Jan van Arp: Boertighe clucht van Claes Klick. Herdruk 1640.
De eerste druk verscheen rond 1632
Uitgegeven door Marti Roos
Red. dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
Ceneton001490 — Ursicula
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue
[fol. A1r]

Boertige Clucht:

van

CLAES KLICK.

Op den Reghel:

Die droncke drinckt, en sijn Wijf plaeght,
Ten is niet vreemt dat hy hoornen draeght.

Den tweeden druck by den Auteur vermeer-
dert, ende van veel fauten verbetert.

[Vignet: stadswapen van Amsterdam]

t’AMSTELREDAM.
________________

Gedruckt voor Dirck Cornelisz. Houthaeck, Boeck-vercooper,
woonende op de Hoeck van de Nieuwe-zijds Kolck,
in ’t Bourgoens Cruys. ANNO 1640.


[fol. A1v]

Personagien.

Claes Klick,
Trijn Snoeps,
Slimme Piet,
Meester Berent,
Dorstigh-hart,
Vroegh-verleyt,
Meester Barent,
Jurriaen,		Een Man.
Sijn Wijf.
Een Vryer.
Een Waersegger.
{ Twee Optreckers.
{ Twee Optreckers.
Continue
[fol. A2r]

Boertige Clucht:

van

CLAES KLICK.

Eerste

UYT-KOMST.

SLIMME PIET.

