W. den Elger: Wagt me voor dat laantje. Herdruk 1735
Er zijn twee drukken van 1735; deze uitgave is naar ex. UBL 1091 D 10. Eerste druk 1698
Uitgegeven door Marti Roos
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton024840 - Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[
p. 1]

WAGT ME

VOOR DAT

LAANTJE.

KLUGTSPEL.

DOOR DEN HEER

MR. WILLEM DEN ELGER.

[Vignet: De byen storten hier het eelste dat zy leezen,
om de Oude stok te voen, en de Ouderloze Weezen]

t’AMSTELDAM,

By IZAAK DUIM, Boekdrukker en Boekverkooper,
bezuiden het Stadhuis, 1735. Met Privilegie.



[p. 2: blanco]
[p. 3]

COPYE VAN DE PRIVILEGIE.

DE Staten van Holland en Westvriesland doen te weten: alzo Ons te kennen is gegeven by de tegenwoordige Regenten van het Wees- en Oude Mannenhuys der Stad Amsterdam, en in die qualiteyten, te samen Eygenaars, mitsgaders Regenten van den Schouwburg aldaar, dat zy Supplianten eenige Jaaren hadden gejoüissseert van ’t Octroy of Privilegie by hen van Ons op den 23. May 1714. geobtineert; waar by Wy aan hun Supplianten goedgunstelyk hadden geaccordeert, en geoctroyeert, om, geduurende den tyd van vyftien doen eerst agter een volgende Jaaren, de Werken, die ten dienste van het Toneel reets waren gedrukt, en van tyd tot tyd nog verder in het licht gebragt, en ten Toneele gevoert zouden mogen werden, alleen te mogen drukken, doen drukken, uytgeeven ende verkoopen, en bevonden dat de Jaaren, by ’t voorsz. Octroy of Privilegie genoemt, op den 22 May 1729. stonden te expireeren; ende dewyle zy Supplianten ten meesten dienste van den Schouburg, waar van hunne respective Godshuyzen onder andere mede moeten werden gesustenteert, de voorengemelte Werken, zoo van Treurspellen, Blyspellen, Klugten, als anders, die reets gedrukt, en ten Toneele gevoert zyn, of in toekomende gedrukt, en ten Toneele gevoert zouden mogen werden, geerne alleen, gelyk voorheen, zouden blyven drukken, uytgeeven en verkopen, ten eynde dezelve Werken, door het nadrukken van andere haar Luyster, soo in taal, als in spelkonst, niet mogten komen te verliesen, en dewylen sulx haar Supplianten na de expiratie van ’t bovengemelte Octroy, niet gepermitteert was, zoo keerden zy Supplianten haar tot Ons, onderdaniglyk verzoekende, dat Wy aan hun Supplianten, in kwaliteyten voorsz. geliefden te verleenen, prolongatie van het voorsz. Octroy of Privilegie, om de voorsz. Werken, zoo van Treurspellen, Blyspellen, Klugten, als anders, reets gemaakt, en ten Tooneele gevoert, of als nog in het ligt te brengen, en ten Toneele te voeren, den tyd van Vyftien eerstkomende, en agter eenvolgende Jaeren, alleen te mogen drukken, en Verkopen, of te doen drukken, en verkopen, met verbod aan alle andere op seekere hooge Peene by Ons daar tegens te statueeren, SOO IS ’t, dat Wy, de Saake, en ’t voorsz. verzoek overgemerkt hebbende, ende geneegen weezende ter bede van de Supplianten, uyt Onze regte wetenschap, Souveraine Magt ende Aurhoriteyt, de selve Supplianten Geconsenteert, Geaccordcert, en Geoctroyeert hebben, Consenteeren, Accordeeren, en Octroyeeren haar by deezen, dat Zy, geduurende den tyd van Vyftien eerst Agtereenvolgende Jaaren, de Werken, die ten diensten van het Tooneel reets waren gedrukt, en van tyd tot tyd nog verder in het ligt gebragt, en ten Toneele gevoert zouden mogen werden, in dier voegen, als zulx by de Supplianten is verzogt, en hier vooren uytgedrukt staat, binnen den voorsz. Onzen Landen, alleen zullen mogen Drucken, doen Drucken, uytgeven ende verkopen, verbiedende daaromme allen ende eenen ygelyken dezelve Werken, in ’t geheel, ofte ten deele te Drucken, naar te Drukken, te doen Naardrucken, te Verhandelen, of te Verkopen, ofte elders Naargedrukt binnen den selven Onzen Landen te brengen, uyt te geven, ofte te Verhandelen en Verkopen, op Verbeurte van alle de nagedrukte, ingebragte, verhandelde ofte verkogte Exemplaren, ende een boete van drieduysend guldens daar en boven te verbeuren, te [p. 4] Appliceeren een derde part voor den Officier, die de Calange doen zal, een derdepart voor den Armen der plaatzen daar het Casus voorvallen zal, ende het resteerende derdepart voor de Supplianten, ende dit t’elkens zoo meenigmaal, als dezelve zullen werden agterhaalt, alles in dien verstande, dat Wy de Supplianten met dezen onzen Octroye alleen willende Gratificeeren tot verhoedinge van hunne Schade door het Nadrucken van de voorsz. Werken, daar door in geenigen deele verstaan, den innehouden van dien te Autoriseeren, ofte te Advouëren, ende veel min dezelve onder onze protexie, ende bescherminge, eenig meerder Credit, aanzien ofte reputatie te geeven, nemaar de Supplianten in cas daar inne iets onbehoorlyks zoude influëren, alle het zelve tot hare Lasten zullen gehouden weezen te verantwoorden, tot dien eynde wel Expresselyk begeerende, dat by aldien zy dezen Onzen Octroye voor dezelve Werken zullen willen stellen, daar van geene geäbbrevieerde ofte gecontraheerde mentie zullen mogen maken, nemaar gehouden wezen, het zelve Octroy in ’t geheel, en zonder eenige Omissie daar voor te drucken, of te doen drucken, ende dat zy gehouden zullen zyn, een Exemplaar van de voorsz. werken, op Groot Papier, gebonden en wel geconditioneert, te brengen in de Bibliotheek van onze Universiteyt te Leyden, binnen den tyd van zes weeken, na dat zy Supplianten de zelve Werken zullen hebben uyttegeeven, op een boete van zes hondert guldens, na expiratie der voorsz. zes Weeken, by de Supplianten te verbeuren ten behoeve van de Nederduytse Armen van de plaats alwaar de Supplianten wonen; en voorts op peene van met ’er daad versteeken te zyn van het effect van dezen Octroye. Dat ook de Supplianten schoon by het ingaan van dit Octroy een Exemplaar gelevert hebbende aan de voorsz. Onse Bibliotheek, by zoo verre zy geduurende den tyd van dit Octroy deselve Werken zouden willen herdrukken met eenige vermeerderingen of anders, hoe genaamt, of ook in een ander formaat, gehouden zullen zyn wederom een ander Exemplaar van de gemelde Werken, Geconditioneert als vooren, te brengen in de voorsz. Bibliotheek, binnen deselve tyd, en op de boete en penaliteyt, als voren. Ende ten eynde de Supplianten dezen Onzen Consente, ende Octroye mogen genieten, als naar behooren, Lasten wy allen ende eenen ygelyken, dien het aangaan mag, dat zy de Supplianten van den inhouden van dezen doen, Laten, ende gedogen, Rustelijk, Vredelijk, ende Volkomentlijk genieten ende gebruyken, Cesserende alle belet ter Contrarie. Gegeven in den Hage, onder onzen Groten zegele hier aan doen hangen op den zevenentwintigste Mey, in ’t Jaar onzes Heere ende Zaligmakers een duysend zevenhondert agtentwintig.
                                                                    J. G. V. Boetzelaar.
                                        Onder stond ter Ordonnantie van de Staten,                                                                                             was getekent
                                                                                WILLEM BUYS.
                                                        Lager stond,
    Aan de Supplianten zyn, nevens dit Octroy, ter hand gestelt by Extract Authenticq, haar Ed. Gr. Mog. Resolutien van den 28. juny 1715, en 30. April, 1728. ten einde om zig daar na te reguleeren.
    De Regenten van het Wees- en Oude Mannenhuis hebben, in hunne voorsz. qualiteit, het recht van deze Privilegie, alleen voor den tegenwoordigen Druk, van Wagt Me voor dat Laantje, Kluchtspel; vergunt aan Izaak Duim.
                                                        In Amsteldam den 31. December, 1734.



