Willem Dirksz. Hooft: Jan Saly. Amsterdam, 1622.
Uitgegeven door drs. G.C. van Uitert.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton039290 - Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.
Het stuk, in gepaard rijm, bevat een lied van vijf verzen (vs. 237-241); er zijn twee
weesrijmen (vs. 1248 en 1438). De fractuurletter is in een aparte kleur weergegeven.

Continue
[fol. π1r]

W.D. HOOFTS

Jan Saly,

Ghespeelt op d’oudekamer
IN LIEFD’ BLOYENDE.

Tot Amstelredam, den 13. November 1622.

Het spreeck-woort seyt, dieder minst toe doen,
Die moeten ghemeenlijck de kinderen voen.

[Typografisch ornament]

t’AMSTELREDAM,
___________________

Voor CornelisWillemsz Blau-laken, Boeck-verkooper
wonende in Sint-Ians straet, int vergulden
A.B.C. Anno 1622.


[fol. π1v: blanco]
[fol. π2r]

INHOUT.

IAN Saly heel verlieft, niet wetent op wiet mach wese,
Gaet na een koppelares, vraeght na een uyt ghelese,
Een brave jonge mayt, ’t welck sy hem oock bestelt,
Doch swanger is by een aer, maer van niemant wert gemelt.
Voor dat de maent verschijnt, dat sy komt te bevalle,
Strack hy twaelf wieghen koopt, de buerluy voort aent kalle,
En vraechden wat hy deedt, met dees wieghen allegaer,
Syn antwoort was dus doent, hoef icker twaelf int Iaer.


[fol. π2v]

Personagien.

