Jezuïeten van Gent: Eustachius. Amsterdam, 1672.
Uitgegeven door drs. G.C. van Uitert.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton043320 — facsimile bij Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.
Continue
[fol. A1r]

EUSTACHIUS

DABITUR

NOBILISSIMIS, AMPLISSIMISQUE VIRIS

DOMINIS

SUMMO PRAETORI,

ET

SENATORIBUS

URBIS GANDAVENSIS

MUNIFICIS MOECENATIBUS

A

STUDIOSA JUVENTUTE

GYMNASII SOCIETATIS JESU,

GANDAVI 9. 10. & 12. Septembris M. DC. LXXII.

[Typografisch ornament]

GANDAVI,
Typis BALDUINI MANILII, sub signo albae
Columbae, Anno 1672.


[fol. A1v]

Chronicon.
MUNIFICAE VIRGINI GANDENSI
LEONES FOVENTI.

[Gravure: Gentse Maagd met leeuw]

LEMMA.
–– velando mitigat ––


[fol. A2r]

ESse quid hoc dicam, Leo quod tam grata recumbat
    Sarcina, Virgineo sarcina strata sinu?
Ille suos catulos, foveas tu Virgo catellos,
    Dic, ludas gremio parve catelle meo.
(5) Quid tibi cum saevo Virgo non saeva, Leone?
    Hic tibi dissimilis, mitis es, ille ferox:
Horret, ut instantem timidâ lepus aure Lyciscam
    Percipit, & sylvas, antraque tuta petit.
Cerva canes, fugit agna lupos, lupus ipse Leonem,
    (10) Accipitrique fero juncta columba tremit.
Tu tibi nil metuens Virgo sociata Leoni es,
    Hei mihi terribili quam fremit ore minax!
Haec ego: respexi, subjit res digna notatu,
    Pars est virginei celsior una sinus.
(15) Hanc levat, hac, video, recubantis lumina cingit,
    Cingit, & hinc subito desinit esse ferox.
Scilicet haec ars est, quâ frangitur ira Leonis,
    Saeviat, obveles lumina, mitis erit.
Singula mirabar, laudabam singula, dixi,
    (20) O Leo digne sinu, digne Leone sinus!
Non tibi praeterea foveas quos Nympha Leones,
    Et qui sint gremio sarcina digna tuo?
O bene! Palladijs certat non unus arenis,
    Et sibi non unum quaerit ab hoste decus.
(25) Quot numeras Juvenes, numeras tot Ganda Leones,
    Dicere difficile est, hic sit, an ille prior.
Est Leo magnanimus, tuaque est generosa Juventus,
[fol. A2v]
    Vix novit flammas, ille, vel illa suas.
Pervigil hic, pigro nescit dare lumina somno,
    (30) Invigilat curis, haec quoque turba suis.
Ah! quam sunt similes, Leo fortis, fortis & illa est,
    Unguibus hic, studijs acrior illa premit.
Nescius hic flecti, duris haec caedere, pugnat
    Fortior à plagis, victor uterque suis;
(35) Vivite iö Juvenes, Pubes infracta laborum,
    Tu decus, & robur grande, Leonis habes.
Quod simul es mitis, facit hoc mitissima Nympha,
    Sic pia, naturam dat tibi Nympha suam.
Objicit & velum, tribuit dum praemia, quorum
    (40) Aureus obscurat lumina parva nitor.
Quam benè fovisti! sed perge fovere Leones,
    Munificumque tuis sternere Virgo sinum.


[fol. A3r]*

ARGUMENTUM·

EUSTACHIUS (ante Baptismum PLACIDUS) sub TRAIANO Caesare Romani exercitus Imperator, dum feras venatur, à Christo inter Cervi cornua conspicuo, convertitur primùm, dein uxor ejus THEOPISTA: Ambo autem sibi, ac liberis THEOPISTO & AGAPIO multa adversa perferenda esse, divinitus intelligunt. Nec mora, extinctis pestiferâ lue Domesticis, perditisque fortunis omnibus, in voluntariam exilium abit EUSTACHIUS; Ei in viâ à Nauclero Uxor, à feris Liberi eripiuntur; quare apud Villicum mercenariam operam collocat; TRAIANI postea jussu rebellionis Maurorum occasione quaesitus, & repertus, eos bello, cui a Caesare erat Praefectus, domat, ex quo (receptis inopinato casu Uxore Liberisque) Romam redux, Diisque triumphantium more ab HADRIANO Imperatore (qui defuncto TRAIANO successerat) sacrificare jussus, id facere recusat; quare igni addictus, glorioso certamine finem vivendi cum suis fecit.

Breviarium Romanum, S. Joan. Damasc.
Surius 20. Septemb. P. Athana. Kircher
in Historia Eustachio-Mariana, & alii.
Continue
[fol. A3v]

ACTUS PRIMUS.

Scena Prima.

PLacidus inter venandum, à Christo inter Cervi cornua conspicuo, ad Baptismum convertitur, &, quae immineant adversa, intelligit.


JNTERLUDIUM.

–– non poterat capi,
Nisi capere vellet: –—
Seneca.


Scena Secunda.

THeopistae, & Liberis Fide Christianâ imbutis, adhortante suos Eustachio, fortunae vicisstudo posteà perferenda caelitus ostenditur.
Continue

ACTUS SECUNDUS.

Scena Prima.

EUstachius Domesticis peste exstinctis, & uno Nuntio bonis omnibus exutus, cum suis ex Romanâ Urbe in voluntarium abit exilium.


[fol. A4r]

JNTERLUDIUM.

Quod magnâ curâ possidetur, majori dolore amittitur.


Scena Secunda.

EUstachius in viâ, amissâ conjuge Theopistâ, utroque Filio Theopisto & Agapio, dum flumen trajicit, orbatur, quos feris Pastores eripiunt.
Continue

ACTUS TERTIUS.

Scena Prima.

TRaianus Jmperator novam Maurorum rebellionem intelligens, in eos Placidum Supremum totius exercitus Praefectum destinat, cujus fugam edoctus, eum quaeri jubet.


Scena Secunda.

EUstachius ruri latitans, ab Antiocho & Acacio, quos sibi olim notos humanissimè invitat, quaesitus, & repertus, Romam reducitur,


Scena Tertia.

UBi ab Imperatore insolitâ animi benevolentiâ exceptus, ad Mauros compescendos mittitur.
Continue
[fol. A4v]

ACTUS QUARTUS.
Scena Prima.

IN Mauros destinatus Eustachius, eos praelio superat, quorum Rex captivus à Theopisio & Agapio, qui ignoti sub Parente militabant, victori Eustachio sistitur.


JNTERLUDIUM.

Majori cede.


Scena Secunda.

THeopista hortum excolens, Filios inter milites, dum varios suos casus enarrant, agnoscit, quos ab Eustachio Duce repetit; is vicissim Uxorem & Liberos agnitos amplectitur.
Continue

ACTUS QUINTUS.

Scena Unica.

EUstachius Victor Romam redux, dum Diis sacrificare cum suis recusat, ab Hadriano Imperatore ad Bovis aenei supplicium damnatur, ad quod sustinendum se, & suos magnis animis adhortatur.

Ad majorem Dei Gloriam.

Continue

Tekstkritiek:

fol. A3r is gesigneerd als A2