Matthijs Gramsbergen: Klucht van de levendighe doodt, of bedroogen kassier. Amsterdam, 1649.
Uitgegeven door Marti Roos
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton031800 — Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk. De fractuurletter is in een aparte kleur weergegeven.
Continue
[fol. A1r]

M. GRAMSBERGENS

KLUCHT

Van de

Levendighe Doodt,

OF

BEDROOGEN KASSIER.

Gespeelt op de Amsterdamsche Schouburgh, 1648.

[Vignet: Bijenkorf, In Liefd’ Bloeyende]
______________________

t’ AMSTERDAM,
__________________________________
By Dirck Cornelisz. Houthaeck, Boeckverkooper op de hoeck van de Nieuwe-zijds Kolck. Anno 1649.


[fol. A1v]

            Namen der Persoonen.

                Melis, een Starrekijcker.
                Floor, zijn Knecht.
                Pedro, een Kassier.
                Aledia, zijn Huys-vrouw.
                Katrijn, de Meydt.
                Priester.
                Kapellaen.
                Klerck.
                Rodriego, een Schilder.
                Jeronimo, een oude Grijnsaert.
Continue
[fol. A2r]

Eerste Uytkomst.

Melis een Starrekijcker, Floor sijn Knecht.

Mel. NOu bengel, hoorje niet?  Floor. Wel jae ’k, mit bey mijn oogen,
    En ik sie noch niet watje segt.  Mel. Keer ’t aensicht na om hooge.
Flo. Ha! ’k heb de snof al wegh, een Swaentje mit een Vos,
    Sie Baes, een Liewerick, en daer een Deense Os,
    (5) En daer jou rechte breur, een Ezel.  Mel. Nar der Narren,
    Wie zeghje dat ick bin.  Flo. Gort zegent, wel ick segh een kijcker van de starren.
    Maer onder ons Meysjes eseydt, de starren die ick mien,
    En daer jy veul of houdt, kunje wel in een volle Kan sien.
Mel. Wat seghje guyt?  Flo. Ick segh dat ick jouws ghelijcken
    (10) Inde heele stroop-pot niet weet te vinden, en dat in Starrekijcken.
Mel. Ja Floris, wel eseyt, ’k ben ’t Haentje vande stadt.
Flo. Maer dan most ick ’er niet wesen, wel wat rijtme deuse Jan gat;
    Jy het Haentje! jy het Haentje! dat soume seecker spijten,
    Had ick maer anderhalve Pruym egete ’k wou so ien asjy bint wel uytschijten.
Mel. (15) O Crelis! wat ick hoor van dese dwaes der dwasen.
Flo. Wel kruytje roerme niet, jy bint een baes der basen
    In Bachus noob’le gilt, je nijptse mit een teugh,
    En je houdt in je eten maet niet beeter as een Seugh.
Mel. Wat reutelje al weer?  Flo. Maer dat de Varckens garen Akers eten,
    (20) En ick hou veul van ien gelaerst en gespoort Hoen, daer geen Soppelorum by is vergeeten.
Mel. Dat heb je soo qualick niet.  Flo. Daer groey ick reusel in:
    Maer seecker mien je dat?  Mel. Wel ja ick, mit men seste sin.
Flo. Hoe hiet die Aries of Tauris? na men weeten,
    En na ick lest in je Boeckje las, soo zijnder seve Planeeten.
Mel. (25) Bestia hominis, wat maeck jy van een zin?
    Voort pack je hier van daen, ick gloey van heete min:
    Waer toef je na? flucks voort, men brandt klimt op na boven.
Flo. Ien mingele Smockel-bier sel deuse brandt wel doven;
    Ey peur ereys te Kas.   Mel. Dat jou Sint Felten hael.
Flo. (30) Och Marry Krabbers help me doch eer ick na ’t Vagevuur dael.
Binnen.
Aledia uyt.
Ale. Wel hey, wats hier te doen? Heer! Melis heb je questie?
Mel. Och! denck niet om de Duyvel: ick sach een Biest dat ick as de Pest vlie.
Ale. Wat was ’t veur ien creatuur?  Mel. Ja ’t had ien neege-kantigh hooft,
    Mit ien ellif-dubbelde neus; en ’t had me schier erooft
    (35) De oogen uyt men hooft, was ick het niet ontloopen.
    Kijck ereys, hoe beven men handen, ick sou je Kouse-bandt niet kunnen toeknoopen.
[fol. A2v]
Ale. Dat is oock jou werrick niet, je slacht me al de rest;
    ’t Is jou luy in de mondt eslagen, en men komt noch te kort al doeje jou best.
Mel. Wilje dat ereys Barbieren, soo laetme iens in jou schappray tasten.
Ale. (40) ’t Is Quatertemper Vaer, je moet tot tavondt vasten;
    Hou hande van de banck: maer ick heb ien klughje voor,
    Soo jy mijn hulpsaem bint, soo krijghje licht gehoor;
    Je komt dan wel iens uyt, toon nou jou wijsheydts teecken.
Mel. Ha! Melis is gereet, al sou hy de Hel op-breecken:
    (45) Laet hooren Pedroos Lief, is hier verstandt van doen?
    Ick bin de rechte Hen om ’t Kuycken uyt te broen.
Ale. Je antwoordt redelijck: maer dit is men zieltjens haecken,
    Of jy onse Pedro doch, men Man, wist wijs te maecken
    Dat jy deur Starrekijcken vernomen hebt, dat hy de tijdt
    (50) Van sen leven, binnen vier-en-twintigh uren, al sal wesen quijt?
    En je most hem dit selfs soo vast doen gelooven,
    Dat hy niet beter weet of sen ziel klimt al na boven.
Mel. Of na beneden toe, ’k weet wat hy krijgen sel,
    En het dient hem veur ien aer, ’t Kassierschop in de Hel.
Ale. (55) Wat seghje?  Mel. Dat ick hem dan waer sal nemen,
    En doen hem, deur mijn reen, in een Levendige Doodt vervreemen.
Ale. Nou Melis houje woordt.  Mel. Jy selt mijn trouwheydt sien.
Ale. En na jou wercken, vaer, soo sel jou loon geschien.                Binnen.


Tweede Uytkomst.

Pedro de Kassier, van zijn Meester komende, Melis daer na.

