Apolloos minne-sangen. Amsterdam 1663.
Uitgegeven door Ilse Dewitte.
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Facsimile: UB Gent Acc 12616 (Google Books)
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk. De fractuurletter is in een aparte kleur weergegeven.
Continue
[fol. *1r: frontispice: Apolloos Minne zangen.]
[fol. *1v: blanco]
[fol. *2r]

APOLLOOS

MINNE-SANGEN.

BESTAANDE

In veelderhande nieuwe Voisen, Bruilofs-sangen, Knip-
vaarsjes, Verjaars-dichten, Minne-klachten, Ron-*
deelen, Boertige Vryagien, Lijk-sangen, Vragen,
Lof-dichten, Raadzelen en anderen
Vermaaklikheden.

Noit in druk geweest, soo Frans, Duyts,
als mede Latijn.

[Typografisch ornament]

t’AMSTERDAM,
By Iohannes van den Bergh, Boek-verkooper, bezijden
’t Stadt-huys, in de Boek-winkel, 1663.


[fol. *2v: blanco]
[fol. *3r]

OPDRACHT

Aan de Kermis-Gunstigers.

HEt lustme vrolijke Gasten u op te dragen mijne Apolloos Minne-zangen, so wel als mijn voorgaande Kupidoos Lust-hof, beplant met Bloemtjes van voornamen Liefhebbers; de gelegentheit doet my u boven andre uytkiesen. Neem dan dese aangeboden vrolijkheden, en sing in de [fol. *3v] ongestadighe Kermis-dagen, als Apollo onder de Zang-goddessen, dat Y en Amstel, als op Orfeus luit, verheugt opspringen, en ontfang wederom dese aangheboden vermakelijke tijd-kortingen
Van U. E.

JOANNES van den BERGH.

[fol. *4r]

INHOUDT

Van de Voisen.

LA Duchesse.*Fol. 11. 97. 103. 159
La belle Iris.15
O Kersnacht.17
Courante Simple.19. 117
Marionette25
Courante la bare.29. 41. 106
Repicava.35. 81. 129
Le Ducq de Crequi.37
Grand Boure.49. 91
La Gredeline.53. 124. 137. 200
La Gaillarde.63
Stokkedans.65
Courante Messieurs.67
Brande Novo.79
Courante la Reine.85
La Boure d’Artus.87. 99
[fol. *4v]
Gavotte Prins Robbert.90. 132
Petit soit de Bourdeux.95
Astrea.95
La Princesse.119
Amarilis.121
Sofonie.109
Un, & deux, & trois, &c.144
Langerak.150
La Signale.163
La Gavotte d’ Ansjou.169
La Guiljote.172
La Valencienne.181
De Doodt van Faëton.183
Petit Altesse.187
La Moutarde nouvelle.194
La Cardinale.197
La Vigone.198
Gavotte Brederode.203
’t Windeken daar den Bos af drilt.205
Continue
[p. 1]

APOLLOOS

MINNE-SANGEN.
__________________________________

RONDEEL,

Aen de Liefhebbers van de Amsteldamse Kermis.

            GEnooden, die hier zijt
            Op de Amsteldamse Kermis,
                En slijt uw tijdt verblijt;
                Genooden die hier zijt,
            (5) Ick wensch u een die warm is
                Een weerga die u vrijt.
                Genooden die hier zijt
            Op de Amsteldamse Kermis.


[p. 2]

EEN ANDER.

            ICk wensch u een van koeck,
            Dat Amsteldamse kost is,
                Loopt met hem om een hoek.
                Ick wensch u een van koek;
            (5) Indien daar wijn of most is,
                Vecht om dees vryers broek.
                Ick wensch u een van koek
            Dat Amsteldamse kost is.


[p. 3]

EEN ANDER.

            SPekeeters kom ter dis,
            En lickers van teljoren.
                Men schaft hier vleis noch vis,
                Spekeeters kom ter dis
            (5) Gy sult van kermis horen
                Daar kool met krenten is.
                Spekeeters kom ter dis
            En lickers van teljoren.


[p. 4]

EEN ANDER.

            AL komt de Kermis laat
            Men schaft hier noch Paasch-lammeren,
                ’k Meen Joffers langhs de straat;
                Al komt de Kermis laat
            (5) By leckere Amsterdammeren.
                Men weet sijn buyck nauw maat,
                Al komt de Kermis laat
            Men schaft hier noch Paasch-lammeren.


[p. 5]

EEN ANDER.

            NU Gasten gaat te voet,
            ’t Karossen is verboden.
                Kom dartel Kermis goet,
                Nu Gasten gaat te voet;
            (5) Hebt ghy een slee van noden,
                Soo volgh de Bruylofs-stoet.
                Nu Gasten gaat te voet,
            ’t Karossen is verboden.


[p. 6]

EEN ANDER.

            MEn sal als Valkenborgh
            Voor u een Os doen braden.
                Genooden laat de sorgh,
                Men sal als Valkenborgh
            (5) Uw honger doen versaden.
                Ai Joffers zijt niet norgh,
                Men sal als Valkenborgh
            Voor u een Os doen braden.


[p. 7]

EEN ANDER.

            OF lustje van het spit
            Dat lecker gelardeert is
                Met Venus minnewit?
                Of lustje van het spit
            (5) Dat noit van u g’hanteert is.
                Wat smaakt u meer als dit?
                Of lustje van het spit,
            Dat lecker gelardeert is.


[p. 8]

EEN ANDER.

            OPtreckers, lichte liên,
            Ghy rechte Kermis gansen,
                Wilt ghy de Burgers sien,
                Optreckers, lichte liên,
            (5) Ghy groote en kleyne hansen.
                Blijft hier een dagh of tien
                Optreckers, lichte liên,
            Ghy rechte Kermis gansen.


[p. 9]

SLOT-RONDEEL.

            NU Joffers benje moe
            Op de Amsteldamse Kermis,
                Ick wenschje een Vrijer toe.
                Nu Joffers benje moe,
            (5) Een Quant, die kant en warm is;
                Maar neem dit my ten goe.
                Nu Joffers benje moe
            Op de Amsteldamse Kermis.
N. N.


[p. 10]

Op ’t Beelt van een Pissende

KUPIDO.

Aan de Iuffers.

    PIskousjes, ’k bid u, kijk dit Pissertjen eens aan,
    Is ’t nu een kraantje; wacht totdat het wordt een kraan:
En schoon hy noch niet dik, noch groot, noch scharp van punt is,
Gy ziet aan ’t stotertje, hoe ’t daaldertje gemunt is.
H. Bruno.


[p. 11]

BRUYLOFZANG

Toon: La Duchesse.

1.
GEnoden, die op ’t Bruilofsfeest,
Nu hier ter plaats, vervrolijkt sijt geseten,
                Laat ongemeten
                Nu uw schrandre geest
(5) Met overvloet van vreugt te voorschijn komen,
’t Is nu geen tijt van suffen, noch van dromen,
    Ziet Hymens fakkel, die al brandende, verwacht
    Dit lieve Paar, dat nu in dees verblyde nacht
Met so veel vreugt, als oit een sterfliijk mensch schier kon bedenken
[p. 12]
                (10) Sullen vermaken haar
                Op Venus vreugt-altaar.

2.
Den hemel die dees soete vreugt
Geheiligt heeft, die gy nu sult genieten,
                Noit sal ’t verdrieten
                (15) Nu gy soo verheugt,
Vereende twee met huwlijxs soete banden
Gebonden zijt, gedurigh moet gy branden
    In liefd’ en min die langs hoe meerder wassen moet.
    Wy wenschen dat geluk gestadigh u ontmoet.
(20) Gezegent sy uw min gedurigh altijt met elkander;
                Dat noit onheil of quaat
                Beschijnt uw soet gelaat.

[p. 13]
3.
Ga dan na ’t geurigh ledekant,
Gelieven, daar gy sult met soo veel kusjes
                (25) Uw lieve lusjes
                Nu volbrengen: want
Daar is de sprey van suiker en suckaden,
Daar vreugt met vreugt sich sullen overladen.
    Ey siet de Bruit! hoe lonktse nu haar Bruigom toe.
    (30) Speelnootjes, segt, hoe is haar hertje nu te moe?
Of wenscht gy nu in dese vreugt uw zieltje self te baden?
                De Bruit sou seggen; neen,
                Dees Plaats komt my alleen.
N. N.


[p. 14]

Op een geschilderde UYL.

HIer toont de kunst een Uyl soo aardigh, ofse leeft,
Wie is den Uyl, die ’t leest, of die’t geschildert heeft?


LEANDER aan HERO.

STEM: La Belle Iris.

1.
            HEro lief, mijn waarde ziel!
            Wilt Leander doch vergeven
            Dat hy is zoo langh gebleven
            Van u; schoone. Want geen kiel
[p. 15]
            (5) Derft zich anckerloos begeven
            In Neptunus woeste Rijck.
            Eölus doet alles beven,
            Zee en Zee-volck te gelijck.
2.
            Doch nu zal Leanders min
            (10) Toonen dat sijn minne-smerte
            Al het zee-gevaar derft tarten,
            Ter liefd van sijn Engelin:
            Geen vrees zal my langer binden
            ’t Geen noch schip noch schipper dorst
            (15) Sal een minnaar onderwinden
            Die naar Herôs byzijn dorst.
3.
            Ik zal zelf het zwalpend nat
            Gaan doorploegen met mijn armen.
[p. 16]
            ’k Hoor mijn Hero (dunkt my) karmen,
            (20) Waar toeft Leander mijn schatt.
            Wegh mijn klederen, en vreze,
            ’k Geeft my om mijn lief in noot
            Zee-vooght laat mijn strandingh wezen,
            In mijn lieve Herôs schoot.


Leander doodt zijnde in d’ arme van Hero.

STEM: O Kersnacht.

1.
        WAar zal ik my bedruckte wende?
        Leander mocht gy zulken ende
        Bekomen uw lente-tijd!
[p. 17]
        O Zee! ô wint! ô wrede stormen!
        (5) Gy doet mijn vreught in druck hervormen
        Mijn ziele is haar zieltje quijt.
2.
        Wat pijn my uwe baren baren!
        Mocht hy die met gevaar quam varen
        En Schip en Schipper was vergaan?
        (10) De treck tot my zijn ziel-beminde,
        Deê hem dit alles onderwinden
        En wraght zijn doot; my droef getraan.
3.
        Leander ’k heb u in mijn armen
        Doch zieleloos, doet my karmen
        (15) En maakt my schier een lijck gelijck,
        Dorst gy de zilte-zee door-zwemmen?
[p. 18]
        Was dan uw vlam niet om te temmen?
        Wie zagh in min oit uws gelijck.

4.
        Wat trouw zal ik uw trouw bewijsen?
        (20) Kond gy door wee-klaght weêr verrijsen
        (Die ’k doot in mijn omhelzingh sluyt)
        ’k Liet heele trane-vloeden vloeyen
        Geen wenen zou my uyt vermoeyen,
        Maar ay, mijn hoop en vreught is
UYT.


[p. 19]

AAN

PALLADYNE.

VOYS: Courante simple.

1.
BEleefde handjes, leenig wit,
Beheersters van mijn siel die gy besit,
Hoe dikwils schreeft gy met uw vingers al
In mijn gemoed uw eysch en wel geval.
2.
        (5) Sta af, sta af en schrijf niet meer,
Ik weet uw Minne-wet en uw begeer:
De Tafel van mijn hart is vol gegrieft,
Daer uw gebooden staan, die yder lieft.
[p. 20]
3.
        Verstout uw vingers dan nu mee,
(10) En schrijf ter wille van uw Minnaars bee,
Grijp eens de veders met uw vingers aan,
En doop die in de Int van mijn getraan.
4.
    Mijn Min verdien uw weder-min,
En toon voor al mijn dienst genegen sin,
(15) Schrijf met uw vingers daar mijn hart na helt,
Al dat uw tong soo lang heeft uytgestelt.
5.
        Verquik mijn leven met uw schrift,
En stook door uwe Min mijn Minne-drift;
Voor sulk een vinger-gunst, lief PALLADYN
(20) Wil ik uw Dienaar en uwe Minnaar sijn.
Meditando. BLASIUS.


[p. 21]

Op een geduldige Iob.

JOb kreunt hem niet of hy van last’raars wert geschelt.
Job blijft gedulsaam nu de duyvel hem steets quelt.


’t Onrechte Paar.

JAn slemp, die ’t al verslempt, wil ’t wijf een scheydbrief geven*
Om datse telckens knort; dat snijt hem door het hert;
Doch Janbuur ik weet raat, gy zult in vrede leven
Zo gy een scheydbrief geeft aan Kroeg, aan Kaart, aan Berdt.
H. Sweerts.


[p. 22]

TOON: ’k Heb menigh pint en kan, &c.

1.
            MOar disgenoode moar
            Kik schoam may sô voorwoar,
            Dit moakte al te oolaijk;
            Woarom zy dy dus trist?
            (5) Gebreekter iet? wa ist,
            Woarom zay dy niet vrolaijk?
            Gay zit bay lo en kaijkt,
            (Ba ’t es wa ongemeens)
            Gelijkenen uyl die praijkt,
            (10) En kokermuylt niet eens.
            En kokermuylt niet eens.
[p. 23]
2.
            Uffrau wel hoe komt dat,
            G’en pruest nau droog of nat,
            Ist hier bay loo van ’t mallen?
            (15) Ba ’t woar schier slim genoeg
            Of ’t was een vaatze kroeg
            Daar men vont niemendallen:
            Ke dits een waytser plek:
            Hier es, in ’t kort gezeet,
            (20) Schier geenes dings gebrek,
            As vreugt en vrolaijkheet, As vreugt, &c.
3.
            Sa ider noar hy kan
            Stel hem nou vrolaijk an,
            En wil het dutten mayen;
[p. 24]
            (25) Elk schut sijn Aapken gau
            Eens aardig uyt de mau,
            En toon sijn boerterayen:
            Wil ik kik au banen ’t spoor?
            Ke volgme dan geswint,
            (30) En let hoe ’k, au te voor,
            De kat de bel aanbindt, De kat, &c.
W. Schellinks.


TOON: Marionette.

