J. Pluimer: De bedrooge vryers. 1679.
Zie ook de eerste druk, 1678.
Uitgegeven door Marti Roos
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton073271 — facsimile bij Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[p. 1]

DE

BEDROOGE

VRYJERS,

KLUCTSPEL.

VERTOONT

Op de

AMSTERDAMSCHE

SCHOUWBURG.

[Vignet: typografiscg ornament]

t’AMSTERDAM,
_________________________

By MICHIEL de GROOT,
1679.



[p. 2]

VERTOONERS.

MARGRIET, verlooft aan Karel.
MODDE VAN GOMPE, Dienstmeyd van Margriet.
KAREL, verlooft aan Margriet.
JURGE SPAARPOT,
WYZE JOCHEM,
JAN LOSBOL,		Vryjers van Margriet.
PIETJE, knegt van Karel.

Het Spel begint ten acht, en endigt ten
negen uuren.

Continue
[p. 3]

DE BEDROOGE VRYJERS,

KLUCHTSPEL.

Vertoont op de Amsterdamsche

SCHOUWBURG.
____________________________________

EERSTE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE van GOMPE.

Modde.
IA wel kedaer Juffrouw, zo goed ezeid as ezweegen,
Je hebt zeper al en braaf kaerel totje Bruigom ekregen:
Karel is een man as duzend, enne wel emaakt van lijf, en leên.
Margriet.
Ja, Modde, ik ben’er ook dubbeld wel meê te vreên.
(5) Maar zacht! daar komt hy aan.


TWEEDE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE van GOMPE, KAREL.

Karel.
                                                    GOeden avond uitgeleezen,
Als ik u niet en zie schijnt ieder uur my wel een jaar te wezen,
Ik leef al treurende wanneer als ick de glans van uw schoone oogen mis:
Dan schijnt den dag my nacht, en ’t licht my duisternis.
Margriet.
Dat’s ook de reden dat ick u hou voor mijn opperste behaagen.
Modde.*
(10) Nou ick wensje dan veul geluk in deuze staat; ’k heb van medagen
[p. 4]
Gien jenter, netter, mooijer, noch beleefder paar ezien:
Dat ’s een Vryjer as en stuk spek: dat ’s en Vryster, meer as gemien.
Al de Harders, en Harderinnen in ’t Doolhof zijn by joului niet te gelijken:
’t Is jammer datme je meê niet in de spullen magh laeten kijken.
(15) ’k Hoop dat ik nou endeling voor men moeiten wat hebben zel;
Een bruylofsstuk was me toe eseyd, Bruygom, dat weetje ook wel.
Karel.
Sou ik het niet weten, wis, je sult het al hebben binnen acht dagen,
Modde.
Maar wat toch Karel? ei verekskeseert men stoutmoedig vragen.
Margriet.
Dat sullen wy eens overleggen, geef wat tijd, altoos een Machchajer jak,
(20) Met een werpe Schort, en een vierkante Neusdoek, en in je Sondaghse zack
Noch een dikke duyt, die je voor den ouwen, of sieken dagh, kont bewaaren.
Modde.
Ik bedankje hartelijk, ick sel ’t dan as men eyge goed bespaaren.
Margriet.
Alles zal wel gaen, maer een ding leyt me geweldig swaar in ’t hooft.
Karel.
Wat toch mijn bekje? spreek, eerje me van al mijn vreugd berooft.
Margriet.
(25) Dat is, wanneer mijn drie andere Vryjers hooren zullen dat ik met u ga trouwen,
En dat ick reets verlooft ben, zal ick mijn hooft niet heel konnen houwen;*
[p. 5]
Want elck is op zijn manier zo verlieft, dat ik’er geen stellen aan weet;
Toch ick ben een vry persoon, maar evenwel ’t is me leet
Dat het me spul zal maaken; men doet het volk de mond niet gaarne open:
(30) Men heeft zijn vrienden, en vyanden al.
Karel.
                                                                        Laat de gekken loopen,
Wat geeven wy’er na; laat al praaten wat praaten wil,
Doen wy maar ’t geenwe goet vinden, en houden ons stil.
Margriet.
Je hebt gelijk, maar zie, ick was ’er liever stilletjes van ontslagen,
Weetje daar geen raad toe?
Karel.
                                          Wel Engeltje, sou ick me van u om raad laaten vraagen,
(35) En die niet geeven, mijn leeven verantwoorden ik dat voor mijn selven niet.
Laat zien daar schiet men iets in.... ’k heb eens een history geleesen, die onlangs is geschied;
Die zou hier geestig te pas komen, toch ’s is te lang om te vertellen:
Maar om’er af te wesen most men ze datelijk in ’t werck gaan stellen.
Margriet.
Wel dat ’s goet, wat zal ’t weesen, ei seg me wat ’s uw raad?
Karel.
(40) Daar is nu geen tijd toe, ’t moet datelijck in ’t werk gestelt, ’t word laat,
’t Is reets over achten, en op ’t tipje dat de Vryjers zullen komen,
Tijd gewonnen, veel gewonnen, houje maar gerust, en wilt niet schroomen.
Ik zal de toestel, daar toe nodigh zijnde, klaar maaken. Modde, roep Pietje mijn knecht.
Maar ’t hoeft niet, ik zal zelfs gaan zo kom ick best te recht.
[p. 6]
(45) En eerze my verrassen is het noodig dat ik heen ga kuyeren.
Dat kind zal, eer ’t negen uuren is, al gebakert zijn, en leggen in de luyjeren.
Over een half uur kom ick weer, als zy komen, belooft ze elck uw liefde in ’t partikulier,
Als ze u van avond een dienst willen doen, en verdagvaart ze d’eene tegen half negenen hier,
D’andere een half kwartier laater; en de darde kwartier voor negenen:
(50) Dan zal ik tot uwent weezen, om u t’onderregten. Vaar wel.
Margriet.
                                                      Vaar wel.
Modde.
                                                                    Wat of ons zel bejegenen,
Ja wel, Juffrouw, ke daer, ’k wouw dat ik deuze klucht al zag.
Want ik verlang wat ik uit al men hart verlangen mag.
Margriet.
Zwijg, Modde, daar komt Jurgen al, ’k ben blijd dat Karel vertrocken is.*