Ped. Dat Schip is binnen Wals, nou bin ick sonder schroomen:
    (60) Ja wel, ick docht dat ick niet levendigh weer by men Wijf sou koomen,
    Soo onnatuurlijck swieten ick om ien kleyn sackje mit gelt,
    Ja, ick selt men leven niet vergeten, soo was ick ontstelt.
    ’t Kassierschop, by comparatie wil ick seggen, accordeert na by de Hoeren;
    Want wordtje mit die spaense carbonckelen ekroont, je keunt je qualijck roeren,
    (65) En wordje op duske gaeuwigheydt betrapt, je raeckt in de ysre klangh,
    En dan maeckentje die Apostelen soo eeck-achtigh, en soo bangh
    Dat jy ’er niet of komt, of je moet ’er van je vleysch en bloedt laten;
    Maer hebje de ronde goden te hulp, die kunnen je veul in je saeck baten.
    O mijn! as ick ’t noch bedenck, eer ick ehijlickt was,
    (70) Wat had ick al te mets ien pret mit d’ien of d’ander tas;
    En was ick mit men Lagenoots daer we schijven schieten mosten,
    Soo stelden ick te Boeck, soo veel aen diversche onkosten,
    Soo hier en daer edaen; en as je dat by je selven overlecht,
    Ick schreef immers as het was, soo dee ’k as een trouwe knecht;
    (75) En mit het Banck-geldt wist ick soo moy om te gaen en te leven,
    Dat ick ’er een Kamer-Juffertje al te mets ien Manteltje of ien paer Mouwen of kon geven.
[fol. A3r]
    En in me jonckheydt, gort betert, spon ick het Garen vry wat grof,
    Want as ick Gout ontfangen sou, knipten ick de Asen rontom wat of,
    En dat wist ick, met swaerder weer, aen and’ren uyt te wegen,
    (80) Maer nou binnen de luy te argh, men kan het niet meer plegen.
    Ja daer quam niet ien Modetje, of ick moest het deelachtigh zijn;
    Had ien aer ien gekante Bef, ick kochter ien al soo fijn,
    En soo al na advenant wat het lichaem mocht aenhangen;
    Nou dats tot daer en toe, die Vliegh is al evangen
    (85) Sey Kees de gaeuwe Dief, en hy had een Sleutelreecks of esneen,
    Juyst in de Ouwe-Kerck, gien veerthien dagen eleen.
    Maer was het Jaer dan om, dat ick de Reeckeningh sou saldeeren,
    Soo wist ick men Miester ien port thien twintigh aen ’t gat te smeeren;
    En schoot ’er dan nog wat over, by gelijckenis, twintigh of thien,
    (90) Soo gaf ick men Miester de nul, en ick behiel de thien.
    Maer sedert men trouwen heb ick men noyt weer verkeecken;
    Of het moest wesen dat ick onse Priester in langh niet van goet-doen had hooren preecken.
    O! bloedt van Keysel-stiens, waer of ick men sack bewaer?
Mel. Hoe! Pedro, speciael, maer hoe, hoe sie je soo naer!
    (95) Hebje uyt d’Apteeck je broodt ehaelt? wiltme je sieckte doch mellen.
Ped. Dat ’er ien vaene Biers in je lijf vaert, je soudme schier ontstellen,
    Ick bin niet sieck noch naer, hoe na speulje op Uylenspiegels fluyt?
Mel. By Trijntjens onder-keurs, jou wesen wijst het uyt,
    Je siet ast Mannetje; hoe komje dus verslagen?
Ped. (100) Wel hey, scherewe me kaer? je soudt me schier ien popelzy op ’t lijf jagen,
    Ick heb slechts doende eweest mit tellen van kleyn gelt,
    Wegh, wegh, na ’t Dol-huys toe, jou mall’morie is ontstelt,
    Sie daer, ’k was noyt soo fris of gesondt van men leven.
Mel. Benaeude Pedro, sie iens hoe jou leden beven,
    (105) En ick raje as ien vriendt, neemt vry men seggen aen,
    Want je selt morgen niet weer kunnen na je Heerschip gaen;
    Dit heb ick deur mijn kunst in ’s Hemels-loop evonden,
    En de vriendtschap, datje me al te mets ereys tapte, heeft men hier esonden,
    Om jou Christelijck te vermanen dat je doch varen laet
    (110) ’t Kassierschap van je Baes; en dat je in ’t kort beraedt
    Dat je ien reyne ziel mooght in den Hemel brengen;
    Want men siet onder jou Kassiers al veul drollige treecken mengen.
Ped. O! Brille-verkooper, is dit soo waer as je lest had epropheteert,
    Soo bin ick ien behouwe Man, want al den bruy geschach verkeert
    (115) Wat je voorleden Jaer hadt in je Almanach eschreven.
Mel. ’t Verstandt is al ontroert, wilt men je handt ereys geven,
    Op dat ick na jou Pols ’t recht oordeel geven mach.
Ped. Wel hou daer, tast vry ereys, en brenght het aen den dagh
    Hoe ’t met Sinjoors leven staet.  Mel. Ach! Pedro, ’t is verlooren,
    (120) Maeck vry jou Testament, je sterrif-uur is gebooren,
    Men voelt uw Pols noch naeuw, en ’t aensicht is heel blieck.
Ped. En of jy ’t seght of niet je lieght het, ’k bin evenwel niet sieck;
[fol. A3v]
    Weet jy mijn sterrif uur? dat wil ick je niet iens danck weten,
    Maer tot loon van je visentatie wensch ick je met ien warreme Bier-struyf bedreeten.
Mel. (125) O spotter! ’k sie jou ziel in bange stervens noodt;
    Dies wensch ick uw voor ’t lest ien sacht en sael’ge doodt:
    Vaer wel mijn waerde vriendt.                                                Binnen.
Ped. Hoe sel ick dat begrijpen!
    Ick moet men ereys, uyt de klucht, an ’t tipje van men neus knijpen,
    Want bin ick al hallef doodt, soo doet men dat gien seer:
    (130) Of ick hem wel vinde kan? o bloedt! ick knijp niet meer.
    Ja, ’k heb noch goet gevoel; get breur hoe kenje liegen:
    Maer ’t is sen Vader Ons, de Leecke-broers te bedriegen;
    Hy het soo van de kunst: ’t is lest ereys in de Kermis ebeurt
    Datter een Jonge mit gebraet quam, en hy sprack geheel versteurt:
    (135) Jou bengel, waer blijfje, de klock gaet al na achten;
    Geef hier het gebraet, de luy sitten vast na jou eerwaerdigheydt en wachten,
    Beheut ons Goth, sey de Jonge, en woor nicht ehr ebroon,
    Loot et mie man beholde, ’k wol bolde no mien Meyster ghoon.
    En hy nam ’t hem uyt de handen, en teeg ’er mee op recken,
    (140) En doen hy t’huys quam, gingh hy ’t de maets veur ien convertijfje vertrecken:
    Maer ick mien die arme Jonge heeft het t’huys ellendigh besuurt.
    Nou ’k mach men Wijf ien Man t’huys brengen, men dunckt dat de windt na regen guurt.
Binnen.


