Mathijs Kueser: Klucht van Olef Brom, of het onghehoorsaem dochterken. Amsterdam, 1646.
Uitgegeven door Marti Roos
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton057120 — Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[fol. A1r]

Mathijs Kuesers

KLUCHT.

Van

OLEF BROM:

Of het onghehoorsaem
Dochterken.

Op de Reghel:

Een Kale-pronckert Eereloos,
        Wert hier beloont naer daden boos.

[Vignet: Wapen van Amsterdam]

t’AMSTERDAM,

Gedruckt voor den Autheur. Anno 1646.


[fol. A1v]

AEN DEN LEESER.

IN Liefdens wel-lust, ick ’t kluchtken dichte:
Waer door mijn quel-rust, en ’t suchtken lichte.
Elck gront sijn hert, verschoont sijn knecht,
Medoocht mijn smert, soo schiet mijn recht;
(5) ’k Bidt vrienden doch, elck ’t sijn gaet schrijven.
Dit dienden noch, my ’t mijn laet blijven.

Spelende Personagien.
            Fem grims een weede Vrouw.
            Yfje soets haer dochter een Vryster.
            Olef Brom een Kael-Monsieur Yfjes Vryer,
            Loosert.
            Wilthaer.
            Olefs twee Lackeijen.
Continue
[fol. A2r]

Mathijs Kuesers

KLUCHT.

Eerste uytkomst.

Yfje een Vryster met Fem haer Moer die seydt.

Fem.         FOey schaemje, durf jy van die Hodde-beck praten,
                Wouje sulcken uytsuyper onder jou deck laten?
                Al waer jy de Droes, soo wil icket niet lijen:
Yfje.        Wel Moertje machme so en Knecht niet kome vryen?
                (5) Die genoech het, daer wy bey van kuene leven,
                Al bennen sijn Ouwers Banckerot geweest, wats daer aen misdreven?
                Hijs daerom eve goedt dats langgher nou gien schant,*
                Soume dat reknen, dan mostender so veel uyt dit Lant
                Schevielen: Want de treffelijckste van de Stadt
                (10) Gaen nou met volle sacken duer, en lichten er gadt
                Hier snachts van daen, inne loope soo nae den Haegh
                Een Cesje haelen, men sietse hier alle daegh
                Soo veul gaen, al binnese soo wat mooy int haebijt,
                Die wel met meer duer ghegaen binnen dats maer een gaeuwigheydt.
Fem.         (15) ’k Hoor wel jy rekent dat vuer geen schant, nochtans seljem niet Trouwe,
                Of ick sweert, ’t sel jou en dien Fielt bey berouwe,
                Die alle Mans verdriet: Wou jy jy die aenslaen?
                Soo een uytsuyper, daer hoefje niet veer om te gaen,
                Hier staender meer, als noech van die lichte klavieren,
                (20) Dier op doen als Prinsen en ’t ben een part Banckerottieren.
                Sou jy dan soo en Fun aen slaen, ’k wilt niet hebbe siet:
                Daerom wil jy mijn sin doen soo raedt ick jou doetet niet:
                Want ick selt niet toe staen dat jy met hem sult paeren.
Yfje.        Binnen al de Moers soo, soo wou ’k datse in de Pomp waeren:
                (25) Want het gheeft my niet vreemt, dat die soo en Moer heeft:
                En dan met lust is, in de schijn van een Hoer leeft,
                Alsse niet lyen wil dat een knecht een Dochter komt besoecken,
                Daer mijn soo een lieven Knecht vrijt, ick wilder wel op vloecken:
[fol. A2v]
                Dat segh ick elck recht uyt, datter syns ghelijcken
                (30) Int Lant niet veel en binnen, van op ’t Kompas te kijcken!
                In als ick hem dan hadt, wel hey, soo moch hy dan
                Gaen vaeren op der Zee, vuer Schipper of Stuurman
                Ghelijck alster wel meer doen.
Fem.         Wie hy vuer Stuurman vaeren
                Jae waer, nae Aersendorp, met buycker slootse-waeren!
                (35) Die reys die dient hem best, daer kan hy gissingh maecke
                Al stormtet noch soo hart. Om op gheen Klip te raecke.
Yfje.        Dat is al eve goet, een Man die met het Roer
                Weet fraykens om te gaen, maeckt van sijn Vrouw gien Hoer,
                Daerom sel ick hem trouwe, doetter om watje wilt:
Fem.         (40) Soo sweer ick dat jy raeckt int ’t Spinnenburchs Gilt,
                Jou pry jou vodt, sou Jy trouwe, en ’t mijn niet vraghen?
Yfje.        Dats en Bullebacks ghesicht, men souwer Kinders me te Bedt jaghen
Fem.         Kom Varcke, ’k selje lierre soo teghe jou Moer spreecke,
                En neem jy hem, de Beck sel ickje Hoer breecke,
                (45) Daerom schaft hem of en begint het niet dat werck:
                Want waerje loopt, of waerje trout en in wat Kerck,
                Ick selt schutte soo langh als ick uytmen Ooghe ken sien.
                Daers noch wel Recht in Amsterdam soo ’k mien,
                En ’t eerst dat ick verneem, dat hy hier weer komt prate
                (50) Sel ick van d’ een of d’aer, hem soo of kleunne laten,
                Dat hem een maent of twie niet luste sel te loope,
                Soo hettet wel eens rust, sijn Hengghelen sou ick hoope
                Ghelijck en ritse reue, hier altijt voor mijn deur
                En blijft hy dan niet wech soo sweer ick dat ick peur:
                (55) Recht reghel nae de Schout, dat hy en Diender stuert,
                En dat hy dese schelm doet keeren uyt de Buert.
Yfje.        Men liefste Moertje ’k bidje met ghevouwen hande,
                Ey laet ick hem toch Trouwe en brenght hem in gien schande
                Ick heb hem och soo lief.
Fem.         En of jou sin tot hem is
                (60) Gheneghen, ick selt lijen niet soo veer als mijn naem Fem is.
                Hy het wel en dosijn Maeghde met ’t Kint ghebroeyt,
                Sou hy jou eer oock steelle, als hy dier eer het verknoeyt;
                En peure dan in de Wint, en mijnje vracht te schencke,
                Neen ’t sel soo verniet komme, dat hoefje niet te dencke.
binne.
Yfje.        (65) Wat dunckje van sulcken Moer dats eerst en Helleveech?
                ’t Is wie dat mijn komt vrijen heur nimmer mier te deech,
                Al ist noch soo lieven Knecht altoos schoorter wat* an,
                Die lieve sul die mijn vrijt weet sy oock al een* dat van,
                Om dat sijn Ouwers hier by nacht bin over ghevaren
                (70) Daert langher soo ghemien is dat het de beste wel klaren
[fol. A3r]
                Doch ick min hem dies te meer om dat hy so en* fraey quant is,
                Ja ’k heb hoore segghe: Datter sijns ghelijck niet int Lant is
                Van ringh steecke: Wat meer is dat hy met volleren,
                Al springht het Paert vry hart de Ringhnet rake ken,
                (75) Waer door dat ick hem lief: Want als ick denck opt minne
                Daer hy en ick na tracht, soo dwaelen al mijn sinne,
                Daerom als hy strackx komt wil ick hem niet eens segghe,
                Dat hem men Moertje haet, maer gaen fraey by hem legghe:
                Soo hyt me prijsenteert en volleghen eyge sin,
                (80) En niet mijn Moer haer raet en plaghe soo de Min:
                Want als de Kat Speck op het, soo helper gien beucke;
                Nou ’k macher gaen te Bet helpe die Ouwe Kop vol kreucke:
                Soo ken ick strack mijn lief met mindelijck lusjes
                Onthaelen, als hy komt door vrindelijcke kusjes.*
binne.