                  DAer heb ick te Bruyloft eweest, op ons Peet-neellen Feest:
                  Dat ick daer geen meyt na mijn sin kreegh, dat spijtmen ’t aldermeest:
                  Want sulcken elen gheest, als ick ben, is niet om te vermuylen:
                  Tis al om slimme Piet, waerom se jancken, huylen.
                  (5) Maer de Bruygom en de Bruyt se passen wel by men kaer,
                  Hy is haest twintich, en sy een meyt van vijftigh jaer:
                  Ist niet een moy paer? hy is geck die hem so gaet verhangen,
                  Maer hy denckt weer in een ouwe Pels ist goet luysen vangen.
                  Neen noch prijs ick mijn, ick ben van een aer geslacht,
                  (10) Wantmen Vaer en mijn Bestevaer, waeren goe veughelaers by nacht.
                  Hoe sit dit goet en lacht? wel denck ick watter weer is,
                  Maer goelicke Stijn die nou by onse Lieven heer is,
                  Daer hadt men Bestevaer twee Kinderen by die hy most houwen,
                  En mijn eyghen Vaer sach oock te besucht gaern schoone Vrouwen:
                  (15) ’k Seght sonder te flouwen, want als hy maer een moye Meyt kreegh
                  So moest hyer by slapen, of ten was geen deegh:
                  So dat hy pleegh, door stoyen en het mallen
                  Dat hy wat jonghs kreegh, datter eerst was ontvallen:
                  Hoe blijdt was men vaer doen, kenje wel dencken en vermoen,
[fol. A2v]
                  (20) Dat hy so een Kuycken t’huys kreegh van sen broetse-hoen:
                  Het was te koen, want nimmer kon’t hem t’onpas koomen.
                  Och seyden hy Seun, ’tis so soet by een Meyt te droomen,
                  Ghelijck’t oock was, maer ick ick ben een ander man,
                  Ick slacht een goe Water-hondt, gheen slobberighe Sloodt sie’ck an.
                  (25) Wel waerom sou ick niet? ick heb gheen Wijf, en Lubbert moet inde Way.
                  Maer ’t heuchme noch so wel, dat ick sliep by lichte May:
                  Het was so fray je soutet je leven niet verwonderen,
                  Doe’ck dusken Jonghen was tasten ick al een Meyt van ond’ren.
                  Maer wat was ritse Trijn verlieft op slimme Piet?
                  (30) Neen, ick hou daer niet van, s’is te leelick se slacht Grimmende Griet,
                  Die kreet haer mal en sot, om datse niet mocht by men slapen:
                  Maer als een Meyt moy is, ick doe als men vaer, ick slacht de Apen.
                  Wat was doch Moye Stijn verlieft op mijn hiele lijf,
                  Piet Piet seyse, asje trouwen wilt soo neemt mijn totje Wijf,
                  (35) Want ick sou niemandt liever wesen, mijn lieve vaer, als jou Vrouw,
                  Ja speck ’k sout wel uyt mijn lijf sparen en gevent jou.
                  Wel geeftme je trou, seyse, och neen neen moye Meysje.
                  Maer soetertje, om jouwent wil sou ick wel een reysje
                  By jou slapen. Maer wat sey Els, doese by Piet was?
                  (40) Ick sieje nou liever int hempt, dan alsje ghekliet was:
                  En ick gheriet was, het welck wel heeft gebleken.
Claes Klick, Trijn Snoeps,
Slimme Piet,
Cla. Klick. Jou Pry, jou Hoer, jou Varcken, de kop sal ick jou breecken:
                  Her her jou Kolreyster, jou Turf teef, jou Allemans vrou.
Trijn.         Ick selt mijn leven niet meer doen, dat sweer ick jou.
Claes.        (45) Waerom en hebje niet gedaen dat ickje heb geheeten?
Trijn.         Mijn lieve Man Klaes Klick, ick had het heel vergeten.
Claes.        Wat seghje je Varcken?
Trijn.         Och! och! ick selt niet meer doen.
Claes.        Siet hoe bangh isse nou, men sou wel een aey in heur naers gaer broen.
                  Ick raeje niet so koen, dat ickje nou sel heten,
                  (50) Datje dat stracx doen sult, sonder te vergeten.
                  Dan dit moetje weten, datje de Pot met Stock-vis sult over- [fol. A3r] hangen,
                  En sooje ’t niet en doet, je backus sal vliegen vangen:
                  Keert het huys schoon, wast de schottels en dat niet lanck,
                  Raecht de binnen heert en schuert de potte-banck,
                  (55) Wit de muer, boent de kas, en stroyt de vloer mit sagelis,
                  Wat heb ick een spul mit jou varcken? en dat dagelicks,
                  Schropt den haert, schuert het kack-huys, en faylt de kelder,
                  Maeckt het van boven tot onder schoon en helder:*
                  En hebje dan noch tijt over, so haspelt, spint of neyt,
                  (60) Ick gae een reys uyt, en ick beveel jou de wijsheyt.
                  Haelt de keer-besem, en keertmen mijn mantel en mijn hoet.
                  Sieje niet hoe hebje de schoenen geswartelt, hoorje knoet
                  Pasmen op een ander tijt te deegh op, of je sal hebben koeck
                  Daer de honden af sterven, haesje wat nesteltmen de broeck
                  (65) After op, en strickt de veters met een dubbelde strick,
                  Hoe weynich vraechje na de slagen van je man Claes Klick.
                  Maer ick hoop dat ick noch een goet wijf vanje sal maecken,
                  Gaet en doet wat ickje gheboden heb, en pastmen wat te raecken,
                  Ick gae een reys uyt, en ick komje tegen de middach weer by,
                  (70) Sooje ’t niet en doet dat je geheeten is, jou pry
                  ’k Sal sien wat ick te doen heb. Pasmen datter wat is te vretten,
                  Of ick salje mette neers inde hiete as setten.
Trijn.         Mijn lieve man Claes Klick, ’k sal doen datje mijn ghebiet.
Claes.        Doeje ’t niet je salt wat van mijn hebben, hiet ick aers as ick hiet.
                  (75) Nou gau over jou beenen, so hippelt voort als een aexter.
                  Jae luytjens je soutet niet geloven sulcken kaexter
                  By de buert as mijn wijf, jae wel wat ist een labbekack!
Piet.           Jou ouwen schelm gaet heen, ’k wou datje den neck brack.
                  Soo een wijf te slaen, so te rasen en te tieren?
                  (80) Neen je bint een bul, je slacht de ouwe stieren.
                  Soo een wijf te slaen die het puyckje van de stadt is?
                  Ick segh by men keel, dat hy slimmer als Jan gat is.
                  Dat moeytmen allevewel, van sulcken moyen* wijf
                  Soo der op te beucken met een klick, en dat voor een tijdt verdrijf?
                  (85) Neen ick mient noch beter te maecken hiet ick aers slimme Piet.
                  Neen, neen Claes Klick, ick sien watje bent, je bint een deugeniet.
                  Maer deur mijn argheyt, hoop’ ick noch by het wijf te gaen,
                  Daer d’ouwe Saggelaer sal moeten buyten deur staen.