[p. 5]

AAN DEN HEER

KORNELIS BOON.

        MYN HEER,
Uw eêl vernuft steets tot grootmoedigheên gewent,
En door een heilig Vuur tot Treurstof aangeschent,
Moest, (schoon myn’ pligt tot u, my hier komt aan te mannen)
Dit opzet, wat verwaant, uit myn gedagten bannen,

(5) My noopen, om uw Geest met edeler Banket,
Als ’t geen myn jonge Schagt u hier heeft voorgezet,
Te onthaalen; maar,
Myn Heer, God Phebus laat zyn’ straalen
Zoo wel op ’t slegte Gras als ed’le Lauren daalen;
En waare Vrintschap meet de Gift niet na waardy,

(10) Maar na genegentheit, dus hoop ik ook dat gy
Dit aan zult zien, en aan die yver toe zult schryven,
Waar mêe ik toonen wil te zyn en zullen blyven,


        MYN HEER,

                Uwen Pilades en dienstschuldigen Dienaar

W. DEN ELGER.



[p. 6]


AAN DEN


L E E Z E R.
EEn zeker Klugtspel van d’Heer Palaprat genaamt Attendez moy sous l’orme, heeft my de stof tot dit nevenstaande verschaft; de rede waarom ik het geen vertaling heb genoemt, is, dat ik het na myn goetdunken een gelapt Hollands kleetje heb aangetrokken, ’t geen, schoon het niet te slordig is, evenwel zommige Zemelknoopers de neus zal doen opkrimpen, dog Martialis dorst voor dezen aan den Keizer Domitiaan (die, volgens Suetonius, de Tooneelen bepaalt hadde) zeggen
Innocuos censura potest permittere lusus.
Of ik my mede hier van kan bedienen laat ik aan ’t oordeel van den onpartydigen Leezer.
______________________________

VERTOONERS.

Krelis, Vader
Wobbe, Moeder
} van Pleuntje.
 Roemer, een kale Jonker, Minnaar van Pleuntje.
 Flip, Knegt van Roemer.
 Jaap, Vryer van Pleuntje.
 Pleuntje, verlooft aan Jaap.
 Katryn, Dienstmaagt van den Lantheer van Jaaps
                Vader, verlooft aan Flip.

 Monsieur la Fleur, Crediteur van Roemer.
 Eenige Boeren en Boerinnen.

    Het Tooneel is ontrent het huis van Krelis.

Continue
[
p. 7]

WAGT ME

VOOR DAT

LAANTJE;

KLUCHTSPEL.
______________________

EERSTE TOONEEL.

KRELIS, WOBBETJE.