IAN SALY,Een out verlieft vryer.
TRYN RATELS,Een koppelaerster.
MARTYNTJE,Een swanger vryster.
ROGIER,De pol.
IUERIAEN
EN LUBBERT,		Twee ratelwachten.
IOOSJEN
EN ELSJEN,*		Twee buer-wyven.
OLYVIER,De kock.
IOOST,De knecht.
NEEL
EN GRIET,		De Speelnoots.
MARCELIS
EN CORNELIS,		De Speelnoots.
TANNEKE,De vroemoer.*
OUWE-KENNIS,        Een appel-kruyer.
Continue
[fol. A1r]
De eerste uytkomst van Ian Saly.
     O Mijn ’k en weet gien raet, kent langer in mijn hart niet verberghe,
            Want nacht op nacht, dach op dach komtme de liefd staechs weer terge.
            T’is nimmer ofte nimmer dat ick ien oogenblick heb rust,
            Om de waerheydt te segghen, ’k wou deuse brant was uyt eblust.
            (5) Den hielen uytstrengen nacht heb ick niet ien oogh eloke,
            Ja ’k brant so van liefde datje ien ay inne borst soud gaer kooke,
            In daer by leytme ’t lijf en raest en preutelt in en pret:
            Ofmen ien ’n eynichje te voren ien klisteringh was eset,
            Soo lytet en gnort en knort en staeghs te reutelen,
            (10) En ’t is aers noch aers ofje ien gaeren ketel inme darmen hoorde preutelen,
            Ja je sout niet loven sucken gerij as ick heb int midden vanme lijf,
            Dit maecktme so bekolt dat ick niet en weet of ick gae dan of ick drijf:
            Staeghs lech ick en peyns wien ick voor mijn goudentje sel beminne,
            In ick kander gien bedainke, al word ick uyt mijn sinne,
            (15) K en weet niet hoe ’k dus elemalementich inde liefd kom verwart,
            Ja ’k lech en wroet, en krul ’s nacht int bedt gelijcken ien varke mit sijn start:
            T’is wonder boven wonder verlieft sin ick en weet niet op wiet mach wesen,
            Dat hier ien waer-segger was, ’k souwer he miens na late lesen,
            Die soume wel haest seggen wat voor ien fatsoentje dat het was,
            (20) Of hy souse me ten minste late kijke in ien spiegel van fijn glas:
            Maer recht uyt eseyt ’k soud niet wel durve beginne,
            En hy ’s wel verdoolt dol, mal, geck, en uyt sijn sinne,
            Die met sucke duyvel jagers yets hebben te doen,
            Hoe wel de frayste vande stadt, haer so mal wel laten broen,
            (25) Dan alle dingh lijcktet wel machmen soo ten uyterste niet verhale,
            Oock ick sin altijt so van condysi, dat ick na dat volckje niet sal tale,
            Hoe wel ick het so noodich van doen heb als broot inme mont,
            Want siet dat kleyne schelmpje hetme te schricklijck doorwont,
            En komtme alle daegh met mierder liefd beparsen,
            (30) ’K word so nuwelijck, de vlam stijghtmen uyt mijn lijf, tot boven inme harsen:
            Och ’k moet ande mayt, istme lief of istme liet,
            Ick worder toe edronge want de liefde my sulcks ghebiet,
            Want ick kant allienich langer niet make,
            Of ick vrees dat ick binne korte tije inde teer-tobbe sel rake:
            (35) Kon ick so ien vroutjen krijgen, diederme ierst ien op het spoor brocht,
            En datset ruyghste werck ierst ien lutjen voor mijn of wrocht,
            ’K wouwer waerlijck wel redelijcker wijs of betale,
            Ja sy souwer wel ien half winter teerinckjen uyt hale,
            Wel weet ick niemant niet, is het al uyt mijn hooft,
            (40) Is alme verstant ewech, sin ick vanme sinne berooft,
            Dat hoop ick immers niet, daers noch wat ebleve,
            In krijgh ick dieme* op eleyt is, die kantme altemael weer geve,
            Waer krijgh ick best ien besje die ien lutje voor mijn vrijt,
[fol. A1v]
            Want ’k betrout mijn selfs niet toe, hebber mijn leve niet me bedijt,
            (45) T’moet wese dat ick uyt gien Procureurs gheslacht bin esproote,
            Want als ick by ien mayt bin, soo starck ofme de tong was eslote:
            Daer schieter ien inme sin, daer heb ick de recht eraeckt,
            Wie weet hoe menijgen hylick datser leve wel het emaeckt,
            Daer ga ick iensloechs na toe, ick arme bedruckte stryer,
            (50) ’K moet ande mayt, of mijn broeck moet helfte wyer:
            Hier kom ick by ’t huys, ick kent noch an deuse traly.
Hy klopt aende deur, en Tryn Ratels komt uyt.
                Nou’k mach kloppe. Tryn Wie is daer. Ian Ick sint. Tryn Sin jyt Jan Saly?
Ian       Ja. Tryn Wel waer heb jy so lang in ien gat esteken?
Ian       Wel thuys: maer hoor hier ’k souje garen ien woortjen spreken,
Tryn     (55) Mijn. Ian Ja iou. Tryn Wel dats ’t ierst schier in ien Jaer:
            Wel wat doch spreeckt op mijn lieve soete vaer,
Ian       Dat sel ick doen sonder mijn reen langher te verduysteren,
            Hoort toe het geen ick seg, en wilt toch gauwetjes luysteren,
            Je hebtme soot iou indachtich is, wel iertijts an ien vrijster wille raen,
            (60) In ’t lijckt wel datter mijn dinge noyt so wel as nou na hebben estaen,
            ’K wou wel dat je nou dat ammeraeltje kon voormen opstoke:
Tryn     Ja die is al ehylickt, dats te laet esproke,
            Je moet nou selver as ien blint paert inde wint sien,
            Je most toe etast hebbe doen iou goet mocht schien,
            (65) Maer je miende datje after ebroyt was, iou slechte Jan draly,
            Voor niet voer iy de naem niet van drooge Jan Saly:
            Je sint so drooch as ien maerse bocke, men stack iou wel met ien swavel stock an,
            Daers gien saues in iou, ’k swiete wel sucken man
            As iy sint, daer van wilt doch deuse woorde stake,
            (70) Of icker iou nou ien opstommelde, wat soujer toch memake?
Ian       Wel dat is seker ien vraech, wel dat is giestich eseyt,
            Hoe na mienje dat ickse soo wel niet as ien aer, niet sou keune doen bescheyt:
Tryn     Wel Jan hoe praetje dus flordich* uyt het manckje,
            Trouwe ie word ien giest, ia wel ie word ien quanckje,
            (75) Je hebt in dat Jaer wel wat onnuttigheyt eliert,
            ’K en loof niet ofje hebt by diene lichtekooy of by daer verkiert?
Ian       Dat sel iy wel swijgen, want ick mijn leve sulcks niet heb edocht,
            Noch noyt edaen, ’k laet staen oyt gewrocht,
            ’K hou mijn reyne maechdom reyn, ’k hoopse soo lichtvaerdich niet te versnoepen,
            (80) Als deuse jonge vrysters doen an Moffen in an Poepen,
            Neen ien burgers dochter sechtmen altemet, en ien halve stuyvertje te mier,
            Wech met de Hoere, ’k hou beter van ien eerlick dier,
            Daer selge gien ongesontheyt, noch leemten van erven,
            Voor mijn seker ’k heb al me leve de snolle wel kenne derve,
            (85) En is dat niet waer so haeltme datelijck heyntje pick,
[fol. A2r]
            Indien ick oyt sulcs heb bedreve of schuldich ben int stick,
Tryn     Nou Jan nou, vaer ien hoeft dus niet te sweere,
            Heb ick wat eseyt, ’k hebt maer edaen om iou te probeere.
            Maer allijckwel Jan sinne hylickes ghesint?
Ian       (90) Och iaeck, ’k sin so schrickelijck inde lieft verblint,
            Dat ick ien hielen nacht van liefde niet kan duere,
            Komter gien ontset ’k sorch dat icket met de doot sel besuere,
Tryn     Op wie is dit doch, op wie hebje iou sin eleyt,
            Wel spreeck iy niet, geefje ien mensch gien bescheyt?
Ian       (95) Ic weet het niet. Tryn Wel weet iyt niet, hoe kanje dan verlieft wese?
Ian       Dat weet ic niet. Tryn Niet. Ian Neen. Tryn So sinje van iou smart niet te genese
            Of iy most mijn noemen wie de liefst was, of wie iy had besint?
Ian       Dat weet ick niet. Tryn Niet. Ian Neen. tryn So sin iy wel ontsint,
            Ja dol broets en geck, ia groflijck en onbeschaye,
            (100) T’is tijt me vaer datje ierst tijt na Laye,
            En laetje daer ierst ien lutje vande kay schrape,
            Vaert vry datelick heen iou vaertje vande apen,
            Je sint verlieft sinje, in ie weet niet op wie dat het is,
            O mijn dat ickme van lacche niet en bepis.
Ian       (105) Nou gort segen ons sel iy noch midme de geck schere,
            Je hoort midme begaen te wese, en ’t hoort iou in iou hart te dere,
            Nademael dat ick om troost kom by iou,
            In datje mijn helpen sou aen ien eerlicke en ien deuchdelicke vrou,
            Daer en bove geckje midme, en gaet dus schemper schiete,
            (110) Seker het soume inme verliefde liefd wel verdriete:
Tryn     In sijn verliefde lieft sayt hy, o mijn ick lachme slap,
            Trouwe ie hebt verstant, ie moet haest inde kap,
            Kuersinme ’k wil segen ande mayt, ’k soume wel verslabbesere:
            Nou ick ’k weeter ien voorje, ien eerlijcke dochter midt kleere,
            (115) Heerschet suck reynder lindetje, en ’t isser hiel netjes in huys,
Ian       Och dats altemael wel, maer s’ is hoop ick immers pluys?
Tryn     Och ia Jan, souje seker anders mienen:
Ian       Ja wel Tryntje, dats ien hylick datme wel sou dienen,
            Dats ien mayt na mijn hart, daer ick schrickelijck op loer,
            (120) Ay helpterme toch an, want ick gebruyckje as mijn vleyschelijcke moer,
            In ick hoop oock datje de moerlijckheyt selt betoone,
            Maeck iyt klaer ie sint waerdich datme iou midt ien gouwe kroon sel krone.
            Hoe hietse toch, waer woontse deuse verweende goddin,
            Mijn hart gaet mijn open, mijn dunckt dat ick al by haer bin,
            (125) ’K begin van liefde in mijn aensicht te bloosen,
            Sie iyt niet mijn wangen die bloosen as roo-roosen:
            Ay gaeter toch datelijck heen, en wilt niet langher staen.
Tryn     Wel Jan, wel ick sel terstonden an heen gaen:
            Maer de naem, of waerse woont, dat mach ickje noch niet segghen,
            (130) Voor in al ier dat icket haer ierst voor ooghen heb gaen leggen,
            In wilse as dan tot dat hylick van iou wel verstaen,
[fol. A2v]
            So sel icket jou seggen so muege iens gaen:
Ian       Och dats troostelick, ’k wou datje al op gang waert,
Tryn     Gien dinge mitter haest, jy wilt jy wilt te haestich te paert,
            (135) ’K moet mijn ierst wat toe maken, in wat netjes kappen,
            Inde krueckte falij op setten, men moet al schoontjes klappen,
            Lieve Jan ierme so ien vrijster te deech bepraet,
            Wat mienje vaer dat het so haestich te doen staet,
            T’moet tijt hebben, ick gae stracks na de mayt,
            (140) In kom jy over ien uur of aer-half weer om bescheyt,
Ian       Och sel ick seker noch soo langh wachte,
            Dan ick troostme weer, as ick dainck om die soete nachte
            Diewe sullen hebben, as ick haer maechdelijckheydt verwerf,
            Och hoe sullen wy lodderen, as twie katjes in ien vygekurf.
            (145) Nou dats gangh, ’k sel de tijt mit patiency verbeye:
Tryn     Ja gaet vry heen, ’t selder schrickelijck sturmen, regenen en waye,
            Wast met seggen te doen so sach ick het emaeckt,
            Hy liep wel voor sach hy ien vrou moerlicke naeckt,
            In noch blaest hy alde wijnt schier aen sticken,
            (150) T’is hem in sijn mont eslagen as ien kreupel in sen kricken.
            Nou ’k machme wat op halen, en leggent Martijntje voor,
            So stel ick duese soete sulle-vaer flusjes niet te loor.
Tryn Ratels binnen ende voort wederom uyt, met
een huyck op haer hooft.
            Kijck kijeren dus reyn, dus netjes kan ick mijn toemake,
            Dits noch mijn bruyts-huyck, ’t is van dat ouwe testements lake,
            (155) Dat so dick en starck is gelijcken ien eecke planck,
            Wat dunckje staetse me niet wel, en isse niet van passe lanck:
            In wat dunckje van me rock, in van me jack, heb icket niet klaer ehouwen,
            Al ist niet op syn nuwe snofs, vol ployen en vol vouwen,
            Dat schaet niet, ’t is hecht inne starck ’tis gien lichte sijt,
            (160) Of kranck stof dat wijt gaept en niet en bijt,
            En ’t is fraey inne wel emaeckt, want me moer saliger hadden de snijer wel bevole,
            In oock stondser by, soo dat hyer niet het uyt estoole,
            Trouwe de man had sulck gebreck niet, men moer deet maer om de leus
            Men wiste doen van gien stelen, de luy waren te contiencieus.
            (165) Maer nou gatet uyt de kerf, want onse Goose wist onderdaechs so op te snappe,
            Dat ien seker snyer was, die an ien man verkoft had seven hondert gulden an lappe,
            T’geen hy door lancheyt van tyen, deur ’tooch van de schaer had ehaelt,
            Inde goeluytjes mit de kleynste snipperingetjes betaelt:
            Ist dan wonder dat sucke luy hooge huyse timmeren of koope,
            (170) Of datse haer van heur jaerlijckse renten keune bedrope,
            T’geeft mijn niet wonder hoe hy soo schielick op de baen bromt,
[fol. A3r]
            Maer dus gaetet dat hy an sulcken schielicken rijckdom komt:
            Waer soud aers van daen komen, de winsten loopen ien mensch soo niet over,
            Gelijcmen huydendaechs siet, twort met ien ambachs-man hiel pover:
            (175) Kijck daer komender veel, sy worden door lanckheyt van tyen sterck,
            Het den ien wat te doen, d’ander onder-loopt het werck,
            En seyt heerschop ick selje dat soo goet koop make,
            In so fray dat het niemet en sel keune lake,
            Soo dat den ien den aer inde gront bederft,
            (180) In daer komender wel twintich aen, tuegen datter ien sterft:
            Elck soecktem mier as aer, de menschen worden hiel aygen batich,
            Niemant gunt sijn naesten goet, ja vaer inne kint sinne mekaer hatich,
            Summa summarum de werrelt is vol bedroch en twist,
            Vol nijdigheydt, vol dieverij, vol schalckheydt en alle argelist,
            (185) In oock ist ien benaude tijt daers niet te verdienen:
            In midt deuse krijch selter niet op beteren sou ick mienen,
            Want alle neeringe slappe in elck ien die klaecht,
            Daers niement schier die na inige ware vraecht,
            En ’t gelt komt uyt de luy haer handen hiel sober,
            (190) Niemet wil van ’t grootje, elck ien werpt noot over,
            En ’t is niet as van banckerotten datmen hoort,
            In kort eseyt, ’t is langer niet soo ast wel hoort:
            Dan wat wil ick oock alle dinghe bedisselen,
            ’K mocht mijn eyghen quaet selfs wel ierst verwisselen,
            (195) Doch ken heb mijn leven niet bedreven of edaen,
            Of ’k wilt voor de wijdelicke werrelt wel int licht staen:
            Al wort van mijn neering dien ick doe niet veel ehouwe,
            Nochtans ist menschelijck, want men sieter veel om trouwe;
            Maer wat heb ick om de soetigheyt wel ien gerit anme duer,
            (200) Dan van deuse* schijt-valck, dan van ien ander monseur,
            Daer hebjyt dan, bo Katryntjen woors dae galante basinneke,
            En weety nie wien ick meyn, dae wooterlants boerinneke,
            Daege loostent van Wormer voor ou nam:
            Ja Singieur seyd ick die is al uyt Amsterdam,
            (205) Want sy was swaer by ien rijck Schipper daerse lang had by esete,
            In die lucht kreech de Schout insen neus, die wouwer stracx me eten,
            Soo datse datelijck na den Haech vertrock,
            Bo Katriena saydy daes mayn een groot onghelock,
            Ick ho door oors wel wat me gecortiseert,
            (210) In voort gingh hy duer: maer wat het die knecht oock wel ien gelt verteert,
            In wijn en in bancket, ’t was seker ien rustich vrijer,
            Beschickten ick hem ien treuseltjen, ick kreech ten minsten ien rijer
            Voor mijn makelredy, wat dunckje mocht dat niet bestaen,
            Ja duese neering hetme seker gien quaet edaen,
            (215) Want ick kanme nou redelijcker wijs wel bedroope,
            Daer ick in onse Govert saliger, pleege met kackhiere te loope.
            Maer wat het hy ooc meenich pintjen edroncke mette seun inde schuyt,
[fol. A3v]
            Die korts daer na falieerde, wel machme seggen alle loopen hebben ien weer-stuyt.
            Mocht hy nou opsien, dat ick nou so welletjes was van vermeuge,
            (220) ’K wediem tot int diepst van syn hert sou verheughen,
            Dan dat is vruchteloos, dat ick sulcken praet wil uytstaen.
            Maer allijckwel, ’k sou voor Jan Saly tot Martyntjes gaen,
            In dus doende soucker over langsem komen,
            ’K loof niet of die goe slocker het Cupido midt siel en lijf in enome,
            (225) So dat hy so nau niet sel sien ofse iuyst wat buyckt,
            T’is best dat die slechtert dat lech-hennetje midt dat ionge kuyckentje sluyckt,
            Soo raeckter de vaer mooytjes van ontladen,
            Wel verstaende niet sonder inighe schaden:
            Maer dat hy heur ien hondert gulden vier vijf inder schoot smijt,
            (230) Dat sel hy graegh doen, en wesen noch al blijdt,
            Dat hy sucken verlosser krijght voor sijn schijven.
            Nou ’k mach heen kuyeren sonder hier langh te blijven:
            T’is tijt dat ick het datelick int werck stel,
            ’K wet as ick het haer seg datse wel blijdt wesen sel.
            (235) Nou ’k machme spoen so ras as ick immers kan,
            As ick deuse steech deur loop, kom ick vlack op het huys an.        Binnen.
Martyntjen uyt, staende aen ien was-tobbe te wasschen,
al singhende dit Lietjen.
                    Waer staet jou Vaders huys en hof,
                    Adelijn bruyn smadelijn moy maysje fyn,
                    Aen geen groen Heyden aen geen groen stof,
                    (240) Daer staet mijn Vaders huys en hof,
                    Swijght al stille mijn lief en laet jou vragen syn.
Tryn Ratels uyt, gaet by Martyntje.
Tryn     Goeden dach Martyntje, wel hoe dus vrolick en dus kloeck ant wasse?
Mart.    Ja niet waer, scheertme vry mijn dunckt ie keuntet altijt passe
            Dat hier sulcken ongeredderden huys leyt.
Tryn     (245) Ay seght dat niet Martyntje, dats gien roy van jou eseyt,
            Je sint weltentich inne klaer op al iou dinge.
            Hoe souter legge lieve kint, daerme dus wasse plassen in wringhe.
            Maer Martyntje, ’t geen ick an iou sie kan ick niet wel uyt nocke:
Mart.    Wel wat is dat? tryn Maer datje midt jou dicke buyck noch so over de tobbe keunt bocke:
            (250) Doen ick swaer was ’t was mijn onmeuchlijck dat icket sou hebben edaen.
            ’K en komme naygen of buygen, ’k most altijt leggen of staen.
Mart.    ’K heb daer gien werck of, ’k ben God sy gelooft hiel kloeckjes.
[fol. A4r]
Tryn,    Maer wat was jy. Mart. Men luyer mant, so van flepjes van mutsjes in navel-doeckjes,
            Inde borst hempies heb ick e maeckt van katoen-doeck, sy sinme so saft as syd.
Tryn.    (255) Maer hoenier is jou rekening wel ten eynde, op wat tijdt.
Mart.    Maer goelickies over vijf of ses weecken.
Tryn.    Jae seecker soo weynich tijdts, dat sel haest wese verstreke,
            Maer Martijntje heb op mijn selfs schier quaet vermoen.
Mart.    Wel waer van. trijn. Maer dat hy jou dit werck dus allienich laet doen.
Mart.    (260) Waerom niet Trijntie, iae maer watten slechten kal,
            Dat icket immers ien ander liet doen, soo sout wesen kredo over al.
Tryn     Dats waer, maer iou boeltie versoeckt hy iou altemet noch ien reys.
Mar.     Och iaey. trin. Maeckt hy alle dinge al fraeyties na den eysch.
Mar.     Wel iaey. trijn. Eel is dan sijn hert, kijck ick moetet jou vragen,
            (265) Want ick weet hoe moeyelijck dat het valt, ien verhoole kijnt te drage:
            Maer zijn Ouwers weten syt oock niet dat jy by hum swanger gaet.
Mar.     Och neen lieve Trijntie watie doch al praet,
            Sijn Ouwers wete, daer toe wertet al te stil e houwe.
Tryn     Soo hoor ick wel het hy iou niet in sin te nemen of te trouwe.
Mart.    (270) Och neen daer toe bin ick veel te slecht van afkomst in van stam.
Tryn.    Jae dat sou hy e seyt hebben doen hy de eerste reys by iou quam,
            Maer iou eer sel jy daer niet ien mijt voor krijgen.
Mar.     Och iae drie hondert gulde, maer iy moet swijgen:
            Want daers noch niemet anders die hier of weet,
            (275) Dan sijn Moers suster wel verstaende zijn peet.
Tryn.    Swijge lieve kijnt, daer hoeftie gien sorch voor te drage,
            Maer sulcken iongen bloem haer eer quijt, t’is te beklage,
            Wel t’kijnt datter komt, wie sel dat houwe, waer sel dat heen?
Mar.     Dat het hy mijn belooft te Buycksloot in Waterlant te besteen.
Tryn.    (280) Dats al wel, daer mee selie iou eer niet weer krijge:
            Want daer een anders spreeckt, lieve kijnt, selie moete swijge,
            Daer van mocht ie wel willen datie weer ter eeren waert e brocht,
            Wat dunckt jou dat ick een ander vryer voor iou op socht,
            Die iou noch troude eer datie waert bevalle.
Mar.     (285) Och dats verlooren e praet, dats toch niemendalle:
            Wat sou hy segghen dat ick binnen een weeck vijf ses inde kraem lach.
Tryn.    Wat niet een mijt, hy sou mienen dattet so hoorde als hy ’t jongetie sach,
            We sellen hem wel wijs maecke datie als sommige wat te vroech sint e kome
            Och lieve* Martijntie dat wort huydendaechs so nau niet e nome
            (290) De beste halen nou al kijeren van een weeck seven acht,
            Lieve moer dats nou een volkome en in wel gedrage dracht,
            Jae Princesse, Gravinne, Keuninginne, kanme sulcx wel gebeure,
            Daer van offer de luy wat van seyde, iy moster iou niet iens an stuere,
            In hum sel iy huyven en doecken so as iy selfs begeert
            (295) Tis toch ien goet hertich slocker, ie hebt hem wel haest verheert.
Mar.     Wel wie is het dan, sou hy so nedrich onder mijn gebiet buyge,
            Dat loof ick qualijck dat kan mijn hert niet welleties tuyge,
[fol. A4v]
            Ay sechtet mijn toch want mijn hart dat joocktet na,
            Nou roert jou lammere tongetje en seghtet doch wat dra,
Tryn     (300) Dat sel ick doen wilt wel op mijn reden letten,
            Maer jy moster jou niet in ontroeren noch niet in ontsetten,
            Oft niet na jou sin en was, want siet hy is so wat slecht in recht,
            Maer niettemin hy is ien schickelijck en ien deughdelijck knecht,
            In sijn naem wil ick voor jou oock niet verbloemen,
            (305) Want inde waring gaense hem Jan Saly noemen:
Mart.    Jan Saly, Jan Saly, wel dats ien kruydighe naem,
            O Mijn, ick lachme slap, ’k bin schier uyt mijn aem.
Tryn.    Nou lach soo scheers niet moer daer sinne vande ronde schijve, soo van roon as witte,
            Je soud mijn lieve kint al warmpjes by hem sitte,
            (310) Je mocht wel willen datje die dach die uur al sach,
            Dat duese verschreve Jan Saly an jou groene sy al lach,
            Soo wistje wat voor ien vaer datje tot jou kint sou nemen,
            Daert aers hielendal sel van jou vervreemen,
            Daer van hebje ien moerlijck hert in jou lijf, slaet hum toch an,
            (315) En trout Jan Saly voor jou wettelicke en deuchdelicke man,
            Soo brenghie jou kint in jou selver weer ter eeren,
            Daerje anders by gien duechdelicke luy soud meuge verkeere,
            Want elck sou jou achten voor licht, voor ien scheuck, ja voor ien hoer,
            Daer van doet het doch, want ick raeje as jou vleyselicke moer,
            (320) Het sou mijn moeyen datje tot sucken oneerlicke val sout kome
            Daer toe heb ickje noch te lief al wortet mijn dus qualick of enome:
Mart.    Nou Tryntje, je hebt ien misverstant datje sucke dinge segge sel,
            Al ’t geen je mijn eseyt hebt behaeghtme wonderlicke wel:
            Maer Jan Saly Tryntje dat klonck mijn soo vreemt inmen oore,
            (325) Mijn dunkt dat ick mijn leve niet en quam daer ick sulcx quam te hoore,
Tryn.    Dat doet sijn stilligheyt, in dat hy droogjes praet, daer van issem de naem egeven,
            In daer moetje iou niet an stooten de dagen van iou leven,
            Want daer sinder so veel die byname krijge, sy moetent al aveiere,
            Datser quaet om worde, sy diendent staechs te deffendere:
            (330) Daer van soot ouwe spreeck-woort ons leert,
            T’is beter wel geaveieert, as qualijck gedeffendeert,
            Want daer souwer aers wel groote neerlagen uyt rijsen,
Mart.    T’is waer Trijntje, ick moet iou in dit stuck prijsen,
            Wy komen daer mee gelijck in ien schuyt:
            (335) Nu laet varen dat praetjen dats al uyt.
            Maer allijckwel Tryntje souick Jan Saly an slaen, souicket durve beginne,
Tryn     Jaeje seg ick, doed jyt niet ie waert mal en uyt iou sinne,
            Want ic keunt jou leve iou eer niet beter weer krijghen, in dat onder decksel van ien aer,
            So souie voor iou Jongetje krijgen so ien beschermer van ien vaer,
Mart.    (340) Dats waer: maer mijn boeltje vrees ick selder hielendal tuegen wesen?
Tryn     Wat nietemijt, wy sellen hem met ien schoon praetje wel belesen:
            Kijck dus mostme segghen, datjem namt voor ien beschrmer van sijn kinderen,
[fol. B1r]
            In dat as hy wou, ie siet mijn wel, syn kome niet hoefde te verminderen.
            In datjem tot synen dienst altijt te spraeck selt staen.
            (345) Oock sel jy sien dat deuse saeck dan hiel ondieft sal gaen,
            In datjem als van te voren alle vriendelijckheyt selt bewijse,
            Dan selie sien dat syn hert van vreuchden op sel rijsen:
            Want ick weet het kint, ick kan de vryers haer aert,
            Sy hebben de vrysters om ien dingetie noch lief en waer.
            (350) In oock sonie dan met alle vrijgheyt meugen malle:
            In al watter komt sel voor Jan Saly sijn rekenschap valle.
            Hoe sou hyer dan teugen keune wesen, as iy hem dit sus secht,
            In al de text mooyties op syn elvendartichst uyt lecht.
Mart.    Hoe Tryntie souck Jan Saly voor mijn wettelicke man trouwe:
            (355) In souck daerin bove noch mijn boeltje an houwe:
            Dat sou gien vreucht in brenge as hy sulcks vernam,
            Of as mijn boeltie mijn altemet iens versoecke quam,
            Want hy souwer reen toe hebben dat ickem dus ginck vertoorne,
            En hiel smadelijck met hoorens ginck behoornen.
Tryn.    (360) Wat nietemijt Martijntje, deinckt niet iens soo veer,
            Reken iy dat voor schant, dats huydendaeghs voor sommige vrouwen eer:
            In ick wister iou mitter haest wel ien partijtje by men kaer te krijghe:
            In ick souse oock wel noemen, maer ick sel om d’eerbaerheyt swijghe,
            T’sinne mijn meniere niet dat ick elck ien over den hekel hael,
            (365) Nochtans weet ick van veel vroutjes ’t rechte finael.
            Waerom, in hoe syer ierst toe sinnen ekomen.
            Trouwen ’t wort van heur mannen so hiel qualick niet enomen:
            Sy sinne goethartich lijckt het wel, sy sient met goen ooghen an,
            In oock souwese alle daechs soo niet meugen sloven inde bierkan:
            (370) Gelijckent lestent beurde vande waerdin inde drie vriese vrouwe,
            Die midt ien aer, doch’k sel mijn mont houwe.
Mart.    Wel dat is seker ien Joseph eweest dat hy sulcks toeliet.
Tryn     Sou hy niet Martyntje, moetese dickwils niet,
            Waer souwese aers de kost krijgen, sy moetender of leve:
            (375) Want tot wercken sinse bedurven, sy kannender niet weer toe begeve,
            Soo dat de vrou door noot, sulcks dick moet bestaen,
            Souter aers op deuse werrelt wel gaen:
            Want daer is huydaechs niet veel te winnen,
            Al deetmen al sijn best met nacht en dach te spinnen:
            (380) T’brengt gien soon anden dijck, heb icket selfs niet besocht.
            Ja wat heb ick vanme leve wel ien wercken ewrocht,
            T’was altijt after ’t net, ’k was altijt even pover:
            In nou gort sy gelooft schieter wel ien stuyvertjen over.
            Daer van wilie van mijn wijselijck wesen eraen,
            (385) So wilt dit hylick van Jan Saly voor al niet af-slaen.
            In oock soucker mijn boeltje onder tije by laten verkeeren,
            Want wie selder wat of weten, noch ’t selje an iou gangh niet deren.
[fol. B1v]
            In al watjer van krijght deinckt ’t is altemael winst,
            Daer van doet het doch, hoe sinje so geweldich ienrinst.
Mart.    (390) Ja wel dus doende souje mijn tanden wel waterich make,
            Hoeier mier van spreeckt, hoe ick mier begin te hake.
            Al ’t geen je mijn eseyt heb, bevin ick inder daet oock waer.
            Hoenier lockt het doch, hoenier maeckjet best klaer,
            Want ick dien niet lang te wachten, of ick voor me tijt begon te krake?
Tryn     (395) Wel over ien dach twee drie so selle wijt schicke klaer te make:
            Hy moet iou ackskacks op sijn benier wat vrije,
            In of hum de groenigheydt over quam, wiltet met lijdsaemheyt lije,
            So keunje seggen dat hy sijn lust van te voren het by iou eboet.
            Wel wat dunckje schaepje, en is die vont niet goet:
            (400) Ja al souje selfs ierst wat ande veter tockelen:
            In as dan me lieve kint, sel hy van selfs wel beginne te hockelen.
            Men moet lijckt het wel al te met ien dingetjen om best wil doen.
            Voel je dat nou wel, kanje dat selfs niet wel bevroen?
Mart.    Och ia, maer hoenier sel mijn lely d’ierste reys byme verschijne?
Tryn     (405) Maer tavont te negen uren seltem aen iou deurtje vijnen,
            Paster op, set het vry te deech in kier:
Mart.    Och hoe komt de tijt noch, was hy doch alhier,
            ’K begin na hum, as ien visje na ’t aesje te hake.
            Ock ’k wouwe menkaer al mongt an mongt mochte an rake.
Tryn     (410) Maer iou boeltje moet iy deuse saeck ierst te kenne geven.
Mart.    Wat souck Tryntje, leyt daer soo veel an bedreven,
            Dat sel hy ontwaer worden, as hyer hum d’ ierste reys siet,
Tryn     Neen sechtet hem ierst, begint sucke dinge niet:
            Wilt sech ick van iou ouwer eraen wesen.
Mart.    (415) Wel ick selmen hier in oock laten belesen:
            In ick stelmen oock onder mijn ouwer heur gebiet.
            Daer van secht soo iyt begeert, ick doe so iy men hiet,
            ’K hoop niet dat het tot mijn qualijck varen sel wesen?
Tryn     Och neen mijn lieve kint, dat hoefje niet te vresen:
            (420) Dat ick dat wist, ’k hiel mijn tongh veel liever thuys,
            Want dat het iou qualick ging, ’t sou voor mijn wesen kruys.
            Daer van geeft hem de saeck datelijck te kenne,
            Durf iy niet, wiltem tot onsers senne:
            ’K weet dat inde rechte kreuck te praten sonder ienich remoer:
            (425) Och ick weet dat kint te halen trots ienige vroemoer.
            Hoenier is de uur dat iy iou boeltje altijt hebt waer enome?
Mart.    Maer hy het altijt ontrent te sevenen ekomen:
Tryn     Te sevenen, hoe laet ist nou? Mart. Vijf. tryn. Ja is het seker so laet,
            Mijn dunckt ick heb mijn tijt hier hielendal verpraet.
            (430) In dus doende souck Jan Saly wel laten wachte,
            In oock is hy al anme deur souck wel achte:
            Want hy sou bescheyt hooren hoeck mit iou bin evaren.
            Wel Martyntje hoe sel iyt best mit iou boeltje klaren,
[fol. B2r]
            Sel iy tsame te sevene komen, datwer iens ien gat in slaen?
Mart.    (435) Och ia dat sel voor al vast gaen.
            ’K ben hielendal tot het hylick van Jan Saly genegen,
            Daer is niemet ofte niemet, dieme dit praet teghen.
            Secht dat hy tavont te negene komt, laet hy niet verlanghe,
            ’K sel hem vriendelick, en blyelick, en vrolijcklick ontfange.
            (440) In te seven uren sel ick met mijn boeltje tot iouwers gaen,
            Daers nou gien falikant an, latet daer vry vast op staen.
Tryn     Wat soo siet, ’k dacht of ick iou niet sou bewegen,
            Dan alle dingh komt op het lest nou weer te degen.
            Nou set iou tobben ewech, en maeckt iou fraytjes op,
            (445) Het machter toch wel of van deuse komenschop.
            Nou dats gangh Martyntje, ick selje dan flus verwachte:
            Maer hoenier sey iy oock te sevenen of te achte?
Mart.    Wel te seven uren ist immers eseyt.
Tryn     Wel an ick gae, en brengh Jan Saly dit bescheyt.
           