DERDE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE, JURGE SPAARPOT.

Jurge.
DAar zie ick mijn Avondstar, mijn Morgenstar, ja mijn Zon, zo ik niet mis.
(55) Goen avond schoone Maagd, zal ik dan endelijck voor mijn verdrietig loopen,
Geên eind aanschouwen van mijn vreezen, en gedurig hoopen.
Of is uw hart als ys, of is uw lichchaam als een steen:
Ik loof voorzeker ja, want gy lacht, zoo ’t schijnt, als ik ween.
[p. 7]
Och, indienje me te recht kost, je zout het zo gerust met me beginnen;
(60) Ik zalje met’er tijd noch zulken schoonen stuyver te vooren winnen,
Datje jou de koop niet ontdancken zult, mijn Besje het me de zuyinigheid nagelaaten tot mijn deel.
Suynig, suynig riepze, en se sloeg een Y in den Amstel, en se at het heel jaar deur kandeel.
’t Goetje dat ik reets al vergaart heb is ommers oock niet over te klaagen:
Ik woon in mijn eigen huysje, en ick heb al vry wat voor ’t vraagen.
(65) Ei bekje, maack een eind van mijn duldelooze pijn,
Dan zal ick jou slaaf, jou voetveeg, en jou trouwste dienaar zijn.
Margriet.
Wel hoor, om kort te gaan, ik moet jou liefden eens beproeven.
Van avond zal ickje dan licht ontslaan van al jou bedroeven.
Jurge.
Ik wil voor jou in de dood gaan, of loopen door eeu brandend vier.
Margriet.
(70) ’t Is wel, Jurge, kom dan datelijk tegens half negenen wederom hier.
Jurge.
Ik zal.


VIERDE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE.

Modde.
            DAt is nommer ien, wel wat of hier endelijck uit zel broeijen.
[p. 8]
Margriet.
Stil daar komt wijze Jochem, die al zijn woorden op de maat laat vloeijen.


VYFDE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE, WYZE JOCHEM.