            OF schoon’t Minnegootjen
            Lankzaam na mijn liefde wacht,
[p. 25]
            Gy, ô Cupidootjen,
            Gy wort dapper uytgelacht;
            (5) Want of gy al schoon veel pijltjes schiet
            ’t Is verlooren, ’t en raakt my niet:
            Loop ay Humling laat uw pijlen
            Beter vijlen, wilt dan ylen
            Op het geen gy ziet.
2.
            (10) En schoon gy mijn boezem
            Raakte met een minneschicht,
            Ik blijf op mijn droezem,
            En dat pijltjen doof ik licht
            Loop, loop dan vry, kleyne Guytjen, loop,
            (15) Draag jou pijl en boog te koop,
            Zeg jou Moertje, dat de minne
[p. 26]
            Noyt van binnen in mijn sinnen
            Door uw’ krachten kroop.
3.
            Kom, ô Ian Pottagie,
            (20) Gy hebt balsem voor ’t gezicht,
            Tre van jou Stellagie,
            Help de Blintheyt van dit Wicht;
            Want wat hy steeds doet, het is na de gis,
            Hy schiet al sijn pijlen mis,
            (25) En sijn Moertje zou dit schieten
            Haast verdrieten
            En geniete
            Smert en droeffenis.
[p. 27]
4.
            Ik zal vyerig blaken
            (30) Zo gy my het hert doorschiet;
            Past dan wat te raken,
            Of begint het nimmeer niet,
            Want anders zo lach ik, ô snode Guyt,
            U voor al de werelt uyt,
            (35) En zeg, Boefje, staak uw grillen,
            Leer eerst brillen, zoudt gy willen
            Raken in mijn huyt.
H. SWEERTS.


[p. 28]

KNIPVAARSJE.

            ACh! mochte ick op uw borsjes
            Knipvaarsjes, minnetorsjes
                Opoff’ren Galathee.
            Ick knipte menighwerve,
            (5) En sou van knippen sterven,
                Soo gy maar waart te vree.

ANTWOORT.

            Ick wacht vast op mijn borsjes
            Uw kusjes, minnetorsjes,
            Voldoe u Galathee,
            (10) En knip vry menighwerve
            Gy sult niet knippend sterven.
            Wy zijn hier in te vree.
N. N.


[p. 29]

TOON: Courante la Bare,
OF,
Helaas mijn zuchjes zijn om niet.

1.
SOo haast Rinalda had geboet
Sijn minnelusjes met sijn schoon’ Armide,
Hy haar met loosheyt gink ontvlieden,
Meyn-eedig, eerloos, met een koel gemoet;
(5) Sy zucht, en vloekt dees hoon met smaat,
Verkeert haar liefde in een wreede haat,
Sweert onvertsaagt, vol toorn verbolgen,
Om hem geswint op ’t Spoor te volgen,
Tot dat sy hem vint.

[p. 30]
2.
(10) Alleen sy doolde nacht en dag,
Door Beemden, en door onbekende dalen,
Tot sy hem quam te achterhalen,
Daar hy in zoeten slaap gedoocken lag:
Sy borst met dese woorden uyt,
(15) Met wat voor loon beloon ik u, ô Guyt?
Uw slapend’ harde hert wil ik vernielen,
Zoo daalt u ziel om leeg by Plutoos kielen,
Trouwelooze Fiel.
3.
Vol wraaklust vat sy ’t moort geweer,
(20) Gemoedigt om sijn borst daar door te grieven
Maar strak de Liefde riep, ey lieve
Ey lieve, spaart doch dezen jongen Heer!
[p. 31]
Dees galm verdreef haar wreede zin,
De felle wraak week weer voor de zoete Min,
(25) Sy voeld’ haar herten ziel door liefde prangen,
Doch spreekt, ik moet u houden hier gevangen,
Tot gy my voldoet.
4.
Terstont zo keurt sy uyt het velt
Het frisse groen met bloem en kruyt doormengelt,
(30) ’t Geen sy met taeye bieskens strengelt,
En bint daar mê dees kloeken oorlogs helt:
Die noyt op Mars en heeft gepast,
Raakt door een vrou in minnestricken vast,
Die hem dus hielt geboeyt in minnebanden;
(35) Voor straf, genade: En zoekt met offerhanden
Gunst van Cipria.

[p. 32]
5.
De zachte Venus zag dees brant
Nu met haar aan, en daalde vrolik neder,
Om dees gescheyde liefkens weder
(40) Op nieuw te hechten in een vaster brandt:
Rinalda onderwijl ontwaakt,
Voelt hem geboeyt en ’t hert door min geraakt,
Kust vriendelijck Armidas mont en wangen;
Hy smeekt en vleyt, ey hou my dus gevangen
(45) In der eeuwigheyt.


[p. 33]

Hoe meer bewaert
Hoe eer gepaart.

EEn weligh dier, te strengh bewaart,
    En als besloten van ’t verdriet
Wert ingekuypt hoe datmen paart,
    Want bloet, en beenen liegen niet.            J. J.


Meis-quellingh.

HAd Amarensjen, eer haar Moer ter graft bestelt
Het min-siek meisje was eer van de moer gequelt.
Nu sietset moerspel dat de Moeder haar gebrout heeft:
’s Is Meisjens quelling dat men trout en ongetrout leeft.


[p. 34]

De Coninginne Hecubaas Klachte.

TOON: Repicabam Lascampanium.

1.
        GRoote Gooden!
        Siet van den Hemel af;
        Weerhout het woeden, ach! is uwe straf
        Weerhout het woeden, ach! is uwe straf
        (5) Noch niet volvoert? sult ghy sende, ellende
        Al mijne kind’ren (sonder my) in ’t Graf?
        Al mijne kind’ren,
        Al mijne kind’ren (sonder my) in ’t Graf?
[p. 35]
2.*
        Is geswooren
        (10) By Mayors wreede dolck
        ô Gooden! d’onderganck van ’t Trooyse volck?
        ô Gooden! d’onderganck van ’t Trooyse volck?
        Sult ghy haer al t’saem doen sterven, en swerven
        Naer ’t duystere rijck in Ach’rons kolck?
        (15) Naer ’t duystere rijck,
        Naer ’t duystere rijck in Ach’rons kolck?
3.
        Brave wallen,
        Die door den Griecken hant
        Verradisch sijt gesloopt, en (laes) verbrant;
        (20) Verradisch sijt gesloopt; en (laes) verbrant,
        Polixeen salmen u dooden, ô Gooden
[p. 36]
        Mijn een’ge dochter, ach! die teere plant;
        Mijn een’ge dochter,
        Mijn een’ge dochter, ach! die teere plant.
4.
        (25) Wreede Grieken!
        Komt opent dese borst,
        Verzaat u lust die staagh na moorden dorst;
        Verzaat u lust die staagh na moorden dorst;
        Mijn ziel sal gewilligh scheijen, uyt ’t lijen
        (30) Kom maackt u handen in mijn bloet bemorst,
        Kom maackt u handen
        Kom maackt u handen in mijn bloet bemorst.
I. Dullart.


[p. 37]

d’ONNOZELE TWEE.

TRuy was de Bruyt, maer langh gewent te klossen,
    Jan teegh te werck, Truy aan ’t arbeyden ook;
De droes zey Jan, hoe kan jy hosse-bossen!
    Niet waar, riep Truy, dat zeyt de stal-knecht oock.


TRANT: Le Ducq de Crequi.

1.
        ONs Juffertjen is gerust
        Op vedertjes afgekust,
        En ’t Maaghde-blommetje quyt;
[p. 38]
        Mooy vallekje wint de strijt,
        (5) Dus wenst men haar wellekoom
        Aan d’oever van Venus-stroom,
        Waar ’t vloet van levendigh room.
2.
        Zacht, dubbele berghjes zacht,
        Uw willetjes zijn volbracht,
        (10) Maar liefde te los gestut,
        Wanneer een Venusjes put,
        Door tockelen van’er zoon
        Stoockt vlammetjes in Adoon,
        Dan waggelt Vrouw Junôs troon.
3.
        (15) Uw heuveltjes, van albast,
        Bly-gloedetjes toegepast
[p. 39]
        Als balletjes van yvoor,
        Slaan’t minnende zieltje door,
        En zwelken al bolletjes op,
        (20) En volletjes tot de krop,
        En geven gevley de schop.
4.
        Maar wilje gehoetelt zijn?
        Wat treft het getroetel mijn
        Is ’t blommetje doch ontdaan,
        (25) Mooy Vallekje, spaar de blaan;
        Zulck blommetje, zulck een knop;
        Zulck kermisje, zulck een pop;
        Zulck kransje voor zulck een kop.
5.
        Dus moet men vry van verdriet,
        (30) Wanneer ’t de liefd’ gebiet,
[p. 40]
        Op vedertjes gaan te kooy;
        Met ’t mondetjen in de plooy;
        Dus wenst men haar wellekoom,
        Aan d’oever van d’Amstel-stroom,
        (35) Met Memmetjes vol van room.


GEBOORTE-DICHT,

Aan Juffrou N. N.

VOYS: Courante la Bare.

1.
            ICk acht Mejuffer my verplicht
    Nu gy verjaart een maaghde-krans te hechten,
        En om uw’ jeughdig hooft te vlechten;
[p. 41]
    Wijl Pallas offert u geboorte-dicht.
        (5) Vergeefme bid ick waarde Maaght,
    Indien dees krans aan uwe glans mishaagt:
De blyschap heeft mijn trage lust bekoren,
                Nu ’t Jaar gety,
            Waar op ghy zijt geboren,
                (10) Ons begroet aen ’t Y.
2.
            Lofwaarde bloem, gy Morgenroos;
    Wiens deugden sijn gelijk een silv’re Mane,
        Die uyt het voorhooft van Diane
    Haar luister schieten met een schoon gebloos.
        (15) Ick wensch Mejuffer tot besluyt,
    Dat eer gy weer verjaart ook sijt de bruyt.
Dat Cypris kooker doet uw’ min ontgloren,
[p. 42]
                Eer d’Avontstar sich rept,
            En Soomer gaet verlooren;
                (20) Die ons vreughden schept.
I. N.



Malle Moers Praatje.

    De Vrouwen veel van praet,
Die vindmen by de straet.

1.
Diewer. GAngs Treintje wat een pret!
              De Bruid soo net, soo bongt.
              Wat dochjer of, die Sloof
              Se was soo blijck van mongt?
              (5) Jaa, hadje eens esien
[p. 43]
              De Bruigom anteryre;
              Ick docht mijn lieve vaer,
              Ghy seltse niet besijren:
Trein.     Maer hoor keint al eseit,
              (10) ’t Is al kong sencksje werck,
              Het sel yrst angder geen
              As trouwen ing de Kerck:
              Wangt doe ick met mein Mang,
              In ’t yrst sou geen te trouwe,
              (15) Ick was soo syr ontstelt,
              En most me noch stil houwe.
Diewer. Ke deer! wat leiter an;
              Ja Treintje ’t doet my goet,
              As ick Zus noch besagh
              (20) Dat jeuchdelaicke bloet.
[p. 44]
              Maer seeper die goen sul,
              Hoe of heit al sal maecken?
              ’k Deinck met een compelent,
              Soo sel hei heur aenraecken.
              (25) Dang is niet as Matres,
              Hyr is jou Serriteur,
              Mein stoutheit excuteert,
              Van ’t kloppen aen jou deur.
Trein.     Eget! wat maeckjer of.
              (30) De rijcke Luy, en Groote,
              Die doen al as ien aer.
Diewer. Ja Moer, mein Mang komt stoote,
              Soo kraftigh aen me deur.
Trein.     Ja! duscken Timmermang,
              (35) Sein d’hangden hijl vereelt.
[p. 45]
Diewer. Wel Treint hebjer vang?
Trein.     Dat geef ick jou te ree:
              Al machet jou soo beuren.
Diewer. Gangs felte! quam mein Mang,
              (40) Hei sou em wel versteuren.
Trein.     Nou, nou, stee noch ewoort.
              (Geert! wijch et Keiet jou Trui)
              Nu vangde de blijcke Bruid
              (Main klaine Keint sui sui)
              (45) Sel nou ’t besturve scheep,
              Vang suiker en pijpknieltje,
              Niet worden toe emaeckt,
              Een Kreemvrouws weinkandieltje?
Diewer. Gut Moer hoe kreit jou keint.
Trein.     (50) Och! och! och! dusken weintje?
[p. 46]
              Met buyckje weer epleeght?
Diewer. Jawel, komt deer een Keintje,
              Ick wedt dijn Bruigom staer
              (Of seg dat ick’et liegh)
              (55) Sel leggen in sen bedt,
              Met toutjen van de Wieg:
              Of kraeckt dat Bruidjen ijns,
              Of Keint kreit om sen papje,
              Hei raeckt wel uit sen sleep.
              (60) Jaa soete maet, en stapje
              Dangs ras niet uit jou bedt,
              Je sint gein rechte Taat.
              Nou Treinbuir goeden dagh,
              ’t Is bed dat ick jou laat,
              (65) En deinck wat op mein Mang,
[p. 47]
              Elck macht et seine houwe,
              Ick sel soo wel as hei,
              Te nacht mee Bruilof houwe.
Post Nabila Phoebus.


Raedtsel.

’t IS rondt en stijf, en ’t Bruyd heel moy,
Veel Meysjes hebben dit getoy
Seer garen in haer jeughdigh haer,
Als haer de Maeghdom valt te swaer.

Uytleggingh.
(5) Nu siet niet bangh, maer raedt te deegh,
Of ghy door ’t raen licht ’t Kroontje kreegh,
Me’e even soo gelijck de Bruydt,
’t Is uytgeleydt wat het beduydt.


[p. 48]

GIERIGE VRYAGIE.

  Dat Minnaars Liefde voên,
Is meest om gelt te doen.

STEM: Grand boure de France.