Derde Uytkomst.

Pedro.

    Dat is eerst ien leugenaer, dat sinne vriendtschaps reeden;
    Het speetme byget in men hart, dat ickme gesont sou ontkleeden,
    (145) En sterven in men slaep soo doodt gelijck een hondt:
    Hangh op die leugenaer, ’k bin nou alsoo gesondt,
    En het tuyghje alsoo ficx as het doen kon wesen,
    Die eer-vergete guyt socht me soo moytjens te belesen,
    Dat hy, as ick aen ’t mijmeren was, kon raecken aen mijn Wijf:
    (150) Get as ick het noch bedenck, men hart kitteltme in men lijf,
    Sulcken bollen vleysjen hetse as beursige Suycker-Peeren;
    Sie daer, ick sou ’er gien suyckerde Wijn veur begeeren
    Te drincken, al was het oock uyt ien gouwe Schael;
    Want as ick haer aessem maer ruyck, bin ick van al de quael,
    (155) Die ick deur sieckte op men lijf krijgh, gehulpen en genesen,
    En daerom soudtme na men doodt wel duysentmael leet wesen
    Dat ick escheye was van die suycker-soete Aledia.
    Get, ’t speult daer al quartier, ’t is tijdt dat ick heene ga.


[fol. A4r]

Vierde Uytkomst.

Priester. Melis. Kappellaen. Klerck. Rodriego. Jeronimo.

Prie. Heer! Melis watje seght.  Mel. Soo ist’er me gelegen;
    (160) Nu sal het noodigh zijn dat aen verscheyde wegen
    Wy ons verdeylen gaen, op datmen deuse bloedt,
    Recht of men daer soo quam, onwetende ontmoet,
    Soo sal geen achterdocht hem van bedriege stijven:
    Heer Priester, Kappellaen, ghy twee sult ’t eerst bedrijven,
    (165) Indien het uw gevalt, met van uw Klercken een,
    Verwacht hem aen dees straet, ghy kunt met droeve reen,
    Dien Pedroos haeste doodt al weenende beklagen:
    Maer soo hy uw’lien wenckt, of yets begeert te vragen,
    En staet hem niet te woordt, maer laet hem soo bedeest
    (170) En soo verslagen staen, soo g’looft hy ’t noch op ’t meest.
Prie. Ick sal uw hulpsaem zijn.  Kap. Ick sal mijn vlijt besteeden.
Mel. Rodriego sal met mijn de middel-straet betreeden,
    En spreecken hem dan aen recht of hy waer een Geest,
    En vlien hem op het lest als of men waer bevreest.
    (175) Rodrieg’ ist van je zin?  Rod. In diergelijcke saecken
    Kan sigh Rodriegoos ziel op ’t alderbest vermaecken;
    Gebruyckme as je Vriendt.  Mel. Ick danckje veur die trouw:
    Jeronimo die sal, met een gemaeckte rouw,
    Uyt het Huys van Pedro, dan al weenend’ koomen treeden,
    (180) En rooven Pedro dan, met op-gepronckte reeden,
    De overige hoop die hy van leven heeft.
    Wat dunckje van die vondt? ick wed dat Pedro leeft,
    En acht sen selfs veur doodt, soo ’t endt as ’t is begonnen.
Jero. Wel dat is seecker raer, hoe hebje dat versonnen?
    (185) O Jemeni! wat ick hoor, ’k soudt noyt op jou vermoen,
    Maer seecker kanje dit, je keunt wel meerder doen,
    Jy bint veur gien ien gat evangen, o Melis van de ronde wercken,
    Dat het de Duyvel hoorde hy sou ’er gien bedrogh in mercken.
Mel. Daer sla ick twijffel an, hy is vol schelmery.
    (190) Nou Mannen, elck sijns weeghs, de tijdt is dichte by.
Verdeylen haer aen eenige hoecken.


Pedro uyt.