Jochem.
TE, seggen, dat, het, gemoed, van de, liefde, soude, konnen, omsingelt, zijn:
’t Welk, veroorsaakende, in, de, harsenen, een, doodelijke, pijn;
(75) Die, een, onverdraagchelijckheyd, zouden, konnen, doen, in, de, leden, gevoelen,
Ten, zy, uwe, wederliefde, so, te, seggen, die, endelijken, souden, willen, komen, uit, te spoelen.
Van, wegen, de, genigen, aangemerkt, de, liefden, op, zijn, troon, te, willen, sien.
De, selve, souden, konnen, in, dmijn, dwaalende, gedachten, verspien.
Kunnende, de, staat, van, mijn, persoon, te, seggen, u, lieden, tot, wederliefde, beweegen?
Modde.
(80) Heer, wat moet die man wijs weezen, want ik verstae em niet te deegen.
Margriet.
Ik kan dat teemen alle dagen niet langer harden, om dan tijd, en weg te spoên,
Kom ick sal voor je weesen, wil je me van deesen avond iets te geval doen.
Jochem.
Te, geval, doen, zoude, gaarne, alles, soo, te seggen, willen, ondernemen.
Margriet.
Wel, kom dan kwartier over half negenen aan mijn huis.
[p. 9]
Jochem.
                                                                                      Goet, gesproken.
Modde.
                                                                                                          Is dat teemen
(85) Die vent maakte me in en half uur wel dol.


ZESDE TOONEEL.

MARGRIET.*

IA wel, Modde, om je de waarheid te seggen, ick ben van lachchen soo vol
Dat ik overloop, daar komt de darde kwibus met zijn Ojevaars beenen.


ZEVENDE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE, JAN LOSBOL.

Jan.
IA wel, Juffrouw, ik ben al moe van al het weenen en steenen:
Ik bidje waarachtig, laaten we malkander eens wel verstaan;
(90) Wilje niet hebben dat ik met mijn goeje meeningh voort zal gaan,
Om jou endeling eens tot mijn lieve Bruyd te optineeren,
Zoo mag ik wel lijen dat ik mijn selve tegen ’t aanstaande jaar in een Ojevaar sie transformeeren.
Margriet.
Wat sal ick zeggen, je maackt mijn hooft alle daagh soo moe dat het omloopt;
Wilje van avond iets voor my doen, soo sulje verkrygen daarje soo langh om hebt gehoopt.
Jan.
(95) Wat voor u doen, Mejuffer, gebied maar, ’k sal ’t al om u avontuuren.
Margriet.
Kom dan flusjes tot mijnent tegens negen uuren.
[p. 10]
Jan.
’t Zal sonder fout geschien. Vostre Serviteur Madame.
Modde.
                                                                                  Juffrouw, hy baautje nae.
Margriet.
Niet, Modde, hy spreeckt Frans.
Modde.
                                                Ja dan is ’t gien wonder dat ik em niet verstae.
Wel wat voor en spul of hier noch van sel komen.
Margriet.
(100) Dat moeten we verwachten, en sien wat Karel heeft ondernomen.
Maar, zie ik wel, daar komt zijn knecht Pietjen aan.


ACHTSTE TOONEEL.

PIETJE.

DAer leit den bruy, ik bin soo moe ik kan haest niet op men voeten staen.
Maar ick sagje niet, verekskeseert me Juffrouw, we hebben dit goet weesen koopen,
En men Heer het me belast dat ik met deuze mand nae jouwent zou loopen,
(105) En dat ick seggen zou dat hy me voort volgen zou, en komen achter tot jouwent in,
Om van vooren niet gezien te worden.
Margriet.
                                                            Wel dat ’s louter na mijn zin.
Ik ga in huys. Modde, Jey kunt, als ’t goet met Pietje is opgenomen,
Op dat men weet wat men ontfangen heeft, datelijck met hem in ’t vertrek komen.
Modde.
Wel Juffrouw.


[p. 11]

NEGENDE TOONEEL.

MODDE, PIETJE.