Tweede uytkomst.

Olef een Vryer seydt:

                (85) WAt leyt en Minnaer oock duer minnens lust al onlusten,
                ’k Wordender soo door ghequelt, dat ick nacht noch dach kon rusten!
                En nou heb ick hier en Meysje half bekoort tot Min:
                Maer dat verbrabbelde Meertje doet niet eens van men sin!
                ’k Hebber wel drie weecke ghevrijt en na ’t Assijsje ghehengelt
                (90) Met sulcken yvrigheyt en noch niet eens ghebengghelt:
                Is dat niet troosteloos, en seker ick moet na ’t Kerck-hof
                Soo icker niet haest eens mach, daeghs maeck icker Weynich werck of;
                Maer als ick te met in ’t Bet legh gans datje de deck sacht rijse:
                Lest sey onse Meyt, legje so hoogh metje knien? Mocht ickje dat eens wijse
                (95) Docht ick hier ondert deck, jy souter wel nae luystren,
                Soo sou mijn soetert oock wel mocht icker maer eens vuystren
                Of dat ’k een Tuynman was en mocht heur lust Hof snoeyen
                ’k Sout of snoeysel soo wel plante datter wel en jongh spruytje sou of groeyen,
                Dan sou ’k een Man sijn en ’t Wijf sou segge wilje men dat eens reycke:
                (100) Dan warmt de Luyers, dra neemt de Pappot, wech ’t Kint wil seycke!
                En ick sou men Wijf soo diene, ’k souse Water haelle, Mostert maelle,
                Sie ’k mach dat ghevierlipt Volck soo graegh lijen ick kantje niet verhaelle!
                Ja ’k vraegh met revrentje, wil ickje nou en reijs,
                En kickese dan maer eens soo sit icker op het vleys:
                (105) Maer jy Hollandertjes met jou bloote Staertjes,
                Jy bint oock wel niet slecht al hebje gien groote Baertjes,
                ’k Weet wel waerom dat jy ’t doet, en dit is de fout wis,
                Om datme niet segge sel, dat de Knecht te out is
[fol. A3v]
                En uyt gerammelt, jae het niet van de sticke,
                (110) Daerom aster toe komt, moetje de Meyt de Poeppert te deech licke!
                Of stuertse by mijn ick hebber Enghels verstant van,
                Om de Meysjes te klistere ja ’k tarter de beste int Lant van,
                Datje mijn troosje eens hoorde die souje dat soo ront te voore legghe.
                Lest seydtse teghe mijn, Olef ick heb hoore segghe
                (115) Daer ick jou te liever om heb, datje seer goet over een Wijf Bint:
                Ja seydt ick ick gheeft de Vrouluy, en spaert uyt mijn Lijf, Kint
                Sy lachte soo witjes, alliens ofse segge wou,
                Dat ick tot die Staet quam ’k weet oock wel hoe ’k legghe, sou;
                Doen seyde ’k Liefje hoe neer sel de tijt koome dat ick jou en reysje moet,
                (120) Versta wel, och jy bint sulcken Meysje soet,
                ’t Geeft noch gheen pas sey zy, maer ’t sel eens te mier lucke,
                In als ick daer op denck, barst men Broeck schier stucke,
                En sie daer soo ick niet haest mach stip spelde liere,
                Soo sel jy men achter Schans vuer doodt eetter sien swiere,
                (125) Daer komtet me weer over ey wie lientme daer sijn Toom, t’paert wil stygren
                O Juffers wistje de quel, elck sout Sunjeur niet weyghren.
                Maer segge gheeft mijnen kusje veur mee lieve Lippe,
                Hoe ick praet, ofsen haer niet wel eens somtijts kippe,
                Al sittense daer wat stil t’ samen in een Huysje
                (130) ’t Is daerom denck ick somtijts wel iens, ey Puysje.
                Ja ick weet van de Moort, ’k hebber oock wel eer geweest,
                Dat ’k docht waster soo veel Volck niet, sie en Mensch is gien Biest,
                Dat weetje selfs wel Monseurs, al maeck jy de Juffrouwe
                Wijs, datje de knoops ande Broeck draecht om niette verkouwe,
                (135) ’t Is dat Eyer eeten niet, Maer om dat de Veeter te met seer kerieus is,
                Soo dragheser een Lintje vuer, dat jy Juffers siet wat de leus is,
                Nou dats al hoogh ghenoch, ick mach mijn soete Enghel
                En rijsje sien te spreecke en klaghe waer nae ick Henghel
                Licht wortse soo beweecht, als sijer mijn of hoort praten
                (140) Dat sijter eerbarmt, en sel mijn in de Thuyn deurde Poort laten,
                Dat seylter dan na toe, recht veurde Wint sey klootje,
                Op dat mijn Snoeckje eens mach swemmen in huer slootje,
                Hier bin ick op ’t pleckje daer ick heur gistren de dach te voore sach,
                Nou wil ick mooytjes aen kloppe op dat sijt hoore mach.
Hy klopt aen
                (145) Daer komt dat Pieresje, maer ’k hoorse niet spreecke, Och
                Dry-duvels ’k loof ’t is de ouwe Heckx, waer sel ’k me best versteecke doch.


[fol. A4r]

Derde uytkomst.

Yfje die seyt aldus.