1.
        NU jonkers, pronkers kom ter dis
        Men sal hier vrolijck zijn;
        Wijl Kupido de Speelman is
        En schaft ons Bier en Wijn.
        (5) Nu luimig aan genoden Maats,
        Elk sit neer, en neem sijn plaats.
[p. 49]
        De Speelman is bereit,
        Nu lustig by een meit, die schijven heit.
2.
        Dees Joffer staet my wonder wel,
        (10) Haer gelt noch beter aan,
        Al is ’t een bruin en Indisch vel,
        Ick heb in gelt mijn gaân.
        Wat helptet of je bent getrout
        Met een kalis, datje rout.
        (15) ’t Is beter datmen vrijt
        By een rijke meit, die schijven heit.
3.
        Dit staat de Minnaars seer wel aan,
        Waar men van rijkdom hoort.
[p. 50]
        Met gelt moetmen te kermis gaen
        (20) Een kalis raakt niet voort.
        Wat helptet ofje bent getrout
        Met een kalis datje rout
        ’t Is beter datmen vrijt
        By een rijke meit, die schijven heit.
4.
        (25) Wel Juffer ’k ben uw Serviteur,
        Hebt gy maar gelt, gelt, gelt.
        Soo niet, soo loopt uw dienaar deur,
        Daarmen gelt, telt, telt, telt.
        Ick ben by u hier recht te pas,
        (30) Daar ontbreekt niet aan de tas.
        Gut wilje ’k ben bereit:
        Want je bent een meit, die schijven heit.
[p. 51]
SLOT-REGEL.
        MEn heeft veel moeite van een Meit:
        Maar gelt versoet den arrebeit.


EEN JOFFERS-VRAGE.

EEn bleke Joffer vroeg den Docter, wat haar lette?
    Sy kreeg tot antwoort; dat haar siekte scheurbuik was.
Hoe, sprakse, weet uw kunst mijn qualen te versetten.
    Soo ’t scheurbuik is, ick wensch dat Docter my genas.


[p. 52]

HUWELYCKS GRIL.

EEn Advocaat kreegh laast een buy en wilde trouwen
’t Misluckte wijl sijn tongh dat loose losse lit
Smeet ’t Huwlijk om. Nu volgt na ’t trouwen rouwen
Had hy met stilte dit geklaart: hy had sijn wit
(5) Nu wenst hy dat hy dit met stilte had gezweegen.
Maar ’t loose en losse lit heeft loon naa werk gekreegen.
W. S.


[p. 53]

Schoon of men knickt, of niet en wenckt
Een Minnaar altijt achterdenckt.

            TOON: La Gredeline.

        ONvergelijcke Amire,
        Lodderlijk oogen-light,
        Puyckje van Ioffer-diere,
        Vrindelijck aangezight,
        (5) Welgebore lief op aarde
        Zaaght gy in uw Minnaars borst
        d’Eedele gloet
        Van zijn gemoet,
[p. 54]
        O! gy hielt zijn gunst in waarde
        (10) Die nu niet dan treuren doet.
2.
            Licht heeft u nu een ander
        Tot sijne min bekoort,
        Vryers zijn loos, en schrander,
        ’t Geen my de ziel vermoort,
        (15) Licht Amire gaat gy henen
        Met een Minnaar hant aan hant,
        Hoedt zulcken hoon
        Mogende Goon,
        En verschaf mijn bitter wenen
        (20) Trouwe liefdes wederloon.
3.
            Dan zal ick onverbolgen
[p. 55]
        Lof zingen van haar eer,
        En mijn Meestres involgen
        Spijt nijders tegenweer,
        (25) Dan zal ick haar kruyn versiere,
        Eer mijn leven neem een keer,
        O mijn Godin!
        Die ick bemin,
        Och! mijn overschoon’ Amire
        (30) Zet geen trouheyt uyt uw zin.


Op een dubbelde Doctor.

DEes Doctor kreeg de kap eerst op Apolloos trappen.
Hy wierdt een dubble geck, en koos voor een twee kappen.
A.K.


[p. 56]

AIR de COUR.

1.
        SOmmes nous pas bien heureux,
        Belle Iris que vous en semble,
        Nous voicy tous deux ensemble,
        Et nous nous parlons tous deux:
        (5) La nuict de ses sombres voiles,
        Cache nos desirs ardents,
        Et l’ amour & les Estoiles,
        Sont nos secrets confidents.
2.
        Mon coeur est sous vostre Loy,
        (10) Et ne peut aymer une autre,
[p. 57]
        Laissez moy voir dans le vostre,
        Ce qui s’y passe pour moy,
        La nuict & sombre & profonde,
        Nul ne vient mal à propos
        (15) Le repos de tout le monde,
        Asseure nostre repos.
3.
        Vous souvient il de l’amour,
        Que nous eusmes l’un pour l’autre,
        Faites revenir le vostre,
        (20) Voicy le mien de retour,
        Une flamme mal esteinte,
        Est facile à s’allumer,
        Et sans beaucoup de contrainte,
        On recommance à aymer.
[p. 58]
4.
        (25) Chere Filis vos beaux yeux,
        Par leurs brillans & leurs charmes,
        Font que l’on met bas les armes,
        Sans nul espoir d’estre heureux,
        Pour vous un amant souspire,
        (30) Qui nose se declarer,
        Et son plus cruel martyre,
        Est d’aymer sans eperer.


[p. 59]

HEEKEL-VERSEN

Aan de Vinder van ’t verdrietig Kaars-werken.

TOON: Ghy Mannen van verstande.

1.
        WAt honderd-duyzend schande.
        Wie heeft: dit Kaarsse-brande,
        Eerstmaal, in ’t werk gesteldt.
        Gewis! het was een schraaper.
        (5) Een zugtig mensch, tot geldt.
        Een vyand van de slaaper.
[p. 60]
2.
        Waarom dogh zulke vonden,
        Den Werk-man toegezonden?
        Sint felten haal de vent;
        (10) Die deeze schelmeryen,
        Ons maakten eerst bekent.
        Men zal zijn graf niet wyen.
3.
        Men zal hem, tot een teeken,
        Van gunst, geen ziel-mis preeken,
        (15) Nogh stellen op zijn graf,
        Een kruis, na d’oude tyden;
        Zoo magh hy, tot zijn straf;
        In ’t Vaagevuur wat lyden.
[p. 61]
4.
        ’t Is billik, dat een weinig,
        (20) Het vuur, hem weeder reinig;
        Wijl hy ’t dus heeft misbruikt.
        Laat Heer-oom met sijn Leeken,
        (Schoon ’t meê na dwaesheid ruikt)
        Het Kaars-ligt vry ontsteeken.
5.
        (25) ’t Is tegen regt, en reeden,
        Moetwilligh t’overtreeden;
        Daarom die ’t eerst bedagt,
        Was, in dat stuk, een ketter.
        ’t Gebod spreekt van geen nagt.
        (30) Ik houw me by de Letter.
[p. 62]
6.
        Waarom de zaak verduistert?
        ’t Is lang genoeg gekluistert,
        Terwijl het dag-ligt schijnd.
        De nagt is om te rusten.
        (35) Waar toe zig dus gepijnd?
        Niet beeter, dan met lusten.
7.
        Of schoon, dien Vinder, doodt is,
        En lang, met Charons boot is
        Gerijst naa ’t Stijx gewest:
        (40) By Pluto, met sijn knaapen; *
        Zoo schenk ik hem, voor ’t lest,
        Een Nagt-Uil, in zijn waapen.
Elk Speelt zijn Rol.


[p. 63]

La Gaillarde.

        PHilis ton coeur est inconstant
        Tu n’ayme que le changement,
        En un moment s’il à pû t’enflâmer,
        En un moment tu sçais le changer.
            (5) Climene l’on m’a dit de vous
        Que vous faisiez vostre mary jaloux,
        Si l’on le croit, que sert vostre vertu
        Autant vaudroit qu’il fut cocu.
            Quitte, quitte donc ta rigueur
        (10) Car elle fait outrage a mon coeur,
        Sa flâme extrême ne te peut toucher
        Puisque tu es pour moy un rocher.
[p. 64]
            Ce rocher est si precieux
        Que tous les mortels & les Dieux,
        (15) Soûpirent & gemissent tour à tour
        Et l’appellent un rocher d’ Amour.
            Climene* il n’est rien de si doux
        Que de voir un rival estre jaloux,
        Et il n’est rien aussi de plus fascheux
        (20) De voir un rival estre heureux.
            Climene l’on m’a dit qu’au bal
        Vous faisiez dancer mon rival,
        Mais j’espere aussi quelque jour,
        De le faire dancer à mon tour.


[p. 65]
Ick ben geraakt, mijn harte laakt,
En volge u die geen vluchten staakt.
J. N.


Een geestigh Kaartspel.

VOYS: Stokkedans.

JUffer laat ick de eer genieten
Van te spelen in uw schoot.
Ick sal eerst de Kaart verschieten,
Roemsteek nimmer u verdroot.
(5) Hoe? ’k heb trits, ai, wilt beginnen,
Vat de Kaart aan: zijt gereet.
Die de steek hout sal ’t spel winnen.
[p. 66]
Wat hebt gij? hoe, niet en beet?
Dat ’s te slecht speel harten vrou op.
(10) Daar ’s een stuk mijn harten heer.
Dat is Echt daar vollegt trou op,
Lustig rustig in de weer.
Ick wil u de Steêk wel geven,
Als ick winnen magh de roem,
(15) En met u in Echte leven;
Die ’k mijn harten vroutje noem.
Soo sult gy roemsteken leren
Door gebruik en oeffening,
En het klaverblat hanteeren,
(20) Als gy weet den handeling.
N. N.


[p. 67]

Apolloôs klacht over Dafne.

VOYS: Courant Messieurs.

1.
WAar vluchtge Dafne? Dafne kom
Omhels Apol uw droeve Bruidegom,
Ai sie eens na sijn Minnesuchtjes om,
Goddinne, die met tegensin
(5) Mijn min verweckt, waar vluchtge voor de min?
Ick ben geraakt, mijn harte blaakt
En volge u die geen vluchten staakt.
2.
Ick bid u Moeder van de Min,
Ick bid u Pafos blijde Koningin,
[p. 68]
(10) Dat gy wilt buigen Dafnes stuurse sin;
En gun dat ick haar min verwerf,
Die door de min niet leven ken: maar sterf.
Ick ben geraakt, mijn harte blaakt,
En volge u die geen vluchten staakt.
3.
(15) Ick die de gront der Medecijn,
Gelegt hebt, ben gewont door minnepijn,
Noch vint geen kruit dat mijn kan hulpsaam sijn:
Maer kus de schors van ’t Lauwerhout,
Daer in de kuische Dafne haar onthout.


[p. 69]

N. A.

TOON: Brandt, brandt, wie sal my blussen.

1.
KUpidootje, ’t snoode boefje
Daagde lestent ider uyt
Op een Tiktak of een Troefje,
In de tuyn van Jan Reyn-uyt,
(5) ’t Ventjen had pas negen duyten,
Nochtans riep hy vol geraas,
Hier is de baas, baas, baas
Die elk kan snuyten,
Die de alderminste kaart verstrekt een Aas.
[p. 70]
2.
(10) Maar een Juffer als een Engel;
Zey, Wat hoortmen hier al praats
Van een snotneus, van een bengel,
Lijdt men dit? wel ’t is te vaats:
Jongen swijg, of ’k zal dit snoeren
(15) U doen halen in de keel;
Kom lustig speel, speel, speel
’k Wil met u Troeven
Want ik acht het kinderpoogen nimmer veel.
3.
’t Spel ging aan. De vlamme-stoker
(20) Raakten al sijn duyten quijt:
Kom, zey hy, ’k waag boog en koker
Noch met u in deze strijdt.
[p. 71]
Maar helaas wat mocht hy wagen
Al sijn tuyg en kramery
(25) Verloor hy, fy, fy, fy,
Wie zal ’t beklagen
Want hy kreeg de rechte loon van poogery.
4.
’t Juffertjen, met rasse handen,
Smeet strak pijl en boog in ’t vyer,
(30) En liet die tot Pulver branden:
Maar het naakte Venus-dier
Ging toen na sijn moertje druypen,
Die hem voor die koopmanschap
Gaf menig lap, lap, lap,
(35) Hy kreeg de stuype
Want hy vont seer weynig smaak in sulcken pap.
[p. 72]
5.
Weest nu vrolik, hupze Maagde,
Weest nu hertelik verblijdt,
Want het Boefjen dat u plaagden
(40) Is nu al sijn réschap quijt.
Staak nou Minnaars al uw vryen,
Want door bidden en geklach
Zult gy, ach, ach! ach, ach,
Niet meer bedyen
(45) Want Cupido schiet niet meer gelijk hy plag.
H. S.


[p. 73]

VOIS: Nouvelles.

1.
        IL n’est rien de si tendre
        Que je le sais pour vous,
        Comme vos gens sont dous,
        Je ne puis m’en deffendre,
        (5) De le dire entre nous,
        Il n’est rién si tendre,
        Que je le suis pour vous.
2.
        Il n’est rien de moins tendre,
        Que vous l’estes pour moy,
        (10) Je n’y suys vostre loy,
[p. 74]
        Et je ne pris comprendre,
        Clemene pourquoy,
        Il n’est rien moinstendre,
        Que vous l’este pour moy.
3.
        (15) Il n’y a rien qui cesiste,
        Au pouvoir de l’ amour,
        Peut estre à vostre tour
        Adorable Caliste,
        Me dire-vous un jour,
        (20) Il n’y à rien qui resiste*
        Au pouvoir de l’ amour.
4.
        Que vos yeus Mariane,*
        Font icy de progres,
        Mais dedans les forests,
[p. 75]
        (25) La charmante Diane,
        Ne fit tant par ses traits.
        Que vos Jeus Mariane,
        Font icy de progres.
5.
        Toutes les chansonnettes,
        (30) Qu’on chante incessamant,
        Et je ne les ay faites,
        Que pour vous seulemant,
        Toutes les chansonnéttes
        Qu’on chante in cessament.
6.
        (35) Un pauvre miserable,
        En faire un bien-heureux,
[p. 76]
        Il n’appartient qu’aux Dieux,
        Soyez moy se courable,
        Et vous direz comme eux,
        (40) Un pauvre miserable,
        En faire un bien heureux.


GRIL.