Pietje.
KOm, Moddetje, willewe ’t Mantje rijs ’t onderste boven smijten, en sien wat ’er in is.
Modde.
(110) As ’t jou belieft Pietje.
Pietje.
                                              Daer leytet dan en nae ik het gis,
Zelme, vrees ick, hier van avond lelick huis houwen.
Kijck, een schild, een degen.
Modde.
                                Zo veul prullen, en hier een rondedas, een helm; trouwen,
Hier schijnt em al wat wonders op te sullen doen.
Pietje.
Ja, kind, dan is’er noch wel een leege Doodkist aanje huys esonden.
Modde.
                                                                                          Wilt me behoên.
(115) Jemeny, Pietje, wat sel’er dan te doen weesen?
Pietje.
Dat weet ik niet, Moddetje, ’k heb me leeven in die story niet eleezen.
Maar, Moddetje, ik voel daer zukke scheuten komen, ô! wat krijg ik en pijn.
Hebje niet en soopje Jenever, Moddetje, of wat Brandewijn?
Modde.
Och neen, Pietje.
Pietje.
        O, ô, ik begin so te beven, en soo elendig te altemereeren.
Modde.
(120) Waer voeljet, Pietje, wil ick het met wat nuchtere spog smeeren?
[p. 12]
Pietje.
Neen, neen me dunkt dat ik verlieft word, of ick most me de liefde niet verstaen.
Daer achter mijn ooren krijgh ick sukke vlaagen, ik kan ’t niet harden, ô, ik kan niet gaen!
Modde.
Wel, Pietje, worde we betoverd, daer voel ik ook wat, ô ik bin vol vreesen!
Pietje.
O we sellen waarachtig, vrees ik, op mekander verlieft weesen.
(125) Waer voel jey ’t omtrent ?
Modde.
        Een handbreet boven men enklaeuw, dicht aan de zy van de kuyt.
Pietje.
O soo ’t liefden is, Kuypedo, soo helper ons uyt.
Want het kan mijn tot noch toe niet beuren. Hoe is et jou Juffrouw eerst an ekomen?
Modde.
Die klaagde van pijn in de zy, en pijn voor ’t hart, se kreeg et eerst door droomen.
Pietje.
O, zou ick ook wel droomen, want ick heb et me leeven niet meer evoelt.
Modde.
(130) Sus, Sus, Pietje, help, help, ’t is of’t mijne al hooger, en hooger komt, ’t krioelt
Over al deur men bienen, of’er honderd Sprickhaanen spinnewieltje verlos speulden.
Pietje.
Ja je woud van ’t spinnewiel verlost weesen, hoor, Moddetje, dattewe maar samen heulden,
Want ik voel wel dat ik het ook niet langer verdraagen kan.
[p. 13]
Modde.
We selle mekander flusjes wel weer spreken, want wierje soo datelick men man,
(135) Soo zou me d’eerbarigheyd verkorten. Kom gaenewe.
Pietje.
Kom, me dunckt dat ik men Heer, en jou Juffrouw zie komen.


TIENDE TOONEEL.

KAREL, MARGRIET, MODDE, PIETJE.

Karel.
WAt dunkje, sieltje lief, heb ik de dingen niet wel bedacht, en ondernomen?
Margriet.
Heel wel, als se komen sal ik het wel uytvoeren, ’k heb uw mening wel verstaan.
Ga jey luy, met de mand met goet in de zaal.
Modde.
                                                                    Wel Juffrouw.


ELFDE TOONEEL.

KAREL, MARGRIET.

Karel.
                                                                                        NOu sal alles wel gaan,
(140) ’t Is op het tipje dat ze komen zullen, ick ga, en steeck me mê in de kleeren.
Vaar wel, gy weet nu hoe gy u draagen zult.
Margriet.
                                                            Heel wel.
Karel.
                                                                    Daar komt ’er begut al een aan spanseeren.


[p. 14]

TWAALFDE TOONEEL.

MARGRIET, JURGE SPAARPOT.

Margriet.
WEl Jurge benje daar: ik hebje al een weynig gewacht.
Jurge.
Om u te dienen, Juffrouw, toen ik uytgingh was ’t een kwartier na de klockke acht,
En nu zal het goelickjes soo half negen weesen.
Margriet.
(145) Modde, Modde breng me dat witte Linnen eens hier.
MODDE van binnen.
                                                                                Wel Juffrouw.


DARTIENDE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE, JURGE.

Margriet.
                                                                                        NU sulje sonder vreesen
Dit hemt aan doen, en deese muts op setten, en dan, met onse Meyd, daer in dat vertreck gaan,
Daar staat een doodkist, daar sulje in gaan leggen, en wanneerje dat hebt gedaan,
Sonder woord, of weerwoord te spreecken tot morgen, so sal ik je trouwen.
’t Geschied maar om te sien hoe veel datje my estimeert, en of je jou woord zult houwen.
Jurge.
(150) Ik sal ’t doen, hoe wel ’t hart in mijn lijf trilt, en beeft.
Margriet.
Weg, Modde, daar komt de tweede, eer hy em ziet, kom voort weer.


[p. 15]

VEERTIENDE TOONEEL.

MARGRIET, WYZE JOCHEM.