KRELIS.
            NOu Wobbigje, weez’ wel te vreen:
WOBBETJE.
            Ik wil niet, ’k zel ’er teuge gaen.
KRELIS.
            Je meugt jou wel gelukkig houwen,
            Ongz’ Pleungtje zukken Hier te trouwen,
            (5) Wat droes wie mienje dat het is?
WOBBETJE.
            Ien uitgezoope ligtemis,
            Ien kaele neet, ien frangse pronker,
            Ien geldelooze vungse jonker,
            Die tot zyng ooren steekt in schult,
            (10) En jou de zotte kap maer vult,
            Ien fun die jou soekt deur te stryken,
            Maer nien, als jy niet toe wilt kyken
            Zel ik ’et doen, wat mien je dat
            Die vengt hier met zyng naekte gat
            (15) In al dat moije goed begomme
            Dat van Peet Aeltjen is ekommen
            Zou vallen, en dat hy dat geld
            Van Frank Oom dus ing’ zyng geweld
            Zou krygen, nien daer ben ik teugen,
[p. 8]
            (20) Het zel men al men leven heugen,
            Al leefden ik nog hongerd jaer,
            Wat jou Peet Aeltje zey: hoor vaer,
            Zey zy, ik heb gien Erfgenaemen
            As Kees en Pleungtje Nigt te zaemen,
            (25) Maer ’k heb het niet op Kees Neef, wangt
            Dat is men al te ligten kwangt,
            Daerom zel ik ’t jou dogter maeken;
            En nou zou al dat goegje raeken
            Aan zo ien kaelen hongd;... wel ier
            (30) Ik dat........
KRELIS.
                                Wel wyf het is ien Hier
            Van Rippertaesie.
WOBBETJE.
                                        Ouwe leuren
            Daer schait ik in, ’t zel nooit gebeuren,
            Zie daer al zou ’t ’er nog zoo gaen;
            Zou ik myn ienig Kingd hier aen
            (35) Dien ongbekengden hongsvot geven,
            Die meug’lyk al ien reis of zeven
            In ’t Smeerbed heit eweest.
KRELIS.
                                                        ’k Zeg wyf
            Maek iens een engde van ’t gekyf
            En schelden, of...
WOBBETJE.
                                        Jae, ’k wil niet zwygen,
            (40) Zoo mien je ’t nae je kop te krygen,
            Maer ’k lag ’er meê, daer meê is ’t uit,
            Ze was bekangs met Jaep de Bruit,
            En zie die knegt wil ik ze geven.
KRELIS.
            Ik niet, wel wie had vang zyng leven
            (45) Zuk ongverstangd van jou elooft,
            Wel Wobbe ’k ben de Mang en ’t hooft.
[p. 9]
WOBBETJE.
            Die Mang is ’t hooft, wel watte dingen,
            Wel Krelis, wel hoe kungje ’t vingen?
            Maer waer hangt tog jou hooftschop uit?
            (50) Ik ben de muts daar ’t hooft in sluit.
KRELIS.
            Maer as ’t et hooft dan komt gelegen
            Ken hy’er wel zyng poort ang vegen,
            Verstaeje dat wel Wobbe?
WOBBETJE.
                                                    Jae ’k
            ’k Verstaeje wel, honts klink, wat ien zaek,
            (55) Wat wongerbaerelyke dingen,
            Men hoort ’er deungtjes van te zingen;
            Ey zie hoe ziet hy nou gelyk
            De duivel op goe Gerrit, kyk
            Dat effe letterhoute bakhuis;
            (60) Loop Krelis loop jy nae het kakhuis
            En praet daer wat, daar beng je Man,
            Voogt, Hooft en al den droely van.
KRELIS.
            Wel heb jy lest niet hooren preeken
            Dat als de man begint te spreken
            (65) Dat dan de vrouw straks zwygen moet.
WOBBETJE.
            Daer zou de droês meê speulen, bloet
            Ik zwygen, jy de vlagge voeren,
            Nien Kingd ik zou men gat nog roeren
            Wanneer ik stom was an men mongd.
KRELIS.
            (70) Nou zwyg ien beetje ’k zel terstongd
            Het jou ter degen laeten heuren.
WOBBETJE.
            Jae kust ien aepe gat vang veuren,
            ’k Schait ing dat laten heuren.
[p. 10]
KRELIS.
                                                            Maer
            Ik zel ’et jou hiel naekt en klaer,
            (75) Dat jy ’et vat, veur oogen stellen.
WOBBETJE.
            Wel jae, wat zel jy tog vertellen
            Is ’t ’t speultje van ’t root kousje niet?
            Maar nu zeg op.
KRELIS.
                                    Gelyk je ziet
            Dat as het hooft staet op de schoeren,
            (80) Die weêr de narmen doen verroeren,
            Eng as die narmen roeren dat
            Die nogtans vast zyn... dat je ’t vat:
            Dat die, mien ik met buik en bienen
            Met hangden, vingers, voeten, tienen
            (85) Jen mensch uitmaeken, maer allien
            Het hooft... verstae iens wat ik mien...
            Hun altegaer de kost moet geven,
            En boven hun ook staet verheven,
            En dat verheve staet, dat moet
            (90) Ook hoog zyng, en dat hoog is doet
            Zig zelve wel van verre kyken,
            En hier uit moet verzeker blyken
            Dat wat de mang maer wil dat dat
            Geschiên moet...
WOBBETJE.
                                        Jemeny, Jan gat!
            (95) Wel tog, jou hooft staet op je schoeren
            En daerom zou ’k me mongd hier snoeren,
            Veur zulken droogen hillebil,
            En doen dan al wat hy maer wil?
            Wel Krelis, wel ’t zyng wongere zaeken,
            (100) Men hoortje Domene te maeken.
KRELIS.
            Maek iens ien engd van dit getier,
[p. 11]
            Of, wyf, ik zel je veur plasier
            Hiel ligt wat op je rugge touwen.
WOBBETJE.
            Jae gae je bestemoeder klouwen:
            (105) Wat bruitme deuze malle gek.
KRELIS.
            Zwyg, eer ik jou ang stikken trek.
WOBBETJE.
            Wel drasbrook jy me ang stikken trekken?
            Wel ’k slae je zelf jou herssebekken
            Wel strak zoo plat gelyk ien schol.
KRELIS.
            (110) Wel Wobbe zwyg ik wor nou dol,
            Men krul begingt nou hoog te ryzen.
WOBBETJE.
            Je brook begingt ’t uit te wyzen
            Na ’k zie; wel hieer men lieve man,
            Wel Krelis, wel hoe kom j’er an,
            (115) Wel wilje tog zoo niet ontstellen,
            De opstyging zouje meug’lyk kwellen;
            Maer zie daer komt dien fraeyen hieer
            Je aenstaende Schoonzeun, wel ik zweer
            Dat ikje zel dat gat vernaeyen.
KRELIS.
            (120) Jae jae loop daer de haene kraeyen
            Eng kaekel daer, dit wyf...



TWEEDE TOONEEL.

KRELIS, ROEMER, FLIP.

ROEMER.
                                                      PApa,
            Dus noem ik u, wyl ik zoo na
            Reets ben tot dat geluk gerezen
            Van uwen lieven zoon te wezen,
[p. 12]
KRELIS ter zyden.
            (125) Papa! papa! ô bloet!
ROEMER.
                                                      De smart
            Van myn te diep gekwetste hart
            Is oorzaek dat ik my kom wenden
            Tot u...
KRELIS.
                          Ik zel om Jan buur zengden,
            Ben jy gewongt, dat ’s ien Barbier
            (130) Die goed is, maar ’k zie niet een sier.
            Waer is...
ROEMER.
                            Papa gy zyt bedroogen,
            ’k Wil zeggen dat de tov’rende oogen
            Van uwen dogter, zulk een bres
            In...
KRELIS.
                    Ongze Pleun ien toveres?
            (135) Nien, nien men heer dat moetje weten
            Ze is nimmer van de droes bezeten
            Geweest, die jou dat heit gezegt
            Heit jou hiel kwaelik ongerregt
ROEMER.
            Gy vat den zin niet van myn’ reden:
            (140) ’k Wil zeggen dat die zoetigheden,
            Die zy met my haast smaaken moet...
KRELIS.
            Maar ongze Pleun die mag gien zoet,
            Ik heb ’er van myn leve daegen
            Nog nae gien stroop pot hooren vraegen.
ROEMER.
            (145) Dat meen ik niet, ’k zeg dat ik door
            Haar’ frayigheid myn hart verloor;
            En wyl wy door een onderlinge...
[p. 13]
KRELIS.
            Wel waar mien jy dat weêr te vinge?
ROEMER.
            Maar ’k bid Papa geef tog wat tyd:
            (150) ’k Verzoek maar, wyl ik nu verblyd
            Uw dogter sta ten vrouw te trouwen,
            Dat jy me daar niet van wilt houwen,
            Maar met den eerste voort laat gaan.
KRELIS.
            Al wou j’er nog van aevont aen,
            (155) Zie daer ik beng ’er mê te vreden.
ROEMER.
            En schoon alleen haar’ frayigheden
            My haar doen trouwen, en geen geld,
            Bid ik nogtans dat gy bestelt
            Dat daar de som met een mag wezen,
            (160) Die gy my reets hebt toegewezen.
KRELIS.
            Nien, ’k zal, slae daer gien twyffel aen:
            Nou ik zel vast nae huis toe gaen,
            En zien het alles klaer te maeken
            Dat wy van aevent vaerdig raeken.
ROEMER.
            (165) Papa, uw dienaar.
KRELIS.
                                                  ’t Gaeje wel.
ROEMER.
            Maar draag daar zorg voor.
KRELIS.
                                                        Jae ik zel.



DERDE TOONEEL.

ROEMER, FLIP.