JAap kreeg lestent sulke grillen
Dat hy sont om drie Doctoors;
En hy riep ik heb de koors.
Siet eens, al mijn lede trillen,
(5) Ik heb sulk ien groote brangt,
En het jeuktme aen alle kangt:
Doctoor Maarten was de gaeuste
[p. 77]
Want hy sach strak wat hem schort’
En waerom sijn vleesch verdort’,
(10) Dies hy sprak hoe Jaap verflaeuste?*
’k Selje lieren kort in ’t ront
Hoe je worde selt gesont,
Sonder dat je selt purgeeren
Of gelaten op het bien,
(15) ’k Seltje segge: nou laat sien
Je moet jou niet absenteeren,
Van het vrouwelick geslacht,
Want dat geeftje alje macht,
’t Omm’ gaan selje soo bekoomen
(20) (Daar om Japik stelje schrap)
Als wat boter inje pap.
En wilt nimmermeer niet schroomen
[p. 78]
’t By sijn van ien gieftig dier
’t Is verkoeling voor jou vier;
(25) Jaap liet hem niet lang bepraaten
Maer sprong dadelik uyt het bet;
En sy riep luyts keels byget
Gort wat bun een giest ô Maarten!
Se siet op ien prik seer net
(30) Wat een Jonghman schort of let.
Daar mee liep hy naar Trijn Bouwen
En riep dikke vette tas;
Ik ben jou en jy my pas,
Wille wy iens same trouwen?
(35) ’t Is mijn vaar en moertjes sin
Dat ik sou sel draage min.
Hy hoefde niet veul te vraagen.
[p. 79]
Want ’t was schoenen die sy socht:
Doen is ’t Houlik soo volbrocht,
(40) Maar men hoorde Jaap nooit klaagen
Mier van koorts; maar ’t flerecijn
Dee hem dikmaal groote pijn.


BRANDE NOVO.

1.
WAt is de Min
Die door het gelt komt in
Een blind en minnend Minnaars hart,
Dat door het gelt tot min gedreven wert?
(5) En haalt in huis veel kruis en smert.
’t Is best een schoone maagt.
[p. 80]
Die yders oogh behaagt,
En daarmen roem op draagt
Te minnen; dan
(10) In huis te horen van
Sijn vrou in twist, hoe komtger an.
2.
Gy jonge maats
Geeft dan uw liefden plaats
Bant uyt uw huis dees twist en hoon
(15) En mint een die bevallig is, en schoon
Soo krijgt gy niet voor min uw loon
En haalt in huis een vrou
Door ongelijke trou
Met duisent na-berou:
(20) Maar volg mijn beê
[p. 81]
Soo hebt gy met u twee
In huis uw lust en rust en vree.
I. N.



De min is als een Hemel, of een Hel,
Sy strekt de jeugt tot vreugt, of tot gequel.


Wanhoop over HYPOLITE.

TOON: Repicavan.

1.
                                HYpolite!
                        De Schoonste onser tijd,
Gevalt’et u, dat ik mijn hart verslijt,
[p. 82]
Het welk ik heb uw schoonheyd toegewijd?
                (5) Moet ik dan endlijk sterven
                        En erven
De droeve dood voor blyde weder-min?
                Kom wrange Goodje
                Kom met uw bootje,
                        (10) Laat een Minnaar in.
2.
                                Lieven Engel
                        Ik haat my self, nu ’k sie,
Dat gy de gunst verwerpt, die ’k u aanbie.
’t Is best, dat ik uw wreevelheydt ontvlie.
                (15) Nu al uw minlijk lonkken
                        En pronkken
Uw trouwste slaaf helaas! onttrokken sijn,
[p. 83]
                Vloek ik de wereld,
                Die sich bepeerelt
                        (20) Met een soet fenyn.
3.
                                Groote Gooden!
                        Wat dicht sy in haar sin,
Dat sy my sterven doet wijl ik haar min,
Die ’k minnen sal, soo lang ik leeven vin?
(25) Doch soo gy my u schoone
                        Kunt toone
Hun sonden, die u trouwe liefde boôn,
                Soo doet gy blonde
                De meeste sonde
                        (30) Dat gy sijt so schoon.
Meditando. BLASIUS Advt.


[p. 84]

DE KONSTAPELS KAMER.

MEn hoeft om Duyvels niet te lopen
                    Den Afgront in,
Mijn luyck verberght dat goet met hopen
                    Uyt State-min.
(5) Die boze weet tot goede droezen
                    Te vormen, hout
’t Gebied voor Klomp met zijn kordoezen
                    Hem toebetrouwt;
Men wachte zich met licht of voncken
                    (10) Hier in te gaan,
Eer polver-rampen uyt speloncken
                    Na boven slaan.
Hier schuylt Prins Pluto, d’helsche kramer,
                    Dat Monster-dier,
(15) En schaft in noot uyt deze kamer,
                    Lont, loot, en vier.


Courante la Reine Nouvelle.

PHilis quittez l’amour,
Armez vous de ce verre,
[p. 85]
Cette aymable guerre,
Fait des jauloux,
(5) Suivez Bacus il n’est rien doux,
En vain vous avez des à pas,
Sans la douceur vous n’en proferez pas
Le beau temps se passe,
l’ Aage de glace
(10) Conduit autre pas.
2.
Et quand vous soupire,
Vostre coeur vient de dire,
Qu’un cruel martire,
Le met auz a-bois,
(15) j’Entens fort bien le secret de ses vois,
Vous aymez mais ne se n’est pas moy,
Un plus hereux vous tient dessons fes loy,
[p. 86]
Je scay qu’il le flatte,
Me trop in grate,
(20) Tu n’ay point de foys.
3.
Philis vostre secrette,*
Il nay jamais eus aymable,*
Soyes plus traitable,
Au casse vous
(25) Vostre rigeur met l’amour encore,*
En cor quil soir pitit garçon,
Garde vous bien de n’estre pris à la masons,
Fait tous Jours glore.
De tre bien bore,
(30) Je n’en fair resons.


[p. 87]

MINNE-DROOM.

VOYS: La boure d’ Artus.

1.
ICk droomde lest Kornelia
Dat my een Joffer quam,
En trock by mijn et caetera
En soo mijn bloemtje nam:
    (5) Maar Venus wicht,
    Had met een schicht
Gestreken vol fenijn
    De vlam gesticht,
    En mijn gesicht
(10) Vermaakt met enckel schijn.
[p. 88]
2.
Soo haast als ick Kornelia
Kreeg dromende in mijn oog,
Soo volgde haar mijn maagdom na
Als een gespanne boog?
    (15) Wanneerse schiet
    En niet geniet
Het doelwit door ’t geboomt.
    Soo heb ick ook
    Gelijk een rook
(20) Mijn roosjen lang verdroomt.
3.
Maar ’t steeltjen heb ick noch bewaart
Voor u, mijn Engelin,
Die my had in de slaep vervaart,
[p. 89]
Door droompjes van de min.
    (25) Ai vat het aan,
    En laet dit gaan,
’t Is immers uw begeer,
    En zijt niet schu:
    Soo krijg ick nu
(30) Van u het roosje weer.


ZANGH,

Op Joffer N.N. sittende in haar salet.

TOON: Si vous me ne voulez guerir, &c.

WIe zit daer zoo verheven op
Een trans, bevloert met wand-tapijten,
[p. 90]
Die het knie-smijten
Willigh nemen op?
(5) Wie praalt daar zoo verweent, en blinkt
Op ’t schoonst’, terwijl de trotze kamer klinkt
Op ’t dart’len, en ’t gespeel
Van snaar, of Maagde-keel?

TEGEN-ZANGH.

TOON: Prins Robberts Marc, &c.

’t IS een seer schoone en brave maegt
In ’t beste van haer tijd;
Daer d’Amstel roemrijk roem op draegt,
En eer, en roem van lijd:
[p. 91]
(5) Die met een heyl’ge huw’lix-bant
Van haar hooghwaarde min
Een Fenix strekt van Amstellant
Als Pafos Koningin.

TOE-ZANGH.

TOON: La boure de France, &c.

BInt kuisse Min deez’ Maegt aen een
Rijk in oprechte deughden?
’t Is billik, en niet zonder reen
Dat wy ons ook verheughden,
(5) En wenschten geluk, geen kommer, of druk,
Dien de Liefd’ heeft verheugt, en geneugt aen gedaen,
En van minne-zorgen sal haast ont’laen.
D. V. M.


[p. 92]

AAN AMARANTE.

VOIS: Petit soit de Bourdeaux.

1.
        OP! vergoode Sang-godesse
            Kies een andre varsse trant,
        Volg de nieuwe minne-lesse,
            In de School van Amarant.
        (5) Amarante jong in jaaren,
            Eyst alleen haar lof-gedicht,
        Amarante in de aâren
            Van een Minnaar vlammen sticht.
[p. 93]
2.
        Amarante mijn Godinne,
            (10) Amarante mijn begeer,
        Amarante gy doet minne,
            Uwe Schoonheyd, Deugd en Eer,
        Schoonheyd die met volle gaven
            Op haar weesen leyt gespreyt,
        (15) Een gewenste minne haven
            Daar Kupido self om vleijt.
3.
        Sou haar Deugd geen Liefde queeken?
            Haare Deugd, die als een Son
        Goude straalen op kan steeken,
            (20) En mijn breyn verlichten kon.
        Noyt sagh ick haar meer genegen
[p. 94]
            En in deugden vaster zijn,
        Als des avonds langs de wegen
            In het licht der Mane-schijn.
4.
        (25) Sou dees eer van Amarante,
            Die den Amstel luyster geeft,
        Elk niet doen om liefde kante,
            Die sy eens begunstigt heeft?
        Sy die trouw en kuys van harten
            (30) Dood en leven dwingen kan,
        En oprechte minnaars-smarten
            Neemt uyt medelijden an.
5.
        Leef dan lang, ô praal der Maagde,
            Groey in Schoonheyd, deugd en eer.
[p. 95]
        (35) Eewig gy mijn ziel behaagde,
            En vermande meer en meer.
        Was ik by u, met mijn kussen
            Swoer ik dit, en gy weerom.
        Neem dit kusjen ondertusschen
            (40) Met gedachten tot ik kom.
Meditando.
BLASIUS Advt.


BRUYLOFTS-SANGH.

STEM: Astrea.

1.
ALs Venus op een tijd
Wiert van Godt Mars gevrijd
[p. 96]
De Vullekaen de manke Smit
Soo dra als hy verhoorde dit:
(5) Sijn Vrouwe, ontrouwe, hy was belet,
Maeckte hy voor haer Bet
Veel Strickjes, veel mickjes,
Waer in hy beyde haer gevangen het.
Vrouw Bruytje siet wel toe:
(10) Dat ghy niet haest wort moe
U eygen waerde lieve Man
Die u soo lief heeft als hy kan,
Hy mint u besint u met herten teer
Daerom bemint hem weer,
(15) Heel vierigh, manierigh,
Maer niet dat gy vergeet u Godt en Heer.


[p. 97]

VOYS: La Duchesse.

1.
TIrcis mayant manque de Foy,
Nespere pas en desguisant te Flame,
De bendre mon ame,
Plus tendre pour toy*
(5) Belle Phillis, há que tu mest cruelle,
Mourant damour deme Croire infidelle,
Tu meurs je le Confesse,
Je voy ta Langueux,
Mais un autre metresse,
(10) A sur pris mon coeur,
Non non belle in humaintre,
Toy seulle cause ma paintre,
[p. 98]
Mais jeperdray Lejour
Plustost que mon amour.
2.
(15) Si je croy a tes serments
Je treuverois de quoy me satisfaite
Mais je te prefere
A tous mes amans
Há tu les dois Pr. ton Amour Extresme
(20) Par ces soupirs qui te disent je t’ayme
Je neles veus pas croirre
N’y les Escouster
Pr. n’a voir pas la gloire
Dy resiter
(25) Et moy toust aucontraire
Je veus taimer & te ploire
[p. 99]
Car je perdroix le jour
Plustost que mon Amour.


La Boure d’ Artus.

1.
LAat een ander minnaar sijn verheugt
    In ’t swelgen van de wijn.
Wijn scheppen by de min meer vreugt,
    En in ’t Salet te sijn
        (5) Gy dronken maats,
        Die op de plaats
    Daar men een glaasje drinkt,
        En laat op straat
[p. 100]
        Als Bacchus gaat,
    (10) Daar gy uw tijt verklinckt.

Wat hebt gy drinkers van de wijn
    Als een onrustigh brein;
’t Is beter in Salet te zijn
    Daar schaft de min de wijn,
        (15) Dat nectarnat
        Uyt Pafos vat
    Gelijck op ’t Godenmaal.
        Wensch dan met my
        De Jofferry
    (20) Te ontmoeten op de zaal.


[p. 101]

TWEE VRAGEN.

EERSTE:

        WIe van de schen-recht wert geport,
        En grooten om haar ooren snort,
        En logens aanhanght als een klis,
        En drake-slijm op deughden stort;
        (5) Zegh of die schelm strafwaardigh is.

TWEEDE VRAAGH.

        WIe nimmer voor zijn vyant zwicht,
        Schoon van een schelmsche mont beticht,
[p. 102]
        En steeckt zigh midden in de brant;
        Verdient die helt geen pittigh dight
        (10) En lauwren in het Vaderlandt?
I. B.

ANTWOORT.

        Der vroomen kroon kom hem te staa
        Die d’eere-dief ten schant gedy;
        Zoo blink de naam van Caulery,
        In d’eedle vaarzen van Bará.
Mr. Anteringa.


[p. 103]

GEBOORTE-DICHT

Aen Ioffer N.N.

VOYS: La Duchesse.

1.
HOe sal ick best met rooseblaên
Het Jaargety van u Diana vieren,
Hoe sal ick cieren,
Eer gy wert voldaen,
(5) Uw hayren, die met paarlen sijn doorweven;
Uw’ voorhooft daer de kuysheyt in gaet sweven,
Uw’ oogen als twee starren,
[p. 104]
Die gelijk een schim
Mijn oogen doen verwarren?
(10) En als ik de kim
Van uw gesicht, moet na mijn plicht
Genaken met veel kusjes,
Dan voel ick meerder lusjes,
Die gy in my sticht.
2.
(15) Ai schoone sie hoe dat de tijt
Met jaren komt uw’ schoonheyt haet toedragen,
En my dus plagen
Die u tijt verslijt;
Ja blijft noch even straf in uw gedachten,
(20) Daar ick na ’t graf versel mijn minneklachten,
Sie alderwaarsten Engel
[p. 105]
Die nu zijt verjaart,
Hoe ’k na uw liefde hengel
Om te zijn gepaart:
(25) Ai sie Goddin mijn ziel en sin
Getroffen door uw’ loncken,
Gy doet mijn hart ontvoncken
Door de kuysche Min.
N. N.