                WAer het hy hem nou verschuylt ’k* denck hier omtrent ergens:
Yfje.        Hoorje niet mijn Haertje, spreeck Boefie waerje bent?
Olef.        Nerghens.
Yfje.        Wel waerom schuylje wech, hiers nummers gien ghevaer?
Olef.        (150) Och mijn Hart Alder-liefstentje, ’k docht datter jou Mammeer waer.
Yfje.        Wat Mammeer mienje wat is dat doch te segghe?
Olef.        Luystert dat sel ick jou van stuckje tot beetje uyt legghe,
                Gherekent by jou borjes. Mammeer dats op Duyts Moeder gheseyt,
                En ’t is den Frans woort: Wat dunckje vanmee gheliertheydt?
                (155) Sou ’k niet wel mueghe bestaen voor en half backe Notaeris,
                ’k Loof dater wel ben die niet weete oft Moer, of Broer, Snaer, of Vaer is.
Yfje.        Nou ’t schortje ant praete niet kenje al jou dinghe soo wel doen,
                Soo ist met jou hoogh ghenoech,
Olef.        Verseker ’k bin soo verbruyt groen:
                Men Hart brant in mijn, als een Turf in een Back-oven.
Yfje.        (160) Jy sechtet met volle sin maer de Picke mocht jou snackloven.
Olef.        Wel soo moet ick en Biest worde soo ’k daer en leughe liegh,
                En al me leven hels vier eete en drinck Zueghe miegh,
                Daer vloeck ick nou soo op en jy soutet self bekenne,
                Mocht icket jou eens wijse.
Yfje.        Loop speulle by de Henne,
                (165) En tierje soo mal niet geckje ymant mochtet sien.
Olef.        Ja ’k soumer wel aers nae schicke hadt ickje reys allien,
                En mocht ick dan aen jou een verndieltje aen maecke,
                Hoo, hoo mijn lieve Moer jy souter soo niet van raecke,
                Maer Liefje segh hoe nier sel jy me eens verquicke,
                (170) En segge jy bint mijn ick jou en jy icke,
                Dan souwe wy me kaer ghelijck twee Duyfjes-asen.
Yfje.        Ast in de Soomer komt ’t is noch te vroech te grasen,
                Wy hebbe laet begonne jy moet de tijt verbijen,
                Soo sel het spreeck-woort waer worde na droefheyt komt verblijen,
                (175) En ast dan komt mijn Snaertje soo selt al tevens koome.
Olef.        ’k Geef de Droes Meneus* ist niet ofter en stien van me hart wort genome,
                Mijn alder ghetrouwe Liefstentje in Suycker soete Susje,
                Ick eelje en ick streelje ick stroockje en kusje
                ’k Wedt in al de wye werrelt is sulcken aerdighen Diertje
                (180) Niet als jy bint: Wat hetse dan noch wel en frayplasiertje?
Yfje.        Wat mompel jy jou Boefje.
Olef.        Niet mijn soet suste Beckje.
Yfje.        Hoe leghje soo en maelt wat dit verbruste gheckje.
Olef.        Och mijn hart Alderliefstentje mocht ock jou eens gherijve,
[fol. A4v]
                In jy mijn hoe souwe wy en kaer de tijt verdrijve,
                (185) Ick wedt we souwe waecke en seper niet slapen,
                En rolle over me kaer als en paer jonghe Apen.
Yfje.        Wat preutelje binnens monts segh wat muerje, gasje?
Olef.        Twee kusjes veurje Wangghen en de darde veur je snasje
                Och liefje mijn gheriefje gans mocht ick jou eens taste,
                (190) En waerje met mijn alleen gans eleemalemaste,
                Hoe souwe wy dan tuymelen in overmekaer rolle,
                In soetevreucht en ’k souje te met eens knicke bolle,
                Ja eeren jou als men self in dielleje nummer mis,
                En schaffen opje Taeffel frickedels, pos, steuckel Vis
                (195) In gaen dan met jou eens na Buyten om een Roompje,
                Of en prutje wat jou lust int groen onder een Boompje,
                Of rije dan op en* Waghen by de Boeren om een Visje,
                Na ’t een oft ander Dorp, gans bloemen helte wisje
                Hoe ickje alster Ys was, sou met schaetse rijen
                (200) Op jou Sletie, jy sout mijn van sellever vrijen,
                Of in een Narre-sle, in plaets van en Jachje,
                En ick soude Voer-man weese en jy ’t vrachje,
                Ja houwen ’t swiepje vast, ghelijck menich Juffertje,
                Die ’t Paertje stijgren doen slaent voor sijn achterstekuffertje,
                (205) En rijen metter lief te met eens na de Hofste,
                Daer Kat noch Hont is op de rest brengt de min me,
                Soo sou ickje oock diene, jae houweje een Meyt te voore,
                Die Kiste, Kaste, waste, plaste, ja Taeffels, Tresoore,
                Voorts al jou hielle Huys raet sou ick als of ’k een Muyl was,
                (210) Fiertjes houwe, jae alsje Schoorstientie iens vuyl was,
                ’k Sout raghe, vaghe, net, klaer, sindelijck, suyver en schoon,
                Ja hanghender te met en stuck Vleys in, tot nuttingh van u Persoon.
Yfje.        Dats tot daerentoe pottertje, wy souwen saemme wel klaeren.
Olef.        Dat mien ick seper oock, och dat we al soo veer waeren:
                (215) Maer sou sy ’t niet wel besocht hebbe, se machter soo graegh of hoore praeten,
                De Nicker sweerter vuer, maer ’k selt wel ongheswoore laeten.*
Yfje.        Wat sech jy leeckertje daer?
Olef.        Gans nickx mijn soete Engheltje.
Yfje.        Hoe staet dit geckje en malt doetet met beniere bengeltje,
Olef.        Och mocht ick mijn minne kunst en reys an jou betoonen,
                (220) ’k Wedt mobbeltje datje mijn wel meer sout Kooninck kroonen
                Van dat Rijck, niet waer mijn liefste lieve liefje?
Yfje.        Hoe gaet dit Boefjen aen wel siet dit malle Diefje.
Olef.        Och helfje dat jy wist hoe mijn hart ghequelt is,
                Duer ’t ackementse minne vuer en hoe ’t met mijn ghestelt is,
                (225) Je sou segghe ist meuchlijck dat jyt harde kant,
                Daer bove heb ick sulcken pijn in men eene Tant,
                Als dul, en sorch ’t selme noch soo buyte west maecke,
[fol. B1r]
                Dat ick daer door noch sel al hie int nest raecke.
Yfje.        Maer hoor weet jy gien raet blijfje daerom sieck,
                (230) Die swarte vent op de Nieumart, selse jou met een Pieck
                Of deghe, wel uyt trecke sonder wee of seer doen.
Olef.        Die kickers bil gans felte wat wou ’k hem dan weer doen?
                Dat hy men Tant uyt trockt, schijnt dat zijt niet kan vatte.
Yfje.        Wat segh jy inje selfs?
Olef.        Maer dat en Man datte,
                (235) Gheweldich qualijck komt als hy en Tant quijt is,
                En dat het voor de Vrou een sooberre proffijt is,
                Stem jy het niet met me toe?
Yfje.        Ick verstame dat niet fieltje,
                ’t Sin mooye Boone se rolle als Erte seydt Gieltje,
Olef.        Oock en sy vraechde hiel slecht hoe selle wy legghe,
                (240) Ins’ hadt al drie Kinders doot ’k wilt daer soo by segghe:
                Niet dat icker jou by lijck mijn Huenich soete Meysje.
                Maer troeteltje segh hoe nier hoe nier sel ick en reysje,
                Met mijn Knickertjes speulle in jou ront Potje,
                En ’t Deuvickje in de midde.
Yfje.        Wel siet dit malle sotje:
                (245) Jy kreucktme Doecken-huyf hoe staje dus en wroet.
Olef.        Dat doet de min de min de Koock is inmen bloet,
                ’t Is offer in men Borst begans en vier ghestoeckt wort,
                En dat me Inghewant daer over drooch gheroockt wort,
                ’t Welck deur jou Schoorstien komt.
Yfje.        Hoe sechje!
Olef.        Dattet jou schult is,
                (250) Dat mijner lieden smart-hof noch niet met vreucht vervult is,
                Doch had jyt eens besocht je soutmer wel meer om vraghen,
                Ick Wint-hont met en Spies hebt verstant van jaghen,
                Al blaest den Hoorn niet daerom al even hitsich:
                Maer ick vangh het wilt en ben seper niet bitsich
                (255) Mijn liefje.
Yfje.        Mijn gheriefje.
Olef.        Mijn Knicker-doosje,
Yfje.        Mijn stammetje:
Olef.        Mijn Lammetje.
Yfje.        Mijn soete troosje,
Olef.        Mijn gheswoore.
Yfje.        Mijn uytverkoore,
Olef.        Mijn toekomende Wijfje.
Yfje.        Mijn Duyckertje.
Olef.        In jou helletje mijn tijt verdrijfje,
                Och mocht ick daer en reys stoockertje in wese,
                (260) ’k Sou dan de Pater-noster op jou kruys-fickx lese,
[fol. B1v]
                En dielle uwer liede van mijn gheleertheydt me,
                Waerje beginne sout, hoe en op wat veuren ste,
                In hoe jy je buyghe sout, knielle, bidde, smeecke,
                En Hoe jy troost sout werven al sonder eens te spreecke,
                (265) Souje vreucht, gheneucht en vermaecklijckheydt gheniete,
                Ter plaets daer de Poorten-burghers met los Kruyt schiete,
                Daer Piecke sonder Yser wancke, Deghens sonder Stael,
                En Pijle sonder Booch, en Aersen-dorpper Tael,
                Daer Duycken-burchse velt Heer in neemt met stormerhant
                (270) ’t Kasteel van Strijen-burch by Ronden-burghs strant,
                Daer bouten Burgher-poort, recht teghen over leyt,
                En daer een effen wech, deus twee int midde scheyt,
Yfje.        Nou jy vertelt wat heen, ick hoor wel anje woorde
                Jy hebt al veer gheweest, daer jy dat al soo hoorde.
Olef.        (275) Ja dat doen ick al, die plaetsen die ick daer noem,
                Die heb ick al deur wandelt is mijn dat niet een roem,
                Mijn Yfje, segh hoe neer sel jy men groote smart
                Reijs mindren doen, waer door dat ick soo wordt benart
                Als de droseekoo, om dat ick niet eens mach rijse
                (280) Ter plaets daer ick wel wou, ick seltje dan wel wijse.
Yfje.        Nou hy heeft er treck toe en ick ben oock belust
                Dies wil ick hem een raetsel uyt gheve ’k wou dat hy ’t al wust,
                Soo quam ick met alder eere te nacht by hem te legghe.
Olef.        Wat belieft mijn Yfje.
Yfje.        Hoor soeterd ick selje wat segghe.
Olef.        (285) Wat doch.
Yfje.        Een raetseltje en soo jyt rade kent,
                Te nacht by mijn te slape jy dan versekert bent.
Olef.        Gans bloemme seghme dat, bloet ick heb sulcken sin,
                Dat ick eens doolle mach, int Dool-hoof van de min,
                Nou Yfje ey segh op hoe meuchje mijn soo langh quelle?
Yfje.        (290) Kom smoobesje binne de deur sel icket jou vertelle,
                ’t Is hier op Straet te onvry yement mochtet hooren,
Olef.        Ick sach gien liever uur, treedt in mijn uyt verkooren,
alle bey binne.