FLIP.
            WEl heer hoe kom j’er toe te raaken?
[p. 14]
            Je zelt een aardig paartje maaken,
            Je lykent wel na zoo’n boerin.
ROEMER.
            (170) Ja Flip het minsten is uit min
            Dat ik haar neem.
FLIP.
                                        Ik ken ’t wel denken;
            Maar evenwel zich weg te schenken,
            En dat voor al zyn leven lang,
            Aan zulk een staat, het valt al bang.
ROEMER.
            (175) Wie zeit dat?
FLIP.
                                            Zel j’haar dan niet trouwen?
ROEMER.
            Ja trouwen wel, maar geensints houwen.
FLIP.
            Wel hoe verstae ik dat?
ROEMER.
                                                Wel hoe?
            ’k Ben haar van nou of aan al moe,
            Als ik haar geld heb bruy ik heenen,
            (180) En laat haar zitten, zou jy meenen
            Dat ik zou blyven by zoo’n vrou?
FLIP.
            Myn Heer ’t is wonder goed, maar zou
            Jy, toen jy in den Haag verkeerde,
            En daar dat Weeuwtje pretendeerde,
            (185) Het ook zoo hebben aangesteld?
ROEMER.
            Neen, ’k zou zoo lang ik van haar geld
            Fatsoenelyk had kunnen leven
            Wel by die Juffer zyn gebleeven.
FLIP.
            Maar Heer dat wy eens spraaken van
            (190) Wat anders, jy weet wel ik kan
[p. 15]
            Hier van de wind zoo lang niet leeven.
ROEMER.
            Wat wilje hier meê te kennen geven?
FLIP.
            Dat jy, op dat je ’t wel verstaat,
            In goed rond duits, reets bent te kwaad
            (195) Aan my, myn Heer, voor eerst het geene
            Gy hier verteert hebt, en met eene
            Voor drie jaar huur.
ROEMER.
                                          ’t Is indiscreet
            Flip, dat jy dit nu zegt, je weet
            ’t Geluk laat my al vry verlegen.
FLIP.
            (200) Myn Heer, het liep my altyd tegen,
            Van de eerste stond af dat ik me in
            Uw dienst begaf, maar niet te min,
            ’k Ben nu in ’t end het luk te boven.
            En heb de waereld gansch verschoven.
ROEMER.
            (205) Jou malle zot.
FLIP.
                                            Ja tog myn Heer,
            ’k Heb zedert korten tyd wat meer
            Als eerst op ’t waerelds agt geslagen,
            Ik ben ’t vry moe dat ’k alle daagen
            In plaats van eeten slaagen kryg,
            (210) Schoon ik dan nog de rest verzwyg
            Hoe ik u steets moet alle nagten
            Voor hoere Kitten zitten wagten,
            In ’t kort myn Heer, ik ben bereid
            Om met een heele zoete meid,
            (215) My hier in de egte staat te geven.
ROEMER.
            Door welk een Ster worde ik gedreven?
            Dat ik dit Meisje nog niet ken,
[p. 16]
            En hier reets veertien dagen ben
            Geweest.
FLIP.
                            Wil van geen Starren klaagen.
            (220) Ik heb’er zorge voor gedraagen,
            Zy was al wat te mooy zoo’k dagt
            Om voor uw oog te zyn gebragt.
            Maar dus vergeten wy myn zaaken;
            Ik heb myn rek’ning op gaan maken;
            (225) Eerst drie jaar dienst...
Hy haalt een Papier uyt zyn zak.
ROEMER.
                                                          Hoe ik heb dan
            My drie jaar laaten dienen van
            Zoo’n Schelm als jy bent?
FLIP.
                                                        Ja je zeker,
            Myn Heer.
ROEMER.
                            Zoo’n Guit, zoo’n stoute spreeker.
FLIP.
            Ja tog.
ROEMER.
                        Een Vagebont, een Fielt,
            (230) Waart van een hont te zyn vernielt.
FLIP.
            Jy hebt gelyk.
ROEMER.
                                    Die overlange
            Verdienden op te zyn gehangen.
FLIP.
            ’t Is waar, myn Heer.
ROEMER.
                                            Zoo’n Beest, zoo’n Zwyn.
[p. 17]
FLIP.
            Myn Heer, ’t kan niet te schand’lyk zyn.
ROEMER.
            (235) Zoo’n Schurk om naa’n galey te zenden.
FLIP.
            Maak van dit pryzen eens een enden.
            Zoo lang ik van geen Geld sprak, was
            Ik goed, maar nu ik eens van tas
            Praat, zyn die deugden haast vervloogen;
            (240) Myn Heer, gy ziet hier voor uwe oogen
            Een Schelm, een Fielt, een Schurk, een Guit,
            Een Vagebont, een snoo Schavuit,
            Ondeugt van buiten en van binnen,
            En alles wat je kent verzinnen,
            (245) Maar die ootmoedig en beleeft
            Verzoekt, dat j’hem zyn vryheid geeft,
            En dat jy hem zyn Geld wilt tellen.
ROEMER.
            Nou Flip, wil jou niet meer ontstellen:
            Ik zel je houwen; weest te vreên.
FLIP.
            (250) Myn Heer, dat ’s mis, ’t is Geld dat ’k meen,
            En dat jy my ontslaat met eenen.
ROEMER.
            Wel wilje niet zo bruy dan heenen.
FLIP.
            Maar Geld myn Heer.



VIERDE TOONEEL.

MONSIEUR LA FLEUR, ROEMER, FLIP.

LA FLEUR.
                                                  VOt Serviteur,
            Myn Heer.
[p. 18]
ROEMER.
                              Ben jy ’t Monsieur la Fleur?
            (255) Wat ben ik bly u hier te groeten.
LA FLEUR.
            Myn Heer uw Dienaer... ’k kwam...
ROEMER.
                                                              ’t Ontmoeten
            Van zulk een vrind verheugt my zeer.
LA FLEUR.
            ’k Ben u hier voor verpligt, myn Heer,
            Maar ’k kom eens zien of gy my heden
            (260) Betaalen kunt, ’t is lang geleden,
            Gelyk myn Heer wel is bekent,
            Dat jy....
ROEMER.
                          Parbleu! Monsieur, je bent
            Uitstekent wel te pas, je wezen
            Doet my nog voor geen ziekte vreezen.
LA FLEUR.
            (265) ’t Is waar myn Heer, maar....
ROEMER.
                                                          ’k Zeg je kleur,
            ’t Gezigt en al, Monsieur la Fleur,
            Doet my nog niets als goed verwagten.
LA FLEUR.
            Myn Heer, ’k heb nog geen reên tot klagten;
            Maar ’k wenste wel...
ROEMER.
                                                Hoe vaart je vrou,
            (270) Madam’ La Fleur al?
LA FLEUR.
                                                        Zy is nou
            Weêr wel te pas; dog heeft voorleden
            Heel ziek geweest.
ROEMER.
                                          ’k Ben bly datz’ heden
[p. 19]
            Weêr is herstelt.
LA FLEUR.
                                      Zy is, myn Heer,
            Uw dienares, dog ’k wou...
ROEMER.
                                                        Ik zweer
            (275) Zy is een puikje van de vrouwen.
LA FLEUR.
            Dat ’s waar, maar...
ROEMER.
                                            Zelje Zoon haast trouwen?
LA FLEUR.
            Nog niet, myn Heer, maar ’k wenste wel...
ROEMER.
            Hoe vaart jou kleine Isabel?
LA FLEUR.
            Nog reed’lyk, maar...
ROEMER.
                                                Jou kleine jongen,
            (280) Maakt die nog zulke kromme sprongen,
            Als laastmaal met zyn trommel?
LA FLEUR.
                                                                Ja,
            Myn Heer, hy heeft geen wederga
            In zoetigheid; maar nu de reden
            Waarom...
ROEMER.
                              ’k Heb zoo veel tederheden
            (285) Voor ’t kint als of ’t myn eige was.
LA FLEUR.
            ’k Wou...
ROEMER.
            Maakt je hond, met zyn gebas
            Zoo veel geraas nog als voor heenen?
            Hy beet me laastmaal in de beenen.
[p. 20]
LA FLEUR.
            Men kan ’er nau van rusten, nog
            (290) Vry meer als oyt te vooren, dog...
ROEMER.
            ’k Heb reden om dus nauw te vragen
            Na uw’ familie alle daagen
            Denk ik ’er om.
LA FLEUR.
                                          ’k Ben u, myn Heer,
            Verpligt, ik...
ROEMER.
                                Zoo je wist hoe zeer
            (295) Ik u bemin, gy zout bekennen
            Dat wy volmaakte vrinden bennen.
LA FLEUR.
            ’k Gelooft, maar Heer zoo ’t u geviel...
ROEMER.
            ’k Beminje met myn lyf en ziel.
LA FLEUR.
            Het is te veel, maar ’k wou wel weten...
ROEMER.
            (300) Parbleu! blyf t’avond by my eten.
LA FLEUR.
            Myn Heer, ik kan niet, ’k moet in stad
            Van avond zyn, en ’k zou van ’t pad
            By donker ligtelyk kunnen dwalen,
            Maar Heer, ik wenste van ’t betalen...
ROEMER.
            (305) Ma foy, je weet, zoo jy me kent,
            Dat jy myn beste halsvrind bent.
LA FLEUR.
            Ik twyffel daar niet aan, maar deze...
ROEMER.
            ’k Moet niet alleen uw dienaar wezen;
            Maar ’k ben ook nog uw debiteur:
            (310) ’k Beken het graag, Monsieur la Fleur.
[p. 21]
LA FLEUR.
            Myn Heer... daar...
ROEMER.
                                          Nu ik wil u groeten,
            En hoop u weêr gezont te ontmoeten.
            Adieu , daar ’s iemand die my wagt,
            ’k Had anders u aan Stad gebragt.