                Ian Saly uyt om bescheyt.
           
            (450) ’K hoop in ick sorch, ick sin in duysent vresen:
            Wat bescheyt ofse het? hoe mach het toch al wese,
            Of ick aenganck sel krijgen by deuse moye mayt,
            Daerseme over ien uur vijf ses so veel van het eseyt:
            Wast waer ’k wist niet as van alle weelde,
            (455) Dan ick durfme sulcks niet iensjes in beelde,
            Vermits ick ’t vrijen oyt mijn dagen heb besocht,
            Noch noyt edaen, noch noyt edocht:
            Want ick heb wel ehoort dat de maysjes qualijck sinne te beprate,
            Daer van heb ick al men leve ’t vrijen na elate:
            (460) Dan deur de lieft, die by mijn ginck dus wredelicke duere,
            Heb ick ien wel bespraeckt vroutje voor mijn uyt gaen stuere,
            Op hope datse min sou krijgen deus goddin,
            Daer ick vernoecht, en oock te wrede mede bin.
            Dan doch de tijt ghenaeckt dat ick het haest sal hooren,
            (465) Of mijn verweende aenschijn haer sel meugen bekooren.
            Nou dats gangh, dat kostje datelick om bescheyt,
            Soo ick wel sie so duncktme datse int veynster leyt.
           
                Ian Saly aen Tryn Ratels deur, en sy komt by hum.
           
Ian       Goeden dach troosteres, vrou van alle vrouwen:
            Heb iy ienijge troost in iou, so wiltet niet verbergen houwe.
            (470) Hoe vaerje midt mijn saeck, wat hebje voor bescheyt,
[fol. B2v]
            Ick bidt dat jy mijn dit ten briesten iens uytleyt:
            Mijn waerde prockerueres hoe vaerje met mijn pleyten,
            Hoe kloeck soo sinje oock, wat recht jy an voor feyten:
            Offer wel ien in europe sou wesen die jous ghelijck is?
            (475) Neen souck miene ghelijck ick oock vastelijck gis.
            ’t Geeftmen wonder datme inde history niet vint van jou eschreve,
            Nademael datie soo weet te praten in soo aerdich weet te leve.
Trijn.    Wel hoe is het Jan scheerje de geck met mijn?
Ian.      Och neeu Trijntje dat soume van harten liet zijn:
            (480) ’K moet jou eer of ick wil of niet bewijsen,
            Jae ’k moet jou lof tot an ’s Hemels firmament toe prijse.
Trijn.    Wel Jan hoe dus hoofs, dit heb ick noyt an jou bevonde,
            Dat ick jou niet en kon ’k sou miene datje voor ien groot potetaet was uyt e sonde
            Hadt ick dat eweten je mocht jou woort selfs wel hebben edaen
Ian.      (485) Och neen Trijntje ’k sou sulcks niet hebben durven bestaen
            Maer hoe vaerje al is het klaer hoe meugje so langh swijge?*
Trijn.    Wat mienje Jan dat het soo haestich klaer is te krygen
            Praet eerst von comen dan meughje al voor iou borst slaen,
            Dat ick om iouwent wille soo veel heb edaen.
Ian.      (490) Comen och ick can om mijn doot toch niet vrye
Trijn.    Jawel mijn slocker hals soo selge iou leven niet bedye,
            In oock wil jyse eerst sien wat voor fatsoen dat het is souck hoope
            Want ie wilt gien kat in ien Sack kopen.
            Ick heb nou de ruychste tocht voor iou of estaen,
            (495) Soo datgie daer vryelijck en onbeschroomt meucht gaen.
Ian.      Maer hoenier toch wat uur selse mij dierste reys ontfange
            Secht het doch want mijn hert begint gheweldich te verlange.
            Ick bidje datie myn dit doch datelijck uytleyt:
Trijn.    Maer tavont te negen uyren soo het se myn eseyt,
Ian.      (500) Is het waer, sel ick myn Princes dan be-oogen
            Och neen och jae mijn dunckt dat ick vande aert inden Hemel bin etoge,
            Och hoe verheucht mijn hart mijn dunckt ic bin in ien Hemelse melody.
Trijn.    Wel Jan raesgie wat dit voor mallery.
Ian.      Och neen maer ick was inde blijdschap soo geweldich op erese
            (505) Dat ick schier twijffelden of ick me selfs al mocht wese.
            Waer woontse doch sechtet myn want ick binder om verlege,
            O klock, o klock, hoenier slaegie toch iens negen,
Trijn.    Nou verlangt dus niet ’k selgie seggen waerse woont
            ’Tis ien Maysgie s’is waerdich datse wort ekroont,
            (510) In sy is ien tasgie nae iou lijf kan jyse maer bedinge.
            Want sy kan fraeytges leve en oock braefies singe,
            Soo datie iou wesen al op sijn parmafoys moet bestieren.
            Midt ien hoffelijck gelaet en parmantige manieren
            In iou aensicht moetie setten inde darde ploy,
            (515) In iou bientgen after uyt fraeyties in heel moy
            In jy moet soo licht als ien giest langs de aert swiere,
[fol. B3r]
            Kijck ick segie noch ierst te deech vryen liere.
            Want ien vryster geweldich op de vraeyheyt van ien vryer let,
Ian.*    Jae dat sel ick wel doen ick doe die dingen hiel net
            (520) Secht slechts waer ick tavont sel gaen vrye,
            Want midt dat woortge kanie myn altemael weer verblye,
Tryn.    Nou wy sellender ien aynt of maken ien buelingh hetter twie,
            Want ie verlangt gheweldich soock wel sie.
            Maer sy hier Martijntje inse woont naest de drie dreggen
Ian.      (525) Martijntie dat loof ick qualijck wiet sou seggen,
            Dat sulcken netten diertie mijn te spraeck sou staen.
            Geckier oock me bin ick oock verraen,
Tryn.    Och neen maer ic moetere geweldich op an kappen
            Want lichlijck souwer ien voor iou riet wese dieder me heen sou snappen,
            (530) Daer van besteeckt iou dingeties wel, inne vast,
            In let wel op iou reen siet toe dat jyer op past.
            Want de wacht die is iou rechtevoort bevolen,
            In al wat tot iou vordel streckt en jout dat niet verhole
            Ick hebber myn best voor deus tijt ghenoech te edaen,
            (535) In wat ick noch kan doen wil ick garen voor iou bestaen
Ian.      Dats troostelijck in ick danckje voor de ierste tocht,
            Die jy dus vlytich en dus yverich voorme hebt volbrocht.
            Ick gae dan te negenen heen gelijck de vryers vrye.
            Het sel me wonder doen of ick wat sel bedye,
Tryn.    (540) Doet so men vaer en schickt datie iou te negenen heene packt
            En brengtme morgen bescheyt hoe jyt hebt of ehackt,
Ian.      Dat sel ick doen. Tryn T’is wel myn kint van minne,
            Jy sint al ier de poort-klock luyt al binnen.
Rogier de Pol uyt.
                Of de Fortuyn wel grooter luck sou kuene gheven,
            (545) Als ick heb alle daechs dus dertel in te leven
            Ick droom niet of ick hebt, ick daynck niet, of ’tgebeurt,
            ’Tis nummer nacht of dach dat ien mijn hartien treurt
            ’K ben altyt eenen fris ’k weet van gien andere sake,
            Als by veel vroutgies schoon mijn vrolijck staech te make
            (550) Daer ick myn meeste vreucht ter werelt in bevijn,
            Als oock in snaer gespel en inde soete wijn
            Die my met soet ghesang soo liefelijck doorspoelen
            Dat dan dat hertie schijnt van vreughde te kryoelen,
            Wat heb ick oock ien lust wat heb ick oock een vreucht
            (555) Wat kitteling gevoel ick nu in mijn ionge ieucht
            Isser yets hartie tuycht ’k selt voor trif sien te krijge
            Hae reuckeloose tong beteugelt u wilt swijghen,
            Waerom toch swijgen neen ’kvolch mijn ouwe lust,
[fol. B3v]
            De gayle prickelingh moet zijn toch weer geblust.
            (560) Want anders gien geneucht en soud ick keune rape,
            Of ick sou staechs bedut, oock legge drooome slape,
            Daerom vermaeckt u doch ghelijck ghy altijts pleecht,
            So geniet ghyse weer, gelijck ghyse voor deus tijt kreecht,
            Van vroutjes schoon en rijck, doch mont en wilt niet roeme,
            (565) Want qualijck deed ghy toch dat ghyse dus ginckt noemen:
            Denck wat het spreeck-woort seyt, die hebben* wil de wil,
            Die snoert zijn lange tong, en swijght vry datelick stil,
            So blijftet onder u, en onder ’t lieve roosje,
            Van u en van u lief, en uytverkoren troosje.
            (570) So doe ick, in ick hou dit spreeck-woort voor de keur:
            Daerom so gaeck strack na mijn Martyntjes deur,
            Die mijn met lijdsaemheyd nu al sel sitte wachte,
            Want ick hoop deuse reys by haer iens te vernachte:
            Maer holla ’k siese staen, sie ick te deghen wel.
Martyntjen uyt, staende in haer deur of sy peynsde.
            (575) Och ia sy ist, want sy steeckt niet allienich inder vel.
            Wat machse doch alleen dus eensaem hier staen treuren,
            Ick moeter uyt deus dut nu datelick iens versteuren.
Hy gaet na haer toe, en spreeckt deuse woorden.
            Goeden dach Martyntje lief hoe staeje dus versuft:
            Hoe nu wat let iou doch ’t schijnt schier ie bint verbluft?
Mar.     (580) Och neen mijn lief Rogier wilt dat niet ientjes peynse,
            T’was mijn onmoochlick dat ick voor u sou veynse,
            Ghelijck ghy immers weet, ’t hart leytmen op mijn tongh:
            Doch ’t vast geketent leyt aen d’ingewant en longh.
            Maer ien saeck o mijn troost soud ick u openbare,
            (585) Dan ’t hart is te beschreumt, darft u schier niet verklare,
            Vermits nachtbaerheyt mocht nemen dit in quaet:
            Nochtans soo duncktme streckt het tot ien goede raet,
            Ja tot soo goeden raet, en tot ons beyder voordeel,
            Gelijck ghy oock seggen selt, indienje maer u oordeel
            (590) Oprecht en na u gront te degen segghen sou,
            Gelijck ick immers hoop, in oock wel vast vertrou,
            Dat u alwetenheyt so vert niet iens sal treden,
            Buyten het wetend spoor van alle redelickheden.
Rogier Och neen Martijntje lief, hebt sulcks vertrouwen niet,
            (595) Dat mijn onwetenheyt boven mijn wijsheyt vliet
[fol. B4r]
            Daerom soo wilt u hart nu vryelijcken uyten,
            En u verbugen smart laet niet te rugge stuyten:
            Mijn waerde troosteres waerom swijgt jy nu stil,
            Ghy die alle ding toch altijt deedt mijn wil?
            (600) Waerom sel ’thartje doch dus schruepeloos staen swijge,
            Of selt ten lesten nu voor haer lief schaemte krijge.
            Dat hoop ick ummers niet och jae ’thart is beklemt,
            Dat eertijts in ’tgeen ick wou was altijt eens bestemt,
            En nu dus schruepeloos, hoe mach dit doch dus wese:
            (605) Spreeckt op ’tgeen jy begeert en wilt voor mijn niet vrese,
            Al ’tgeen jy uyten wilt, ’k neemt u niet qualijck of,
            Jae ’tsy dan hoe het sy, jae al wasset noch soo grof.
Mart.    Dit woortjen o Rogier neem ick in danck nu an,
            Mijn waerde Prins mijn Heer, aenhoort mijn reden dan,
            (610) Dieck met eerbiedicheyt ten breest sal laten hooren,
            Wat dat u troosteres ghekomen is te voren.
            Ghy wetet o mijn lief, hoe dat ick swanger ben,
            In dat ick boven ien weeck vier vijf, niet gaen en ken:
            Soo is een sekere vrou mijn dit nu gaen voorhouwe,
            (615) Of ick niet was ghesint ien Jongman haest te trouwe?
            Waer op ick antwoorden neen, seer yverich en ras:
            Doch sy wist wel dat ick by u lief swanger was,
            In dat ghy alle daechs by muijn hier quam verkeere,
            Waer tuegen ick niet seggen mocht hoe seer ick oock ging heere.
            (620) Maer heeft ten lesten noch veel groover of gheleyt,
            Doch niet mijn waerde helft buyten de redelijckheyt,
            Maer sprack aldus ghy bloem van alle jonge bloemen,
            Hoe seer sin jy verveert je meucht nau jou eer niet roemen,
            Soo lang jy ongehuwt dus wellustelijck leeft,
            (625) Daerom u tot de echtelijcke staet begeeft:
            Want ick weet u ien knecht die u wel sal beminne:
            En die blijdt wesen sal indien hy u mach winne.
            Want siet sprack sy ’k’ ben van* hem hier toegeport,
            Want hy schier dol ontsint, om u Martijntje wort.
            (630) Met meer omstandicheyt en soete lieve woorde,
            Soo datse o Rogier mijn hier schier mee bekoorde:
            Doch om u achtbaerheyt liet ick dit woortje nae,
            Om t’hooren of jy oock hier in bestemde jae.
Rogier Wat souck stemmen jae, wech wech ’k macht niet hoore:
            (635) Wat ydele snatery soo lel jy an men ooren,
            U trouwe wat ick hoor, ’k en looft niet ’tis niet waer,
            Want jy nu immers schier op ’tuyterste gaet swaer.
            En of ’tschoon oock soo waer selt ghy mijn dan vergeten,
            En sal mijn goet doen dan soo haestelijck zijn versmeten.
            (640) Dan hadt ick noyt ghedacht dit heb ick noyt bespeurt,
            Nu sie ick watter onder dues snoo vrouluy ghebeurt:
[fol. B4v]
Mar.     Neen neen mijn waerde prins, de meening is soo niet,
            Dat ick u derven sou, ’t waer mijn het grootst verdriet
            Dat ienich mensch op aerd, sou meugen oock gebeuren,
            (645) Daerom mijn soetertje wilt u hier niet an steuren,
            ’K verlaet u nummermeer, dus treurt niet in u rou:
            Wat is dan dat mijn prins meer hebben willen sou:
            Want dit is mijn voorstel, dat deus mijn bracht ter eeren,
            In dan sou iy mijn hert evewel by mijn verkeeren.
            (650) Ick doet maer om ons eer en kakeling vande lien,
            Die doch op sulcks bedrijf gemienlijck snellelijck sien.
            Want dan* sou iy met vreucht, met vrolijckheyt met luste,
            Wanneer ie maer begeert, dus welich bymen ruste.
            Noch iy draecht dan gien sorg voor ’t kint dat komen sal:
            (655) Noch oock voor alderest, ’t is voor u beschermer al.
            Want ’t is ien slechte sul, men mach hem wel wat loere,
            Hy moet de naem van vaer, as sommighe mee al voere:
            Daerom sou ick het doen, en tot geen ander ent.
            Want ghy o trooster, staet te vast int hart gheprent:
            (660) Voor mijn ’k en sou ter werrelt gien liever ding begere,
            Nademael ’t oock strecken sou tot onser beyder eeren:
            En tot u voordeel oock, doch niet tot mijnder schae,
            Want jy sout iou beloft toch immers koomen nae.
Rogier Och jaeck Martijntje lief, maer hier in gaeckme stoote,
            (665) Want daer ick eertijts heb de vreucht alleen genoote,
            Daer sal een ander nu van hebben me de wil,
Mart.    Ay prins en segt dat niet, ach lief swijcht doch sulcx* stil,
            Tis een slaeperigen bloet, hys op sulcks niet bedreven
            Dat blyckt wel aen zijn naem die hem die ierst heeft gegeven,
            (670) Loof ick heeft hem in als te deech wel ondertast:
            Want sy gaf hem dan naem van Jan Saly den droogen gast.
Rogier De naem seght ghy die heeftsem wel ghegeven,
            Maer de daet gis ick hetse wel verswegen,
            Om de eerbaerheyt, en om de gemeene Luy haer praet,
            (675) Want men weet doch wel wat tot sulcke dinge staet.
Mart.    Dats waer, maer dat giem saecht, ie souter hem oock voor houwe.
Rogier Nochtans soud ick hem niet by mijn suster vertrouwe.
Mar.     Ick voorwaerlijck wel, sulcken lebbigen Jan
            Daers naeck wel e hoort heb niet in soeten beet an.
Rogier (680) Dat oordeelen sy nae dat sy hem e sien hebben van buyten,
            Maer dat kenie uyterlijck van buyten so niet uyten.
Mart.    Dats waer maer icket nochtans vastelijck vertrou,
            Want anders waert mijn leet dat ick hem aenslaen sou.
Rogier Dat woort ontfonkt mijn hert, hier gaet ghy mede winnen,
            (685) Daer ghy mijn dus om bidt, jae mijn versteurde sinnen
            Die sijn nu gants gepaeyt nu ick u trouheyt sie
            Maer wie bracht u dus aen, ay liefste secht doch wie,
[fol. C1r]
Mart.    Dat sel ick doen mijn Prins mijn lust van alme leven
            Maer eerst soo moet ick u ien vijf ses kusjens gheven.
Mart.    (690) Ach hoe soet is den dou die op u lipjens leyt,
Sy soent Mijn dunckt de lieve geur rontom mijn hartje dreyt
hem.     Ach laet u lieve mondt de mijne noch eens rake
            Jae ’tschijnt u jonge wicht gaet* hem hier door vermake,
            Want ’thippelt op nau vreucht en ’t schatert door ons lust
            (695) Om dat ick u, en ghy mijn dus lieffelijck hebt ghekust,
            Maer wat sou ick mijn Prins terstonden aen openbaren
            Dat weet ick qualijck, nu,* ’tsa sinnetges wilt bedaren:
            Daer schietet inme sin wat dat ick segghen wou,
            Mijn lief wou weten eens de naem al van dees Vrou,
            (700) En ist soo niet mijn prins. ROGIER. Och jae wiltet me verklaren,
Mart.    Maer tis hier Trijn Ratels naest de drie kooren aren,
Rogier Naest de drie kooren aren, wel dats ien bekende Vrou,
            Wie sou dencken dat syer hier mee bemoeyen sou,
            En sayse niet waerom en uyt wiens last dat sy ’t dede.
Mart.    (705) Jae om u waerde eer, en om mijn eer oock mede,
            Ghelieftet u mijn Prins dat wyer t’saem iens gaen,
            Sy sel u ’tgansche stuck dan datelijck wel verslaen
            Want ick heb haer belooft dat wy souden aenkomen
            Hoe wel ick heb dit stuck nu anme selfs ghenomen,
            (710) Ick hoop niet datmen Prins hem hier aen steuren sel.
Rogier Och neen gy hebt ghedaen in alles wonder wel:
            Kom gaen wer t’saem na toe soo hoor ick haer iens spreken,
            ’Tis billijck dat ick mijn in dit stuck oock gae steecken,
Mart.    Hier kome wy by’t huys, ick siese staen van veer,
            (715) Wat dunckt jou hou ’k mijn woort. TRYN.* Ja sit wat t’samen neer.
           