[fol. A3v]

IJ.

UYT-COMST.

Meester Berent.

                  ICK Meester Berent alias, ben jo eerst gekomen in Stee,
                  (90) Ich die in Asia, Africa hab gereyst over Land en Zee,
                  Ich hab gheweyst in Franckenlant, aber in’t Coninckrijck van Spanje:
                  Noch hab ich geweyst tho Doutslandt aber in Almanje,
                  So dats ich eyntlingh daer ous mit vliet ben arriveert in Italien,
                  Un tots maynder ongeluc, ben komen int Tuchthous te kijckhen door Tralien,
                  (95) Wol drie Jooren lanck te Wooter en the broot.
                  Och lyver Herre God wat penetensie was dit? tho groot:
                  Went dat holt uyt Brasielen mosten wy soaegen,
                  Un as ich niet wercken wol, kreeg ich wel dapper slagen.
                  Dus vroomer Burger, mit waysheydt und overgroots verstant
                  (100) Ist dat ick kijckhen kan, deur thars un inghewant
                  Of ir tot Geluck, oft Ong’luck ben gheboren,
                  Ich weet val watter geschien schal, soo wol als van tho vooren.
                  Dus vroomer Burgher, laet dir goeder gheluck saghen van als,
                  So ich niet sach correckt, mijnder siel de kaert is vals:
                  (105) Je hoeft mich waerlijck niet te gelt geven van tho voren,
                  Ich ben een Man oprecht un goet gelijck je hooren.
                  Dus Jong un Olt, Eedel ab Oneedel, hoort un siet,
                  Ich kan jo seggen watter gebeuren schal, of watter is geschiet.
                  Dus vromer Leuyt, laets mir kaych in der handen,
                  (110) Waerlijck ich ben een Starre-kijcker, ghereyst in mannich landen.
Claes Klick uyt.
                  Geen gelde van tho vooren begeer ich vromer Luy,
                  Lieg ich der Herren was, so geeft mir niet een bruy.
                  Men Joncker hoor hier, ick wol der goeder Gelock sagen Heerschop.
Claes.        Hoe bruydmen desen leugenachtigen Esel om de kop,
                  (115) Loopt an een galgh jou fielt, of wilje hebben slagen?
[fol. A4r]
M. Berent. Wol men Joncker ich mach dijner eerwaerdigheydt wol vragen.
Claes.        Wat segje Tovenaer leugenachtigen hange-bast?
                  Coomje onder mijn kluyven, ick salje noon te gast
                  Met vuysten, galgen-aes, ick salje de oogen uyt de kop booren,
                  (120) Canje mijn niet laten gaen sonder te verstooren?
M. Berent. Och jae mir Joncker ’k sal, maer laets mir dijner hant sien.
Claes.        Wel wat rijtme desen Nar, ick segh laetmen betien.
                  Dan laet sien, of ickmen alevewel in mijn hant liet kijcken?
                  ’k Heb noch net drie Duyts, die sal hy voor sijn loon strijcken.
                  (125) Nou Constenaer hoor hier benje de rechte Man al?
M. Berent. O mijnder sielen Joncker ich salter Heere sagen bal,
                  Der Her gheeft mir der hant.
Claes.        Maer seght oprechte bieght.
M. Berent. Nae dats ick sien der Her, isser een groots ongheluck dat ir drieght.
Claes.        Wel seght dat datelick.
M. Berent. Eerst wol ich ir uytlegghen
                  (130) Wat dees krommen streef, daer in je hant, wol zeggen:
                  Waerlijck dat is dat dou rijck bent, en dat dijn goedt dijn eyghen is,
                  En dat der Her gaern bist daer wat tho krijgen is.
                  Waerlick ich sien bal meer: dat dijn Moer vrijster eweest het,
                  Un doese d’eerste nacht by-sliep, kreeghse bal de Koupis in’t Bet.
                  (135) Noch heb ick al besicht, datstou een Moer hadt, daer dou bent van koemen,
                  En de Vaers die je hadt hebt, zyn waerlick qualick te noemen.
                  Noch sien ick datstou leven geen Wyf recht hebt lief ehadt,
                  En datstou een Gortentelder bent, als ymant in de Stadt,
                  Waerlick ick segstou dat dou bist een Biere-byter
                  (140) Als dou vry gelach hebt, en een groote Wayve-smyter.
Claes.        Maer weetje so watter geschiet is, en watter geschien sel?
M. Berent. Waerlick Joncker das weet ich bal hiel wel.
Claes vat hem by de kop, en slaet, hy roept:
Claes.        Jou Tovenaer, jou duyvels-eyghen, meenje men soo te bedriegen?*
M. Berent. Och Joncker, Joncker, ick heb mijner ziel niet gaen lieghen,
                  (145) Och! och! dou slaets mir doot.
Claes.        Ey siet hem leggen hijgen?
                  Wisje van te vooren wel, datje slagen sout krijgen,
M. Berent. Och Joncker, Joncker ich hadter niet opgedocht.
Claes.        Die slagen hangebast, die hebje selfs gesocht,
                  En kickje noch een woort, je kant om ’t selfde gelt meer krijgen.
[fol. A4v]
                  (150) Lusje noch wat meer Fijn man, monden jou de Vijgen?
M. Barent. O dou Meeren ryer slaetstou mir so om dats ick waer segh.
Claes.        Com ickje by ick slaeje doot, daerom packje wech.
                  Doet wat ick segh, of ick salje, ick sweert, in een doncker gat setten.
M. Berent. Dit entje staels rabout, sal ick op dou gaen wetten.
                  (155) Ick gae Susannes-boef, maer denckt een mael om mijn.
binnen.
Claes.        De Tovenaers, ick seg, het slimme guyten zijn
                  Ghelijck als dese was, die meend’ mijn te bedriegen,
                  Maer heeft de slagen op zijn eygen huyt doen vliegen:
                  Dien Lant-looper, dien Guyt, hy kreeg loon nae zijn werck,
                  (160) Al loogh hy d’helft niet, wat wast een fijne Klerck?
                  So moetmen hem leeren gaen, met ongebarnde assen.
                  Nu ick mach gaen naer huys, en op de Snapster passen.