VYFDE TONEEL.

FLIP, LA FLEUR.

FLIP.
            (315) MYn Heer is jou heel zeer genegen,
            Monsieur la Fleur.
LA FLEUR.
                                        ’k Was zoo verlegen
            Met zyn beleeftheên dat ik niet
            Van geld schier spreeken dorst, je ziet
            Hoe vrind’lyk hy my kwam te onthalen.
FLIP.
            (320) Hy zel je zekerlyk betalen
            Gelyk een Edelman.
LA FLEUR.
                                            Wel nu,
            Zoo ik het kryg, beloof ik u,
            ’t Geen gy my kwaats bent, kwyt te schelden,
            En met een foy nog te vergelden.
            (325) Adieu Flip.
FLIP.
                                        Wel, Monsieur la Fleur,
            Je dienaar, ’k ben j’er dankbaar veur.



[p. 22]

ZESDE TOONEEL.

FLIP.

            JE meugt het wel by ’t myne zetten.
            De droes mag ook zoo’n vent verpletten.
            Maar Flip is ook geheel niet gek,
            (330) Neen tog niet, ’k zel ’t hem deur een trek
            Wel weêr eens ruim genoeg betalen:
            Katryn komt my aan ’t hooft steets maalen
            Dat ik het huw’lyk met de zeun
            Van haare boer, en deze Pleun
            (335) Zoo veel ik kon, maar voort zou zetten,
            En ’t werkje van myn Heer beletten;
            Maar ’k zel het doen, zy heeft alree
            Iets op de baan gehad, waar mee
            Zy meende dat zy ’t om zou stooten.
            (340) Daar komt ze, nou eens voort besloten
            Hoe wy het zelle stellen.



ZEVENDE TOONEEL.

KATRYN, WOBBE, FLIP.

KATRYN.
                                                        FLip,
            Hoe is het? heb je nog al slip?
            Of heb je nou je geld gekregen?
FLIP.
            Ik mogt de droes in Noorewegen!
            (345) In plaats van munten was het guit,
            Schurk, schellem, vagebont, schavuit,
            Die waardig was om op te knoopen,
            En diergelyke slag met hoopen,
            ’k Verzoek maar geld, en myn verlof,
            (350) Wel nu ik wil dan van je of,
[p. 23]
            Zey hy, wy zullen het verscheelen,
            Van u en my te zamen deelen,
            ’k Ontsla je dan, maar geef geen geld.
KATRYN.
            Wel nou, nou ben je fray gesteld,
            (355) En jy wilt voor zoo’n schurk nog spreken,
            Zoo’n deugeniet, gansch elleweken!
            Ik zeg het je nog eens, sie daar,
            En zie ik meen het ook voorwaar,
            Zoo jy het met die vent blyft houwen,
            (360) Dat ik je nimmermeer zal trouwen.
FLIP.
            Nou nou, Katryntje, wort niet kwaad.
KATRYN.
            Kwaad ben ik zoo j’hem niet verlaat.
WOBBE.
            Doe jy et Flipje , kenje maeken
            Dat zy aen Jaepik komt te raeken,
            (365) Zel ik Katryngtjes, as je trouwt,
            Ien luispook geven, klinklaer gout,
            En jou ien zulv’ren onbekengden;
            ’t Zel tog jou Hieer zeng malle lengde
            Niet overkommen, ’t gaet hoe ’t gaet,
            (370) Daerom zoo volg jy myne raet.
FLIP.
            Wel nou, ik ben ’er meê te vreede,
            Het schorte maar alleen an ’t kleeden,
            En as je die...
KATRYN.
                                  Die heb ik nou:
            Ons Juffrouws moey is in den rou,
            (375) En die is gisteren hier gekommen.
WOBBE.
            Dat komt te wonger wel begommen.
FLIP.
            Katryntje zel je dan ook wel,
[p. 24]
            Voor Weeuwtje speulen?
KATRYN.
                                                    Jae, ik zel
            Je dat wel uit een eekje klaaren;
            (380) Maar wie komt nu hier weder baaren?
            ’t Is Japik.



AGTSTE TOONEEL.

JAAP, WOBBE, KATRYN, FLIP.

KATRYN.
                              WEl, wat doe je nou
            Weêr uit den huis, zeg Jaepik?
JAAP.
                                                          ’k Wou
            Je nog van Pleungtjen iets vertellen,
            Om...
KATRYN.
                      Ja wy zellen het wel stellen,
            (385) Ga maar na huis, en wees te vreên.
JAAP.
            Nien, nien, je weet niet wat ik mien.
            ’k Heb daer iets* aerdigs nou verzonnen,
            En...
KATRYN.
                      Ga maar, ’t werk is al begonnen.
JAAP.
            Maar...
KATRYN.
                      ’t Zel wel gaan, hou jou maar stil.
FLIP.
            (390) Nou laat eens hooren wat hy wil,
KATRYN.
            Wel wy gaan onderwyl dan heenen,
[p. 25]
            Je weet onz’ tyd is al verscheenen,
            Hy zel het jou wel zeggen ’t geen
            Hy zeggen wil.
FLIP.
                                    Ja ga maar heen.



NEGENDE TOONEEL.

JAAP, FLIP.