    Wel hey, wat sie ick daer? hoe, sel ’er volck versamen?
    Of isser een Begraffenis? dat kan ick qualijck ramen:
    De Priester, en noch twee, ’t schijnt dat een yeder weent.
Prie. ’k Sie Pedro daer van var, dat elck op ’t droevighst steent.
    (195) Och! Mannen, laet ons doch gaen Pedroos doodt beschreyen;
[fol. A4v]
    Treckt al uw hayren uyt, ey! helpme met uw beyen,
    Want hy is nou van daegh evonden op het Bedt,
    Van ’t leven heel berooft, ja sonder dat hy met
    Een heyligh Godlijck Mensch een woordt heeft kunnen spreecken;
    (200) Dus voer hy, laes! van hier, mit zijn Kassiers gebreecken.
Kap. En dat te beklagen is, het was hem al eseydt
    Van onse Melis buur, maer laes! te laet beschreyt,
    Och! wie sal troosten nu Aledia sijn beminde?
Kler. Sijn ziel die sal om hoogh, hoop ick, genade vinden,
    (205) ’t Is noodigh dattewe daer veur al om droevigh zijn;
    Aledia, zijn Wijf, die sel dees quel en pijn,
    Deur d’overvloedt van ’t geldt, wel haest vergeten konnen,
    Of ’t schoon al niet en is, alst wel behoort, gewonnen.
Prie. Dit is veur ons deel wel: tsa Mannen, laet ons gaen.
Ped. (210) Dat is een Duyvels werck; hoe sel ick dit verstaen!
    Hem Heerom, Heeroom hem: en hoor jy niet mijn Heeren?
    Uw Pedro is niet doodt, ’k bidt wilt doch weder keeren.
    Wegh zijnse, dat ’s ien stick. Hoe! is Pedro de Kassier dan doodt?
    In wie of ick dan bin? ick heb gien stervens noodt,
    (215) Noch niet een bruy evoelt; wel dan ist as de ien seyde
    Dat ick sonder pijn of smart was van de Werelt escheyde.
    Hoe! bin ick dan een giest? wat struyf, ’t is malligheydt.
    Wel, wie daer ginder weer?  Mel. Ick heb ’t hem wel eseydt
    Wanneer hy sterven sou, maer hy wou het niet gelooven;
    (220) Nou sieje hoe het gaet de geene die verdooven
    De kunst van ’t Starre-sien.  Rod. Wat hadt hy oock een kop,
    Die ston hem sonder hals, soo dick ter schoud’ren op,
    En daer by was hy vry wat tot den dronck genegen,
    ’k Geloof een geraecktheydt het hy op sen lijf ekregen,
    (225) Nou hoop ick heeft hy rust in ’s Hemels Paradijs;
    Aledia, zijn Vrouw, geniet uw onderwijs,
    Sy is ter doodt bedroeft en seer hier in verslagen,
    En wy, wy mogen oock zijn haeste doodt beklagen,
    Want een getrouwe vriendt zijn wy nu, lacy! quijt.
Ped. (230) O! vrienden houme vast, ick barst by get van spijt.
    Wel wat is hier te doen? waer toe dees droev’ Oratie?
    Hoe reuteltje de kay? houje alries Lijck-statie,
    En dat noch over mijn? ’k leef immers as ien visch,
    Ick loof niet dat ’er yemandt die soo hiet, as ick, esturven is.
    (235) Ick doodt! o wijdt van daer; je hoeft veur mijn niet te beven,
    Ick bin ien goet Christen mensch, en ick voer een schapp’lijck leven.
Mel. Help, help, Sint Louris help! de schim van Pedro waert,
    En wil nu boete doen van ’t geen hy op der aerdt
    Soo schelms bedreven heeft.  Rod. ’k Besweer je by de zielen,
    (240) Die, om datse ’s nachts uyt krolle gingen, in Plutoos macht vervielen;
    Datje me niet en raeckt, maer op de plaets blijft staen,
    En soo je wat begeert, soo doet ons dat verstaen.
[fol. B1r]
Ped. Rodriego, Melis, hoe! waerom mijn dus te schuwen?
Mel. Och lacy! wie sou niet veur soo ien spoocksel gruwen.
Ped. (245) Mijn vrienden ken je me wel? kom hier iens en besiet
    Te deege wie ick bin, eer dat je van men vliet,
    En Sinjoor Pedro de Kassier is men naem.  Rod. Je meugt de Duyvel wesen.
Mel.  Rod. O help! help! help! men wil ons hier belesen.                 Beyde bin.
Ped. Een Duyvel, Doodt en Spoock! waer zijn men Hoorens dan,
    (250) En men doodt-kleedt, en men toorts, daermé men tovere kan?
Jeronimo uyt.
    Wie komt daer mit een lange mantel uyt men Huys? die is niet van die fielen.
Jero. Benedijstis wat is dit? o wel-gheluckighe zielen
    In ’t heylighe Vagevier, is ’t waerheydt dat ick sie
    Mijn alderwaerste vrindt, Sinjoor Pedro, lacy! die
    (255) Nu overleden is, of scheemeren mijn oogen?
Pedro. Neen seecker Jeronimo, gien spoock het jou bedroogen,
    Maer ick bin niet esturven, ’k bin Pedro uwen vrindt,
    Wat is de oorsaeck doch dat je veur mijn soo anghstigh bint?
    En wie port jou over mijn soo te kruycen en te seeg’nen?
    (260) Men dunckt dees ouwe komt men as de rest bejeeg’nen:
    Flucx segh hoe’t mit men is, of laet je Mantel hier.
Jero. Och! wijckt doch van men giest, ey! sleepme niet in ’t vyer
    Daer ick eeuwich barrene sou; den Hemel is wel verduldich:
    En ick bin an men overlede vrindt, ’k mien Pedro, niet meer schuldigh
    (265) As ien Paertje vijf of ses, dat hy ewonnen heeft