                Trijn Ratels uyt en gheeft haer elck een stoel en sy gaen sitten.
           
Rogier. Maer Trijntje wat ick hoor ier anme liefjes reden
            Dat jy haer aen ien knecht seer deuchdelijck wilt besteden.
Tryn     Och jae men* lieve vaer het sy jou dat verclaert.
Mart.    Jae ick heb hem flus ’t gantse stuck openbaert.
Rogier (720) Maer hoe, in op wat menier sou jy dit hylick drijven.
Tryn.    Maer datje alleen int hert de liefste soude blyven.
Rogier Soo hoor ick in jou woorden komen over een.
Mart.* Och jae mijn waerde Prins, dat is oock ’tgeen ick meen.
Rogier Maer ick weet niet of dit hiel wel sel wille vlooten
            (725) Want als hy mijn dick sach sou hyem mer wel an stooten.
Tryn.    Wat nietemijt wy selle wel seggen datje de voocht sint van heur,
            In datjer inde redelijckheyt oock moet staen veur,
            In dan heb jy altemet oock ien eerlijck aenkomen,
            In hy is slecht en recht jen hoeft hem niet te schromen,
[fol. C1v]
            (730) Of jou de groenicheyt over quam de lucht sel altijdt wesen klaer,
            Is hy in huys, stuert hem om ien oortjen of duyt an waer.
Rogier Dat’s goet wil het ghelock mijn dit slechts toeschicke,
            Maer ’t kijnt daer komen sel breeckt al de hoop an sticke.
Tryn.    Wat nietemijt draech jy daer gier sorgh veur,
            (735) Was ick ghelijck as jy ’ken achtent niet een leur,
            Want ick kander jou hielendal van ontslaghen,
            En wat er oock van komt sel ick voor jou uytdraghen.
Rogier Dat’s wel geseydt, in ick stelder mijn oock in gherust,
            Hier op deus koomenschap mijn lief dan iens ekust,
            (740) Maer hoenier sel deus jool de eerste reys ankomen.
Tryn.    Maer nou te negenen soo heeft hy’t voorghenomen,
            Want siet hy dient niet lang te wachten t’is tijdt over tijdt,
            Sy het niet lang te gaen noch oock niet lang respijt,
            Daer van maectet kort inne goet, onthout van mijn nu ditte,
            (745) In ast dan klaer is, soo moet je mee op’t hylick sitten,
            Ghelijck als dat betaemt, as Man, as voocht en Heer,
            Kijck je selter dan setten in iou alderhoochste eer.
Rogier Dat’s waer, dan wy sullen men kaer daer wel of spreke,
            Tis noodich dat wy dit voor deus tijdt late steke,
            (750) Nou genacht Trijntje Jans, in wilt genoechlijck drome.
Tryn.    Jae wel ick haddet niet van jou soo goedt enome.
Rogier Nou genacht Martijntje lief, siet toe dat jy soo vrijt,
            Dat tot ons beyder luck dit huwelijck ghedijt.
Mart.    Maer ien kus o mijn hert moet ick u tot afscheyt geven,
            (755) Daer me wensck u ghenacht o leven van mee leven,
            Wat duncktje luytjes sprack ick niet weeslijck in bedaert,
            Mijn dunckt ick hebje dat al welletjes of ekaert.
Ian Salij gaende uyt vryen.
            Dus gae’k op mijn vrye as ien Koe op sijn kalve,
            In om dat ick vry int praten sou wesen, heb ic met in paertge de borst gaen salve.
            (760) Oock dat de stanck van’t bier uyt mijn keel en en ruyckt,
            Heb ick om de lieflijckheyt ien deel kruyt nageltges ebruyckt,
            Want de vrysters en hebbent niet garen datme veel drinckt of tobackt
            In oock can ic wel mayses dieder de knechses wel hebben omesackt,
            Daer van dochtet mijn best dat ick dat quaet ging verhindere,
            (765) Want ick souwer mijn presentabelheyt gantselijc mee vermindere,
            In oock ist mijn meenier niet dat ic veel inde herberch com,
            Want recht uyt eseyt ick geefer hiel weynich of gans niet om,
            In om de smaeck salve heb icket voor deus tijdt niet edaen,
            Maer om dat ic wat te stouter en onbeschroomder sou durven an gaen,
            (770) In hoe ’k naeder com, hoe ’k mier begin te aerselinghe,
            Nochtans de liefd’ gater mee schrickelijc en wreedelijc toedringhe,
[fol. C2r]
            Hoe sel ic het noch beginne, want ic ben int vryen hiel dom,
            Want als ic op heur comen sel, vrees ic sel is staen as stom
            Dan toch ick moeter na toe hoe wel ’thert is vol vreesen,
            (775) Siet hier com ic te pas, hier staet mijn uytghelesen.
           
                    Hy gaet by haer, en sy verschiet.
           