JAAP.
            (395) KAtryn en jou wou ’k met je beye
            Verschuilen, en dan van je scheye,
            En gaen dan zoo nae Pleungtje toe,
            Verstaeje, en zegge dan, wel hoe!
            Wat hoor ik, Pleungtje? zel je trouwen
            (400) Dan zel zy heur hiel kwaelyk houwen,
            Dan zel ik zeggen, met ien Hier,
            Verstae je ’t, en dan zel zy weer
            Het hiete jokken, en, verstaeye,
            Dan zel ik ’t weten zo te drayen,
            (405) Dat wy dan zaemen uit gaen, en,
            Verstaeje’t? as ik daer dan ben,
            Daer jy lui zelt verburge leggen,
            Verstaejet, dan zel ik weer zeggen,
            Wel Pleungtje, heugt het jou dan niet
            (410) Wat tusschen ongs wel is eschiet?
            Weet jy niet hoe ik jou bezingde?
            En met myn hart en ziel bemingde?
            Dat ik jou, als ien gouwe schat,
            Te wongerlik heb lief ehad?
            (415) Dan zel ze zegge jae, verstaeje:
            En dan zel ik weer zeggen, gaeje
            Me dan zoo hiel vergeten? ’t heugt
            Jou immers wel dat wy in vreugd
            Op ongze weurf, iens samen zaeten,
[p. 26]
            (420) En dat we toe zoo saeme praeten,
            En dat je Koussebant toe viel,
            Verstaeje ’t, en dat ik die hiel,
            En dat ik die niet weer wou geven,
            Verstaeje ’t, en dat ’k zey je leven
            (425) Kryg jy die nou niet weer, ik hou,
            Verstaeje ’t, die van jou op trou?
            Dan zel ze zeggen; jae, dat raeje,
            Wangt dat is waer, en dan, verstaeje,
            Zel ik ten ierste zeggen, nou
            (430) Ben jy zoo veul dan as men vrouw,
            En dan, verstaeje, zel zy kommen
            En zeggen dan, ô ja begomme
            Ik moet de Bruid mit Jaepik zyn,
            En dan verstaeje ’t zel ze myn
            (435) Terstond beschaemt het jaewoord geven.
FLIP.
            Wel Japik, wel ’k had van myn leven
            Zoo goed van jou dat niet verwagt.
JAAP.
            Jae dat heb ik zoo zelf bedagt.
FLIP.
            Maar gae jy maar na huis, we zellen
            (440) Het op een and’re wys wel stellen:
            Jy zelt ze hebben: weez te vreên;
            Daar komt haar Vader: ga maar heen,
            ’k Beloofje dat ’k men woord zel houwen,
            En maken dat jy heur zelt trouwen.
JAAP.
            (445) Wel mag ik jou gelooven?
FLIP.
                                                                Ja,
            ’k Beloof het je.
JAAP.
                                      Wel nou ik ga.



[p. 27]

TIENDE TOONEEL.

KRELIS, FLIP.

KRELIS.
            WAt was dat veur ien boere zeuntje,
            Zeg Flip?
FLIP.
                          De vryer van jou Pleungtje,
            Die my zyn nood kwam klaagen, dat
            (450) Zy hem zoo vuil bedroogen had.
KRELIS.
            Wel jae hy tog, wie het zen leven?
            Ik zou ze ien boere zeun gaen geven,
            Daer zy ien Hier ken krygen, nien
            Zoo gek is Krelis niet, ik mien
            (455) Dat verken jou wel aers te wassen;
            Me wyf komt ook nog hassebassen,
            Jae, zei ze, ’t is ien kaele neet,
            Je kent em niet; maer Krelis laet
            Hem zoo nog in zen zak niet pissen.
FLIP.
            (460) Het ken de beste nog wel missen,
            Je meent al dat je ’t vast hebt, maar
            Dat ik je eens alles zei, men vaar,
            Je zout al wonderlyk staan kyken;
            In ’t kort hy zoektje deur te stryken.
KRELIS.
            (465) Nien, Flipje maet, dat loof ik niet,
            Ik ken ’t niet denken, wangt je ziet
            Hy wil ons Pleungtje daed’lyk trouwen.
FLIP.
            Daar moet je jou niet vreemt van houwen,
            Hy zel je Paart, je Kat, je Hond,
            (470) En al den hor’lement terstond
[p. 28]
            Wel trouwen, zoo je geld wilt geven.
KRELIS.
            Wel Flip, nou heb ik van men leven,
            Hoe oud ik ben, van zulke praet
            Niet meer gehoort.
FLIP.
                                          Myn lieve maat,
            (475) Hy zoektje maar, deur al zyn liegen,
            En schelmeryen te bedriegen.
KRELIS.
            Wel Flip, wel Flip, wel ’k stae verstelt
            Van ’t geen je zegt.
FLIP.
                                          Als hy je geld
            Maer heit dan zel hy heenen peuren,
            (480) Hy is maar uit op zulke geuren.
KRELIS.
            Maer zeker Flip, maer is het waer?
FLIP.
            ’k Zel, zooje wilt, ’t je naakt en klaar
            Doen zien en hooren.
KRELIS.
                                              O gansch muizen!
            Wat wil ik hem dat wammes luizen;
            (485) Maer evenwel ik loof et niet.
            Ke daer.
FLIP.
                          Wel, Krelis, as je ’t ziet,
            Dan zel je ’t, denk ik, wel gelooven.
KRELIS.
            Jae wel, sie daer, ’k wil hem belooven,
            As ik et zie, dat dan de moort
            (490) Zel in zen luysen vaeren.
FLIP.
                                                          Stoort
            Je’r maar niet an, laat myn betyen,
[p. 29]
            Ik sel hem al die schelmeryen
            Heel wel betalen, ga jy maar
            Na huis toe, en ik sel je daar
            (495) Dan daad’lyk haalen: is je dogter
            Nou ook t’huis?
KRELIS.
                                      Ja ze tog, ik brogt’er
            Nog daelyk ting van ’t Hierschop, dat
            Hy taevond voorenomen had
            Het houwelyk met haer te sluiten.
            (500) Jae wel, jae wel, ik wedse buiten
            Der tureluur raekt asse ’t hoort,
            Zoo’n guitestuk, jae ’k wed se voort,
            Wanneer ’er zulliks komt te veuren,
            Van kwaedheid zel ’er reusel scheuren.
            (505) Ze zel... maer zie daar komt hy aen
            Van verre.
FLIP.
                              Nou, ga jy maar heen
            Laat my het werkje maar besteeken,
            Ik moet hem eens alleenig spreeken.
            Maak dat je samen t’huis blyft.
KRELIS.
                                                              ’k Zel.
FLIP.
            (510) Dag Krelis.
KRELIS.
                                          Nou, het gaeje wel.



ELFDE TOONEEL.

FLIP.

            HOe wil dien armen Droes staan kyken,
            Wanneer hy hem zoo deur ziet stryken,
            En dat ik hem die pas of loer;
[p. 30]
            Het zel hier honden zei de boer,
            (515) En zat vast op een teef, gans vinken!
            Het zel hier mee geen kleintje stinken,
            Wanneer ’t geheim zig openbaart;
            Maar de eene deugd is de ander waart,
            Zey ’t meisje en ze gaf haar billen
            (520) Ten besten voor die geld wou spillen.
            Daar komt hy; zagt.



TWAALFDE TOONEEL.

FLIP, ROEMER.