    Mit Troeven lest van mijn, voel hoe men hartje beeft,
    En ick ontken dat niet: maer komje daerom Waeren?
    Je hebt men Mantel daer, verkoopt die, ick wil het gaeren
    Gedoogen dat jy ’t doet, want dit is men ienighe sin,
    (270) Dat ick niet graegh mit luy, van de and’re Werelt, in questie bin.
Ped. Daer is je Mantel weer, ick wilse niet verkoopen.
Jero. Ick danckje boose giest. Binnen.  Ped. Die stelt het me op ’t loopen:
    Hier sta ick nou allien te kijcken, en ick bin ien Duyvel, en ien Doodt.
    Nou Jongens, segh ereys, bin ick nou niet al eve groot
    (275) As ick flus waer, of bin ick nou verandert?
    Want ik heb mit Heyntje-man al ereys deur ’t Vagevyer ewandert;
    Nou bin ick oock ien Lidtmaet, en de Duyveltjens heur gesel,
    Ick had het me leven niet edocht dat ick noch aen soo ien staet in de Hel,
    Ten lange lesten, veur men guytery sou geraecken;
    (280) Hoe wil ick men Gilde-broers de gesuyckerde Wijn weer doen uyt-braecken,
    Diese by Hoeren en Snollen, in overdaedt, hebben elickt:
    Ick sel by Heyntje-man leven dat ellick ien verschrickt
    Die van men naem maer hoort. Hoe wil ’k het heur verleeren,
    Datse heur Miesters sulcke leugens wisten aen te smeeren;
    (285) Want in plaets van in de Kerck, hebbense in de Kaets-Baen of in de Kroegh eweest,
    Trouwens ’t is men oock wel ebeurt.   ’s Nachts sel ick as ien geest
    Soo langhs de Kalver-straet mit Garden loope sweyen,
    En dat ritsige volckje wat veur haer onbehoorlijck leven kasteyen;
    Wantse loopen daer, de ien roep hem, hem, hem:
[fol. B1v]
    (290) O Kat’lijntje binje daer? men docht ick konje an je stem:
    De aer die fluyt ereys, soo wetense op mekaer te loeren,
    En dan achter de Beurs, daer hebje hee Vaendels van Hoeren.
    De Keysers- en Heere-straten die leveren wat uyt,
    So van Kassiers, Naeysters, en Dienst-meyden, die haer werck niet veul en stuyt.
    (295) Nou daer al van genoegh, ick laet het hier by steecken,
    En ick spoeyme na Heyntje Pick; maer by gants eleweecken,
    Wat of ick daer sel doen? Laet sien, wat was het oock?
    Wel hoe! bin ick ien Doodt, ien Duyvel, en ien Spoock,
    En ick spreeck noch as ien mensch? ho, ho, dat kan niet wesen,
    (300) Want ick kan nou noch soo wel ien Ave Maria as van te veuren lesen,
    En dan bin ick immers niet doodt! dat is ierst ien boeve-jacht.
    Nou ’k mach na huys toe gaen, ’k loof datme men Wijf al wacht:
    Wel hey, hier bin ick ’er al; hoe, is de deur eslooten!
    Hier Hoeren, komt ’er uyt, mienje me soo buyten te stooten.        Hy klopt.
    (305) Ick bons ereys op de deur.  Kat. Wel wie klopt hier dus laet,
    En sonder dencken dat de Weduw’lijcke staet
    Alleen hier binnen woondt?  Ped. Katrijn, ick seg doe open,
    En soo jy ’t niet en doet, je selt het suur bekoopen.
Kat. Maer vriendt hoe is je naem?  Ped. Wel slecht-hooft vraeghje dat?
    (310) Kom ick je daer stracks by, je krijght ien voet in ’t gat:
    Jou Miester Pedro ist.  Kat. Och! dat dit waer mocht wesen:
    Binje soo datelijck dan weer van de Doodt verresen?
    Dat jy jou Pedro noemt; maer ’k vrees dat hy ’t bevel
    Nou van ’t Kassierschop heeft, in ’t diepste van de Hel.
Ped. (315) Och! Ick bin voorseecker doodt, weet men Wijf al van men sterven?
    Wel Vodde-moer, hoe na mienje de helft van men goedt te erven,
    Ick seghje laetme in, ’k heb noch gien Testament emaeckt,
    Want wie sou dencken dat een Mensch soo haest aen sijn endt raeckt:
    Och! Melis-buur, had ick eweten dat het na jou seggen sou of loopen,
    (320) Ick hadje ’s Jaerlijckx wel mit een moye penninck tot je Bier-kost bedroopen,
    Want in die tijdt was ick noch wel van al men groove en fijne sonden gheabsolveert;
    Nou bin ick as ien ketter esturven, ongeolijt, en ongesmeert.
    Och! was ick maer in ’t Vagevyer, soo sou het noch wat lijcken.
    Wat, met ien koele moet, sel de deur veur mijn, of ick veur de deur wijcken.
Loopt op de deur.
    (325) O mijn! dat doet ierst sier, dat sel ickje weer vergoen,
    Ick wed dat ’er het vel of is, en dat het voort sel bloen.
    Karonje, nou hoe langh, selje de deur ontsluyten?
Kat. O! help, help, help, hier wilder ien vry-buyten.
Aledia in den rouw geklet, veynst haer of sy beswijmt.
Ale. Wel wie maeckt dit rumour? Ay my! wat sie ick hier?
Ped. (330) Och! sterf niet soetertje, is nou het levens-vier
    Alries in jou eblust? ick sel het weer ontsteecken,
    Of ’t most me aen ’t gerief van Swavel-stock ontbreecken:
    Och! help me doch Katrijn, eerse de doodt ontruckt.
Kat. ’k Mach mee poot aen slaen, en sien hoe ’t binnen luckt.
Binnen.