[p. 106]

Op een bloempot van Glas

Geblasen door Juffr. C. V.

VOYS: Courante la Bare.

Zang.               WAt aangenamer Libanon
                        Verheft in ’t Glas soo Root als Vier een asem,
                        En bloost, en blaast haar Joffer wasem
                        Trots een Goddes van Helikon!
Tegenzang.      (5) Sy blaast een Bloempot, en van glas
                        Noch schoonder als Vrouw Floraäs bloempot was.
[p. 107]
Toezang.          Haar asem schept een kleur, een geur, een luister,
                        Gelijk de Son;
                        Wanneerse dringt door ’t duister,
                        (10) En beweegt een bron.


Op een druypende Neus.

EEn ander span zijn net, daer meest ’t geluk hem wenkt;
En vang of spreeuw, of snip, of snel-gewiekte meerlen.
Ik prijs een braave Neus, die staadig peerlen schenkt.
Dogh! ’t allerslimst van al, het zijn maar waater-peerlen.
Elck speelt sijn Rol.


[p. 108]

STEM: Bachus hest dieu tout plain de gloire.

1.
HOe soet treft my dat minne Goodtje,
Als Celadon mijn Speelgenootje,
My met haer lonckend oog aensiet,
Waar door my ’t hart geheel ontsteecken
(5) En ’t bloet my door de aders vliet,
Gelijck het ruysselen van de beecke.
2.
Als ick dan vorders gae aen mercken
Wat soetigheden in haer wercken
Van vreught ick opgenomen wort,
(10) Die sich met sulck een beelt mocht echten,
[p. 109]
Daer aen het minste niet en schort,
Wat soumen niet al wercks uytrechten.
3.
’t Geluck sou my te seer verheffen
Dat ick dit ooghwit quam te treffen
(15) Volmaecktheyt in haer wesen speelt,
Met deught en schoonheyt uytgelesen
Soo dat haer oogh my ’t harte steelt
En wensch haer echten deel te wesen.


TOON: Sofonie.
Of, Amaril mijn waarde Son.

KLoris lobden in de vliet,
Daar een Satyr haar verspiet,
[p. 110]
Die zich verstak
In ’t lommer-zak
    (5) Van elzen,
En sijn lusjes prikten door het zoet gezicht
Van kniedjes wit als elp,
En aangename bolle kuytjes;
    Goden help!
(10) (Riep hy) ’t gewricht
Verteert door brandt!
Sy vlucht op ’t landt,
    Dat tuytjes,
Snoer, en lokjes, blikten tegen ’t Sonne-licht.
2.
(15) Maar de Boksvoet tradt haar na,
En riep: Engel, sta! ay sta!
[p. 111]
U naakt geen leet;
Den Hemel weet,
    O Kloris,
(20) Hoe mijn hert tot u in zuyvre liefde brandt:
Maar Kloris vlucht voor-uyt;
Doch vint zich strak door Thetis stroomen
    Weer gestuyt:
De Maagt, ontmant,
(25) Riep Thetis hulp
Die strak een schulp
    Dé komen,
En terstont dreef met de kuysche maagt van strant.
3.
Kloris, ziende haar bevrijt,
(30) Riep: O Satijr, zeg hoe zijt
[p. 112]
Gy noch zo stout
Dat gy in ’t woudt
    De Maagden
Derft verspieden, daarze eenzaam zijn in’t badt?
(35) Heugt u niet, Splittekoot,
Hoe ’t aan Acteon is gewroken
    Met de doot?
Bedenk oock dat
Als ’t geyle bloet
    (40) In uw gemoet
Komt koocken,
En gy graag ’t vermaak van kuyssche maagden had.
4.
Hier mé dreefz’ uyt sijn gezicht.
Maar de Satyr swoer by ’t licht
[p. 113]
(45) Van Zon en Maan,
Hy zou voortaan
    Aan Kloris
Noch doen zien wat Satyrs minne-list vermach,
En zey, Ha looze Maagt,
(50) Vaar heen; mijn oog zal op u waken,
Tot mijn graagt’
Eens krijgt dien dag
Dat ik tot loon
Uw’ maagde-kroon
    (55) Zal schaken,
Bidt dan Thetis of Diaan gelijk gy plach.
H. SWEERTS.


[p. 114]

AEN DE SPEELNOOTJES.

        SOete Meyjes, doet het wencken
        Van de Bruyt geen soet bedencken?
        Soete Liefjes, siet hoe nauw,
        Siet hoe sachjes, en hoe gauw
        (5) Ooge-lonckjes overdrijven:
        Zijtge lustigh te beklijven
        In uw Maeghde-staet? siet toe,
        Trotsheyt is haer weelde moe.
        Uytgelese Hemel-Engelen,
        (10) Die de Bruygom na sijn strengelen
[p. 115]
        Siet geresen: Sie vry toe
        Trotsheyt is de weelde moe:
        Sie vry toe, eer ’t jeughdigh hoet’len,
        Eer het lieflick jeughdigh troet’len
        (15) Als een dorre Roos vergae;
        Langh gewacht komt altijdt spae;
        Soete snaeckjes, schoone roosen,
        Let op smaeckjes van haer koosen,
        Let op lusjes in den sin,
        (20) Let op kusjes van de Min.
        O! hoe Godtlick is dat strijen,
        O! hoe loflick is dat vrijen;
        Ay, hoe weeldrigh is de bandt
        Van een welgeboore brandt.
        (25) Sachte, poesle, suyvre zieltjes,
[p. 116]
        Stutten van der levens kieltjes,
        Set de zeyltjes voor de windt,
        Niet te minnen maeckt ons blindt.
        Och, hoe droevigh siet het Bruydtje,
        (30) Haer en lust geen minnekruytje,
        Och, hoe droevigh: maer ick swijgh,
        Droefheyt van een korte krijgh.
        Waerde Nimphjes, soet Gespeeltjes
        Ay, tsa lustigh, strijk de veeltjes
        (35) Dat soo vollen blijdschap geeft:
        Want als Venus jonge weeft,
        Leeft en sweeft op blos van koonen,
        Als dat Boefje d’Echt wil kroonen,
        Schaf, ô Schoontjes, schaf u koontjes,
        (40) Schaf, uw kostelicke kroontjes,
[p. 117]
        Gun de krachte van de deught,
        Gun de bloessem van uw jeught,
        Geeft ’t gevoegh van uwe leden,
        Geeft ’t vernoegh van suyvre zeden,
        (45) Gun het geen ick swijgh: maer sacht,
        Gun uw Liefje d’eerste nacht,
        ’t Eerste nacht ja sal u leeren
        Vrysters afkeer af te keeren.


AEN THEANDRYNE.

Courant simple.

1.
BEminde ziel, mijn waarde lief
Wiens beeltenis ik in mijn boesem grief,
[p. 118]
Gevalt het u dat ik noch langer klaag,
En een onheelbre wond in ’t herte draag?
2.
        (5) Ik kan niet klagen, neen, ô neen;
Mijn liefde heeft te veel om u geleen.
En of ik klaag, gy lacht om mijn geluyd,
Mijn klacht helaas! my op mijn lipjes sluyt.
3.
        Wanneer wy sitten zy aan zy,
(10) Voel ik een brand, die gloeyend is, in my,
My lichaam blaakt en sweet door heete min,
Gy niet een droppel slurpt ten boesem in.
4.
        Ik heb so vaak mijn wil ontbloot,
En u door suyvre Trouw ten echt genood.
[p. 119]
(15) Uw blank gelaat, dat ik eerbiedig smeek
Om wedermin, noyt uyt mijn oogen week.
5.
        Dat ik u derf, valt my te suur,
Uw droevig afzijn stookt mijn minne-vuur:
Ik volg alleen u als mijn Noordstar na,
(20) Ey geeft my, of ik sterf, het blijde, Ja.
Meditando. BLASIUS Avt,


TOON: La Princesse.

1.
        LUstig, rustig jonge maats
        Elk een pijpjen op sijn tanden;
[p. 120]
        Lustig, rustig op je plaats.
        Soo dooftmen hier ’t minnevier
        (5) Met een pijp toebak en bier.
        Ja ’t is sotlijk dat men vrijt
        En by Joffers tijt verslijt.
2.
        Och! daar d’ Akademy is
        Wat is daar een vreugt te halen
        (10) Op Katwijker Kerremis.
        Hei! waar ick noch een Student,
        Ik waar in mijn element,
        En nam daaglijxs goede cier
        Van de wijn, toebak, en bier.
3.
        (15) Nu loop ick gelijk de rest
[p. 121]
        Met den felpen mantel trappelen:
        Maar den degen past my best.
        Hei! waar ick noch een Student,
        Ick waar in mijn element,
        (20) En nam daaglijxs goede cier
        Van de wijn, toebak en bier.


TOON:Amarilis.

AMarilis je renons à vos Charmetz,
Vous me traittez avecq trop de Rigeur
Pred de Phily je verse moins de Larmetz,
Un seul soupier luy pud touches le Coeur
(5) Je ne court pas tousjours,
[p. 122]
A la plus a dorable,
La plus doucheur pour moy,
La plus Eymable.
2.
Il faut Eymer il est in evitable,
(10) Amarilis vienons soub mesme loy,
Eymer au tand que vous estez Eymable,
S’y vouz voulez Eymer au tand que moy,
Lamour est cycicharment,
Queon seput defendre,
(15) Mes vous medonnez trop,
Pour n’en pas prendre.
3.
Je suis dacord que vous Estez plus belle,
Est vostre esprit est au desus du chien,
[p. 123]
Mais au momant que jebrullay pour elle,
(20) Son feu paraist aust tosi que lemien,
Les jeux damarilis,
Sont les plus beaux du monde,
Mais vostre humeur phily,
Est sans seconde.
4.
(25) J’ay tousjours facit la metie de Vollage,
Jusques icy je change chacque jour,*
Mes tous debon ma passion mengage,
Et phily seulle areste mon amour,
Mon disseyn trop heureux,
(30) Trouve dans l’inconstanse,
Alieu dun Charment,
Sans recompance.
A. V. D. H.


[p. 124]

MINERVAAS KLACHTE,

Over het Tobak drincken van N. N.

TOON: La Gredeline.

SIe daer het kost mijn zinnen,
Zooje niet af en laat
De toebak te beminnen
Dat u zoo lelik staet.
    (5) Ach wat moet een mensch beleven
In sijn hooge ouderdom,
    Ach was ik stom,
[p. 125]
    Ofte zoo dom,
Of dat eyndighde mijn leven
(10) Wat gaf ik daer als dan om.
2.
Wat wasje een vriend’lik quantje,
    In j’allereerste jeught,
Ja je geleek weel een zantje,
    Nou is verhuyst de deught,
(15) Ach hoe kan een dingh verkeeren
    Immers niet een schaplik woort
    Men van u hoort,
    Dat een behoort
Wilt mijn onderwijzingh leeren,
    (20) Zoo niet, zoo vaar maar voort.

[p. 126]
3.
Zeper jy zult noch maken
    Zoo je niet bet’ren wilt,
Dat wy noch zullen raken.
    In het driakels gilt:
(25) Hierom wilt’er doch op letten,
    Staak de toeback en wijn,
    Want ’t zal u zijn
    Slimmer als fenijn,
Ja het zal u eer verpletten,
    (30) Broertje ei luystert na mijn.
4.
Wilt doch mijn les betrachten,
    O ’k hebje dan zoo lief,
[p. 127]
Lustze by dage en nachte
    Schrijtze in jou harte-brief,
(35) O mijn zoete Don Diëge
    Allerliefste broertje maat,
Ziet hoe gaat
Let hoeje staat,
Zoo geef ik je strax de zege,
    (40) Daarom luystert na mijn raat.

Ik ’t zal doen.



[p. 128]

Op de door- en half-afgeschote hoede-rant van

JORIS de CAULERY.

Zee-Kapiteyn.

DE klip-wolf grinsde met sijn kaak- en boter-tanden,
    En mikte op Joris, en doorschoot sijn hoede-rant,
Dees stoof tot flenters, na het Pape-kruyt te branden,
    En evenwel nogh stont mijn Zee-helt fix, en kant;
(5) Nu peynst (ô! kon hy ’t vuur op andre wijs besteden)
    Nu peynst de stale Vorst: mijn brant zwight voor sijn brant,
De koopre Duyvels zijn te hart voor schrale Zweden,
    Ik quets mijn gansche Staat quets ik haar State-rant.
J. BARA.


[p. 129]

VOYS: Repicava.

1.
LEonore!
’t Is een verstaelde sin
Die u aenschout, en suyght het vuur der min
Gewilligh niet terstond ten boesem in,
                (5) Om dat u loncken
                Ontsoncken
Het jeughdigh hert met een gewenste brant:
                U schoonheyts luyster
                Vlamt in het duyster
(10) Trots den diamant.
[p. 130]
2.
’t Gloejent purpur,
                Dat op uw lipjes leyt
Met Ambrosyn, en Nectar, uytgespreyt,
Ontrooft, helaes! mijn eerste vryigheyt:
                (15) Ick quam uw kaken,
                Genaken
Met blyschap, maer toen stremden ’t jeughdigh bloet:
                ’k Was wech, en ’t kussen
                Stoockt ondertussen
(20) Een heeter gloet.
3.
Hemels schoonheyt!
                Een oorsaeck van mijn smert
[p. 131]
Weest Meesteres, en gun ’t gequeste hert,
Dat het met u in een gesmolten wert:
                (25) Gy streelt mijn klachjes
                Met lachjes,
En antwoort niets: ’t was best recht uytgeseyt:
                Staeckt nu het klagen,
                En wilt het vragen,
(30) Op een ander tijt.