Vierde uytkomst.

Loosert ende Wilthaer
Olefs Lackijen.

Loosert.    HIer ben wy op de plaets daerwe onse Baes wachte moeten,
                ’k Loof hys vant uyls gheslacht hy gaet sijn lief by nachte groeten
                (295) En kander niet van daen als hy in dat duyckers huys is.
[fol. B2r]
                ’k Loof by me tuireluir dat die Meyt niet seer pluys is;
Wilth.       Dat dunckt mijn seecker oock die meer sel hem noch gheck broen;
                Of hy heur met jonghen.
Loosert.    Ghewis sel dat gien breckdoen;
                Of der sel wel haest wat jonghs kome voor het licht kruype,
                (300) Dat loopt op soo en Vaetje te binde die wil met een schicht kuype,
Wilth.       Ja wat scheeltet ons hy sel s’ oock sel groot maecke:
Loosert.    Dats waer, maer eens gheseyt hoe sellese ant Broot raecke,
                Als hy die Meyt al krijcht?
Wilth.       Daer laet ick hem om sorghen,
                ’t Sel eve soo veel sijn gheloof ick als kom morghen:
                (305) Want renten en het hy niet en wil graech Meester int velt speulle,
                In al de beste Kroeghe soo dat hy al hadt hy een Gelt Meulle,
                Die anders niet en deedt als stickx van achten maelle,
                Soo veul aster een s’ Jaers kan in ses drachten haelle,
                Hy souder niet me toe keunen, schoon dat hy meer hadt
                (310) ’t Sou maer wese tis op, ey lieve loop hael weer wat!
Loosert.    En nou en heeft hy niet en moet hem eve wel lijen:
Wilth.       Maer maeckt eens gissing hoe dat sich dat oock sel vlyen?
Loosert.    Ja’t sel verseker sijn schabbetjen is tot pant goet,
                En als dat dan op is dat hy dan van ’t Lant moet.
Wilth.       (315) Ja wat britstet ons sij moetent te schicke maecke,
                Dat dan over gheslaghe dat wy weer tot ons’ ouwe sticke raecke!
                Soo quam ick als ick segh gaen langs de hooghen dijck,
                Tot daer het Ty an spoelt, daer sach ick een vreemt pratijck
                Van een jongh Man, die daer seylde en hadder langghe wacht,
                (320) Ten leste quamper een Meysje die gingh by hem int Jacht,
                En soo drae was syer niet in of hy stack vant lant of,
                Ey ghet root Vinck doch ick, jy hebter al groot verstant of,
                Soose seylden een groot stick heen ick kant nou soo niet segghe:
                Daer liepen sy beydt opt Lant en liete de Schuyt ant Riet legghe.
                (325) Hoe heeftet daer ghegaen, wilt dat eens over gisse.
Loosert.    Niet waer gans linckers noch toe dat het niet kenne misse,
                Of ’t heeft te minste gheweest schoppe dat is troef,
                En de steeck hoort mijn met men Klaver boef,
Wilth.       Doen gingh ickt Kaddijckjen om daer lagghender twee int groene Riet:
                (330) Ent lijckt sy wiste niet beeter als niemant sach haer doene niet,
                En ick sacht van begin tot dat het spulletjen uyt was,
Loosert.    De Droes ick slapme lach maer sacht ghy niet wattet voor een guyt was?
Wilth.       Neen ick hadt het wel ghesien maer sy bleve legghe slaepen.
Loosert.    Ja ’t komter tementich op an in de Son te apen,
                (335) ’t Is dubbele arrebeyt, onmoghlijck niette swieten,
                Maer ’k sie der hier ghenoech diet niet en sou verdrieten
                Te visse, mochtense maer int vyvertje raecke*,
Wilth.       Get hoe ken jyt segghe jy souter hier wel beschaemt maecke,
[fol. B2v]
                Trouwes jy liechtet niet al sou ick wel vast ghelooven.
Loosert.    (340) Ja heb jy dat verstant ick sieder daer wel bove,
                Die somtijts kan jyt vatte ’k durfse voor gien Hoer schelle
                Hoe welse soms en Nacht twee drie met Jongheselle,
                Loope alst hier ghedaen is, dat d’ Ouwers niet en weeten
                Waerse ghebleve sijn, de rest is mijn vergheeten.
                (345) Sie al en weet ickt niet: Want daer ghebeurt soo veel,
                Eet Eyren seyt rosijntje daer ken jy op heul, heul,
Wilth.       Wat dunckje sneuckelaers, heb jyt oock soo wel gheprobeert
                ’k Mien datter hier wynich staen of se benne wel bekeert,
                In d’ een of ander stoep, maer de rijcke Monseurre*
                (350) Weeten de plaetjes wel, daer ’t haer voor Ghelt mach beurre,
                Of somtijts inde Thuyn, met en drie of vier snolle,
                Hoe klinckter dat int Oor ey sietse nou eens grolle,
                En siet de Juffers nou eens in haer vuysje griene,
                Maer ’k miense somtijts oock wel en Vinck int Huysje liene,
                (355) Doch houme datte goe jy Dochters en gesellen:
                Ick scheldt de vroome niet.
Loosert.    ’k Moet jou oock wat vertellen:
                By Suntheunis-sluys daer qam ick eens spanseeren,
                En vonder een Meyt en Knecht grobblen onder de leeren,
                Ick vroech wat soeckje daer, wel seyde vent men Rinck,
                (360) ’k Seydt hebje die hier verloore, ja seydt hy se schoot van men Pinck,
                Soo wy hier quamme gaen, dus mien ick viels’ hier neer
                ’k Docht gast ick neusje wel, doch ick en sey niet meer:
                Maer doch’t beghet die Ringh daer wil ick wel op sweere,
                Is door vremder ghekuyr gheraeckt onder de leere,
                (365) ’k Gis s’ wijl hyt heeft ghedoet het tyser of gheruckt,
                Doch hys nou al naet lant daermen de Peeper pluckt.
Wilth.       Wat segje nestel Vincke, wouje oock soo wel eens quisplen,
                En jy voormans sonder Swiep meuchje oock wel sulcke Misplen
Loosert.    Hoor doen quammer my een teghe die langh by mijn ghedient het
                (370) Die mijn in boeverij menich hant ghelient het,
                Ick vraechde wilje me, waer seydt hy wilje heen,
                ’k Seydt om en wandeltje, hy seydt ick ben te vreen,
                Soo gingen wy samen voort d’ een Straet in en d’ aer weer uyt,
                Tot op de achter Burch-wal, daer lach een Vlot-schuyt
                (375) Ghelaen met Wijn of Mos, daer op en Nichje met Neefje,
                En sy sey teghen hem he linckert jy mist het schreefje,
                Men maet deurtrapt en slim, en ick oock loos van streke,