Ian.      Genavent Martijntje lief, hoe vaertet kijnt staeje wat en kijckt,
            Wel hoe verschrick ick jou troost dat jy dus vanmen wijckt,
            Dat hoop ick immers niet mijn* eyghen herten blaetje,
            Nou com wat nader by, ick com hier om ien praetje,
            (780) Het welck ghedyen sel hoop ick tot ien goedt ent,
            In oock sou ’k mienen is jou dese mijn comst wel bekent,
            Of twijfel jy noch dat het iemet anders mach wesen
            O daynckt dat niet ick bint, Jan Salij en wilt voor mijn niet vrese,
            Die bin ick, daer jou gisteren soo veel van is eseyt,
            (785) En kenje mijn dan noch niet, spreect op mijn vriendelijcheyt.
Mart.    Sin jijt Jan Salij, jae wel ’tlijf staetme noch van vrees in trilt,
            Wel hoe dus reyn in net dit is te bijster wilt,
            Sulcken syen hoet, jae vaer je hebt wel daegjes,
            Jou aensicht is versiert met deuse neerleyde kraechjes,
            (790) Noyt vondt ick ter werelt sulcken overdadigen puyckje,
            Jae wel je sint epronckt, ien wanbus met ien buyckje,
            Int broeckjen staet as ien ael-korfjen, toch staet hiel net,
            In sulcke nieuwe schoenen en kousen van stemet,
            En sulcken braven mantel ’tis wel ien hiel fijn lapje,
            (795) En ’tis oock fraey emaeckt dus after met ien kapje,
            En duske fijne lubbetgies ongesteven op jou handt,
            Jae wel je sint ien overdadich en ien sindelijck quant,
            Je bint aers niet ofgie uyt ien koffertgie waert elesen.
Ian.      Nou beckje scheertme niwet tis ien lutgie te hooch epresen,
            (800) Tis op sijn ouwe Wets, in daer hou ic het mee,
            ’Kheb doch gien vermaeck in dese nieuwe snee.
Mart.    Jae dat loof ick wel het oudt gaet het nieu oock vert te boven,
            Hoe wel sy’t weynich doen, in Steden en in Hoven,
            Daer van was ic as jy ’k veranderde noyt dit ghewaet.
Ian.      (805) Jae wel ic sin noch blijdt dat jou dit soo wel an staet,
            Maer mijn aensicht sou jou dat ien lutgie meugen becore,
            Dat vraech ic iou, mijn hertgie, want ic doe niet gare moeyte verlore,
            Want as ic mijn liefd’ soo yverich ginc op jou stelle,
            In dat ic iou dan niet creech sou ’k me tot inme doot toe quelle.
Mart.    (810) Wel Jan wat is dit voor ien vraech dits gien roy ekalt,
            Hoe na miengie datmen sin so datelijc op iou valt,
            Neen vaer die mostgie mit lancheyt van tijen winnen,
            Mit dienen, mit loopen, mit smeke, mit bidden en veel lieflijc minnen.
[fol. C2v]
Ian.      Soo doe ’k, maer waer toe al dat langh gheloop en het ghejacht,
            (815) Daynckt t’is pryculeus te gaen dus inde nare nacht,
            De straet is vol gheboefs, de dronckaerts komen uyt de kroeghe,
            In dat ick soo ien ongheluck kreegh, in sou ’t jou dan niet wroeghe,
            Want ghemeynlijck op het nacht gaen sulcks loopt,
            Dat sachje wel an onse Leendert doe sijn mantel worden ontstroopt,
            (820) So als hy van sijn vryster quam hy liep haer na mit bidden en smeken,
            Maer ’t hulp niet, in daer en boven worden hy noch so geweldich esteken
            Recht by zijn kamergangh, in sucken schrickelijcken diepen wont,
            Dat mit oorlof eseyt, doch ick hou mijn mondt,
            De matery tegen de Barbier quam andringe ’twas yslijc t’aen schouwe
            (825) In noch seggense dat hijer ien loopent gat het by ehouwe,
            Kijck duske en dierghelijcke onghelocke kon jy mayses wel verhoen,
            Ast jou achtbaerheyt en presentabelheyt slechts beliefde te doen,
            Want gemienlijck uyt het vrye sulcke en diergelijcke dinge rijse,
            Daer van selje mijn het lang loopen jou leve niet an prijse,
            (830) Want ick can wel vryers die veel moeyten om de vrysters hebben edaen,
            En sy kreghen noch een blaeuwe scheen, want een ander isser mee deur egaen,
            Daer van mach ick jou mit bidden en smeecken beweghen,
            Soo valtme doch in dit argement niet teghen
            Want mijn salige moers spreeck-woort hou ’k noch voor goet,
            (835) Die sey kijnt ’t vryen is wel soet, maer sot is by die’t lang doet,
            Kijck onse ouwers jae voor-ouwers hebben ’t lang loopen gaen lake
            Daer van late wyer gien ander benier of make.
Mart.    Dats waer, maer doen was die werelt ienvoudich inne slecht,
            Men wist doen van gien bedroch, dien deet den ander recht,
            (840) Jae watse men kaer over een water toeriepe, gingese houwe,
            ’Twas soo veel ofmen besegheltheydt hadt, men mochter ien kerck op bouwe
            In nou huydensdaechs Jan vaer sinne de vryers soo wispeltuer,
            Datse haer sinnen verandere wel duysent mael in ien uuer,
            Daer van moeten de vrysters dicwils veynsen in laten so wat an sloere,
            (845) Om te sien of de knecht goet of quaet in sijn schilt gaet voere,
            Daynckt ten is gien osse koop men kander tot sijn wil soo niet van,
            Men moeter sijn leven by verslijten mijn soete lieve Jan.
Ian.      Dat’s waer maer ik hoop niet datje op mijn sulcx gaet vertrouwe,
            Want ’twas mijn onmoochlijck dat ick mijn wijnt so lang in sou keunen houwe,
            (850) In of daer nou al ien schoon is die dat ghebreck al het,
            Daer teghen zijnder wel duysent dieder niet mee zijn besmet,
            ’Twas jammer soume daerom al de vryers gaen wrake
            Je selt altijdt an mijn de man niet rake,
            Want je soudt daegjes bymen hebben beter als jy begeert,
            (855) Jae je soudt edient, eviert worden, jae gheeert,
            Als de grootste Princes, of Keuningin van Europe,
            Jae ick sou de vloer te goet kenne, ’klietje wel overme loope,
            Al ’tgeen jy mijn hiete sou ’k vlijtich staech op passen,
            Jae ’k sou jou huysraetje schuere, loogen, in jou vaetjes wassen,
[fol. C3r]
            (860) Jae ick sou jou snachts nummermeer onsafjens wrecke
            Jae ick sou jou kouse savonts uyt, en smorgens weer an trecke:
            Jae al wat jou verweende mont luste sou ick voor jou schicke te krijge
            In asje vant bed quam souckje van afteren in van vooren rijge,
            Voorts datje jou hanckjes hier of daer soudt an raeke
            (865) Souje wat opproncken, in ick datelijck an t’bedt te schudden in te make
            In voort de buesem inde hant, en datelijck an ’t feylen in an ’t fegen
            Ja ick selje soo dienen dat het over en tover sel wegen,
            Jae sinne jou klickkerties beslickt ick selse of vegen in swarte
            Jae al wat ick hier e seyt heb mijn troosje mien ick van harte:
            (870) En je meuchter oock wel vastelijck op vertrouwe
            Ja jy selt jou maechdelijck water niet storte ofk sel iou de pispot houwe
Mart.    Jae wel Jan je soutme met jou schoone belofte schier beweege,
            In as ick mijn dan weer bedeynck soo strijdender veel dinge tege.
Ian.      Wel wat is het doch, daerie dus staet op en murmureert?
            (875) En spreeckie niet mijn troosie? seght mijn het geen iou deert:
            Jen hoort dus schreupeloos voor mijn hier niet te swijge.
Mart.    Maer of ick jou schoon nam waer souwe wy de kost krijghen?
Ian.      De kost lieve Schaepje laet mijn daer voor raen.
            Draech jy daer gien sorch voor, laet my daer me begaen.
Mart.    (880) Mee begaen Jan, in as wijt niet en hadden niemant sout ons geven
            Want ick heb soo veel niet datwer tsamen keunen of leven.
Ian.      Ick wel Schaepie, van als, als van Linne, Wolle, so van Jacken in Rocke,
            In sin ien bestoove knecht kijnt, k’heb vry wat inde melck te brocke,
            Soo dat onse rentjes ons wel redelijcker wijs selle keunen voen
            (885) Indien wijt slechts niet ongoddelijck en verdoen,
            Dat sey mijn Moertien oock int uyterst van huer sterven,
            Lieve Jan seyse al dit goetie selie van mijn erven,
            Wilt iou seyse slechts as ien schickelijck knecht dragen
            Want je selt wel soo veel vijnen, dat jy de dagen
            (890) Van jou leven niet en behoeft te arbeyen,
            In voort gafse ien snackie en is soo vande werelt e scheyen:
            Voorts kreech ick het goetje van al datter was
            Van Silver in van Gout, kreech voort de sleutel van de kas:
            Want soo ras en waren haer oogen niet eloocke
            (895) Of ick ging alle hoecken en winckeltges te deegh doorstoocke,
            De Buren seyde ick soude wachte tot de ses weecke, sy meynde ic hoordeme te schame,
            Jae seyd ick weer traeckt jou niet, daer zin anders geen erfghename,
            Al eve wel mocht icket wel laten seydese, kwas veel te stout en koen,
            Jae seyd ick weer troert jou niet, khoef niemant rekenschop te doen,
            (900) Soo dat ick half twistelijck met de Buere scheyden,
            In mijn Moertje worden begraven: Nou dat verbeyden
            Ien weeck seven acht, kvontme treurich in allien
            Ick worde hiel mager kviel schier vanden bien,
            Doen mijn moetie noch leefde, was ick soo vet as ien slack,
[fol. C3v]
            (905) Kijck we hadden geselschap an men kaer wy dede men kaer gherack,
            Daerom machme wel seggen dat eenicheyt armoet is,
            Want ick vijn dat spreeckwoort oock warachtich in gewis.
Mart.    Wel Jan iou Vaer leeft die noch of is hy me al doot.
Ian.      Och jae, die sturf al doeck ien jongetien was soo groot,
            (910) Soo dat ick nergens geen heul en heb, of ick moetse an jou verwerven,
            In beurt dat niet soo sel ick van loutere liefde sterven,
            Nou geeftmen doch wat troost, in sietmen vriendelijck an,
            Ja wel ’t hart breeckt my schier te barsten dat ick jou niet bewegen can:
            Och krijg ick van avont gien troost ’k gae mijn self te buyten,
            (915) Jae k’vrees datseme marge van kranchoofdicheyt selle moeten sluyten.
Mart.    Och Jan dat soume van harten liet zijn.
Ian.      O dat verquicktme weer wat, dat woort is medezijn.
            Mijn dunckt mijn leven hing terstonden an een draetje,
            Dan nou geneest het weer met dit vriendelijcke praetje
            (920) Maer hoe kon jy so langh verstient blyven mijn alderwaerste schat.
Mart.    Maer ick most jou iens toetseeren of jy mijn al te dagen liefhadt:
            In nou ick dat sie souck mijn liefde van jou niet keune breke,
            Jae ick hebje so besint datmet mit gien tonge sou keune uytspreke.
Ian.      In ick jou oock soo: och ick kanme van blyschap niet bedwinge,
            (925) Mijn dunckt dat mijn hert van vreuchden op gaet springe.
            In mijn dunckt dat mijn hert van vreuchde staet open,
Mart.    In dat mijn lieve Jan Saly tot in diepst daer in is e kroopen.
Ian.      Och wat heb ick al soeticheyt, k’soen soo veel als ick begeer,
            Wel machmen seggen dat na ien buy vlaegje altijt komt moy weer:
            (930) Daer is loof ick gien gelockiger als ick bin op aerde
            Och neemt van mijn dees trou wiltse op eer en deught anvaerde.
Mart.    Jou trou lieve Jan? och dat en durf ick niet wel bestaen
            Of ick moster mijn voocht ierst ien reys of spreken gaen,
            Dan niet te min op dese condicy souckje wel begere
            (935) As mijn voocht hier in slechs te deech wil consentere
            In wil hy niet so loof ick jou dat ickie al evenwel niet verlaet,
Ian.      Kijck nou weet jy altijt te deech op wat voet dat jy staet.
            Doch dats troostelijck, wiltse dan van mijn ontfanghen,
            En tot ghetuygenis neemt dese twie soentjes an bey jou wange
            (940) In dese ien voor jou lieve roobijne mont,
            Och hoe schricklijck bin ick oock inde lieft doorwont,
            T’welck niet beteren en sel of jy mostet strack genese.
Mart.    Nou nou Jan Saly lief, waer toe al dit mal wese,
            Jy staet en trentelt in maeckt by nacht voor de deur groot gedruys.
Ian.      (945) Kom, kom, mijn beckje, gaenwe liever ien weynichie in huys:
            K’heb jou daer ien woortie uyt vryicheyt te spreke,
            Nou durf jy niet, nou k’sel gien quaet op jou wreke,
            Dat canie immers uyt mijn liefde wel vermoen,
            Dan vriende tis mijn nu om dierste nacht soen te doen.
[fol. C4r]
Iueriaen-dringnagel, en Lubbert de garen klopper uyt:
twee Ratel-wachten.
Iuriaen. (950) Twaelf het de kloc twaelf. LUB. Get Iuriaen je krijt niet rustich uyten borst.
Iuriaen. Jae dat loof ick wel Lubbert, ick heb sulcken schrickelijcken dorst
            Als ic oyt e hadt heb de dagen van mijn leven,
            Datter nou yemet een pijntje voor mijn uyt dronc k’souwer hem gien danck voor wille geve.
Lubbert Jae dat loof ick wel dat comt ien mensch nimmermeer t’onpas,
            (955) Voor mijn k’woue mee al by de vocht lepel was,
            K’sou wel raet weten om een kan van een paertje te uyten.
Iuriaen Wel dat we eens keecken offer ergens ooc waren wyn schuyte.
Lubbert. Dats goet com dan metter haest dan samen eens heen e draeft,
            Vijne wijse we worden vande wijn-verlaters wel eens e laeft.
Ian Saly met Martijntje weer uyt.
Ian.      (960) Och! och! Martijntje lief, hoe soetjes is dat hengele
            Allijckwel can ons niemant van mekaer weer strengele,
            Want we sinnen nou verient twie sielen in een lijf:
            Mijn hert dat joocktme noch, as ick deync om t’soet bedrijf,
            Dits wel voor mijn e weest ien vrolijck en ien genoechlijck nachje:
            (965) Nou dorst en snackt mijn hart weer nae t’gewenste dachje
            Op dat ick hooren sel wat jou voocht hier of seyt,
            Dan doch die tijdt die moet verdraechsaem zijn verbeyt.
Mart.    Dats waer mijn soete Jan, daer van wilter jou niet soo in quelle
            Ick sel hem morgen dees saeck wel schoon voor d’ooge stelle,
            (970) Dat hy daer niet veel teghen segghen en sel.
Ian.      Dat hoop ick dat de maets noch selle wesen wel.
Mart.    Dats sonder twijfel, gaet daer vry gherustelijck op slapen,
            Want siet ’twort tijdt: in oock soo beginie so nochtere te gapen.
Ian.      Dat loof ick wel, ick sint niet gewoon dat ick dus laet op bin,
            (975) Want te seven uuren ist mijn uur dat ick altijdt te bedt sin:
            Nou dat kostie nae huys, k’moetme in dit nacht gaen nou verkloecke
            En hoore wat bescheyt dat jy hebt as ic jou marge weer kom besoeke.
Mart.    Doet so mijn vaer, in wilt jou margen hier weer spoen.
Ian.      Dat sel ick doen en genacht met dese soen.
Ian Saly weer uyt heel verbaest.
Ian.      (980) Och hoe naer ist hier te gaen ien mensch mach wel ysen,
            O mijn ick bin soo bangh mijn dunckt de stiene teugenme oprijse,
            Waer ick loop, waer ick stae, ’k vijnme treurich in allien,
            Och hoe poopelt mijn gat, mijn dunckt ick heb me geest esien
            Och ’kbesterf ’k verbieck an aensicht in an wanghe,
            (985) Mijn dunckt dat an elcker haer wel duysent droppele swiet hanghe,
            Och waer verschuyl ick best ergens in ien hoeck,
[fol. C4v]
            O mijn ick word soo bangh ick kack van vrees schier inme broeck:
            Hoeck mierder loop, hoe’k mier gae aerselinge,
            Hoet heftiger en mierder teugeme an komt dringe
            (990) Och daer blijftet weer een kleyn lutjen staen,
            O mijn ick wil me leve soo laet niet weer uyt vrye gaen.
Iuriaen met Lubbert weer uyt, bey als Ratel-wachten.
Iuriaen. Ien het de klock ien. IAN. Jae wel wie sou dat e seyt hebben wie hadt dat edacht,
            Nou ick wel te deghen toe kijck is het de Ratelwacht,
            Ick mach datelijck nae haer toe gaen streven,
            (995) En vragen ofse mijn thuys willen brenghen ick selder een paertje geven:
            Genavent manne. LUB. Genavont heerschop. IAN. souje mitme willen gaen
            In brenge mijn thuys een paertie selder vast staen.
Iuriaen. Graech heerschop seght maer slechts waerse meucht woonen.
Ian.      Dese straet in, dwers straetie deur, naest de drie gesierde kroonen.
Rogier de Pol uyt.
            (1000) Den nacht viel my te langh den dach quam niet andringhe
            Of ick gingh uyt mijn bedt wel haestelijck opspringhe
            Mijn cleederen by der hant terstont gheschooten aen
            In bin in alder ijl terstont nae hier ghegaen,
            Om t’hooren hoe dees Jool met mijn lief is e varen:
            (1005) Of t’gants an stucken is dan ofse sullen paren
            Dit wou ick weten graech, hier toe dwong mijn de lust
            Maer soock ant veynster sie soo leytse noch te rust,
            Doch ick en hoef daerom niet iensgines te staen buyte
            Want ick heb de sleutel hier daerck mee de deur ontsluyte.
Ian Saly weer uyt.
            (1010) O popelensy hoe heb ick de hielen nacht legge droome
            De eene soetichheyt voor, in dander na is mijn over e kome:
            Tis buyten mijn verstant ick kant langher niet verstaen,
            Mijn dunckt dat ick te nacht wel duysent soete werckies heb e daen,
            In nou ick wacker wordt nou sinnent niet dan beuselinge,
            (1015) Kmoet dit hylick van daech schicke claer te dringe:
            Of ’t sal scha wesen dat Jan Salij op deuse werelt leeft,
            Wel waer van sou ’k niet ick ben ien vryer die verstant heeft,
            In diet verstant heeft hoortet oock te ghebruycke,
            Ja ic sou seker voor de braefste vryer van Amsterdam niet wille duycke
[fol. D1r]
            (1020) Want ic can mijn woort so wel doen als de beste vande stadt,
            Dat bleeck te nacht wel doen ic ’tjae woort so ras vande mayt hadt,
            Ick wistse te bepraten, ic conder strac belese,
            Jae ’k wedt mijn Procureurs wel te deech verwondert sel wese,
            Nou dat kostgie heen en sech het haer dus op de hieter daet,
            (1025) Siet hier com ic te pas want sy staet en veecht de straet.
Trijn Ratels uyt mit een Beusem in haer handt al veghende
de straet.
Ian       Ghemargen Trijntgie Jans hier hebgie mijn al weer te lelle,
            Ick sinder in beschaemt seker dat ic iou so dicwils com quelle,
            Dan ic hoop dattet nou wel haest sal wesen edaen.
Tryn     Wel hoe so Jan, hoe is het dan te nacht mit iou vergaen,
Ian       (1030) Al wel, och die nacht kan van mijn niet ghenoech worden epresen
            ’K wou voor sulcken vreucht niet inden Hemel wesen,
            Soo soetgies, soo goetgies, so vroetges hebben wy evrijt.
Tryn     Wel Jan soo hoor ic wel hebje al wat bedijt,
Ian.      Och jae ’k in menier van spreke so veel as ic sou begere.
Tryn     (1035) Jae wel hoe laech gater de mayt ooc vernere,
            Wel vaer je hebt wel ien lockich uyrtgen eraect,
            ’Ken hadt niet edocht ofgie sout van heur hebben worden ewraeckt,
            Maer wat ic seggen sou hebgier iou trou al egeven,
Ian       Och jae’k. TRYN. ’Ken looft niet de dagen van me liffelijcke leven,
            (1040) Maer namse se toe jyser boodt voort so datelijcken an.
Tryn     Neense of jase, maer sy moster haer voocht ierst ien reys spreken van
            In hooren of die’t wel sou willen consentere. TRYN. In dan voortaen.
Ian       In als hy midt gien ghemoedt in wou so souwe onse gangh gaen,
            Op sulcken condisij hetse mijn troutgen an enomen.
Tryn     (1045) Jae wel het can seker qualijcjes in me comen.
Ian       ’Tis so sech ick, in ist niet, so haeltmen de duyven strac,
            Daer van wou ick wel datgiet heur voocht datelijc iens van sprac,
            Datwe tavont voort mochte van ’t hylick spreken.
Tryn     Jae wel ick durfme qualijck in dese moeyte streken,
            (1050) Dan terwijl ick het dus vert genomen heb byder* handt,
            Soo can ic nou int lest weer qualijckjes op halen mijn wandt,
            Maer jy most me gaen. IAN. Och ken durfme sulcx schier niet vertrouwen
Tryn     Wel waerom niet, durfje gien man onder zijn ooge schouwe,
            Schijt nou niet lieve Jan houdt lustich inne rustich moet,
            (1055) Wy sellen hem woortgies gheven soeter as suycker soet.
            Jy hebt nou immers ien goe stut daergie meucht op steune,
            Jy waert mal datgie nou voor heur voocht soudt kreune,
            In oock soo moet hy iou ien reysde sien,
            Want sucken koomenschopgie en mach niet blindelings schien.
Ian       (1060) Dat’s waer, maer sou’k onder sijn ooghe durven verschijne.
[fol. D2v]
Tryn.    Jaie sech ic in ooc sou’k miene datwem tot Martijntjes wel selle vijnen
            In is dat so sou ’k miene dat zijt al inde recht sel hebben epraet,
            Daer van ist jou sin, so ist tijt datie datelijck mee gaet.
Ian.      Och jae ick dien op dit woortgien niet te swijghen.
Tryn.    (1065) Wel an wacht ien oogenblic ’ksel mijn huyc met mijn manckje krijge
Ian.      Och ick durf qualijck, ’thert is van vrees bedeest,
            Ick wou dat icker met heur by hum al hadt eweest.
Tryn.    Hier bin ick al, wat dunckgie kom ick iou niet rasgies by,
            Nou loopt niet after min neers schicktgie an me groene zy,
            (1070) In houdt jou presentabel want heur voocht is ien deftich man.
Ian.      Dat sel ic doen. TRYN. Hier sinwe ande deur, sou’k wel sie staetse an.
Sy stoot de deur open, en siet Martijngie met haer boeltgie staen.
Tryn.    Wel Martijngie stacie hier samen, hoe soudt ien Esel drome,
            Hoe nae stayer of en praet daer ick in dese vryer omkome.
Mart.    Jae’k staet hem altemael so soetges in vertel,
            (1075) In na mijn dunckt Jan, duncktme dat het niet wel locken sel,
            Ay spreeck jy hum daer iens van, en siet of jy hum kan beweghen,
            Want hoe dat ick het snack, ick praet het niet te deghen,
            Daer van verstout jou ien reys, want hy gaet aers strackjes deur,
            Dat sel ick doen.
Ian Salij gaet by Roogier allienich.
Ian.      Jou naem loopt mijn verby me mondt, goeden dach monseur,
            (1080) Soo ’k iets op iou vermach soo wilt ien kleyn lutgie stal houwe,
            Je hebt wel verstaen hoe’k martijntgie garen voor mijn wijf wou trouwe
            In nae’k hoor soo wilgier niet wel toe verstaen,
            Dan ick hoop datgie iou wel ien lutgie beter selt beraen,
            Maer hoe inne waerom wil je dit niet consentere,
            (1085) Nademael dat ick van goe afcomst bin in ien knecht mit eere,
            In dat ick oock fraeytgies inne wel sit in ien goen doen,
            In dat mijn rentgies mijn ’sJaerlijcx wel meughen voen,
            Al sech ick het selfs* trouwe ’kmach de waerheyt wel spreke,
            Nou komter alle bey mee by, laetme niet allienich inde peeckel steke.
Sy komen alle bey by hum.
            (1090) Niet waer Trijntgie sin ick niet van als versien inne wel estelt,
            Och jaeck weet sijn goetgien altemael jae tot ien duyt, jae tot ien spelt
            Daer van wilt deze twie verliefde hertgies ’tjae woort verliene,
[fol. D2r]
            Op datse haer hoe eer hoe liever meughen verienen,
            Want het is toch al soo besloten gis ick onder haer twien,
            (1095) In na mijn dunct, so meugense men kaer te lijdighe wel sien,
            Meuch jy niet. IAN. Och jae. TRYN. hoorgie wel, wat meuchje jou hooft toch breke,
            Nou Rogier vaer laetwe datelijck iens vant ’thylick spreke,
            Terwijls wy hier vergaert zijn dus fraeytgies mit menkaer,
            Kyertges dunckt het jou goet. IAN. Jae. TRYN. Nou Rogier dien moet soo wel as den aer,
            (1100) Kom gaet voor heen in huys en late wyer ien praetje of make.
Rogier Jae dat hylick sel voor alle wercke wel klaer rake,
            Al hil ick mijn wat qualijck ick deet maer om dien mallen severt,
            Hy mach wel gaen hy is de Jeuden ghenoch* ghelevert.
Ioosje ien Buer-wijf met ien Spinne-wiel uyt.
            Heer wat geeft de ochtentstondt oock ien soet geurtgie,
            (1105) Dit lieve sonneschijntgie locktme dus vroochgies uyt mijn deurtgie,
            ’Khad aers noch wel ien uyrtgien of anderhalf erust,
            In oock en kon ick niet soo seer dwongh mijn de lust,
            Tot dat rockenbolletgie betijtsgies af te spinnen,
            Want siet mijn hempjes in mijn hulletgies in alme linnen,
            (1110) Wort deur lang draghen en wassen vry wat vaets,
            Soo dat ick teughen de eerste weeck, garen ien aer webbetgien hadt inde plaets,
            Hou ick slecht mijn ghesontheyt, so heb ick het dus voor enomen.
Elsjen uyt met ien Kous in haer handt al brayende.
            Wel mijn dunckt dat ick onse Elsge buer daer voor de deur sie kome
            Jae sy is het sy is mee seecker al kloeckgies an’t breye,
Els.       (1115) Gemarge Joosje buer. IOOS. Gemarge Elsge buer waer is iou man. ELS. uyt arbeye,
Ioosgie Wt arrebeye, so is hy seker al wat vrooch uyt egaen.
Elsgie   Jae hy hadt heylich avont enome, dat had hy garen betijts edaen,
Ioos.     Jae wel je hebt wel ien kloeck nochtere man, ick kan aers niet segge.
Els.       Jae dat is ooc so, hy sel wel ien stuyver driemael omlegge
            (1120) Eer hyse voor sijn mont an ienige leckernij sou besteen,
            In wat hy looft daer meuchmen op staen, want sijn jae is sijn jae, in sijn nee is sijn neen
            Dat sey lestent ien van sijn alderbeste swagers,
            Elsgie sus seydy iou man is ien vande fraeyste Koorendraghers,
            Want hy is ghesien by alde Kooren-coopers meest,
            (1125) In oock vergeefs en hettij gien driemael Euverman eweest,
            Want in plaets dat ien aer inde kroech sit, loopt hy altijdt te Kercke,
            Niet ientje dat hyer versuymt, al sou hy sochtens ien uyrtjen te vroeger werke
Ioos.     Ja wel je sint wel gelockich datje sucken godvresende man het,
            Hadder onse Joris wel iertijdts sijn lijf wat mee na eset,
            (1130) In hadt het goe goet voor ’t fenijnighe quaet in enomen,
[fol. D2v]
            In hadt hy in plaets dat hy inde Herberch was, wat mier inde Kerck ekomen
            ’T sou wel goedt eweest hebbe sou’k nou wel schat,
            Jae ’k mien dat hy’t Bieredrager-schop al lang ewech sou hebben ehat
            Daer hy nou moet legghen tuymele door d’onstuymighe baren.
Els.       (1135) Heb jy gien tijngh van hum, hoe mach hy doch al varen,
            Hy was te schrickelijcken ghenoechelijcken man.
Ioos.     Jae ien lutgien alte gelijck jy dat selver wel deyncke can,
            Maer ien brief heb ick gister-avont van hem ontfanghe,
            Daer schrijft hy in, dat ick int ierst noch niet hoef te verlanghe
            (1140) Dat hy thuys komen sel, want sy mosten op Fenesij ierst doen ien tocht,
            In soo ras en sou die niet zijn volbrocht,
            Of sy souwe voorts herwaerts an seylen comen,
            In tis inde Straet so hiet, in wort hy daer vande Turck enome,
            Bin ick dan almen leven niet ien bedurve Vrou,
            (1145) Wel wat of ick arme sloof dan int lest noch beginnen sou,
            Want ic sou gien mans winst hebbe, in ien aer sou’k niet mogen trouwen
            Soo dat ic, in ien aer, die varende luy hebbe, acht voor d’ellendichste vrouwe,
            Want hooft in troost ist datmen alle daechs ontbeert.
Els.       Nou Joosje buer ic bit datie deus fantasij wat uyt iou weert,
            (1150) Ic hoop niet datje dit ongelock juyst op het hooft sel rake,
Ioos.     Jae ’tvaltmen in dunckme datmen sulcx sel ghenaken.
            Deynckter niet om, sinje mal, wech wech, wat ien blaes,
            Dit’s maer ien yle praet, en dolle mans gheraes,
            ’Ken loof niet datje nesch wort in je ouwe dagen,
            (1155) Dat ic sulcx dee ’k sou miene datmen onse lieven heer sou plagen
            Daer van schaemt iou datgie sucken praet uyt slaet.
Els.       Jae tis goet te troosten Elsje voor die geen diet niet an en gaet,
            Dan so lang as ic hum niet thuys heb, sel ic sonder de vrees niet leve,
            Dan nou ic kander voor deus tijdt niet om doen ’kmach het op gheve,
Ioos.     (1160) Doet so mijn moer, so doeje overdadighe wel,
            Nou ’twort laet ’kmien datme man haest thuys kome sel,
            Ic mach gaen setten mijn etentge te smooren,
            So set ic mijn man wat versnaperinghs te vooren.
Els.       In ic ooc, so tis tijt dat ic mee ien lutgien eet,
            (1165) Want ic heb niet enutticht ’tsont ic gisteren wat onbeet.
           