[fol. B2r]

Vijfde Uytkomst.

Melis. Floor.

Mel. (335) Wel Floor hoe weetje dat?  Flo. Ick hebt altans, weet ick wel, niet elesen,
    Want ick ken gien A veur ien B, ergo soo moet het mijn eseyt wesen,
    Dat ken je wel versinnen.  Mel. Wie is je segger dan?
Flo. Dat is men al weer ontwaeyt, maer ick loof ’t was ien Vrou of ien Man:
    Ick hoorden ’t soo, doense lest tot hanghdige Neel op ’t Kyjer-mael waren.
Mel. (340) Voort sluyt je Broodt-kas toe, jy siet hoe dat wy naren
    ’t Huys van Aledia.  Flo. Maer scheele luy sien niet wel:
    Heeft u lieden weer appetijdt? vertrouje men wel soo veel toe dat ick iens schel?
    Sinjoor Pedroos vocht is puyck.  Mel. Wat raeckt het jou je bengel?
Flo. Och! ’t is hem al vergeten dat onse Buur-vrouws Engel
    (345) Hem in de Provisie-kelder soo vol maeckte dat hy begon om te loopen,
    En hadt haer niemandt te hulp ekomen, se had het wis met ’er Maeghdom moeten bekoopen.
Mel. Jou rechte galgen-aes, maeckt dat je soo veel blaft,
    Datje ten lesten iens wordt met de lange roe estraft,
    Dat is ten huysen uyt.  Flo. Ick soudtje eeuwigh danck weten.
    (350) Denck ereys, daegs krijgh ick ien kopje gesoon en gebraen Karremelck te eten,
    Dat is men kost en dranck; en smorgens at ick wel graegh,
    Maer hy seydt: vast tot de middagh, men studeert wel met een hongerige maegh;
    En dan denck ick, de Droes mach wel mit jou Darmen speulen.
Mel. Wat seghje daer?  Flo. Maer dat ick twijfel of onse Jaep-buurs meulen
    (355) By dees tijdt om kan gaen, want ’er is weynigh Windt.
Mel. Jou rechte sotte-bol.  Flo. Nou hoor ick wat veur ien datje bindt,
    Want je noemde mu eertijdts uyt jou eerwaerdigheydt esprooten:
    Maer was jy de eerste die men Moer hebt uyt de Maeghdelijcke rey estooten?
Mel. Daer sla ick twijffel an.  Flo. Soo bin ick voor wis gien slechte bloedt,
    (360) Want je weet wel een huys daerme met sen veelen aen wercken moet,
    Is hechter, vaster, moyer, stercker, as daer ’er maer ien is aen te bouwen,
    En soo machme men Moer oock wel veur ien van de mooyste en deghelijckste Vrouwen houwen,
    Want se is van veul Venus-Ridders, as je selver seght, bereen.
Mel. Foey! waenwijs, schaemt uw wat, jy keunt op ja noch neen,
    (365) Ja op het slechtste woordt, recht tael of antwoordt geven,
    Bekroonje soo je Moer?  Flo. Wel hoe, haer daden leven,
    En dat by Jan alleman; je seght wel foey, maer ick wed
    Datse meer soetigheydt in soo veel plaets, as jy in je hiele lijf het.
Kat. uyt.
Mel. Weest stil, wie staet daer gins?  Flo. Get Baes dat is Katrijntje,
    (370) Die staet daer licht en wacht, na ’t ien of ’t aer Cosijntje;
    En die eertse as een Prins, soo langh tot dat sen Gelt verteert is;
    Maer ick loof wel dat hy dan met de naem van Guyt of Schelm ge-eert is.
Mel. Wat seghje?  Flo. Datse daer licht staet en wacht na jou Eerwaerde,
Mel. Vertoeft, ick spreeck ’er aen; genavont jongh-bejaerde
    (375) En soete bolle Meydt.  Flo. Ja daer ereys of epraet:
    Maer vraeght ’er doch ereys baes hoe dat de Wijser staet,
    Soo weet ick van de tijdt, de dach mocht ons over-vallen;
[fol. B2v]
    Of jy apparentlijck heur.....  Mel. Jou fielt soo niet te mallen,
    Of packje voort van hier. Katrijntje, wel hoe soo,
    (380) Mach ’er niet ien woordtjen of? of binje veur men bloo?
Kat. Veur jou, o verr’ van daer, maer ’k was daer in gedachten:
    Hoe komje hier verseylt?  Mel. Alleen om uw te wachten,
    Mijn engeltje, mijn troost.  Kat. Wel ick hebme niet verseydt
    Dat jy soo stoutlijck komt; ’k bedenck datje ien aer verbeydt,
    (385) En die jou niet en wil.  Mel. O neen mijn uytverkooren,
    Ghy zijt het die ick min.  Flo. Liegh soo, ick stop men ooren.
    Wat heb ick daer ien Baes, hy mint schier ellick ien,
    Ja d’alder-vuylste vodt, die ’k me dagen heb esien,
    Kan hy as ien groote Madam mit duysent kusjens bejeeg’nen.
Mel. (390) Wat seghje?  Flo. Dat ick hoop dat het van avondt niet sal reeg’nen,
    ’t Is sulcken mooyen weer, niet waer Katrijntje maet?
    Sie ereys hoe lonckend’ dat Mars met Venus staet,
    Se soent hem veur sen mondt, dat sel wis vree beduyen:
    Get datse inde Werelt woonde, hoe sou ick ’er uyt luyen,
    (395) Het staat soo Hoer-achtigh as ick weet niet hoe.
Kat. Nou Melis laetme los, ick bin dit tergen moe.
Mel. Moet ick dan troosteloos weer van men beckje scheyen?
Flo. O! lieve gort, Katrijntje, men Baesje wil gaen schreyen:
    Accordeert maer inde prijs, je verstaet immers wel wat ick mien,
    (400) ’t Is sulcken rechtschapen Kerel, je hebt je leven gien slimmer esien,
    Voornamentlijck as hy bockt.  Kat. Maer sou ick het durven wagen?
Flo. Struyf, struyf Katrijntje, struyf, dat is niet iens waert te vragen,
    Ick maghse byloo as ien Aep. Nou Heerschop, toonje kracht;
    Maer meugh jy ’t niet of, wil ick seggen, ick staje hier en wacht,