Als vuur, brandenden.


[p. 132]*

MISSIVE,

Uit de Nacht-legeringh voor ’t Bruit-kasteel,

Sic pugnant pro Patria.

            MYn schrijven beduidje,
            Soo sprack ’er het Bruidje.
        Bruid. E Tijtje! gaet stappen,
            Een slaepdronck te tappen.
            (5) Op alles gaet letten,
            De natpot komt setten;
            Mijn nacht-goed, en slepje,
            Tsa! lustig doch repje.
            Hoe! brekender glasen?
            (10) ’t Begint soo te rasen,
            Als trommen die roere,
            ’t Is in rep, en roere,
            Of Schutters die schiete;
            Och! is dat verschiete
            (15) Speelnootjes! waer benje?
            Waer loopt ghy? en kenje
            Mijn Bruigom niet kreige:
            Waer blijf je mijn eige?
        Bruigom. Hier ben ick mijn Soetje,
        Bruid. (20) Mijn Bruigom nu moetje
            Kom! geef my een kusje,
            Mijn hertje, soo blusje
[p. 133]
            Door ’t drucken met wipjens,
            Mijn vyerige lipjens;
            (25) Hoe kosjet al stellen
            Met al u gesellen?
        Bruigom. Sy waren te vreden,
            Met vloecken, noch eeden:
            Maer most haer beloven
            (30) Te komen hier boven,
            En wou ick hier binnen,
            Dit most ick versinnen.
            Met Harnas, en Wapen,
            Met Knechten, en knapen:
            (35) Soo most ick verwachte
            Dat sy my verkrachte.
            Of kosjet niet hooren?
            Waer waren u ooren?
            Door ’t rasen, en smijten,
            (40) Door ’t tieren, en krijten.
            lck sal u meer seggen
            Als wy wat gaen leggen.
        Bruid. Hoe swieter jou hoofje.
            Daer is’er mijn stoofje,
            (45) Ghy sult’er aers voelen,
            Dat ghy sult verkoelen:
            En gins in dat hoekje,
            Daer leid een neusdoeckje,
            Op ’t Bruytjes naeimantje,
            (50) Krijght dat met u hantje;
            Dan droom ick u sweeten,
        Bruigom. Ick sal ’t niet vergeten.
        Bruid. Wat dunckje dan van me?
            Ick bidje, komt aen me,
            (55) Ick brengt u mijn hertje,
        Bruigom. Neemt nae u dit stertje,
            ’k Kond anders niet maken,
            Om binnen te raken:
        Bruid. Maer waerom behoeven,
            (60) Wy langer te toeven?
            Ay! wilt u Bruids leeden,
            Wat haestigh ontkleeden,
[p. 134]
            Dan sullen de pluimen,
            Een plaets voor u ruimen,
            (65) En met u blanck wapen,
            Soo kund ghy wat slapen,
            Dan salder dit rusten,
            Wat baet doen u lusten;
            En zijt ghy gekomen,
            (70) Uit slaep, of uit droomen,
            Soo magh ick wel lijden,
            Met ’t wapen te strijden,
            Wel wiljet al wagen?
            Holla! ’k moet eerst vragen,
            (75) Stae! meenjet? tsa! werdaer,
        Bruyg. Mijn liefje, ’t is rond’ maer,
        Bruid. Het woord wilt my geven,
        Bruygom. Sal ’t koste mijn leven?
        Bruid. O wapen! O wapen!
            (90) ’t Is geen tijd van slapen,
            Valt aen dan met krachten,
            Alarrem ik wachte,
            Met spiesse die hechte,
            Soo kund ghy best vechte.
            (95) Wie kan ons nu lette,
            Voort! blaest de trompette.
            Tantare! Tantare.
            Sacht! Wilt wat bedare,
            ’t Begint soo te dagen,
            (100) Leght aen al u lagen,
            Met roock, en met donder.
            Wat! raeck ick’er onder?
            Soo mach ick met reede,
            Wel spreken van vrede.


[p. 135]

BRUILOF-ZANGH.

STEMME: Prins Robberts Mars.

1.
        GEluck, Heer Bruydegom, en Bruydt,
            Wenscht u Prins Robberts Mars,
        Die komt u overvlieghen uyt
            De kuysche Venus-pars
        (5) Haer soontje die door kuypery
            Het all’ te samen bindt,
        Die maecke dat gy sy aen sy,
            Oock lustigh kuypt om ’t kindt.
2.
        Daer op brengh ik u eens dit glas,
            (10) En giet het in mijn vleys,
[p. 136]
        Op maeghdoms die in ’t marste was,
            Goê, niet behoude reys.
        Hebt Bruydtje dan geheugenis,
            Hebt Bruydtje dan verstandt,
        (15) Van, wat u daer beschooren is,
            Daer men de menschen plant.
3.
        Met ’t derde versje scheyd’ ick uyt,
            Want drie, weet ghy, is maeght,
        Dit wensch ick u tot een besluyt,
            (20) Dat ’t maeghdt sy ’t geen gy draeght,
        Van d’eerste tijdt af, als wanneer,
            Gy door u liefstes kraen,
        ’t Ontsteecken vat, in deught en eer,
            Sult metten eersten gaen.
H. Bruno.


[p. 137]

BRUYLOFS-VREUGHT.

VOIS: La Gredeline.

1.
        WIlt uwe keeltjes dwingen,
        Nu tot een held’re klanck
        Hef vrolijck op te singen,
        Brengh alle lust ten sanck,
        (5) Laet ons samen blijdschap meeren
        En ons rollen in geneught,
        Lustige jeught
        Voegh tot vreught;
        En begint te quinqueleeren,
        (10) Dat het Bruyt en Bruygom heught.
[p. 138]
2.
            Luchtigh en vluchtigh voetje,
        Toon oock u vrolickheyt,
        ’t Doeckje soo wel als ’t Hoetje,
        Moet nu ter dans geleyt,
        (15) Dril wat aen het lijf magh leven,
        ’t Vuurtje moet eens uytgeblust,
        Hey! dat ’s een lust
        Nu wat gerust,
        En eens Soentjes om gegeven,
        (20) Lustigh op een rey gekust.
3.
        Nu ook een held’re Glaesje,
        t’Sa vat de Roemers aen,
        ’t Gelt u eens noble Baesje,
[p. 139]
        ’t Wort om de vreucht gedaen,
        (25) Hey dat gaet u voor met teughjes,
        Op de Bruyd’goms heyl en Bruydt,
        Siet dese Fluyt,
        Vlieter op uyt,
        Met een wensch dat stage vreughjes,
        (30) Haer en ons en al besluyt.
Een bemin ick.


GEZANGH.

STEM: Nova.

1.
DAt Ganimedes met sijn Nektarschaal
Ten kimmen toe, vol wijn geschoncken al de Goôn onthaal,
[p. 140]
Dat al de Goden haar vry dol en vol
Van zoete nektar drinkken, dat den hemel suyzebol.
(5) ’k Ruylde zijn kelk niet voor het mondekijn
Van mijn lieve Rozelijn.
Want uyt de lipjes van mijne schoone Roos
Zypelt Nektar en Ambroos.
2.
Was ik een Bijtje, blankke Stroomgodin,
(10) Ik zouw mijn Nesje maaken in het kloofje van uw’ kin.
En storten in lipjes d’Honiggraat,
Gezoogen uyt de rozen van uw kaakjes, ’k wed’ so draa’t
Jupijn vernam, hy Ganimedes zont,
O mijne Ambrozijne mont;
(15) Op zijnen Arent, om een een’ge drop
In sijn goude Nektar kop.

[p. 141]
3.
Maar al bood’ my Jupijn Juno aan,
En Ganimedes kellik te kimmen toe gelaên,
Vol godewijn, en dat ik in zijn stee
(20) Aan Junoos rechterhant over hemel, aard’, en zee,
Zouw voeren heerschappy, ik zei, o Neen!
’k Ben met Roselijn, te vreen.
Want uyt de lipjes van mijn schone roos.
Zijpelt Nektar en Ambroos.
DUBBELS.


[p. 142]

Leytsche Geboorte-Vreught,

AEN

WILHELM de DERDE,

Prince van Oranje.

Vertoont op den 14 van de
    Slacht-maent, 1659.
        Horat. Lib. 1 ode XXXXII:
                    Nunc pede libero
    Pulsanda tellus.
NU swijgt het doffe Trommel-vel,
    Wijl Wilhelm op de Lauwer-kransen
Tracht na de maet van ’t Cyther-spel
[p. 143]
Met jonge Zuyllestein te dansen,
    (5) Om hant aen hant, en ry aen ry
Op Leytsche gront eens om te springen,
    Nu Pallas het Geboorte-ty
Van onse Ionge Prins gaet singen.
    Schoon ’t Noorden brult met naer geluyt
(10) Daer Karel danst met Leger-troepen,
    Wy dansen om d’ Oranje spruyt
Met dier verkregen Lauwer-hoepen:
    En of het gaet met Oorlogs-vlaeg
Een Hollants vreugden-dag benijden
    (15) Men haelt de Cyther uyt den Haeg
En danst nu in het vreudig Leyden,
    Daer Themis op een vaste maet
Leert dapp’re Nassaus voeten setten,
[p. 144]
    Soo bloeyt ons vrygevochte Staet,
(20) Wijl Wilhelm danst na Recht en Wetten,
    En viert een Haeg-gewoone Feest
Nu dat hy roemt op negen jaren,
    Voor wien het brullend Noorden vreest;
En Leyden danst op Haegsche snaren.


Aen een BRUYDEGOM.
TOON: Un, & deux, & trois, &c.

1.
BRuygom Heer, verlanghje niet,
Terwijl ghy siet
Op de lonckjes, van u Bruyt, die u hart ontfoncken:
[p. 145]
Ay siet hoe kanse proncken.
    (5) ’t Sal geen acht jaer duuren meer,
U soet begeer,
Konje krijgen van de nacht, hebje moeten wachten,
Soo doet het nu met achten,
    Dan soo raecken in een jaer,
(10) U schulden klaer,
Konje soo veel missen niet, sy sal u wel borgen,
Wilt ghy daer voor niet sorgen.
    Konjet in een jaer niet doen,
Met goet fatsoen,
(15) Doet ’er by, noch seven toe, dan soo konjet stellen,
Met een haar maer te tellen.
    Sooje daeghs eens overslaet,
’t En mach geen quaet,
[p. 146]
Doet het op een anderen dagh, wie kan ’t altijdt passen,
(20) Zijn glas soo ras te lassen.
    Nu het eten is gedaen,
Ay treedt wat aen,
’t Bruytjen, is naer bed gegaen, doet haer deurtjen open,
En wilt haer Maeghdom stroopen.
    (25) Spaert haer leven, Bruygom Heer,
Sy is seer teer,
Schoon gy haer na ’t hert toesteeckt, Bruygom, spaert haer leven,
Sy heeft u niet misdreven.
    Speelnoodts alsjet Bruytje siet
(30) Soo vraeght haer niet,
Of sy’t wel verdragen kan, sy sal spijtich spreken,
Hy kan my niet doodt steken.
HOU TROUW.


[p. 147]

BRUILOFS-DEUN,

Aen Trijntje Knelis Louwe,

BRUIDT.

        TRijntje Keelis Louwen,
        Hoewel past u die Bouwen;
        Trijntje Knelis Louwen,
        Om dat gy zyt de Bruit.
            (5) Trijntje Knelis Louwen,
        U vreught wordt haest gebrouwen;
        Trijntje Knelis Louwen,
[p. 148]
        Drinckt nu vry uyt jou Fluyt.
            Trijntje Cnelis Louwen,
        (10) ’t En sal jou dan niet rouwen,
        Trijntje Cnelis Louwen,
        Dat ghy Bruyt zijt geweest.
            Trijntje Cnelis Louwen,
        Komt treckt dan uyt jou Bouwen;
        (15) Trijntje Cnelis Louwen,
        En weest soo niet bevreest.
            Trijntje Cnelis Louwen,
        Men sel u wat toe douwen,
        Trijntje Cnelis Louwen,
        (20) Segh dat doch niemant niet.
            Trijntje Cnelis Louwe,
        Die soo eens mee mocht trouwe,
[p. 149]
        Trijntje Cnelis Louwe,
        Men raeckte uyt verdriet.
            (25) Trijntje Cnelis Louwe,
        Wy seggen u, ja trouwe,
        (Trijntje Cnelis Louwen,
        Slaet ’t Bruyts-bed nu vry op.
            Trijntje Cnelis Louwen)
        (30) Men salder soo deindouwe,
        Trijntje Cnelis Louwen,
        Als ghy eens krijght een Pop.


[p. 150]

ECHO in NARCISSUM.

VOYS: Langerak.

1.
                Narcisse, juvenis
                    Pulcherrime,
                Et ego Spiculis
                    Heu paphiae
                (5) Incensa, tela velo.
                Heu me puer tello
                Fraudavit. Ego te
                Nunc amo, Sequere.
[p. 151]
2.
                Nec fuge in abditis
                    (10) Arbusculis,
                Et ego Cipridis
                    Heu Spiculis
                Incensa tela gero.
                Tibi Daphnes ero,
                (15) Si cupis. Ego te
                Nunc amo, Sequere.
3.
                Me crede. Forma res
                    Est fragilis;
                Et qui jam pulcer es,
                    (20) Quod abnuis
                Posthaec erit amatum,
[p. 152]
                Quod nunc est ingratum:
                Si cupis. Ego te
                Nunc amo, Sequere.
4.
                (25) Haec jacto montibus,
                    Et querula
                Haec fundo fontibus.
                    Nunc sedula
                Me flamma & intus premit,
                (30) Et quietem demit:
                Si cupis. Ego te
                Nunc amo, Sequere.
J. N.


[p. 153]

        Men schuyf ter zy het vragen der Zofisten;
        Wat is een rechtgeschape Weerelt-Kristen?
        Of is hy ’t die zijn hooghste goet
        Om hoogh verlaat om ’t Onder-zoet.

VRAAGH.

        WIe al te veel gebeden wort,
        En van de vleyers steets geport,
        Wie Minnaars aanhanght als een klis,
        En ernstigh weet hoe diep ’t haar schort;
        (5) Zegh of die Juffer eerlijck is.