                Tryn Ratels, Rogier, Jan Salij, Martijntje tsamen uyt.
           
Tryn.    Veel gelocx Bruygoom, veel gelocx Bruyt ’khaddet so goet niet enome
Rogier Jae ic haddet selfs niet edocht dat hy tot sulcken staet sou kome.
Tryn.    Jae dat mach hy mijn wel danc wete dat icker soo veel goets in heb ewrogt
Rogier Ja dat loof ic wel hy het sijn kroon houtje al welletjes vercogt,
            (1170) Wel Jan hoenier sou jou sin wese dat jyse soudt wille trouwe.
Ian.      Hoe nier, ’kwoume datelijc al heen gaen souwe,
            Waer toe al dit lang semmelen en loopen,
[fol. D3r]
            Kom gaenwe datelijck voor Commesarysen ’ksel twiegeboon koope,
            Gelijcmen by ouwe tijen deen, wat seg jy Martijntge dunctet jou goet
Mart.    (1175) Och jae mijn lieve Jan ’tis alliens hoe dat jijt doet.
Ian.      Wat dunct jouwer tsamen van. ROGIER. Och jae dat sel best wese,
            Want dan hoefme niet mier as ’t leste ghebodt late te lese,
            Dat dunckme seecker voor al gien quaet,
            Want lichlijck worter tusschen hylicke sake wat epraet.
Tryn.    (1180) Dat is oock soo, men kennent soo swaer niet weynde te veuren,
            Of ’t kan noch wel helfte te slimmer ghebeuren,
Rogier Ast oock is daer van gaenwer dus na toe, Trijntge en ie by mekaer.
Ian.      Dat’s goet vermit wy gien vrienden en hebbe, sel jy Bruyts moer presentere, en jy Bruyts vaer,
Rogier Bruyts vaer wil hy seggen, jae hy in trouwe,
            (1185) Hy mient soete vaer dat hyse voor sijn eygentgie sel houwe,
           
                    Ioosje Buer en elsje Buer uyt.
           