Jochem.
                                                                                    IS, ’er, yemand, die, leeft,
Die, niet, en, souden, gaarne, komen, te seggen, te willen, voor, u lieden, sterven.
Margriet.
Wel dat ’s goet, Jochem, ben je daar; nu kon je mijn liefde verwerven.
Indien je wilt.
Jochem.
        Gewillig, doen, te kommandeeren, wat, het zouden konnen, komen, te zijn.
Margriet.
(155) Modde, Modde, breng het geweer eens hier.
MODDE van binnen.
                                                                    Wel Juffrouw.
Jochem.
                                                                              Te voelen, een benaaudheid, van pijn.


VYFTIENDE TOONEEL.

MARGRIET, JOCHEM, MODDE.

Margriet.
HAngt deeze wapens aan, de Degen op zy, zo. Hoor, ik salje seggen
Watje doen sult; geloofje wel in spoock?
Jochem.
                            Een, goed, geloof, hebbende, soude, de vrees, nederleggen.
[p. 16]
Margriet.
Gints in dat vertreck light een Doode in een kist, die daar voor d’aanstaande nacht in geset is,
’t Is een arm man, hier uyt de buurt, sou jey nou wel by duysternis
(160) Deese dood durven bewaaren, zy is ’er maar geset om dat ’er veel zijn die seggen
Dat het op die plaats spoockt, en dat men ’t dan eerst zien sou als ’er een dood kwam te leggen:
Nu leyd’er een; ick geloof’er niet in. Heb jey nou soo veel hart om dat eens af te zien,
Jochem, soo spreeck?
Jochem.
                              Souden, soo konnen, komen, te geschien.
Margriet.
Je sult dan, tot ik je kom verlossen, daer soo langh schildwacht houwen,
(165) En; voerje dat uyt als een braaf Soldaat, soo sal ickje voort trouwen:
’t Geschied maar om te sien wat je wel uyt liefde voor my sout willen doen,
En of je moed hebt, want met een blo man huys te houwen heeft weynig fatsoen.
Daar is toch geen spoock, dies heb je oock niet met al te vreesen.
Jochem.
Zullen, gaan, van liefde, geprickkelt, souden, doen, al wat, souden, konnen, weesen.
Margriet.
(170) Breng hem op zijn post, Modde, en kom dan datelijck weer hier.
Modde.
Wel Juffrouw.
Margriet.
                        Ga daar komt de darde.
Modde.
                                                            Jawel ick behoeft me schier.


[p. 17]

ZESTIENDE TOONEEL.

MARGRIET, JAN LOSBOL.

Jan.
GOên avond, toekomende, hier ben ik om al te doen wat je maar wilt gebieden.
Margriet.
Je spreekt wel, ’t zal ook datelijk moeten geschieden.
Modde, Modde.
MODDE van binnen.
                        Ik kom Juffrouw.
Margriet.
                                                Haal me dat Duyvels toestel eens hier, is het al klaar?


ZEVENTIENDE TOONEEL.

MARGRIET, JAN LOSBOL, MODDE.

Modde.
(175) JA, Juffrouw, daar is ’t.
Margriet.
                          Hier zelje in moeten, Jan, benje oock bangh?
Jan.
                                                                        Ik vrees voor geen gevaar:
Als ick u kan krygen wil ik graagh mijn lijf, en leeven waagen.
Margriet.
Wel dat ’s goet, kom treck aan, en voer je ’t wel uit soo sulje me behaagen:
Ick salje oock trouwen soo draje jou dingen wel hebt gedaan.
Hoor dan, je zult daar na dat vertreck gaan:
[p. 18]
(180) Ze willen me wijs maaken dat het ’er spoockt, maar ik kan ’t niet gelooven,
En is ’t gemaackt spoeck, wanneer het u dus siet, sie ik het verstooven.
Dit sulje doen, of je al iets zaaght, sonder in het minst te verschrickken, dan
Zoo je beswijkt, sal ickje nooit aanneemen voor mijn man.
Jan.
Ik ben’er meê te vreên. Dat ’s gangh. Wie sou me nu ontmoeten, die niet sou trillen, en beeven.*


ACHTIENDE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE.