[p. 154]

ANTWOORD ENDE VRAAGH.

        WIe nooit, of niet gebeden wort,
        Nogh van geen minnend oogh geport,
        Wie Godt aankleeft gelijck een klis,
        En spaart de voeringh van haar schort;
        (5) Zegh of dat staaltjen eerlijck is.

ἐρέτημα

            Een wurm, die knaaght, en niet en leeft,
            Maar ieder sijn bedencken geeft,
                    Is ’t niet,
                    Of iet?
J. BARA.


[p. 155]

TOT ANTWOORD,
Op eenige voorgevallen Vragen.

TEN EERSTEN.

        WIe neuswijs vraagt, met veynzing der Zofisten!
        Is slegts, een werelt- en geen hemel-Christen,
        Die waan-zugt lieft, voor ’s hoogste goedt?
        Dat ’s bitterheyd, al schijnt ’et zoet.

TEN TWEEDEN.

        EEn Maagd, die veel gebeeden wordt,
        En zelfs door teel-zugt aangeport,
        ’t Geen haar aankleeft, gelijck een klis.
[p. 156]
        Nogtans haar eygen lusten schort,
        (5) ’k Zeg dat die Juffer, eerlick is.

OF ANDERS.

        MAar: krijgt elk toegang in ’er schort
        ’t Is blijck, dat zy on-eerlik is.

TEN DERDEN.

        ZOo ’t Meysje noyt gebeden wort,
        Nog door haar eygen lust geport,
        En vryheyd aankleeft, als een klis.
        Zoo ’t dan niet aan haar voering schort?
        (5) ’k Zeg dat die dogter eerlik is.

[p. 157]

OF ANDERS.

        DOg; zoo ’t haar daar, en elders schort
        ’k Zeg datze dan on-eerlik is.

TEN VIERDEN.

        ’t GEmoed dat staag, met wroegingh leeft,
        Let? wat mijn Pen, tot Antwoord geeft?
                ’t Is niet,
                En iet?
Elk speelt sijn Rol.
KAREL VERLOOVE.


[p. 158]

TOON: La Duchesse.

1.
        IGnosce precor Lesbia,
        Dum Veneris heu fata data ploro,
        Rogataque oro,
        Heu cum veniâ
        (5) Ignosce Lesbia precor roganti.
        Cognosce flammas, & ignosce amanti.
        Tu sola nostram potes
        Agitare spem,
        Et tuae praebent dotes
        (10) Me perhilarem.
        Tu quamvis nobis demis
[p. 159]
        Amores, queis me premis;
        Et tamen perfidae
        Sum memor Lesbiae.
2.
        (15) Quò fugis spes Ounica?
        Te sequimur. Tu sola nobis places,
        Amoris faces
        Cape Lesbia.
        O unicum solatium solamen
        (20) Adfer solatio solo levamen:
        Si solus haec accipere
        In te nequeo,
        Me desperatum arripere
        Fata jubeo.
        (25) Tu quamis nobis demas
[p. 160]
        Amores queis me premis,
        Et tamen perfidae
        Sum memor Lesbiae.
J. N.


TOON: Museau en lumines.

1.
        WAak op mijn Atchanier!
        En hoor mijn droeve klachten,
        Uw schitterend’ ooghjens swier
        Doet my in nare nachten
        (5) Dus ware voor u deur;
        Lief siet u venster uyt,
[p. 161]
        En hoort wie met getreur
        Sijn jamm’re klachten uyt.
2.
        Doen ik u schoonheyt sach
        (10) Wierd my mijn macht benoomen,
        Uw’ toversieke lach
        Mijn hartje heeft doen toonen
        Met teugels vande min,
        Die my het hert soo prikt
        (15) Dat ghy my hart en sin
        In liefdens strik verstrikt.
3.
        Sijt ghy een diamant.
        Of uyt het ys gebooren?
        Hebt ghy aen alle kant
[p. 162]
        (20) Mijn droeve druk geswooren?
        O straffe vyandin!
        Uw’ wreetheyt is te groot;
        Dat ghy my om u min
        Doet sterreven de doot.
4.
        (25) Ik laas! mijn tranen stort
        Vergeefs voor harde rotsen
        Hy nooit bewoogen wort
        Maar schijnt Cupid’ te trotsen.
        Vaar wel dan Moorderes,
        (30) Wel eer van hert en sin
        Geweest een ziels voogdes
        Maar nu een vyandin.


[p. 163]

LICORIS KLACHT.

TOON: La Signale.

1.
’k En had het niet gedacht ô Maaght!
Dat ghy soo ’n teygers harte draaght,
Ghy trots in boosheyt adders tongen:
Ghy zijt geçiert met soete schijn;
(5) Maar naderhant komt uyt gedrongen.
Uw’ gal; dan braakt ghy ’t snoost fenijn.
2.
Heeft Licoris u yts misdaan
Segt snoode? die u tong laat slaan
Staegh boosheyt; fy! elk sal u last’ren,
[p. 164]
(10) Verslijt in gruwel soo uw jeught;
Vaart voort ghy sult wel haast verbast’ren
Vervloekte, vande ware deugt.
3.
Ghy schept in ’t snooste snoot plaisier;
Daar is soo wreet geen teijger dier
(15) In al de Herkamsche bossen:
U hart is harder als een steen,
Ghy sijt de schaemte en min ontwossen
Noit snoder mensch de son bescheen.
4.
Megeer, staach in uw’ boesem grift.
(20) Cerberus spog en ’t snoost’ vergift
Dat Hydra uyt sijn keelen braakte.
Erebus dochter Thesiphoon,
[p. 165]
Niet ruste; voor dat ghy versaakte
D’onmenschelijkheyt. ô Gruwel, Goôn!
5.
(25) Hoe kunt ghy dit gedoogen? ach!
Jupijn verpletse met een slach
Uw’s blixem, of gevreesde donder:
Gebiet aen ’t onderaartsche gespuys
Dat se haar rucke (tot een wonder
(30) Der werelt,) in het helsche huys.


[p. 166]

Chanson Amoureux à danser.

1.
DOris & Thirsis estants seuls a l’ombrage,
Sur l’herbette assis tenoient se doux langage,
Mon coeur m’amour baisons nous
Sans craindre l’oeuil des Jaloux.
2.
(5) Voien mon Cher amant que je baise ta bouche,
Un bien s’y Charmant tu cheroit une souche,
Mon coeur m’amour, &c.
3.
Sus baise a ton tour & vien que je t’embrasse,
S’y l’on meurt d’amour c’st ainsy qu’on trepace,
(10) Mon coeur m’amour, &c.
[p. 167]
4.
Que de doux transports au berger je me pame,
Deux corps n’ont qu’un corps & deux ames qu’une ame
Mon coeur m’amour, &c.
5.
Heureux le berger qui pres de sa bergere,
(15) Passent ainsy le temps dessus la fougere,
Mon coeur m’amur baisons nous
Sans craindre l’oeuil des jaloux.


Air Nouveau.

TIrsis accusant sa Bergere,
Et la Bergere son Berger,
[p. 168]
Et tous deux brulant de colere,
Ce mesnace de se vanger,
(5) Mais leurs amour tousjours contraire,
Au dessain qu’il font de changer,
Un seul baiser fit bien tost taire & la bergere & le berger.
2.
Dans ceste s’y charmante amorce,
Tous deux oubliant leurs troupeaux,
(10) Escrivant desus un ne escorce,
Qu’il s’aimeres jusqu’au tombeau,
Et de peur d’amoindrir la force,
d’Un serman s’y juste & s’y beau,
Br: se vanger de leurs divorce ce baizere tout de nouveau.


[p. 169]

TOON: Gavotte d’Ansiou.

1.
ICk die menigh helt in’t velt
Als een dapper oorloghshelt
Heb vermant, en neergevelt;
Voel nu dat de liefde
(5) My de borst doorgriefde,
En een schicht van het wicht in mijn hart
Stookt door min een minnesmart.
2.
Sie hoe ick mijn tijt verslijt,
Wat is ’t ofmen vlyt een meit,
(10) Die u aandoet spijt op spijt:
[p. 170]
’k Heb noit woort gekregen,
Als ’t komt niet gelegen.
’k Set de min uyt mijn sin; ’k wou de hoer
Voor sint elementen voer.
3.
(15) Wegh nu jofferstoet vol moedt,
Meisjes diemen eer aandoet,
Bitter in onthaal als roet.
’t Is best een tiktakje,
Pijp, kan, en toebakje
(20) Als een waart om den haart by de wijn.
Hey soo moet men vrolijk sijn.


[p. 171]

SLOT-VAARS.

        WIe sonder druk wil vrolijk sijn
        Verlaat dat norsse joffergoedt,
        En kiest voor ’t preuts salet de wijn;
        En laat de vrou dat helsch gebroet
        (5) Die oorsaak is van ’t eerste quaat
        En met de slang haar man verraat.


[p. 172]

VOYS: La Guiljote.

1.
PHillida, ô Veltgoddin
Een pronk van alle maaghden;
Gy steelt een yders hart en sin
Uw liefde my behaagden
(5) Uw aenschijn schoon
Soo frai ten toon,
Uw borsjes ront
Hebben mijn jong hart door wont,
’t Geen ick my noit beklaagde.
2.
(10) Kupido spant uwe boogh,
[p. 173]
Ai min laet ick genieten,
’t Is Phillida daer ick na poog
Dat ghy een pijl gaet schieten,
Tref haer in ’t hart
(15) Door minnesmart
En quetse seer
Datse toont haer liefde weer,
Dit sal mijn noit verdrieten.
3.
Ga heen gy jonge blinde God
(20) En pas maar wat te raken;
Phillida steekt met my de spot
Haer koontjes sie ick blaken,
De kleur is root
Gelijk de Doot
[p. 174]
(25) Ick meene wit
De doot op hare lipjes sit
Mogh ick se gesont maken..
4.
Daar komt den stouten bengel aan,
Sijn pijl die is aan stukken,
(30) Daar hy de schoot mee heeft gedaan
Om wedermin te tjukken.
Kom dartel wicht
Ai noch een schicht
Sy werdt geraackt,
(35) Wijl sy door de liefde blaakt
Het sal noch wel gelukken,
5.
O neen, sy sterft, en vlucht in noot,
[p. 175]
Adieu mijn uytgelesen.
Ick sterf by u, en sucht mijn doot,
(40) Princesse soet van wesen
Met lijk getraan
Gelijk de swaan,
Helaas ick sterf
Nu ick uwe liefde derf,
(45) Of leef in duisent vresen.


VOIX: Nouvelle.

MOn Compere mon amy,
Je te vois bien endormy,
[p. 176]
Tu n’as pas la minne de faire,
Tout ce que l’on doit faire,
(5) Quand on est bon amy.        bis
2.
Je vois bien a ta couleur,        bis
Que tu n’est qu’un casoleur,
Tu n’as pas la minne de faire,
De faire & refaire,<br> (10) Ce qui plaist a mon coeur.        bis
3.
J’ay le plus sot ydiot,
Le plus lasche & le plus sot,
Qui ne sçait point dans ceste ville,
Il est s’y inbesile,
(15) Qui ne dit jamais mot.        bis
[p. 177]
4.
Quand je le veux careser,
Il ne me fait que gronder,
Il ne veut pas parler de rire,
Mais l’on a beau me dire,
(20) Je luy feray porter.
5.
Des plumes un beau bouquet,
Tout ainsy qu’un pesroiquet,
Je luy feray faire unne sage,
Puisque sur tout langage,
(25) Il n’a que du caquet.        bis
6.
Son visage me faict peur,        bis
Vous diriës à sa couleur,
[p. 178]
Qui’l est tout prest de rendre l’ame,
Ostez moy cet infame,
 (30) Puis qu’il n’a pas de coeur.            bis


Air Nouveau.

1.
DIeu vous gar voi!s dame Lorenche avez diné
J’avons faiet tirer Chopine pour vous pour moy,
Car j’ay s’y grand envie d’estre vostre amoureux,
Que s’y l’on m’en refuse je mouray dans trois jours.
2.
(5) Ho vraman sa dit Lorenche s’y chest de bon coeur,
Maistre Tibaut je vous jure que je le veux bien,
[p. 179]
J’avertiray mon pere & me noncle a chires,
En fin que scait Dimanche trois heure apres midy.
3.
Nous aurons à notre nopce de bons pies de boeuf,
(10) Et pour deux Liars de moutarde avecque du sel,
Du vin de chez maistre Heme que l’on vant deux Carolus,
J’en bairon à suffisance & puis J’iron Coucher.
4.
S’y j’on des enfans ensemble se les nourrirons,
Je les envairons à l’escole queu messire Jan,
(15) Qui confesse man pere & aussy mes parens,
Et dit la bonne vespré tous les jours à Saint Paul.


[p. 180]

VOIS: Nouvelle.

1.
            PEtite bruneste aux jeux doux,
            Vous n’este pas trop sage,
            Je craindres bien que l’on ne vous,
            Je n’en diray pas d’avantage.
2.
            (5) Philis vostre taille & vos yeux,
            A mis mon coeur a tel outrage,
            Que je mouray s’y tu ne veux,
            Je n’en diray pas d’avantage.
3.
            Cruelle & tigrese l’ailet,
            (10) On dit que bougigon enrage,
            De ce que divile vous faict,
            Je n’en diray pas d’avantage.


[p. 181]

Trant: La Valencienne. Of, Lalande.

1.
        GY dartle diertjes,
        Poesel meisjes heet van bloet,
        Die, gelijk de somermiertjes,
        Ellik om een minnaar wroet,
        (5) Wacht eerst na uw beurtgety;
        Tot ’t jaar sestigh is vervult
        Dan salmen met goe maniertjes
        Toestaan dat gy ’t vragen sult,
2.
        Maar ’t is lang wachten,
        (10) ’t Jaar van sestigh is voorby,
[p. 182]
        En gy slaapt wel hondert nachten
        Sonder vrijer aan uw zy.
        Och wiert u maar eens gevraegt,
        Gy sout mee gelijk de rest
        (15) Uwe maagdom gaan verachten,
        En die schuwen als de pest.
3.
        Gy die dees liedtjes
        Koopt, en singt, en leest met leet,
        En noch maagt sijt, honighbietjes
        (20) Denkt eens hoe of ick dit weet
        Dat gy wenscht te sijn getrout.
        Als ’t jaar sestigh is vervult,
        Dan sal men u quade Grietjes
        Toestaan, dat gy ’t vragen sult.
Elk sijn beurt.