                Bleve en weynich staen, en ’t spul soo wat aen keeke,
                Doen namme wy de planck, en die half doorbracke,
                (380) Leydense soo weer neer, en ons doen daer voorstacke,
                Doent spel doe was volent, sou onse fijne Paeter,
                Nichje van de Schuyt lijen, daer viellese bey int Waeter,
[fol. B3r]
                Mits riepense elck om ’t seerst, help help ick moet versuype,
Wilth.       He he jy Wijn vernielders dat komt van snachs te kuype,
                (385) Sulckx loopter dickwils op, die wil op soo en veer vaeren,
                Soo als hem dat bequam mocht hyt op een aer tijt weer klaeren.
Loosert.    En jy sout hem licht wel kenne noemden ick sijne naem,
                Maer liever swijch ick stil soo smet ick niet sijn fijne faem.
                Maer hoor wat ons de Meyt die loose feeckx wou wijs maecke.
                (390) Sy docht dat wy int minst niet wiste van heur saecke,
                En vraechde wat ben jy veur volck? Wy seyde twee Burgher-wachte.
                ’t Was goet dat jy quaemt seyse die schelm woume int waeter verkrachte,
                Soo wy praete noch wat met haer doen liete wy ’t Varcke loopen.
Wilth.       Dat loof ick Gortich-speck wie Duyvel wou dat koopen,
                (395) Soo beurdent my oock eens, dat ick sou opt zekreet gaen,
                En doen ick quam beneen vondt icker twee antschot staen,
                Toch wie ’t was weet ick niet maer neusde soo veel van die guyt of,
                Dat hy de Tuyn-man was int fijne dier haer Kruythof,
                Doch doense mijn vernamme teghense bey ant schartlen:
Loosert.    (400) Wat seghje Gout-smits gaste hou jy oock niet veel vant kartlen,
                Ick ken der noch wel een, die in sijn jonghe Jeucht
                So veel op de toesteen gestreecken het, dat hy der nou niet toe deucht,
                En ’t Wijf dat noemt hem niet als uyt ghenestelde Vinck,
                Jou Veeter is gheen Maely an steeck s’ int gat van onse Klinck.
Wilth.       (405) Maer heucht het jou noch wel wat ons eens is ervaeren?
                Doen op de Kysers-gracht die twee in de Kelder-trap waeren,
                Wie souje wel vermoen, of dencke wie dat gheweest heeft
Loosert.    ’k Vertrou de Kassier in Huys met de Meyt, en dat elck ghevreest heeft,
                Dat Vrou of Miester het licht hoore kraecke sou,
                (410) Datse daerom in de Kelder-trap gegaen benne om dattet geen gedruys maecke sou,
                Dan gaenser noch Boeckjes of dichte, ense bin soo sintseer
                Dat zijt in huys niet doen wille, maer inde Kelder-trap dats beeter eer.
Wilth.       Maer hoorje dat nou wel jy Miester en jy Vrouwen al,
                ’t Wortje hier gheleert dat elck en oog int seyl houwen sal,
Loosert.    (415) Maer oock jy arghe Miesters wilter jou wat voor wachte,
                En maeckter oock gheen wenst of, Maysjes te verkrachte,
                Ick heb lest eens ghehoort datter een Backer was,
                Die met sijn seys maeyde, sen meytten Acker gras,
                En hy haddet al langhen tijt ghedaen dat werckje, nou
                (420) De Buere kreghent inde neus, seyde Buer-vrou:
                Die Meyt die jy daer hebt sel die dat jy weet niet kraemen,
                Neen seyde Vrou, ende Backer stonter by die begon hem te schaemen,
                Doen docht de Vrou arch, sey Meyt wat hoor ick binje swaer,
                Wel sy kon ’t niet ontkenne, seydt ja Vrou, ocht is waer:
                (425) Sechme seyde Vrou wie Vaer vant Kint is, en brits uyt mijn ooghen;
                Als jyt weete wilt seyse, onse Mieser het mijn bedrooghen,
                Snachs als hy soo vroech op stont, quam hy op men Bet,
[fol. B3v]
                Als hy Meel sifte sou, en het mijn eer soo vuyl besmet,
                Nou de Vrou was quaet als me dat wel gisse kan:
                (430) Liet de Meyt strackx gaen en doen nae haeren Man,
                Jou guyt je hebt eens een Meyt bedrooghe durf jyt noch weer doen,
                Wijfje kijf niet sey de Backer, ’k selme leve niet meer op een vremt nest broen.
                Segme dan sey de Vrou schelm, datje de Droes halle moet,*
                Hoe dickwels hebjer by gheweest, ja seydt hy ’k hebt maer drie maelle doet:
Wilth.       (435) Gans bloeme wat ick hoor dat was en mooyje kal.
Loosert.    En weetje waer hy woont, op de Achter-burchwal.
Wilth.       Nou raedt ick jou dienst-meysje laet sulckx mee achter blijve,
                Verhuert eerst jou Kant-toor en laeter dan in schrijve,
                En oock jy arghe Knechs wilt sulckx me niet bedrijven,
                (440) Krijcht eerst een tick tack bert en speelt dan met jou schijven,
                Maer ’t segghen helpt hier niet jy luy bent van naetuer:
                Asje eens muechtje weet wel, je siet gien liever uer:
                Want onse Baes vrijt me de Meyt, maer om die saecke,
Loosert.    Daer brengh jy me wat in ’t sin, hoe selle wyt maecke?
                (445) Met onse Heerschap Brom hy gheeft ons vast gien gelt,
                Ent schijnt dat hy niet veel ons daer van toe en stelt.
Wilth.       Hy macht stelle soo hy wil hy selme nou haest betaelle,
                Of ick sel hem begort de Broeck vant gat of haelle,
Loosert.    Maer als hyt niet en heeft hy sal segghe jy moet mijn borghen,
Wilth.       (450) Ick bruymen daer niet me elck moet voort sijn sorghen,
                Wil hy Meysjes en Knechs houwe, hy moetse gelt beschicke,
                Daerom sel hytme gheve of ’k smeyt hem de Kop an sticke,
Loosert.    Met smyten ist niet te doen, laet ons voorsichtichlijck
                Handelen met dees saeck, wy sulle door prattijck
                (455) Wel raecken an ons ghelt, wilt ghy maer hant an houwe?
Wilth.       Ick sweer u jae ghy muecht mijn seecker wel vertrouwe,
                Sie daer, daer is mijn hant.
Loosert.    Daer is de mijne weer.
Wilth.       En nou het duymtjen op.
                Dees eet breeckt nimmermeer.
Loosert.    Voor het stuck is volbracht van ons bestemde wercken,
                (460) Wy houden ons dan stil op dat hyt niet kan mercken,
Wilth.       En ’t eerste stuck bequaem om an ons ghelt te koomen,
                Dat sweeren wy nu bey wort van ons voor ghenoomen.
binne.