    (405) Noem maer vijf letters van men naem, ick selje strack verschijnen.
Mel. Jou guyt, voort hier van daen, en maeckme niet veel mijnen,
    Ick hebje niet van doen.  Flo. Sie daer dan, dat is gangh, ick ga:
    Nou adieu Katrijntje, onse Lijsjens Kat die verset je scha.                Binnen.


Seste Uytkomst.

Pedro met ien Hieltjen van ien Ham, en ien Kan mit Wijn.

    Dit loof ick is ien nieuwe snof, want het gaet buyten alle wijsen heur weten,
    (410) Men het sen leven niet ehoort dat doode luy konnen eten:
    En onse Heeroom, die leugenaer, seyde dat het op soo ien manier
    In de Hel toegingh: de quaet-doenders moeten op ien groot vyer,
    Dat ’er van swavel ende pick estoockt is, eeuwigh leggen en branden,
    En as de kracht wat mindert, hackense hiele Waranden
    (415) En groote Bosschen of, en verdubb’len soo de kracht.
    Wel sey ick dan soo: ’t is kluchtigh datmen daer noyt versmacht;
    Want as men ien Kolrijster verbrandt, die is in ien oogenblick om ’t leven.
    Ja sey hy: je weet ’er niet of, sie in de schrift daer staet ’et eschreven.
    Tut, tut, docht ick soo: maer doe ick ereys inme droom in de Hel was,
    (420) Het staetme noch wel veur, hoe Heyntje-Pick soo fel was;
[fol. B3r]
    Ho, ho, seyd’ hy tegen ien, die ’er soo bedruckt aenquam, het is men niet vergeten
    Hoe jy jou in je tijdt soo behendigh hebt equeeten,
    En dat ick jou al te mets hielp uyt ien Wereltsche schandt,
    Wantje stelde miest jou ziel veur het geldt te pandt,
    (425) En om datje faljeerde, en de vroome luy niet woud’ betalen,
    Soo selmen jou deur ien gloeyende Ton mit ien gevlamde Nijptangh halen,
    Want ’t zijn helsche wetten dat den Misdadigen soo veel pijne lijdt,
    Als hy oyt onrechte penningen verteert heeft in vrolijckheydt.
    Ja docht ick, je hebt gelijck, is het as ickje hoor spreecken,
    (430) Want jy luy dient ’er veur al wat by op te steecken:
    Maer op het onversienst soo quam ’er ien hiele sleep in.
    Wel, sey ick teugen de Borsten, of ick hier al men leven vry bin?
    Wat is dit veur ien natie? deuse maets lijcken wel Bastert-Mooren,
    O seyd ’er ien: dit volck loopt in Spanje, velis ne kackaare Sinjoore,
    (435) Mit ien Onder-Beuls mantel, die ien stillitje bedeckt,
    Ick lachte me mondt schier uyt ’et lidt, ick loof niet datje mitme geckt,
    Sey ick soo, souwen de luy nou geldt van ereys te kacken geven?
    O seydese: je selt noch soo veul sien meughje ien Oudt-vaders leve leven.
    Mit roept ’er ien Blaeuwe-Pots-Boef: och! och! ick heb me leven maer ien vrou bekent;
    (440) Ja we weten wel, seyden de Duyvels, dat jy ontschuldigh bent,
    Maer dit ly je, om datje maeckt dat het de Barbiers niet swijgen asse yemandt van de Pocken genesen;
    Daerom sel niemant meer hinckelen durven, en dit sel de Barbiers, en voornamentlijck de hel, groote af-breuck wesen.
    Ondertusschen in ’t kuyeren docht ick op ien seker seggen tot nadeel van de Hel.
    Maer Messieurs, seyd’ ick, of ’er niemant van deuse droncke Wijve-smijters uyt koomen sel,
    (445) Mit beloovingh fatse haer op de Werelt souwe beteren?
    Bloedt! riepense al te mael, hoe willen we die Transformeerder na sen gat veteren
    Soo wy hem hier maer krijgen, die de luyden wijs maeckt,
    Dat alsmen beterschop belooft, weer uyt den Hel raeckt,
    Maer ick vrees sijn persoon sal het wel anders gewaer worden.
    (450) Mit keeck ick om, en sagh dat ’er by Milioenen veur by men heen snorden,
    Wel vraeghden ick ’er ien wat veur volck dat dat was,
    Ja, seyd’ hy, dat volck is lichter as de Windt of het Vlas:
    Dat dochtme geweldigh vremt, en ick sey, het is te vreesen
    Of ’er nou al meer menschen sellen op de Wereldt wesen?
    (455) Och! seyd’ hy, je dunckt dat jy ’er daer soo veul siet,
    En asse in ’t vangenis binnen, is ’er ien beetje meer as niet;
    ’t Sijn luy die al ’er vleys en bloedt op de Wereldt om rijckdom vertieren,
    In ’t kort: ’t zijn Koopluy, Makelaers, Backers, Meulenaers, Turf-vulsters, Glase-maeckers, en sulcke dieren.
    Maer ’t is wonder, sey ick, dat ’er gien Kassiers en onder gaen,
    (460) Die stootenwe uyt, want niemandt van ons kan haer Boeck-houden verstaen:
    Daer sijnder die van rijcke Miesters kunnen Kalissen maecken;
    En quamense hier, we mochten deur heur reeckenen wel uyt de Hel raecken,
    De Kassiers, dat volckje se verstaen heur te lijdigh op de Pen;
    Ja docht ick, hoe weynigh weetje dat ick ien Kassier ben:
    (465) En daer passeerde so veul dat ick nou niet kan noemen,
[fol. B3v]
    Maer doen ick wacker wierdt, doen warent blaeuwe Bloemen,
    Wat dunckje nou van mijn, heb ick gien vlugge Geest?
    Hey, noch ereys epooyt, soo het ’er men Kan eweest;
    Wat soo, nou ’t Buyckje vol, sey ons Floor de langen,
    (470) Men dunckt dat ick vaeck krijgh; ick moet een uyltje vangen.
Slaept.