            Ioosgie Elsgie buer komt ien reys voor de deur, ick bid iou komt doch uyt.
            Elsgie Wel wat isser te doen. IOOSIE. Maer daynct onse Martijntgie buer is de bruyt.
Els.       De bruyt, de bruyt, maer wat selse voor ien krijgen.
Ioos.     Maer Jan Salij. ELSIE. ’ken looft niet dat moet jy swijgen.
Ioos.     (1190) Swijge tis mier as over in ’tover waer,
            Jae dat mier is, ic hebse van Commissarisen sien komen mit mekaer,
            ’Tis gien looges ’khebser mit mijn eygen ooghen sien van daen kome.
Els.       Jae wel ick stae aers niet of ic vande aert was op enome,
            Sucken netten diertgien an sucken droogen Jan drooch,
            (1195) Wat dat lijckt niet na men kaer, dat is gantsch gien booch
            Voor heur, hoe laet sy heur toch so gheweldich doecke,
            Van dit ysopus lijf, mit sijn bienen as half blauer koecke,
            Die as hy gaet pas in ien half quartier ieus rept,
            In dan struyckelt hy noch schier door diense zijn verlept,
            (1200) Verdroocht en ganslijck uyt geteert in alle hoeckgies en winckeltgies
            So dat sy gien vreucht genieten sel uyt sijn beschimmelde schinckeltgies.
Ioos.     Maer Elsgie buer watten slordigen praet dat jy ooc uyt slaet.
Els.       Jae dat loof ic wel ic sin in mijn eygen gemoet quaet,
            Dat dit lieve moye maysgie sulcx gaet beginne,
            (1205) ’Kloof niet of sy wort mal, waer sin toch heur sinne,
            ’Kwedt as ’tonder de man komt datse selle segge tis jammer in schant
            Daer van machme wel seggen as ien mensch ien plaech sel hebbe verdwijnt zijn verstant,
            Ick hadt mijn leven niet edocht dat sy so laech sou hebbe wille duycke,
            Jae daerse pist hadt souse iertijdts sucken knecht niet wille hebbe late ruyke
Ioos.     (1210) Ja Elsje buer, die dinge lijct het wel komt altemet sonderling by,
Els.       Wel hoe sech jy dat soo Joosgie buer, spreeck jy dat sonder sy,
            ’Kweet niet wat voor een sin dat ick hier uyt sel rapen.
[fol. D3v]
            Maer monseur Rogier pratese het by heur eslapen,
            Wat dunckgie gaet die toon niet ien lutgien te hooch,
            (1215) Maer sech niet dat icket eseyt heb, want ick sou seggen dat jijt looch,
            Kijck ic mach men hooft met sulcke dinge niet breke.
Els.       Jae tis veer best ’k soume mee niet garen in sulcke moeyte steke,
            Want het comt altijdt op het verantwoorden an,
            In ’tbrengt giemier as twist in as met al wel bewijsen kan,
            (1220) En ist waer ’tsel voor al de werelt wel verschijnen,
            Want tis doch ien rondt kluwitje dat hem selfs sel ontwijne,
            De tijdt die niet en rust, brenght sulcx haest voor den dach
            Daer van docht ick Jan dat was voor heur gien slach,
            Dan dewijl de saeck soo staet, soo prijs ick heur datse hum niet gaet vermuyle,
            (1225) Want sy het daer de rechte behoeder daerse mach onderschuyle,
            In al komtse wat te vrooch hy sel mienen dat het soo hoort,
            Want hy looft toch al wat men seyt, al wast noch soo’n ongelooflijc woort,
            Maer tis allijcwel niet eers genoch dat hy martijntje dus het gaen verleye,
            In nou int lest met sucken droogen Jan Salij gaet peye,
            (1230) ’Ken hat haer kuysheyt noyt mijn daghe sulcx vertrout.
Ioos.     Ick al, ick hebber in mijn ghemoedt over lang al vuyl eschout,
            Want ick seyden over ien weeck seven acht iens tegender, Martijntje wat wordje geset,
            En sy kreech ien root aensicht, en sy meesmuylde, en sey niet waer wat wordt ick vet,
            Doch sy conder arme schaepgie van schaemte niet* verberghe,
            (1235) In ick smetet in aer praetje, ’kdocht men hoore gien swanghere luy te terge
Els.       Dats waer Joosje, konment so sien as sy over de straet gong:
            Niet hiel welletjes, want sy draecht een geweldige brie wrongh,
            Soo datment soo hiel wel niet en kan an heur bespeuren.
Ioos.     Jae wel ick hoor mijn ooren doof, dat mijn sulcx comt te voore,
            (1240) Ick loof niet aers of de werelt is ten eynde:
            Ja niet waer Elsje tis niet as van commer waer datmen hem weynde
            Je meucht altijt wel blijt wesen datie gien kyeren krijcht.
Els.       Maer watten praet datie uytslaet, Joosje kbidt datje swijcht,
            ’K wou* wel om hondert gulden dat ick een dochtertien hadt.
Ioos.     (1245) In ick wou wel dat de mijn al inden Hemel sat,
            Soo soucker mijn leven gien quaet of beleven.
Els.       Dats so: maer t’was jammer souwe syer allegaer tot sulcken val begeven
            Want alsse ter werrelt komen, hebmer soo veel me te doen:
            Datment mit gien tonge te deech keunen uytspreke,
            (1250) Want sy kosten ien mensch schier vleysch en bloet iermense* tot haer jaren opqueecken,
            Daer van bidt ick datie toch vant kijer halen swijcht,
            Ick seg noch datie wel gelockich sint datie gier kyeren krijcht:
            Want men comter so macklijck niet an dat meuchje wel weten:
            Dan toch ien hebt noyt as ick inde bedrucktheyt e seten,
Els.       (1255) Dats waer: maer ick troost mijn wel in dit verdriet
            Dan dat is vruchteloos, dat praetien is om niet,
[fol. D4r]
            Mijn dunckt wy souwen onse tijt wel verkallen,
            Tis tijt dat wy in huys gaen, de doncker begint te valle.
Ioos.     Dats so, nou genacht Elsje buer, seght jou man genacht,
            (1260) In ast jou wel naejou sin gaet, so bid ick datie iens lacht.
Olivier de kock, met syn knecht Ioost uyt.
Oliv.    Haest iou s’ioost doet dootelijck de Kapucynders en ’tvlees vander spete
            En bringet daer ick ou geseet heb de bruylofs liens sullen hoost begeren te eten,
            En schotelt elck apart, fraeykens en nettekens van de noor,
            Gelayck kick gemaeynlick doe, mocktet doch bosiortges inne roor
            (1265) Kick goo no Uffrou kiecks, k’hee door yets te binsoneere.
Ioos.     Wel miester ick sel make dat het lustich sel wesen ter eeren,
            Ick kan jou kunsten al miest, o vaer ick weet van ’t loon.
Oliv.    Koolickskes soo veel als ghy kout, maeyn soete manneke soon,
            Ghy sayt noch veel te bot, in ou groeten, in ou dienen, in ou reverency,
            (1270) Gen heet niet ten hoof ghedient as e kick bay sayn Princelijcke Excel.
            Die hee e kick bay de seven Jooren saynen kock geweest,
            K’verkeerden by gheen slecht hoyen, k’woor by sayn hoocheyt meest.
Ioos.     Jaeck looft wel Miester, dat sach ick wel, soo ras as ic by jou quam verkiere
            Daer van doe ick oock mijn best om dese jarmoony te liere.
Oliv.     (1275) Dae gae soo wel, kom spoed ou, en doet soock ou beval,
Ioos.     Wel au Miester ick gae, en dit dus fraeytjes beschicken sal.
Ioost metien pot ghebraen uyt.
            Ioost. Get wat heb ic daer ien hooch hertich miester, wat ken hy al van sijn selfs houwe,
            In nochtans daer hy de tafel dient, gaense hem voor ien geck schouwe,
            Al bin ick sijn knecht, ick bin over al mier as hy e sien,
            (1280) Want sy wilme staech weer hebbe, daer ick slechts iens de tafel dien,
            Daerse over hem altijt schier knorren, kreunen in* klage,
            Nou t’wort tijt, dat ic dese pot mit gebraen op Jan Saly sijn bruyloft gaen drage.
Rogier de pol, Tryn de koppelaerster, Neel, Ian, Griet, Floris, beyde Speelnoots uyt: gaende hant aen hant, singende dit lietien voor.
Rogier. Tvriesde mijn hier, en ’tvriesde mijn daer, in mijn vriest al soo seere
            Denckt mijn met jou mantel toe, wel edel schoon jonck Heere
            (1285) Wel schoone joncvrouwen ic doe, wel schone joncvrouwen ic doe, ic doe
            Ick stu ick stommel, ick deck jou toe, wat wilie dat ick jou doe.
Marcelis d’onder Speel-noot uyt.
Marcel. By get Rogier nou sie ick dat onse opper speulnoot niet e wijt kan stuwen,
[fol. D4v]
            Want hy steeckt zijn hooft int kack-huys en begint so elementich te spuwen
            Dat ick doort gebraec, en het gehoor, oock schier qualijck wordt,
            (1290) Had ic wat langher by hem e bleven, ick had voorseker me ien water golfien e stort:
            Want het ruyckter soo vies, van die half ghenuttichde Vysioenen en bastaeyen,
            Soo dat jy by hem waert, ie sout iou neus toenijpen in iou arselingh vande stanck omdraeyen,
Rogier Wat sou hy maer is dat meuchelijck dat hy se euvel is e stelt,
            Dat beurt hem nochtans weynich, want hy is over al naeck hoor een Man int velt.
Tryn.    (1295) Als oock is, en ic heb mijn leven oock wel hondertmael hooren seggen ,
            Dat hy ien flap kan met fransche wijn an zijn mont kon leggen,
            En drinckense sonder storten reynties leech,
            In noch konme niet sien dat hy eenige dronckenschop kreech,
            Jae dat mier is, dronck hy lestent niet tegen Goris en klaes van hage
            (1300) Datset alle vier mosten op geven, en sochtens voor half doodt in geut laghe,
            In hy wist nergens of. GRIET. Ja tis een groote gaef hy macher wel ien voet te hooger op treen,
            Trouwen hy is vant gheslacht vande drinckers, want sijn bestevaer was ien deen,
            Die mogen int gemeen joo vry wat starcklijck lickepotten.
Neel.    Jae speelnootie tis fraey, wil dat altijt slechts so hotten,
            (1305) Maer die dingen willen int gemeyn altijt so niet geschien,
            Maer o duysent francoysen kijckt iens om, ick bidt iou wilt toch sien.
Cornelis opper Speel-noot uyt, net ien Bril om syn
hals, en sy lachender allegaer om,
Cornelis Hae, hae, hae, wel Cornelis wat sinne dat voor malle rancke.
            Help sech ick, help sech ick, gants hondert franse blancke,
            Hoe laet jy mijn dus lang met dese houte bril gaen.
Tryn.    (1310) O mijn ick lachme slap, ic kan niet langer staen.
Corn.   Help sech ick help, of jy selter jou allegaer beklagen.
Neel.   Jae dat voel ick wel, wel vaet dis ien fraey vookelet om franse beffen op te draghen,
            Ick loof niet, of hy mient dit nieuwertje ierst te brengen op de baen:
            Jae wel Cornelis segh ick, ie sint wel een drolligen haen,
            (1315) Kom mijn speulnootie, ick sel jou helpe, hoe komier in, t’mach niet over jen neus of wanghe.
Corn.   Maer ick sou met oorelof iens spuwe int kackhuys en ’tbleef om mijn hals hanghe.
Tryn.    Soo hoor ick wel hebie al ien moy jongh calfien e maeckt,
            Tis best datjet an een touwetie bijnt, in datier ien maendach me ter marckt raeckt:
            Voor seker selder noch wel vier of vijf schellingen op loopen.
[fol. E1r]
Corn.   (1320) Wel om dat gelt dat jy daer op set, wil ic het jou allegaer wel vercope,
            Soo hebje flus tot ien onbijtentgie allegaer wat te smuyge,
            In ick stae er jou burch voor dat het so muruw sel wese datgiet mit ien pijpe selt keune suyghe,
Rog.     Mijn en lust niet. TRYN. Noch mijn niet, MACELIS. noch ic. TRYN. Noch gienich van ons vijven
            Wel wat dunckje van die linckert, sel de spot mit ons drijven.
Rog.     (1325) Jae hy het ons daer seecker al moeygies weer betaelt
            Hy is seker niet al mal of hum de dronckenschop wat int hooft maelt.
            Cor. Neen voorseker mijn duyts dat meuchie mijn wel vertrouwe,
            Ic sel mijn eynt so wel as ien aer in boertich spreken houwe,
            Nou laet varen dat praetje, want het al onse vreucht belet,
            (1330) Com singewe ien reysjen om, wel waers de bruyt. NEEL. met die bruydegom te bet
            Te bedt, wel dat is fray, so moet ic al ien poos hebbe legge roncke.
Griet.  Jae dat loof ick wel, jy waert geweldich overstallich droncke,
            Doet iou ooghen iens te deghen open den dach die schiet vast aen.
Corn.   Jae ast voorwaerlijck is ’khoor daer ’tkraeyen van de Haen.
Marcel. (1335) Tis tijdt datwe datelijck van me kaer scheyen,
            In nae dit schey-lietgie mach elck sijn speelnootgie na huys gheleye?
            Het sou ien Schellevisje vleughele,
            Volcht mijn na na, songhen al de Veughele.
Sy singhen allegaer dit lietgen. in gaen dan voort binnen
Ioosje Buer in Elsje Buer uyt.
Ioos.     Hoe vaertet Elsje buer hebje te nacht de vreucht wel ehoort.
Els.       (1340) Och jae’k Joosje buer ’tgeluyt speeltmen in mijn oore noch rechtevoort,
            ’Kheb de hiele nacht nae’t gesang vande soete deuntges legge wake,
            En heb mijn soete slaep hier ganselijc om gaen stake.
Ioos.     So doe ick ooc, maer hoe soet ist asmen allijcwel ierst vergaert,
            In hoe ras verandert het weer asmen ien wijltijts is epaert.
Els.       (1345) Niet waer, dat weten wy wel, en hebbent oock bey bevonde,
            Wat voor ien jammeren sangetje dat korts daer na dan wort esonge,
            Twas fray sech ic, wasset altijt bruyloft, so sach ic het emaeckt,
            Dat ’tlijckt wel, men is niet te vreen voor datmen in dat bedruckte Klooster raeckt,
            Daer haer soo menighen suster in begeeft hiel willich en vry.
Ioos.     (1350) Jae Elsje buer dat sel niet of rake, want de werelt stater by.
Els.       Dat’s waer, maer hebje ooc ehoort hoe veel ringen datse het ekregen.
Ioos.     Jae ’tis mijn eseyt, na mijn onthout, so dunctme van negen.
Els.       Negen, dat mach wel bestaen, datser noch ien hadt so hadser vijf in elcken handt.
Ioos.     Dat’s so, in daer by hetse kliere late maken na advenant,
            (1355) Als voor ierst ien grofreyne vlieger met fraye sydachtighe legeture opslage,
            Diese altemet op ien Paes op ien Pijnster in op ien Korstijt sel drage,
            In daer by noch ien lakese Vlieger van heur alderbeste* bouwen,
[fol. E1v]
            Daer hetse ien paer bratte opslagen in late sette om voor haer sundachs te houwen,
            In daer in boven noch twie jacken, het ien honsschoten, d’ander ferset
            (1360) Thonskoten selse swerckedach dragen , ’tferset heylige daechs, nou noch al bet,
            Als vierborsten, het ierst ferwiel, de tweede satijn, de derde syt beeldt, ’tvierde van een heresaytje
Els.       Ja wel buerwijf hoe can jijt altemael onthouwe, heb jijt eschreven op ien leytje.
Ioosgie Och nee moer, ’konthout in mijn malle memory in noch en heb ic niet edaen.
Elsgie   Maer watje toch secht, witl doch mit jou reden voort gaen.
Ioos.     (1365) Dat selic doen, hoe sel ic het nou best te dege uyt nocke,
            Ja ic weet, in by al dit gewaet hetse noch wel ses rocke,
            Den ien is kammelot, de tweede root, de derde blaeu, de vierde graeu, de vijfde paers, de seste swert
            En in haer lindetje datse crijcht daer bin ic schier hielendal in verwert
            Hoe wel syt mijn noch bedisselde de nayster wil ic segge trijn brancjes
            (1370) Die sey dat haer hempjes rondom espenst ware, en om de hals mit kancjes,
            Haer kragen en doeckjens waren van’t vijnste stof.
Els.       Jae dat loof ick wel sy het ien rijck vryer ekrege ’tmacher nou wel of.
Ioos.     Dat’s waer, maer al evewel geeftet mijn vreemt waer syt al van daen mach hale.
Els.       Jae Rogier gis ic die sal al de rekenschopjes wel betale,
Ioos.     (1375) Jae schemp niet, want hy hetter mee te bruyloft eweest,
            So dat ic het schier vastelijc geloof dat het soo sla gaen met dese geest,
            Jae ic mien dat het wel haest iens sel schielijc kome op dondere
Els.       Jae wel hoe’t noch gaen sel det selme verwondere.
Ioos.     Nou gemarge Elsgie buer ’twort tijt dat ic mijn bedt maeck,
            (1380) In tis tijt dat ic mee datelijc ant schrobben in ant feylen raeck.
Roogier de Pol uyt.
            Tis omtrent wel geleen drie, of by naest vier weken,
            Dat ic mijn gayle lust ganslijck meende te breken,
            Maer hoe ic haer te meer ging stellen uyt mijn sin,
            Hoe dat ick heftiger na haer ghedronghen bin,
            (1385) Wat dat ick wederstont deus wisse gayle grillen,
            Mijn macht was al te kleen, mijn willen was gien willen,
            Soo dat ic al te seer van haer verwonnen ben,
            Want langer ic helaes van haer niet blyven ken
            Hoe wel sy is gehouwt nochtans can ick niet toome
            (1390) Dit vlammich koorsjen hiet dat mijn is overcome,
            De lust moet zijn volbrocht soo haest ic by heur kom,
            Is hy in huys dees Jool, ic stuer hem ergens om.
Ian Saly uyt met ien Mostert Pot in syn handt gaende
om Mostaert.
            Gans lichters ic bin so blijt dat ic ehijlict bin, want ick heb heere dage,
[fol. E2r]
            In ick hoef as sommige jonge manne doen dit hylic niet te beklage,
            (1395) Want ick heb ien vrouwtjen die vert bove n de deucht van alle deuchde n gaet
            En s’is de kuysheyt selfs, dat keunme sien an haer wesen en hooren an haer praet,
            In ic hebse ooc so besint dat icker gien Hertogin sou wille voor kiese,
            En sy mijn weer, want ic sel niet iens hoesten of veniesen,
            Of tis staech wel bekomtje mijn besinde en beminde man,
            (1400) In mit sucken lieffelijcken grafelijcken aensicht so sietseme staechs an,
            Aers noch aers of ic ien Engel in ien schijnsel sach openbare,
            Jae mijn hert verheucht als ic mijn ooge gae op heur verklare,
            Jae wel ic weet niet hoe’k tot sucken grooten ghelock com,
            Doen ic ’t ja-woort ierst kreech dochtme dat ic na den Hemel klom.
            (1405) Voorts de deucht luytgies van heur voocht can ic me niet wel uytspreke
            Want om sijn lof uyt te brommen mijn woorden ombreken,
            Jae daer komt niet ien roockt sallimpje, niet ien bonckentgie, of hy schicktet ons terstont,
            Want kort na de bruyloft schonc hy mijn wijfgien ien diel sabels bont
            Om ien jack en om ien mof of late te make,
            (1410) In as hy tot onser te gast is, sit hy de neutgies voor haer te krake,
            En geeft haer de pitgies, jae ’k loof niet of hy souse wel gheven ’t hert uyt sijn lijf,
            Jae hy hetse so besint as ien vryer ien vryster, ja as ien man sijn wijf.
            Trouwen in eerbaerheyt, dat jijt wel te deech verstaet,
            Wel mijn dunckt seker dat ick mijn tijdt hielendal verpraet,
            (1415) In ick sou ien oertgien aen mostert voor heur voocht gaen halen,
            Nou dat kostgie nae Koome Melis sonder hier lang te dralen,*
            Want hy wacht na de Mostaert, de Ham lijckt het wel was hem te laf
            Hiermee soo gae ick heen dus propertgies op een draf.
           