[fol. B4r]

Vijfde uytkomst.

Olef heel bedroeft, mymert in sijn self:

Loosert.    SWijch maet sie onse Baes die uyt sijn Vrysters huys komt,
                Hy siet soo bangh ghelijck een Droes die teghent Kruys bromt,
Wilth.       (465) Kom groete wijm soo denckt hy gien quaet,
Loosert. Wilth. seghe beyde. Goenavont Heer:
Wilth.       Wat of dien kaellen Droes meent hy spreeckt nimmer niet weer.
Loosert.    Heer waerom dus bedeest: segh ons wats jou gheschiet.
Olef.        Ick weettet self naeuw.
Wilth.       Liech datje begort swiet,
Olef.        Mijn is daer wat gheseyt en ick kender niet op koomen;
Loosert.    (470) Dat wou ick even segghe de Uyl stont soo te droomen.
Olef.        Het is een raetsel maer ick weet niet wat het in het.
Wilth.       Hy sout ons graech segghe: En weet niet wattet voor een sin het
Loosert.    Ey Heer segh hoet ginckt, of icket jou kon uytlegghe.
Olef.        Maer als ickt jou verhael sel jyt oock yemant weer segghe.
Loosert.    (475) Neen Baesje sorch jy niet wy selle gheen verklickers sijn,
Wilth.       Of’t komter toe.
Olef.        Luystert toe soo seydt sy teghen mijn.