FLIP.
                                            MYn Heer, een woord.
ROEMER.
            ’k Heb nou geen tyd, Flip, ’k moet zoo voort:
            Myn zoetertje zel reets al wagten.
FLIP.
            Hoe kom j’er nou zoo na te tragten?
            (525) Je praatte flus zoo niet.
ROEMER.
                                                          Dat ’s waar
            Toen praatten ik heel anders, maar
            ’k Heb zint een and’re zin gekregen,
            Ik voel myn hart tot haar genegen.
FLIP.
            Maar ik heb hier het...
ROEMER.
                                                Neen, ik ga,
            (530) Ik hoor je niet.
FLIP.
                                              Maar loopt zoo dra
            Tog niet: ’k zel van men geld niet spreken;
            Dog wyl je nou zoo bent ontsteeken
[p. 31]
            In min tot haar, is ’t beter dat
            Ik dit verzwyg.
ROEMER.
                                    Wel neen, wat had
            (535) Jy my te zeggen? laat eens hooren.
FLIP.
            Myn Heer, ’t zou maar je rust verstooren;
            Ga jy maar na je Pleungtje toe,
            ’t Zel ’t alderbeste zyn.
ROEMER.
                                                  Wel hoe!
            Wat ’s dit? wat heb je dan vernomen?
FLIP.
            (540) Dat hier het Weeuwtje is gekomen
            Dat, toen jy weg waart, ik ze hier
            Gezien heb... maar dat ’s niet een zier,
            Je hebtje hart nou weg gegeven,
            En.....
ROEMER.
                      Neen, ga voort.
FLIP.
                                              Jy zelt je leeven
            (545) Tog niet veranderen om wat geld,
            Jy hebt je hart daar op gesteld,
            En dat moet zoo zen voortgang nemen.
ROEMER.
            Nou, nou, ga voort, waar toe dit temen.
FLIP.
            Wel as je ’t weten wilt, fiat
            (550) Myn Heer, ik wil dan zeggen dat
            Ik straks, toen ’k hier stont, door de boomen
            Het Weeuwtje na me toe zag komen,
            En dat zy heeft na jou gevraagt,
            Waar door ik denk dat g’haar behaagt,
            (555) Maar wyl jy Pleuntje nou beminde
            Zoo dagt ik...
[p. 32]
ROEMER.
                                    Waar zou ik haar vinden?
FLIP.
            Wel hoe! vergeetje dan zoo ligt
            Jou Pleuntje weer?
ROEMER.
                                        Het is de pligt
            Van een braaf Heer, zoo een te trouwen
            (560) Die zyn fatzoen best op kan houwen,
            En daerom, schoon ik nu myn zin
            Op Pleuntjes heb gestelt, ’k moet in
            Deez’ zaak myn Min ter zyde stellen,
            En na myn pligt het meeste hellen:
            (565) Maar dus vergeet......
FLIP.
                                                        Myn Heer, ik zie
            Ze ginder na ons toe treên.
ROEMER.
                                                        Wie?
FLIP.
            Het Weeuwtje.
ROEMER.
                                    ’t Sa allon, mon penje,
            Kom, kamt me pruyk wat uit.
FLIP.
                                                          Wel kenje
            Nou niet het een of ’t ander Air,
            (570) Myn Heer, je weet ze mint ze zeer.
ROEMER.
            Parbleu! dat had ik haast vergeten;
            Maar ’k zel me van dat voordeel weten
            Te dienen.
FLIP.
                              Zagt, daer is ze.
ROEMER.
                                                          Ga
[p. 33]
            Jy nou wat aan een kant Flip.
FLIP.
                                                          Ja.
            (575) Ik zel terwyl wat op gaan passen;
            En laten jou dat varken wassen.



DERTIENDE TOONEEL.

KATRYN in den Rouw, gekleet als een Weduwe, en gemaskert, ROEMER.

ROEMER zingt.
            Regardé si je suis vôtre affaire,
            Je suis doux, amoureux,
            Passioné, plein du feu,

            (580) Mais c’est que j’ay ma Phillis de meillieur
            Un bon, un long, un grand...
            Desir de vous plaire.
            Mais c’est, etc.

Katrijn ontmoetende.
            Mevrouw, wat lot is my zoo goet,
            Het geen dus onverwagt u doet
            (585) Op deze plaats voor my verschynen?
KATRYN.
            De lust om eenzaam wat te kwynen.
ROEMER.
            ’k Heb honderdmaal gezeit, Mevrou,
            Dat u geen mensch ter waereld zou
            Zoo kunnen troosten in uw lyden,
            (590) Als ik.
KATRYN.
                                Myn Heer, stel dat ter zyden.
            Die troost, die gy my aan komt bien,
            Kan zonder twyffel niet geschiên,
            Als met een jalousy van veelen.
            In welkers hart gy reets komt deelen.
[p. 34]
ROEMER.
            (595) Mevrou, laat alle Juffers vry
            Verkwynen door de jalousy,
            Als gy my maar......
KATRYN.
                                            Stuit deze reden,
            Het is nog pas een Jaar geleden,
            Myn Heer, dat zulk een droeve dood
            (600) Myn lieve Man zyn oogen sloot.
ROEMER ter zyden.
            Die pannekoek begint te glyen,
            Zy spreekt al van zyn overlyen.
KATRYN.
            Helaas! als ik bedenk hoe teêr
            Hy my bemint heeft, en hoe zeer...
ROEMER.
            (605) Mevrouw, ey stel dat uit uw zinnen:
            Bedenk veel eer myn hevig minnen,
            En dat myn hart vergoede kan
            De schaa van uw verlore man.
Flip, met Krelis en Pleuntje hen beluisterende.
KATRYN.
            ’k Heb hem belooft nooit weêr te trouwen,
            (610) En zie ik zal myn woord hier houwen.
ROEMER.
            Dat ’s een belofte buite reên,
            Mevrouw wy zyn hier nu alleen,
            ’k Bid wil de stoutigheid verschoonen
            Van myn verzoek, en my betoonen
            (615) Die waarde gunst, dat gy ontdekt
            Dat wezen ’t geen tot doelwit strekt
            Van myne min.
KATRYN.
                                    ’t Kan niet geschieden,
            De schaamte komt het my verbieden,
            Want schoon ik het ontveinzen wil
[p. 35]
            (620) En met myn hart tree in geschil,
            De dood myn’s mans roept in myn zinnen,
            Moet ik nogtans, myn Heer, u minnen:
            Dit deksel van myn wezen kan
            Ten minsten nog het schaamroot van
            (625) Dit woord, voor u, myn Heer, verbergen:
            Des wil my daar dan niet om vergen,
            En hou u met dit woord te vreên,
            My door de liefden afgestreên:
            ’k Wou, toen ge uw min my openbaarde,
            (630) Uw’ liefden, eer ik my verklaarden,
            Eerst toetsen, dog ik zag dat gy
            Die min haast stelden aan een zy,
            En my ten eersten ging verlaaten,
            Nogtans zoo kon ik u niet haten;
            (635) Maar ’t allerpynlykst voor myn min
            Was toen ’k vernam dat ge een boerin
            Zoud trouwen, ’k kon het nauw’lyks denken,
            Maar ’k zie nu dat ge u weg gaat schenken
            Aan haar, en eeuwig van my scheit,
            (640) Hoe vals gy my steets hebt gevleit,
            En nog, ’k zie hoe steets minnaars liegen.
ROEMER.
            Mevrouw ik wil u niet bedriegen,
            ’t Is waar, toen ik de hoop verloor
            Van uw bezit, toen heb ik door
            (645) Een enk’le wanhoop aangedreven,
            Myn woord aan een boerin gegeven,
            Maar ’k gaf haar nimmermeer myn hart,
            ’k Wiert van wat schuldenaars benart,
            Die my geen uitstel wilden geven,
            (650) En schielyk overvielen t’even,
            Dus dagt ik my te redden door
            Haar geld, en heb haar zoo wat voor
            De gek gehoude met myn praaten;
            Maer ’k meen haar aenstonds te verlaaten,
[p. 36]
            (655) Nu ik verzekert ben dat gy
            Een ted’re liefde hebt voor my.
KATRYN.
            Myn Heer, ’k wil ’t in geen twyffel leggen,
            ’k Verzoek maar dat g’haar zelf zult zeggen
            Dat gy haar niet bemint, en nu
            (660) Verlaat.
ROEMER.
                                Mevrouw! hoe moet ik u
            In zulk een zaak gehoorzaam wezen?
KATRYN.
            Helaas! ik dagt wel dat gy deze
            Boerin nog minde.
ROEMER.
                                          Neen, Mevrouw
            ’k Bemin haer niet, maer denk wat zou
            (665) Het voor een spyt in haar verwekken,
            Zoo ik ’t haar zelve kwam ontdekken.
KATRYN.
            ’k Begeer dat gy ’t de vader dan
            Ten minste zelv gaat zeggen.
ROEMER.
                                                          Kan
            Ik u, Mevrou, hier meê genoegen,
            (670) Ik zal ’er my verblyt na voegen:
            Ik ga, maar waar vinde ik u weêr?
KATRYN.
            Daar voor dat Laantje, ’k zal myn Heer,
            Myn koets terwylen doen bereiden,
            En wil dan daar zoo lang verbeide,
            (675) Tot dat ik by u kom.
ROEMER.
                                                      Ik ga,
            En blyve uw dienaar, ’k zal zoo dra
            Het moog’lyk is dan wederkeeren.
[p. 37]
KATRYN.
            Ik blyve uw dienares, myn Heer, en
            Zie uw’ komst met vreugt te moet.
ROEMER.
            (680) A dieu mon coeur.



