verandert van ghedaent, ghedost met swaene veeren;
Een Suster meer als ick hier van ter werrelt quam,
Noch twee van dit ghebroedt hier van sijn oorspronck nam;
Mijn Broeders bey ghepluymt, als voogels met hun vlercken
Baenen Dedalus spoor, door storm, door locht, wiens swercken
(15) Waer aen men siet hoe dat de wint neemt sijnen keer:
Castor en Pollux lief die swerven gints en weer,
Dees sijn van God’lijck saedt, ghelijck als ick ghesprooten
Van Vrouw’lijck Oir, en sijn wy van gheen kleyne looten;
Ons Moeder Leda is van loffelijcke stam,
(20) Waer uyt u Coningin haer tweede oorspronck nam.
O Broeder van den Vorst beheerscher van Miceene,
Draeght doch gheduldigh ’t gheen begaen heeft u Heleene,
En denckt sy heeft wel schult, maer dat de geyle min
Is oorsaeck van de val eens halleve Goddin,
(25) Of meent ghy dat ick heb mijn Coninck gants vergeten?
Helaes! mijn Prins, dat is voor die niet beter weten.
O neen Spartaensche Vorst stelt vry u hart gherust,
Ick lief u als mijn Man, hem min ick maer uyt lust:
Men seyt dat Thesus my voor desen heeft bedrooghen;
(30) Wie weet het best als ick, ô Vorst dat is ghelooghen,
En of sulcx waer gheschiet, denckt dat mijn hitsich bloet
Noch kruypt nae Vaders aerdt, en Moeders vreemt ghebroet,
’t Is waer ick ben een Vrouw, maer datter ondertusschen
Yet God’lijcx in mijn blaeckt, dat kan een Man niet blussen,
(35) Ghelijck den Zee-Godt vaeck met storm op Aetna stuyt,
Nochtans en blust de vlam van desen gloet niet uyt.
    Soo ist doorluchtigh Prins wanneer ghy waert gheneghen
Om ’t bedde te voldoen, waer ick u lief oyt teghen?
Heb ick u niet ghekust, ghestreelt, jae soo beweeght,
(40) Tot dat ghy moe en mat neffens mijn sijde seeght?
En mits besweem ’t corael. Van vaeck beschoof u ooghen,
U son gingh duycken, en mijn son begost te hooghen,
Korts of ghy mijn waerdt sadt, u seylen waren ree,
U stenghen opghehaelt, u kielen ginghen t’ Zee,
(45) Ghy naemt, ’t is waer, van my u afscheyt met de tranen,
Naer dat ghy hadt bedanckt van d’ eere der Trojanen
En ’t kostelijck gheschenck, ick leyden u als doodt,
Prins Paris aen u zy, nam afscheyt aende Boodt,
Ick sweeme in u arm, doch ben eer langh bekomen,
(50) Ghy hebt, ’t is waer, alsdoe den laetsten kus ghenomen,
Met veel omhelsingh, en beloften, u ghemoet
Ghestort, en soo met brack ghemaeckt den bracken vloet;
O Soon van Atreus! ick sach u droevich scheyen,
Doch u beloften was niet langhe te verbeyen,
(55) Mijn siel hier door verdroegh ken sagh noch hier noch gins
Maer ooghden nae de kiel, alleen de jonghe Prins
Die voerde my ten Hoof, want ick als buyten sinnen
Gheen trooster vont als hem, dies vloogh ick nae der tinnen
Of Conincklijcken trans, hy volghden my heel kort,
(60) Want anders hadt ick my van boven neer ghestort,
Ach! of ’t niet waer belet, soo souden nu de Griecken
Op Troyens hooghe Vest niet scharpen hun Piecken:
Laomedons gheslacht, Priaem noch Hector souw
Gheen krijgh verwachten om ’t ontschaecken van een Vrouw,
(65) Dit was my niet bewust, ick sach u wimpels wayen
In Zee voor wint, ick docht och wou die wint verdrayen,
Of neemt mijn immers mee, maer neen ’k was stracx bewaert
Van ouw gherimpelde, en quenen, onghebaert.
    Docht ghy Spartaenschen Vorst, niet dat den Troyschen schaecker
(70) Was een uytheemschen Prins, en een ontrouwen waecker?
Waerom hadt ghy ’t ghesicht soo wel als Argus niet?
Daer dees Mercuur u Koe soo trouweloos verriet,
Ghy noemt het ontrouw, ’t is wel waer, want ’t is ghebleecken
Dat een Troyaenschen Prins een Coningin uyt Greecken
(75) U schandich heeft ontvoert, een Helt soo jongh bejaert,
Docht ghy voorsichtich Prins, en Vorst, soo wijs bedaert
Dat sulleken Adoon u Venus niet dorst vryen,
Sal dan alleen om my, de Griecksche Heerschappyen
En Vorsten in ’t verbont hun kielen maecken ree,
(80) Doorklieven met ghedruys de spooreloose Zee;
Sult ghy ghelijck ghy sweert by Vaders Throon, doen blijcken
Dat Troya vloecken sal, en and’re Coninckrijcken
My over-speelster, en den over-speelder, dat
Wanneer sal sijn ghesloopt soo Goddelijcken Stadt:
(85) Hoewel ’t u niet ontbreeckt aen tienmael hondert kielen,
Laet af ghenadich Vorst, om my niet, maer de zielen
Die als onschuldich sijn, denckt dat soo meenich Helt
Verstorten sal sijn bloedt, voor Idaes groot ghewelt.
Men heeft van beyde zy als lijcken te verwachten,
(90) U Vyants kracht is groot, noch grooter soo veel machten
Der Griecksche Vorsten des Verbonts, die ’k soeck
Tot afstant, ô mijn Prins, maer laet alleen de vloeck
Op mij rampsalighe, bevochticht met mijn tranen,
Gheschreven met mijn bloedt, bid ick voor de Troyanen
(95) En voor der Griecken heyl, laet Menelaus af,
Stort gheen onnoosel bloet, maer parst op my de straf;
Tast Dardans rijck niet aen, noch Neptuns hooghe vesten,
Minervaes Tempel schuwt, ô Coninck, en voor ’t leste
Vervloeck ick geyle min, veel meer dat blinde wicht,
(100) Sijn koocker en sijn boogh, met syn gheswinde schicht.
Dees hondert regels sijn tot mijn onschult ghedicht.

                            Helena van Griecken.

                                    Tijdt leert.

                    EYNDE.

Continue