Raetsel.
                            EEn Visscher die heeft groot verlanghen:
                            Als hy eens vist om wat te vanghen;
                            Op dat sijn Netje wort ghevult.
                            (480) Nu raet waer men de soetste Vis
                            Vangt, daer gheen Vis omtrent en is,
                            Dees Nacht by mijn ghy slaepen sult.

                Dit raetsel seydt sy mijn, maer ick kent niet begrijpen.
Wilth.       ’k Hoor wel al worde die meer verkracht se sou niet seer luy pijpen.
Loosert.    (485) Dit raetsel ’t gheen ghy seght is al vrij diep van gront,
                Doch ick selt wel raede.
Olef.        Hoe neer.
Loosert.    Swijcht maer stil terstont.
Olef.        Ja nou strick strack, daetlijck most icket weete siet:
                Dan sou ’k te Nacht vry lapes hebbe, in aers Gelt de beloften niet.
Loosert.    Ick hebbet al bedocht.
Olef.        Dat ken ick niet vertrouwe.
Loosert.    (490) Luystert maer wat ick segh: ghy sultet voor ghewis houwe.

[fol. B4v]
Inhout des Raetsels.*
                ALs ghy u slincker arm om haer rechter, u rechter been om haer slincker meucht winde,
                Vangt ghy de soeste Vis daer gheen is, dat sult ghy soo bevinde.
Olef.        Gans bloeme dat is waer, daer schiettet mijn in ghedacht,
                Loop jy luy nou nae Huys dees lieve langghe Nacht,
                (495) Blijf ick hier by men lief, maer kom mijn Morghen vroech haellen,
                En ’t eerst dat ick veel ghelt heb sel ick jou betaellen
binnen.
Wilth.       Als hy eens veel gelt heeft daer mach de Droes nae wachte:
Loosert.    Wat of dien Nar wel meedt ick hebt niet in ghedachte,
Wilth.       Das schier soo veel gheseyt of wy niet hebbe selle,
Loosert.    (500) Soo ist de beste wijs dat wy nu ’t stuck int werck stelle,
                ’t Gheen wy hebben bestemt, op dat elck sijn eet vol voer,
                Soo laet het ons nou voort gaen segghe de Meyt haer Moer;
                Dat dees fijne gast is in de Kamer by haer kint,
                Verseecker sel sy ons doors’ hem niet seer bemint
                (505) Wel in de Kaemer laeten, soo krijghe wy met spoet
                Sijn kleeren voor ons gelt.
Wilth.       Die raet is dubbelt goet:
                Want beeter stuck en kan tot ons opset niet slaeghen.
Loosert.    Wilthaer dat gaetje voor om sulckx de Moer te vraegen.
bey inne.


Seste uytkomst.

Olef ende Yfje seyt.

Yfje.        IA wel ick moet bekenne jy hebtet recht gheraen sulletje.
Olef.        (510) Soo moetje dan niet quaet worde dat ickje maen smulletje.
                Beloftens maecke schult, jy swoert mijn flus soo icke
                Het raede kon, sou ick uyt jou slickpotje slicke.
Yfje.        Dat seydt ick maer uyt klucht wou jy dat strack soo achte?
Olef.        Nou selt in klucht gheschien, laet ick jou watertjen eens verpachte.
Yfje.        (515) Wat heeft de min al kracht dat voel ick by me selven.
Olef.*      Ey Yfje laet ons beginne ’t is al over elven,
                Wy praeten hier te langh de tijt sel dan seer kort valle,
                Laet ons onder deck wat grobblen en wat malle.
Yfje.        Maer als ick jou sulckx toe liet beloofje mijn vast te trouwen.
Olef.        (520) Ja ick selje veur mijn beminde Vroutjen houwen.
                Met fatsoen als een aventalenteyse Minnaer.
Yfje:        Gaen wy dan sachjes in, kom mijn hartjes treuselaer,
                Nou selle wy en kaer met soete vreucht vermaecke.
Olef.        ’k Sweer ick jou nacht Kasteel sel trouwelijck bewaecke.
[fol. C1r]
Yfje.        (525) Stil dat ons me Moer niet hoort, of wy quame bey int lijen,
Olef.        Al komter de ouwe Knecht, ick selje wel bevrijen.
alle bey binne.


Sevenste uytkomst.

Fem daer Loosert en Wilthaer
by haer sijn.

               .
Fem.         DIen jy hem bey te gaer soo het hyt dan sou ’k miene wel.
Loosert.    Op ’t gheen ghy ons daer vraecht ick u bediene sel,
                Hy heeftet wel ghehat maer door verquisterij,
                (530) Heeft hy sijn gelt ghespilt in al ghemisterij,
                So dat hy nu soo kael is ken kant u niet verklaeren.
Fem.         Maer ben sijn Ouwers hier niet Backe-rot ghevaeren.
Wilth.       In reede jaese toch trouwes se sijn langh al doodt,
                En sint die tijt heeft hy wille voeren een staet seer groot.
                (535) Als icker hier wel meer sie en hy en heeft gheen kluyten.
Fem.         Recht seghje datter hier staen die niet veel en stuyten:
                Maer het hy al gans niet daer hy of leve kan?
Loosert.    Vraech dat de Jonghens op straet die weete daer wel van
                Want gaet hy somtijts eens met een Monseur of Joncker,
                (540) Soo roepen s’ hem daetlijck nae daer gaet de kaelle proncker
Fem.         Komt so en fun mijn Dochter vrijen ’k sweer hy selse niet krijghen.
Wilth.       Nochtans sel hy u Dochters Rijch-lijf wel rijghen:
                In korten tijt ghewis, ist noch maer niet gheschiet.
Fem.         Ey mijn, wat dat ick hoor ick bidt jou seghet niet.
Loosert.    (545) ’t Is waer het ’t gheen hy seyt: ghy meucht ons wel ghelove,
                Hijs byer op haer Slaep-kamer, en machter eer vast roove.
Fem.         Ach wat komt myn over in mijn ouwe daeghen!
                Hadt ick nou yemant die dien schelm tot mijn huys uyt jagen.*
Wilth.       Dat wille wy wel doen, maer hy sou ons licht kenne,
                (550) Hadt ghy yet over ons Kleere:
Fem:     ’k Heb twee Pijen die benne,
                Sou ’k miene daer wel goet toe, wacht ick selse eens haelen,
binne.
Loosert.    Van Navont sal hy ons met syn Kleere noch betalen.