Sevende Uytkomst.

Aledia in haer dagelijckse Kleeren. Melis. Katrijn.

Ale. Wat dunckje Melis, heb ick dat niet wel bedocht?
Mel. Ja seecker, hy sou sondt doen die jou veur ien ander socht;
    Maer wanneer selt ereys lucke, dattewe onse reeckeningh effe maecken?
Ale. ’t Sel noch wel koome, Melis, ick selme woort niet versaecken,
    (475) Je hebt me ommers altijdt veur ien eerlijcke Vrouw ekent.
Mel. Ja ick loof dat je de vroomste onder de eerlijcke snollen bent.
Ale. Wat seghje?  Mel. Dat het soo pijnlijck valt, soo langh te toeven.
Ale. ’t Sel lucken eer jy ’t mient: maer wie leydt hier te snoeven?
    ’t Is Pedro, Melis ’k bidt, ay! packje hier van daen;
    (480) Indien hy wacker wierdt, hy sou hem te buyte gaen:
    Maer houwje wat in Huys, ick selje weer laten halen.
Mel. Vergeetme dan maer niet? Bin.   Ale. Nou, sonder langh te dralen,
    Het huys weer op eschickt: Katrijn kom voor den dagh.
Kat. Wat is ’er nou al weer?  Ale. Je selt gelijckje plach
    (485) Het Huys, na d’ouwe wijs, weer moytjens op gaen schicken,
    En alles aen ien kant het geen ons kan verklicken,
    Op dat je Miester ons niet onversiens betraept.
Kat. Waer is hy dich, ey! seght?  Ale. Daer leydt hy neer en slaept.
Kat. Wel dat komt seecker raer; hoe komt hy daer te roncken?
Ale. (490) ’k Loof dat hy van onse vocht te gulsigh heeft edroncken,
    Want hy het ien kan vol etapt van de beste Wijn.
Kat. Se staet hier by hem leegh.  Ale. Loop haestje wat Katrijn,
    En doet soo ickje segh. Nou dien ick sen slaep te staecken:
    Op Pedro, Pedro op, of mienje jou mit slapen rijck te maecken?
    (495) Nou droomert, hoorje niet?  Ped. Bin ick veur ’t oordeel, wel wat of dit roepen beduyt?
    Aledia binje hier oock? komje as men twiede Bruydt,
    In ’s Hemels Paradijs, mit jou Bruygom te trouwen?
    Loop maer ereys na de Kock, we selle gaen Bruyloft houwen.
Ale. Wel Man, hoe droomje soo! wat praetje veur ien praet?
    (500) Hoe komtje dit in ’t hooft? Ey haestje wat, ’t is laet,
    Men het al van ’t Kantoor ien Boo om jou esonden.
Ped. Wel Wijf, hoe! droomje selfs? bin ick niet doodt evonden
    Van jou selven op het Bedt? Ick bin al langh begraven eweest.
Ale. Ick heb gien Begraffenis esien, dan van de geest
    (505) Van die vervloeckte Wijn, doe ick jou te nacht sach laven.
Ped. Wel scheerewe mekaer, ’k bin immers langh begraven
    In onse Lief-Vrouw van gratie Kerck, en ick sach de Kappellaen,
    De Priester, en sen Klerck, mit groote rou omvaen;
[fol. B4r]
    En huylden as ien diel Hof-honden, elck was om men doodt bewoogen:
    (510) En doense me te Kercken brochten, sach ick Katrijn mit tranen in de oogen,
    En jy selfs mede, Aledia, waerdt soo stadigh in de rou ekleedt,
    Ick loof niet dat je soo stout bint dat je me dit lieghen heet:
    Ja de Sarrekijcker, de Schilder, de ouwe Man, had ick schier vergeten,
    Wil jy ’t niet gelooven, vraegt het die, die sellen oock wel van men doodt weten.
Ale. (515) Jou rechte soese-windt, ick seghje voort sta op.
Ped. Kunje de dooden niet laten rusten? Ick sweerje by ’t Boone-sop
    Dattewe veurleen achter-Sundagh koockte, ick bin al langh esturven.
    O Maetje lief, datje wist hoe ick deur de Hel heb eswurven:
    Maer slaet ’er gien twijffel an, ick bin werentigh doodt.
Ale. (520) Ja, dat bleeck gister avondt wel, doenje het Tresoor ontsloot,
    En roofden ’er al uyt watj’er in kont vinden,
    Die jou doen sach eten, ’t was aers noch aers of men ien Wollif ien Schaep sach verslinden.
    Ja speult de doode Man, ick merck waer ’t puysje sweert,
    Dat die lichte Koyen, daerje dagelijcks mee verkeert,
    (525) Jou op ehitst hebben, en ’t hooft ebrocht aen ’t hollen;
    Schijt vry die parten uyt, je seltme soo niet pollen,
    Daerje jou waffel soo wel roeren kondt.
    Katrijn komt voort iens hier.  Kat. Wat nou?  Ale. Ga heen terstondt
    Na onse Melis-Buur, hy moet hier daetlijck weesen,
    (530) ’t Is een Docter van verstant.  Kat. Ja om yemant van ien gelt buyl te genesen.
Ale. Nou lary, loop maer heen.  Ped. Wat sel die brodder doen?
    Wat mienje dat hy ien doodt mensch kan levendigh broen;
    ’k Wil hem niet sien, je selter ien nae mijn lijf halen.
Ale. Ja niemant verstaet hem soo op de geen die in ’t Hooft malen,
    (535) Se hebben hem lestent tot keurige Joris mee ehadt;
Ped. Hy het gien handtwater by, hede mennen noom niet hooren ecloteren door de Stadt?
    Maer wat gespuys komt daer? men dunckt dat ick die wel meer beschoude.
Ale. d’Een is de Schilder, en de aer die grijse oude,        Jeronimo en Rodr. uyt.
Jero. Wel Pedro goeden dagh.  Ped. Hoe duycker sel ick dit verstaen!
    (540) Komje nou soo dicht by me, en doeje me gisteren saeght gaen,
    Liep je van me of je ien Bien soudt om ien Duyt koopen,
    Je weet ommers wel dat ick doodt bin.  Rod. Wel hoe! wilje nou wanhoopen?
    Je leeft soo wel as wy, je bint in je Vaders Stadt,
    En in je eygen Huys, wel Buur-man, ick seghje dat
    (545) De Overigheydt dat wist, men brochtje by die geene,
    Die door ontsinnigheydt haer selven noyt beweenen,            Melis uyt.
    Ick meen in ’t Dol-huys, vriendt. Sie daer komt Melis aen.
Mel. Wel vrienden goeden dach, maer wie is hier belaen
    Met sieckten of met quel?  Ped. Ick seggense, geliefje men Pols ereys te voelen
    (550) Dominis Docter Melis?  Mel. Gien noodt vriendt Pedro, ’t schijnt u sinnen door het woelen,
    En rammelen in het geldt, die zijn soo wat ontroert,
    Dit schat ick is de oorsaeck die jou tot deuse inbeeldingh voert.
Ped. Sou het dat wesen? Maer hoe komt dan dat jy verleden,
    Niet langer as te nacht, mit onbesuysde reden
    (555) Jou kruysten over mijn, en soo verbaest gingt vlien,
[fol. B4v]
    Sech ereys Dominis Docter?  Mel. Hoe? hebje mijn esien?
    Daer weet ick gans niet of: ’t is wel ien weeck verleden
    Dat ick mit men voeten heb gien straet, as nou, betreden,
    Want ick heb den ganschen tijdt gesocht t’ontdecken een,
    (560) Die van men Vrienden had enomen, sonder reen,
    Een groote Diamant.  Rod. Veur mijn part, ick kan bewijsen
    Dat ick in dees hiele weeck gien Son of Maen sach rijsen,
    Want ick heb, om noodigh werck, in ’t Klooster staegh eweest,
    Daer ick eschildert heb den inhoudt van elck feest.
Jero. (565) Och! ick heb genoegh te doen om mijn jonge Klaertje te bewaren,
    Want ick vrees altijdt dat ’er vremde Doffers selle koomen mit men Duyfje paren:
    Ick sou niet uyt egaen hebben, maer ick had van Katrijn jou ontsteltenis ehoort.
    Och! men hart seydt het me al, ’k loof datse al weer hengelen om de poort.
Ped. Maer al even-wel Melis, doeje me eergisteren avondt groeten,
    (570) En sey dat ick binnen vier-en-twintigh uren sou sterven moeten,
    En dat jy ’t uyt men pols en uyt men wesen wist,
    Is dat nou oock niet waer?  Mel. Ick Pedro! o ghy mist,
    ’t Is meerder as ick weet, ick segh ’t is wel acht daghen
    Dat uw men oogen niet, as op dees morgen, saghen.
Ped. (575) Soo ick niet doodt en bin, ’k bin even-wel beschroomt.
Mel. Sinjoor bedenckje wel, of hebje ’t oock edroomt
    In dees verlede nacht, je sinnen zijn aen ’t malen?
Ped. Wel, heb ick het dan edroomt! De duycker moetme halen,
    Ick loof je hebt gelijck, ick weet nou seecker nergens van,
    (580) Maer is ’t meughelijck datmen deur droomen sulcke viese-vasen in ’t hooft krijgen kan?
Mel. Wel perfect: o! Pedro, komje soo haest tot bekeeringh?
Ped. Nou uyt ien duyts hart, Mannen, noo ick jou altemael op ien smeeringh
    Mit de ierste gelegentheydt: maer ick bidje mit geboogen knien,
    En mit gevouwen handen, het geen dat je hebt esien,
    (585) Aengaende men malle parten, dat jy het doch wilt verswijgen,
    Want soo het de Amsterdamsche Poëten in de neus krijgen,
    Se hangen ’er ien 5 of 6 hondert gulden, an, en laten ’t speulen voor ien Klucht,
    En dan was ’t var genoegh, was ick daer uyt elucht.
Mel. Gien noodt Pedro, se sellender soo veel niet eens aen te kost leggen.
Ped. (590) En as sy het aers niet gespeult kunnen krijgen, daer helpt gien seggen.
    Nou dat raeckt ons niet, kom volghme al te mael na,
    We sellen de Brandewijn ereys laten om gaen, ’t is tijt dat ick na ’t Kantoor ga.
UYT.
Continue