VEERTIENDE TOONEEL.

KATRYN als voren, FLIP, KRELIS, PLEUNTJE.

KRELIS.
                                                  WEl jae, dat’s goet,
            De drommel mag zoo’n vengt wel haelen,
            Maer ’k sweer ik sel ’et hem betaelen.
PLEUNTJE.
            Och vaertje! och! wat gaet men an.
FLIP.
            Wel niet een beet, je kent ’er van,
            (685) Je bent ’er nog niet mee bedroogen;
            Zie nou eens of ik heb geloogen.
PLEUNTJE.
            Och nien ’t is niet as al te waer,
            Het is ien guit, en leugenaer,
            Die myn heit zoeken te verleyen.
KATRYN.
            (690) Wel kint, hoe komje zoo te schreyen?
            Wat is ’er dat je zoo berout.
PLEUNTJE.
            Och Juffrouw dat je ’t wist, je zout
            Wel vremt en wonger op staan kyken,
            Die guit zoekt jou meê deur te stryken.
KATRYN.
            (695) Ha, ha, ha.
KRELIS.
                                    Wel, lag j’er meê?
[p. 38]
            Wel Juffrouw, dat hy ons eerst deê,
            Zel hy by jou nou ook wel klaeren.
KATRYN.
            Ik zel me daar wel voor bewaaren.
Het masker afdoende.
            Ken je me niet.
PLEUNTJE.
                                    Wel Hier Kaetryng
            (700) Ben jy et? hoe kengt meug’lyk zyng?
            Waar toe heb jy dit zoo besteeken.
KATRYN.
            Om jou maar eens de guitestreeken
            Te toonen van dien fielt, die jou
            Met schelmery bedriegen wou.
            (705) Maar daar komt Japik met je Mortje
            En onze buuren.



VYFTIENDE TOONEEL.

KRELIS, PLEUNTJE, KATRYN, FLIP, JAAP, WOBBE.
Eenige Boeren en Boerinnen.

WOBBE.
                                          WEl, wat schortje
            Zeg Pleuntje?
PLEUNTJE.
                                  Mortje, ’t is ien guit
            Die niet en deugt, die ongs maar uit
            Heit wille stryken. Och!....
JAAP.
                                                        Wel Pleuntje
            (710) Wat zegje? ’k ben ien eenig zeuntje:
            Ik heb jou al zoo lang evreen,
            Dat wy het nou iens zaeme deên.*
[p. 39]
PLEUNTJE.
            Och Jaepik, ’k ben te vreên, zoo ’t vaertje
            Wil hebben.
KRELIS.
                                Jae ’k.
DE BOEREN EN BOERINNEN.
                                            Geluk, jong Paertje.
FLIP.
            (715) Wel nou, Katryntje, spreek nou ook
            Een kragtig woord, en zeg eens look,
            ’t Is immers lang genoeg geleden.
KATRYN.
            Wel nou ik ben ’er mee te vreden.
            Zie daar, wat wilje meer?
KRELIS.
                                                    Wel daer
            (720) Slae luk toe, jongens, mit en paer
            Pongd vygen.
FLIP.
                                  Stil ik zie hem komen.



ZESTIENDE TOONEEL.

KRELIS, PLEUNTJE, KATRYN, FLIP, JAAP, WOBBE, ROEMER, eenige Boeren en Boerinnen.

ROEMER.
            WEl, Flip, heb jy nog niet vernomen
            Van ’t Weeuwtje of haar voiture.... maar
            Parbleu, maraut wat doe jy daar
            (725) By haar? wat wil dit volk hier zeggen?
FLIP.
            Men zelje dat straks uit gaan leggen.

                    Zy danssen altegaar rontsom hem, en Zingen.

[p. 40]
                            Gy die voor al uw leven,
                            Niet hebt dan een fraay kleed,
                            Want deugt heeft u begeven,
                            (730) ’t Geen yder een wel weet,
                            Je bent een kittig haantje,
                            Het Weeuwtje staat gereet.
                            Gaat by haar voor dat Laantje,
                            Zy wagt met hartenleed.

                            (735) De Liefde van ons Meysje,
                            Die duurt maar voor een tyd,
                            Ons Pleuntje is een Prysje,
                            Die geen meer Vryers lyd,
                            Dat was voor jou geen baantje,
                            (740) Loopt elders heen en vryt,
                            En wagt me voor dat Laantje,
                            Jou Ligtmis als gy zyt.

ROEMER den Degen trekkende.
            ’k Zal dit canailje zo terstont
            Eens leeren, wat van zoo’n affront
            (745) Te wagten staat.
FLIP.
                                              Jou zel me leeren,
            Hoe dat men Meisjes moet onteeren.

Zy nemen hem de Degen af, en slepen hem
al zingende en danssende na binnen.
Continue

Tekstkritiek:

vs. 387: iets er staat: iers
vs. 712: dit vers is weggevallen in de druk van 1735 en aangevuld aan de hand van de eerste druk.