Fem weder uyt met twee Pijen seyt
Fem:         KYck hier heb ickse al, ’k mien datse daer goet toe ben,
Wilth.       Hoo hoo ja dul ghenoch, soo hy maer slechts niet ken
                (555) Ons an onse ghedaent*, soo mach het al gheen quaet,
Loosert.    Sorcht ghy maer vroed voor* mijn heb ick goe raet,
                ’kHeb die grins hier, waar die* Meyt soo bangh voor was.
[fol. C1v]
Fem:         Kom Vaer laet ickse jou voor doen:
Loosert.    Dats goet kom ras,
                En gae maeck jy jou swart maet met een hant vol roet,
                (560) Soo lijckt ghy als een Droes:
Wilth.       By gans die raet is goet.
Loosert.    En ick sal hier verschuylle wilt my als dan beleese,
                Soo sal ick komen dan, sal hy noch bangher weese.
Wilth.       Dats wel bedocht ick gae, nooyt past den tijt bequaemer.
Fem:       Kom ’k sel jou de Sleutel gheve soo kenje in de Kaemer!
                (565) En als dien schelm wech is ey seghme dan bescheyt:
Wilth.       Heel wel kom gaen wy.
beyde binne.
Loosert.    ’k Wedt hy nou niet langh in soetigheydt:
                Sal legghe met sijn lief, maer raecken in sulck dangier,
                Als hy noch noyt en was, daer hoor ick hem ’k verschuyl my hier
Hy verschuylt hem.


Achste uytkomst.

Wilthaer jaecht Olef die int Hembt is, met sijn
Kleeren onder sijn arm, heel vervaert seyt:

Olef.        OCh was ’k uyt deusen noot, ick soutmen leve niet mier klaeren.
Wilth.       (570) Vort schelm ghy moet met my int Veeghe-vier vaeren:
                Kom help my Bersabeer.
Loosert. uyt seyt. Hier kom ick snel an vliege.
Olef.        En hy heeft gien vleugels an, hoor hoe dien Droes kan lieghe.
Loosert.    Secht wat is u begheer dat ghy gheswinde snel
                My riep soo strengh?
Wilth.       Om dees guyt te voeren in de Hel.
Olef.        (575) Ey laet jou Duyvels barmhertigheyt over mijn eerbarmen ey lieven.
Loosert.    Neen voort ghy moet met ons by al de Helsche Dieven:
Olef.        Wel ick ben gien Dief maer en eerlijck en eerlijck Knecht.
Wilth.       Soo secht ons dan waer om ghy hier te loopen lecht.
Olef.        Ick vrij de Dochter in ’t Huys die slimme loose Hoer,
                (580) Sey ick sou byer slaepe sonder konsent van er Moer,
                Ghelijck als jy wel sacht dat ick byer was opt Bet.
Loosert.    Wy vraghen of ghy dan haer eer oock hebt besmet,
Olef.        Neengans niet maer ick wou haer eens polleseeren,
                En juyst quam jy en deet mijn vreucht in droefheydt verkeeren.
Wilth.       (585) Ghy over gheven guyt hoe dorst ghy dat beginnen!
Olef.        ’t Quam door die Duyvelsche Hoer en deur dat duyvels minnen.
[fol. C2r]
Loosert.    Wy vraegen u al weer hoe ghy sulckx dorst bestaen?
Olef.        ’t Was die prij heur schult sy heefter mijn toe gheraen.
Wilth.       Op schelm voort met ons de Hel dat is u voor Lant
Olef.        (590) Hadt ick oock een Droes te hulp ick gafje dan wel een Oor-bant.
Loosert.    Wat secht ghy Hoeren dop, ’k smyt u de Kop strack sticken?
Olef.        Waerom men gat niet soo krijghje* watte licken.
Wilth.       Bersabeer vat hem an wy sullen hem levent stroopen:
Olef.        Mijn liefste Hollantse Duyvels ’k bidt jou laetme loopen.
Loosert.    (595) Neen neen ghy snoode Boef ghy sult ons niet ontspringhen
Olef.        Ey lieve laet los mijn leve sel ick sulcke dinghen:
                Niet meer doene daer is mijn Hant langhme jou Klaeuw.
Wilth.       Voort langh my dan jou kleeren,
Olef.        Hier Duyvel jy bent graeuw,         Geeft Loosert* sijn kleeren.
                Jy seltse hebbe die swarte Droes mach op een honts-vot byten*
Wilth.       (600) Wat seght ghy noch ’k sal u den Kop an flarde smyten.
Olef.        Ja nou ’k die Droes te vrint heb ken jy men niet deeren.
Wilth.       Durft ghy noch kicke fielt kom ick sal u wel leeren,
                Flucks gheeft mijn voort u Hoet sonder meer op te setten.
Olef.        d’ Wyl ’t jou Duyvels benier is volch ick jou Duyvels Wetten.
Loosert.    (605) Op packt u nou voort wech hier tot de Kaemer uyt.
Olef.        Doot hout, de Duyvel daer hy vat me aers met sijn snuyt.
binne.
Wilth.       Loop voor den Droes ghy schelm, ey gut wat was hy bangh.
Loosert.    Dat gaf mijn gien wonder maer hy hardent noch vry langh.
Wilth.       Dat deedt hy om sijn Kleet wou hy niet graech verliesen.
Loosert.    (610) Al lijckwel docht hem best het haese pat te kiesen.
Wilth.       Dat denck ick wel, soo bangh als hy in sijn Poort was,
                Doch ’t was sijn rechte loon, maer kom kaer ons dit voort ras
                Vertellen de oude Vrouw, hoe het is af gheloopen,
                Sy heeft het mijn belast, wil dees kleeren voor ons verkoopen.
Loosert.    (615) Dats kant kom gaen wy dan, vaert wel ghy Knijnne-hocken
                Besmet u nesten niet laet elck de sijne focken.
Elck is schuldich.
[fol. C2v: blanco]
Continue

Tekstkritiek:

fol. A2r, vs. 7: gien schant er staat: gienschant
67-68: wat / een : door een scheur in het papier niet goed leesbaar
71: en (voor een) er staat: on
84: Onthaelen er staat: Oonthaelen
147: ’k er staat: ’t
176: Droes Meneus is door een inktvlek niet goed leesbaar.
197: op en er staat: open
216: Nicker er staat: Nnicker
337: raecke er staat: racke
349: stoep, er staat: steop,
433: schelm er staat: sehelm
ibid.: Droes er staat: Drocs
bij 491: Inhout er staat: In hout
516: Olef. er staat: Ofel.
548: schelm er staat: sehelm
555-557: Er zit een blinde vlek onderaan de pagina waardoor er woorden deels zijn weggevallen: ghedaent(e) in 555; vroed voor [?] in 556; waer die in 557.
592: krijghje er staat: kijrghje
598-599: de woorden Loosert en bijten zijn door een scheur niet goed leesbaar.