            Roogier de Pol uyt Martyntges huys, want sy begint te kraecke.
           
            Rogier. O bloemer herten ick durf in huys niet langher beye,
            (1420) Nae dat ’k te deghe kijck selter byget op ’t landt weye,
            Hoe of den esel dus gheweldich lang mit de mostert wacht.
           
                    Ian Salij met de Mostert uyt.
           
            Daer komt hy, och Jan loopt binne, want je wijf leyt in onmacht
            Ick ga na huys, loop iy vry datelijck om de buer wijven.
                                        Binnen.
[fol. E2v]
                    Ian loopt iens haestich binne.
           
            Och daers niet een mensch by heur, wat sel ick toch bedryve,
            (1425) Och och, ten is gien deech met mijn alderwaertste troosje,
            Och komt toch strack tot onsent mijn naeste buur wijfjes Elsjen, en Joosje:
            Want mijn wijf is een haestige sieckt stracx e komen an,
            Wat komtmen Alries over ick arme bedruckte jonge man:
Ioos.     Wel waer claechtse. IAN. Och ick weet het niet, sy kan van pijn qualijck spreke.
Ioos.     (1430) Jae seecker kom gaenwe in huys, en sien watter mach onbreke.
           
                Sy gaen in, en sy stooten Ian voort weer uyt.
           
Ioos.     Wech Jan buyten deur, tis hier gien deech, soock wel kijck,
            Al jou best nae Tanneke de Vroe-moer: want de schuyt wil nae de Volewijck,
            Tis hooch tijt, en seght datse niet lang moet legghen en semelen,
Ian.      Na de Volewijck, och dats goet, k’was schier bang datse sou hemelen.
Ioos.    (1435) Hemelen och neen, daer hetse souck hoopen gien noot van,
            Nou al iou best heen, en sien hoe ras dat jy loopen kan.
Ian.      Wel dats gangh k’sel vliegen sonder aert te raken.
           
                Tanneke de Vroe-moet uyt, Ian Saly gaet by haer.
           
Ian.      Och gen dach Tanneke-moer, tis goet dat ick jou noch in vijn.
Tan.       Wel wats jou bootschap. IAN. Maer mijn wijf begint te kraacken,
            (1440) Ick bidt iou met gevouwen handen, mijn lieve Tanneke gaet toch datelijck mee.
Tan.*    On baed een luttel, k’sal mayn voordick moocken geree,
            Wilt moor een vierendeel van een half quartier ontbaye.
Ian.      Och sel ick noch so lang wachte soo moet ick van droefheyt schreye,
            Want mijn wijfje nou soo bitterlijc leyt en kreeut.
Tan.       (1445) Boo schoomt ou een luttel da gaey sulcs over de beurt schreeut.
Ian.      Jae dat loof ick wel het doet noot, jae hiel noot.
Tan.       Kom spoed ou, en bringtmen in ou huys, gay grooten mallen thoot.
Ian.      Hier komie ande deur klopt soetjes met de hamer,
            Ick loop soo langh e wech tottert kijnt is, in dese Spel kamer.         Binnen.
Ian en Ioosjen, en Elsje en Tanneke de Vroe-moer uyt met
het kijnt inde luyeren op haer narm.
Ioos.     (1450) Veel gelocks Jan, veel gelocks vaer, mit jou jonge seun,
            Tis wel ien mont gauwich diertjen ’t hapt al ries schier na de speun,
[fol. E3r]
            Nou neemtem ien reys op jou narmen, och handelt hem wat sachjens*
            Ja siet, ’t can al ries schier sijn vaertie, want het geeft jou sulcke lachjens*
Ian.      As het seker doet, ’t blijckt schier of het al ries verstond al onse reen.
Els.       (1455) Jae niet waer, in as icket wel bekijc, so lijcktet of het uyt iou aensicht was e sneen,
            Je keuntet altijt voor al de werrelt niet wel versaecke.
Tan.       Boo sian wildy soo toe, soo suldy mettter hoost inde kinders raecke.
            Wel Jan is het seker so lang al e leen dat ick jou sach te trouwe gaen.
Ian.      Wel iae ien maent. TAN. boo ken ken die rekenschop niet verstaen,
            (1460) Gay sayt wel vruchtboor, bey teelt ghy alle moonts duske vruchte,
            Gaet ghy dus voort, gay krijchter twoolf in een joor, sou kick duchte.
Els.       Jae ick had op hum altijt mijn leve sulcx niet vertrout,
            Ick sech klaert hijt noch so iens om de maent, hys waerdich dat hum t’lant onderhout.
Ian.      O iae dats mijn vorneem ick kan deuse manieren,
            (1465) Ick reken dit voor gien kunst, maer voor vermakelijcke playsiere.
Ioos.     Jae wel tis veel je hebt een geweldige gaef,
            Ick ken aers niet seggen, as dat jy in dese kunst sint hiel braef.
Ian.      Och jae binnen een maent voorseecker weer ien aer, daer hoefie niet aen te twijffelen,
Els.       Jae wel beurt het gelijckje secht, men hoore iou late te verrijffelen.
            (1470) Soo mocht ien ander vrou heur poosje mee te roer staen,
            Nou t’wort laet, tis tijdt datwe nae huys toe gaen,
            Want jou Wijfie leyt jou en wacht gants moeloos in alleen,
            In oock hetse int royen ien groote spijcker in heur voet e treen.
Ian Saly en Iosjen uyt.
            joos. Voort Jan voort sech ick wilt wat haestich loopen,
            (1475) Wilt voor jou Seun ien sindelijck en ien mat wiegie koope,
            Want de moer mach hum niet langher by heur velen hy verslinghert te seer op de mam.
Ian.*    Waer sinse te koop. IOOS. maer inde Calverstraet dicht an den dam.
Ian.      Wel an, ick sleje wel ien fraey orientaeltie beschicke,
            Dat dit langh deuren sou, k’liep al mijn schoenen wel an sticken.
Ouwe kennis uyt met ien kru waghen.
Kennis. (1480) Kyere moye leckere guldelingetjes, maeckt me van dit staertie los,
            O sy sinne soo delicaet, want Uffron inde gulde Os
            s’Hoordeme huynochtent niet ofse gaf mijn datelijc hantgift,
            In doese de smaeck proefde kostse noch ien halftalf voor heur nift,
            Kijc sy in ien aer binnen vanme beste kennisjes daer’k mijn goet miest gae vercoope,
[fol. E3v]
            (1485) Hadt ick soo gien rijckdom op mijn hant t’was niet pijne waert dat ick omlope sou,
            Want de slechte burger dingt ons het hart schier uyt het lijf,
            Wel mijn dunckt dat ick hier vast met dit staertien staen blyf:
            Wel isser dan niemant van mijn kennisjes diemen los wil make,
            Nou Sybrich Joris maeck jy mijn los, ie selter goe koop an rake,
            (1490) Al mee niet, nou jy Goris Jooste, jae jou mien ick quant,
            An iou hoop ick, selck de man hebbe, want je eet garen een appeltje uyt jou hant,
            Wel wordt jy quaet ouwe kennis, soo sel mijn komenschop hier niet beduyen,
            Nou ick vind het raetsaem, dat ick met de wage gae nae huys kruye:
            En sien of mijn wijfje van heur koppenschop oock wat ontfangen het,
            (1495) En voort ien lutien gegeten en kuyeren datelijck t’samen nae bet.
Ian Saly met twaelf wiegen op ien wagen uyt.
Ian.      Gants sackerloot k’hebt quaet genoech dat ic dese wage langer voort krijch,
            Want ick bin so moe e kruyt dat ick schier na mijn naem hijch,
            In al evenwel valtet mijn nou noch mackelijcker als doecse flus most draghen
            Jae ick had dese wiegen niet voort e kreghen, had ick niet e raeckt an kennis sen wagen:
            (1500) Tot aldergelock so quam hy men hier anden Dam te gemoet,
            In ick vraegden hem om sijn wage, hy gafse mijn trouwe vrywillich in goet
            Des dat icksem margen weer thuys sou schicken voor achten
            Gelijck het oock reen geeft, want de man en mach nae sijn waghe niet wachten
            Hy moet er lijckwel sijn dagelijcx brootien mee winnen,
            (1505) Maer gants kruys doen ick op den Dam ierst quam, kmiste schier mijn sinnen:
            Soo drock haddet elck ien van mijn in van men wijfien inder gat,
            Ick doch in mijn selfs hier is wel ien lariachtich volck inde stadt,
            Jae elck hadt mier as aer van mijn twaelf wiegen te seggen,
            Maer ick docht doetet mijn nae, jy meughter al jou broeck by legge,
            (1510) Ick wou datter nou slechts ien dorst seggen droogen Jan drooch,
            K’souwer mijn mijn in verantwoorden en seggen dat hijt looch,
            Dat t’blijckt wel dattet Gerrit in al de werelt schier spijt,
            Dat icket dus ras e klaert heb, daer van word ick dus benijt:
            Dan ick kreun mijn hier gantschelijcke niet an,
            (1515) Het jonge bengeltie tuycht het dat het mier bin as ien aer man,
            Nou dat kostie al sachies voort, dus propertjes met drachte
            Hier bin* ick anme deur, k’wedse al na een wiech wachten
            Dan twas te swaer ick konder so ras niet me voort vliege.
Ioosjen uyt.
Ioos.     Wel wat duysent pocke Jan doeie mit al dese wiegen
            (1520) Ick bidt jou buerluyties komt toch allegaer voor den dach.
[fol. E4r]
Elsgien en tanneke de Vroemoer uyt.
Ioos.     Waer hebgie iou leven eweest daerje sucke kluyten sach,
Els.       Wel Jan wel wat sinne dit voor malle rancke,
            Jae ’kwedt ast jou wijf siet datse iou niet en sel bedancke,
            Tann. Boo sian boo wae sullen al dees wiegen bedien,
            (1525) Hoe noo nam dijse mee dat on huysvrou een frooyke daer uyt sou besien.
Ian.      Neen ick seecker niet, ick hebse allegaer betaelt jae’k in trouwe,
            In ick selse ooc allegaer voor dit ende mijn toekomende kijeren houwe
            ’Tmoeydme dat jy niet verder en deynckt, iy motmuylen mit mekaer,
            Weet jy wel as ic smaents ien kijnt krijch dattet beloopt twaalf int jaer
            (1530) In ien kijnt minder as ’t jaer oudt weet jy wel en mach de wiech niet misse,
Ioos.     Dats allijckwel waer, ja wel wie sou dat gissen.
Ian.      Jae moer ’t kan altijdt niet schaen dat ic ien lutgien op mijn vordel sin,
            Want beurt mijn altijdt niet dat ick als nou so wel by ’t gelt bin,
Els.       Dats oock waer, hy het die falij al wel gaen maken,
            (1535) Leggie jou verst int so te werck Jan je selt wel tot hooger staet rake.
Tan.       Alst voorwoorlijck is hay heet een groot verstandt,
            Dat het onsen Hertoch wist hy mockten hem een groot heer van Brobandt
Ioos.     As hy seecker sou in dat wel sonder solisteren of vraghen,
            Tis wonder sech ick Jan dat de aert jou wijsheyt in verstant kan verdraghen,
            (1540) Ay siet hem nou iens bromme dien mallen bloet hy mient seker al waers
            Jae wel jy hebt het schic boeckjen op egeten ’tkappetoris hantgie uyt jou naers
            Nou Jan brengt jou wiegen in huys de ierst ooc mee de leste,
            Ay haest iou ien lutgie toch, ay wilt jou doch wat preste.
Ian.      Wel an siet daer mee begin ick, sonder mijn lang te beraen.
Els.       (1545) Doet soo mijn vaer jy sint wel berecht jy moocht wel gaen.
Ioos.     Jae late wyer gienich van allen ien woort af segghen.
Els.       Jae tis veer best datmen ien stroo uyt de weech gaet leggen,
            Terwijls dat in hem toch is gien quaet vermoen.
Tan.       Jo tis oock veer best, want men souder oock grote sondt an doen.
Ioos.     (1550) Nou Jan vaer wy wille iou voor deus tijdt begeven,
            En wensche iou ’tsame datje vreedtsamich meucht leven.
Ian.      In jy ooc so, maer op alle vrientschap volckgie is mijn leste begeer,
            Datie dit spelletgie van Jan Salij ast iou lust komt kijcken weer.
Eynde.
[fol. E4v: blanco]

Continue

Tekstkritiek

fol. π2v: IOOSJEN EN ELSJENer staat IOOSjEN en ELSjEN
ibid.: De vroemoer. er staat D vroemoer.
42: dieme er staat d eme
73: flordich staat er, maar er is mogelijk slordich bedoeld.
200: deuse er staat dense
289: lieve er staat lie e
486: swijge? er staat swijge
519: Ian. sprekersaanduiding ontbreekt.
566: hebben er staat hebbeu
628: van er staat vau
652: dan er staat dau
667: sulcx er staat fulcx
693: gaet er staat gact
697: nu, er staat uu,
715: TRYN. er staat TRVN.
718: men er staat meu
723: Mart. er staat Matr.
778: mijn er staat miju
1050: byder handt de -r is onduidelijk gedrukt
1088: selfs de -s is onduidelijk gedrukt
1103: ghenoch er staat gheuoch
1234: niet er staat uiet
1244: wou er staat won
1250: bloet iermense er staat bloe tiermense
1281: in er staat iu
1357: alderbeste er staat alderb ste
1416: dralen, er staat draleu,
1441: Tan. sprekersaanduiding ontbreekt.
1452 en 53: sachjens / lachjens er staat sachjenns / lachjes
1477: Ian. sprekersaanduiding ontbreekt.
1517: bin er staat biu