Margriet.
(185) MOdde, roep Karel, seg dat ze al besigh zijn, dat hy voort komt.
Modde.
                                                                      Daar komt hy al. Wel me leeven!
Heer, Karel, hoe siejer uyt.
Karel.
                                        Liefste wat dunckje, heb ik me niet wel toegemaakt?
Margriet.
Ja je, wel ik lach me schier sieck, eer deese klucht ten ende raackt.
Karel.
Kom ’t word tijd, ga jei lui om een hoek om de Kommedi te verspieden.
Margriet.
’t Is wel, vangh maar aan.
Karel.
                            Wel, dat sal soo datelijck geschieden.


[p. 19]

NEGENTIENDE TOONEEL.

MARGRIET, MODDE, PIETJE, KAREL, WYZE JOCHEM, JURGE SPAARPOT, JAN LOSBOL.

Modde.
(190) HEden, wat of dit sel worden! heden, wat of dit sel bediên!
Pietje.
Moddetje, ik loof dat dit een Vagevuurs spul is dat ze ons laete sien.
Margriet.
Wel wat Apery is dit, waar of deese kuure noch sullen belanden;
Zie Iochem daar eens beven, sie Iurgen daar in de kist met gevouwe handen,
Ey kijck, wat maakct Jan Losbol al grimasse, sie, hoe schrikt hy voor de kist.
Pietje.
(195) Moddetje, zou dat nou Tovery weesen, sonder argh, of list?
Jan Losbol.
O my..... ô My ..... ô My.....
Jurge.
Zou ik dan overleden zijn, dat wil ick immers niet hoopen.
Zoo je al te maal Duyvels, of Spooken bent, ei goeje luy laat my loopen;
Want ick heb je mijn leven niet misdaan. O... ô... ô... my, ick beef.
Jochem.
Niet, te weeten, of ick, soo te seggen, gesturven, zijnde, of dat ick, soo te seggen, noch leef,
(200) Goede, Vrienden, u, niet verwacht, hebbende, gelieft, soo te seggen, voort, te vertrekken.
[p. 20]
Karel.
Har uit, alon, wat ben je voor volck, kom voor den dag, ’t zy wijven, of geckken.
Ben je Duyvels, of Spooken, soo maak je bekent, spreeck, of dat gaat’er door.
Jochem.
Ick, soodanig, niet, zijnde, maar te seggen, een Burger, van de Stadt.
Jan.
                                                                                            Me dunckt ik hoor
Daar spreecken: ben je een Mensch, soo verlos me.
Jurge.
                                                                              En my, of ik zal de Geest geeven.
Karel.
(205) Ik ben een Mensch, ja, spreeckt, en segh me al te maal oock wat je bent of dood, of in 't leeven.
Jurge, Jochem, Jan te gelijck.
In ’t leeven, in ’t leeven, in ’t leeven.
Karel.
                                                            Hoe sieje dan al te maal dus vreemt?
Jochem.
De liefde, doende, te resolveeren, te seggen, na mijn persoon verneemt,
Wesende, soo te zeggen, een eerlijck, man, oeffenende, my te seggen, met studeeren,
Van wegen, de Starren, de Maan, en soo te seggen, in de Zon, te spekuleeren.
Jurge.
(210) Ick vriendschap, ben hier oock uit liefde gekompareert,
En om een Vryster heb ik mijn selve dus getransformeert.
Andersints, ben ick een Iongman op me dagen,
Verneem vry na me in ons Buurt, niemand zal over my klagen.
Och! help me toch uyt deese benaautheyd groot,
(215) En maak me weer levendigh, of ick blijf waarachtig dood.
[p. 21]
Jan.
Ze hebben my ook, uit liefde, voor de Duyvel doen speelen,
Maar ick ben een Mensch, en van eerelijcke Ouders, sou ’t jou niet verveelen!
Zoo segh me toch, waerom dat jey hier gekomen bent.
Karel.
Wel om mijn koerazy te toonen, jou sakereerse blode vent:
(220) En jou luy oock jou sotten: ik ben hier om een Iuffrouw gekomen;
Die beloofde me te trouwen, als ick dit uytvoerde sonder schroomen:
En ick sou om harent wil een roof haalen voor de hel.
Jochem.
U lieden, geluckkig, zijnde, wenschte, soo te seggen, ook wel,
Dat hart, te hebben.
Karel.
Wat te seggen, te maaken, te hebben; scheere we malkaar?
Margriet.
(225) Nu is ’t tijd dat ik toe treê, en mijn selven openbaar.
Wel Vryjers, wel Vryjers, nu sie ik wie de stantvastigste is van allen,
En wie my verdient heeft, kom, kom nu eens een eynd van al dit mallen;
De plunjen uit, op dat je malkander eens onder d’oogen moogt zien.
Dat zijn Kaerels daar men op vertrouwen magh, dat zijn stantvastige liên:
(230) Je bent een Volckje daar me Kasteelen op sout bouwen.
Wie van jou allen heeft me nu verdient? wie zal me nu trouwen?
Jey Jurge? of jey Jochem met al je wijsheid? of jey Jan?
[p. 22]
Jurge.
Ick ben soo blijd, Juffrouw, dat het niet te seggen is, ick sta af, ik weet’er niet van.
Ik heb het niet verdiend.
Jan.
                                        Ik heb oock niet met reden te pretendeeren.
Jochem.
(235) De, wapens, mijn, doen, niet geweest, hebbende, zodanigh, te hanteeren,
Her hart, benaauwt, de koorts, treckkende, door de verschrickkene, leên.
Margriet.
Loopt gecken, loopt, voor een, en voor tien, en voor sint velten heên.
Karel.
Indien ik nu waardigh ben om uw schoonheyd te genieten,
Zo sal my niets, dat ick voor u onderneem, verdrieten.
Margriet.
(240) Ick ben niet beter als mijn woord, gy hebt u gehouden als een dapper man,
Daarom zal ick u oock trouwen.
Pietje.
                                                Dat ’s schoon, Moddetje, wat dunckjer van?
Modde.
Dat staet me wel an Pietje.
Karel.
                                          Ik sal altijd danckbaar weesen.
Margriet.
Ga jey luy alle drie vry heen, en soeck jous gelijck te beleesen.
Pietje.
Genacht Monsieur Duyvel, genacht Monsieur Dood, genacht teemer, manhaftige Soldaat;*
(245) Dat je de Jonges niet an je gat komen, loopt na huys ’t word laat.