[p. 183]

ROsaura is noch maagt terwijlse maagt mishaagt is,
Sy wil niet trouwen, want sy maaght noch noit gevraagt is.
De joffers willen niet, maar minnaars vraagt, ai vraag.
De joffer die niet wil, wanneermen’t vraagt, is graag.
Minnen is veinsen.


MINNAARS LYK-KLACHTEN.

Vois: De doodt van Phaëton.

TReur nu, och! Isabel
Terwijl ick na hel
[p. 184]
Vertrek in ’t graf. Mijn waarden engel treur,
Nu dat ick ruste en swerve voor uw deur
(5) De liefden, die mijn ziel
Niet liefden toen uw liefde my ontviel,
Is doorsaak, dat ick vaar ten grave
En swerf voor uw deur,
Och Isabella treur.
2.
(10) Treur nu gy jong en out
Die ’t leven noch behout,
En als een bloem wert door d’onsekre doot
Verwonnen, en gevoert in Charons boot.
Helaas. Mijn Engel treur,
(15) Terwijl ick sterve en swerve voor uw deur.
Gy sult mijn liefde nu aanschouwen,
[p. 185]
Sy klopt voor uw deur.
Och Isabella treur.
3.
En gy o jonge liên:
(20) De doot is niet ’t ontvliên;
Sy nadert vast, en ’t wert ook eens uw beurt,
Gy minnaars die om my een minnaar treurt
Denk om d’onsekre uur
U sterfdag naakt, en schenkt voor soet het suur
(25) Och minnaars sie de doot vast naken
Sy klopt voor uw deur.
Och Isabella treur.
4.
Ick was dat gy nu zijt,
En raakte ’t leven quijt
[p. 186]
(30) In’t beste van mijn jeugt. Gy jonkheyt treur
Men brengt hier ’t roukleet en uw troukleet scheur.
De doot, de droeve doot
Heeft my gerukt uyt mijn bemindens schoot.
Och minnaars sie uw sterfdag naken;
(35) Wijl ick trede u veur,
Och Isabella treur.
5.
Om vlecht uw maagden kroon
Als eertijts Febus Soon
In ’t plaats van palm met nare popelblaân,
(40) En laat mijn doot mijn lief ter harte gaan.
Ick ben helaas geweest,
Dat gy noch zijt. De doot soo lang gevreest
Van u, die naakt. Gedenk uw sterf dagh,
[p. 187]
Wijl ick trede u veur,
(45) Och Isabella treur.


Minne-klacht aan ISABELLA.

Vois: Petit Altesse.

ACh Isabella, roofster van mijn harte
Gy wreede maagt sal noit uw hart, als steen
Verhart, vermurwen voor mijne smarte?
Sult gy noit horen my, die met gebeên
(5) U smeek, en vruchteloos mijne reen
Sijn afgeslagen door uw norse neen?
Sijn af, &c.
[p. 188]

2.
Is dan mijn liefden, en is al mijn peinsen
Om u, geen blijk van mijn verachte min.
Of sult gy dan by my uw min veinsen,
(10) Eer dat ick uwe sin in ’t minnen win?
Heb eens medogen, Isabel gena
Verander ’t norse neen, in ’t blijde ja.
Verander, &c,
3.
Gun dat ick magh van u de rosen plukken
Die op uw wangen sijn soo honighsoet
(15) Gespreit als Nektar. Laat nu lukken
De min, dus lang gevoedt in mijn gemoet
[p. 189]
Dus lang gevoedt sal ick in ’t plaas van doot
Mijn zieltje levend’ storten in uw schoot
Mijn zieltje levend’ storten in uw schoot.


Air Nouveau.
RIen n’est si doux que le printemps
Rien n’est si doux le printemps,
Mais quand il dure trop long-temps
L’on desire la pluye,
(5) Comme un ragoust mal appresté,
Quand on en a un peu gousté,
[p. 190]
Comme un potage de santé,
A la fin l’on s’ennuye.
    Quand on se veut bien divertir,        bis.
(10) Il ne faut pas s’assujettir,
Tousiours dans sa famille:
Rien n’est si doux que de changer,
Et tel est las de vendanger,
Qui dans un Vignoble estranger,
(15) Tout de nouveau grappille.
    Non je n’ayme point ces moineaux,
Ny ses Domestiques oyseaux,
Que l’on nourrit en cage:
J’ayme mieux changer quelques fois
(20) M’écarter au milieu d’un bois,
Pour assujettir sous mes loix,
[p. 191]
Quelque Oyseau de passage.
    A toy le plus franc desbauché,        bis
C’est l’arbitre de mon peché,
|(25) Je confesse ma vie:
Quand j’ay beu de ce vin vermeil,
Je dors d’un tranquile sommeil,
Et puis je trouve à mon réveil,
Les tetons de Sylvie.
    (30) J’ayme l’adorable Philis,        bis
Son tein est blanc comme les lis,
Je n’ayme rien tant qu’elle:
En elle n’a aucun deffaut,
Je croy qu’elle la comme il faut,
(35) Et qu’il n’est trop bas ny trop haut,
Le coeur de cette belle.


[p. 192]

Toon: Traan oogen traan, &c.

DE Tong, het eelste van de leeden,
Diend wel besneeden;
Op datze nimmer quetst of steekt,
En logens spreekt;
Noch tracht, door schelden, en door vloeken,
Vermaak te zoeken:
Vermaak, dat een on-endlik leed
De zielen smeed:
Ja, ’t eeuwig sterven
[p. 193]
Hen doet verwerven;
Dan dat nimmer dood.
Daar het vier, als een gier, met getier,
En een zonderling geswier,
Vel, en vleesch, en been, en spier
Parst, en pijnt, en stoot.
Laat u dan raden
Om deeze schaden
Tijdelik t’ontgaan.
Hou dit lid, door ’t gebit, in ’t bezit;
Doel daar mee naar ’t rechte wit
Waarde menschen, doet ghy dit
Ghy zult blijven staan:
En gewis, voor uw verdrieten
Vreugd genieten.
[p. 194]
Wacht, en tracht, met kracht altijd,
Om deeze schaden, door een strijd
Tegen’t vleesch, eens recht t’ontkomen:
Volg de vromen.
Schrik, noch wrik: maar schik uw gang
Ten goede: ’t Eewig is zo lang.
J. ZOET.


Toon: La Moutarde nouvelle.

1.
WIjl ick laaftmaal onder d’Ipenboom
Sag Zilinde een harderinne slapen;
[p. 195]
Riep sy slapend Thirsis in haar droom.
Harder kom en laat in bos uw schapen
(5) By mijn schaapjes grasen gaan.
Leg uw sachte dietjes
By mijn bloote knietjes
En valt neder hier in ’t gras,
Want gy komt nu recht van pas.
2.
(10) Wijl ick haar genaakte met een kus
Raakt sy wakker, en sy roept wat norsjes
Wat komt gy hier maken, harder? sus.
Raak niet aan myn noit geraakte borsjes
Laat Zilinde hier alleen
(15) Onder d’Ipen slapen
[p. 196]
Valt by my niet meer in gras,
Want gy komt hier recht t’onpas.
3.
Mit soo gaat de koele minnaar heen,
En verlaat Zilinde, die haar veinsde
(20) Bleef geraakt door minnevuur alleen,
Daar sy meer als duisentmaale peinsden,
En riep minnaar loopt gy wegh,
’k Sal u eeuwig haten,
En de min verlaten,
(25) Die ick in mijn boesem voel;
Want mijn harder valt te koel.


[p. 197]

Vois: La Cardinalle.

MEisje maat waar gaat gy heen dus laat
Wijl ’t wert donker langs de straat?
Vreesje voor geen boeven
Datmen seit, daar gaat een moije meit
(5) Ick moet se eens beproeven.
2.
Ja men seit, dat meest een moije meit
By donker raakt haar maagdom quijt,
Bent gy daarmee verlegen?
Geefse my, ick leg daar mijne by,
(10) Wie sal de swaarste wegen.
[p. 198]
3.
Sluyt geen deur terwijl ick sta daar veur
Of wachtge een ander Serviteur?
Seg mijn suiker doosje
Vat vry aan en wilt niet lang beraân
(15) Ick geve u een vars roosje.


Vois: La Vigone.

1.
KOmt herwaarts Roselind
Verquikt my, die u door trouwe minne mint?
Verlicht de schicht, die ’t dartel wicht
[p. 199]
Heeft in mijn hart veel smart gesticht:
(5) Uw liefde doorgriefde
Mijn borst beschorst,
Daar ick na dorst,
Met minnegloet
Nu ick vol moedt
(10) U valle te voet.
2.
Verhart uw hart, als steen,
Niet harder, eer dat ick stik in minnebeen
Laat eenmaal sijn, verlicht de pijn,
Nu ’t wicht een schicht schiet vol fenijn
(15) Met alsem, en balsem,
Gesmeert. Ai keert
[p. 200]
Uw min ge-eert
Op my. Goddin, ick bid verwin
Uw tegensin
(20) In minnegloet.
Nu ick vol moedt
U valle te voet.


FATUM PHAETONTIS.

VOYS: La Gredeline.

        JAm fata Phaëtontis
            Plora Caliope,
[p. 201]
        Funera pereuntis
            Flete Phaebigenae,
        (5) Flete, flete jan sorores,
            Et simul Climene;
                Dum flammifer
                Heu Jupiter,
        Dat tibi Phaebo, quod plores,
            (10) Flete Phaebigenae.
2.
        Heu flete fata Solis,
            Orbis, & Orbitum,
        Jam caret orbis polis,
            Jam nihil reliquum
        (15) Lucis inest coelo. Cadit
            Vertor Phaebigenus,
[p. 202]
                Iam tenebrae
                Conspicuae,
        Et qui coelo lucem dabit,
            (20) Dat sese fiuctibus.

        Ach! luge Phaebe pater
            Luctibus abditi,
        Luge Climene Mater
            Fataque Filii,
        (25) Vosque Phaebi natae flete,
        Vector Phaebigenus,
                (Hinc tenebrae
                Conspicue)
        Ruit Phaëton, Lugete,
            (30) Dat sese fluctibus.
J. N.


[p. 203]

Op de schoone Oogen van
Athanier.

Vois: Gavotte Brederode.

1.
Athanier
Sie ick het vier
Van uw aantrekkelijke oogen
Die vol swier
Mijn oogen schier
Doen verblinden vol vermogen
Wie kan d’oogen tegen staan,
En wert niet door ’t oog bewogen,
[p. 204]
Om door de min
U Engelin
Voor sijne minnares t’ontfaan?
2.
Want uw oog
Is als een boog,
Die my het harte vaak doorboorde,
En bewoog
My door uw oog,
Als een zeilsteen trekt na’t Noorde,
Wie kan d’oogen tegen staan,
Die gy niet, als my bekoorde
Om door de min
U Engelin
Voor sijne minnares t’ontfaan?
[p. 205]

De Gestrafte Maagde-spieder.

Toon: ’t Windeken daar den Bos af drilt.
1.
Toen Diana met haar Stoet
Had haar fiere lust geboet,
Langs de Hagen
’t Wilt te jagen,
En vermachtigt vande Zon
Treden sy na een koele Bron.
[p. 206]
2.
Hier bond elk sijn gordel los
Kleders, Boog en Pylenbos
Zakten neder
Leedjes teeder
Als van melk en bloed gemaakt
Toonden zich daar gantsch moedernaakt
3.
Toenze lobden in de vliet
Komt Actaeon en verspied
Deze Maagjes,
Daar hy graagjes
Zag hoe ’t kronklend hair (noch droog)
Langs blancken hals en boezem vloog.
[p. 207]
Hy trad nader: maar Diaan,
Dus van Boog en Pijl ontdaan,
Kast met water:
Vryheids-hater,
Zeize, zeg nu aan de lien
Dat gy Diaan hebt naakt gezien.
Strak kreeg Actaeon, als een Hart
Horens, Potens, Huit, en Start:
Dies sijn Honden
Hem verslonden
En de Iachtgodin Diaan
Had toen, na wensch, haar wraak voldaan.
H. SWEERTS.


[p. 208]

Op een Roosje, op de borst van Juff. ...

1.
De Roosjes in de morgenstont
Zijn zoet! maar noit zo zoet te plucken
Als Rozemontjes roze mont
Met zachte kusjes t’saam te drucken;
(5) Haar lipjes stellen van Ambroos.
En tarten d’aller-eelste Roos.
2.
Het Roosjen op uw schoone borst,
Bekent het zelf! wie kan ’t ontkennen?
’t Vervalt als of een koude vorst
(10) ’t Onversienst haar gloor quam schennen,
[p. 209]
’t Verlept, en dort: En zo het sprack,
Het zey, mijn glants is u te swack.
3.
Wanneer ik dan, ô Rozemont,
Mijn mont mach aan uw lipjes drucken;
(15) De vriendelijkste morgenstont
Verlokt my noit tot Roze plucken.
Vermids uw lipjes als een Roos
Bedauwt zyn met mijn ziel Ambroos.
H. SW.

[REGISTER]
Continue

Tekstkritiek:

fol. *2r Knipvaarsjes er staat: Knipvaarjes
fol. *4r LA er staat: LL
p. 21b die er staat: dit
p. 35 Strofenummer 2. er staat: 5.
p. 62 knaapen er staat: knaaapen
p. 64 vs. 17 Climene er staat: Climent
p. 74 vs. 20 restiste er staat: re hité,
ibid. vs 24 Mariane, er staat: Mariane,
ibid. vs 25 encore, er staat: en coren.
p. 77 verflaeuste? er staat: verflaenste?
p. 86 vs. 21 secrette er staat: fecrette
ibid. vs. 22 jamais er staat: samais
p. 97 vs. 4 pour er staat: Pr.
p. 123 vs. 26 chaque er staat: ehaque
p. 132 genummerd als p. 134