[p. 23]

TWINTIGSTE TOONEEL.

MARGRIET, KAREL, MODDE, PIETJE.

Karel.
BEn je nu niet met fatsoen van de Geckken ontslagen,
Beckje, kwam mijn vond niet wel te pas?
Margriet.
Te wonder, liefje, ik wou dat ik tegenwoordig al getrouwt was.
Modde.
Wel, Juffrouw, met permyssy, magh ick oock wel en woord je vraagen
Margriet.
Ja.
Modde.
    Hoor, de liefde van Pietje is mijn oock om het hart geslagen,
(250) En hy is weer op myn verliefd, niet waer Pietje? en meer mag ’er niet weesen eseyd.
En, Juffrouw, ik heb je ummers altijd gedient as en eerelijcke meyd,
Nou wou ick wel wat vroeg uit men huur gaen, want ick kan niet langer wachten;
Wat segh je, Juffrouw, eer me de pijl van Kuypedo komt verkrachten?
Margriet.
Wat ben je verlieft, en dat zo schielik? wel dit is vreemd.
Modde.
(255) ’t Is mijn schuld niet, Juffrouw, as jey ’t maar niet kwaelijck neemt,
Zoo sel alles wel gaen.
Pietje.
Men Heer, ik ben evenliens gestelt as onse Moddetje, dat je ons liet trouwen.
Ey men Heer, ey men Heer,
[p. 24]
Karel.
                            Wat dunck je hartje?
Margriet.
                                            Laat voortgaan de wagen, al soud ’er daar na berouwen:
Modde.
Ik bedanck je, Juffrouw.
Pietje.
                                    Ik bedanckje men Heer.
Karel.
Kom laaten we alles voltreckken wat’er nodig is. Nu sullen wy geen meer
(260) Aanstoot lyen.
Margriet.
                                Dubble vreugd. Kom gaan we saamen binnen:
Want nu ick van de geckken verlost ben zal mijn vreugd beginnen.
Karel.
Is hier yemand van de Juffers die zich van de Vryjers niet kan ontslaan,
Zy doen maar als Juffrouw Margriet van avond heeft gedaan.

EINDE.


Continue

Tekstkritiek:

 
vóór vs. 10, 86 de sprekersaanduiding ontbreekt
vs. 26 verloof er staat: verlooft
vs. 53 Karel er staat: Karol
vs. 135 weesrijm
vs. 184 Dat ’s gangh. er staat: Dat ’t gangh.
vs. 201 wijven in de eerste druk waarschijnlijk de juiste lezing: wijzen
vs. 244 Duyvel er staat: Dnyvel