IIJ.

UYT-KOMST.

Trijn Snoeps al veghende.

                  OCH! och! ick vrees dat hy t’huys komt, dien ouwen Saggelaer:
                  Ien hielen dach sit hy mijn op de hielen, dien grijsen Waggelaer,
                  (165) Ick vrees als hy t’huys comt, want voorseker krijg ick slagen;
                  Hoe ben ick oock gequelt, met sulcken man, alle men dagen?
                  Tis niet om te verdragen so jelours als hy op mijn is.
                  En hy mient dat al mijn goet, jae mijn Lijf, dat dat zijn is,
                  En hy kander pas soo veel toe doen, als een boon in een Brouketel:
                  (170) Ick heb myn gat wel gebrant met een barrende netel,
                  Dat ick sulcken Saggelaer, sulcken Jan-hen geslagen heb an,
                  En om de waerheydt te zegghen, ’ks ie liever een ander als mijn Man.
                  Och dat hy doot was, hoe wou ick inde bocht springen:
                  En nou mach ick het lietjen van den droevigen Job singen.
                  (175) Och watte dingen gebeure mijn, jae wel ick word’ schier mal,
                  Dusken jongen Wijf, als ick ben, mijn leven verslijten sal
                  Mit sulcken droogen Goossen, die niet en doet dan kijven:
                  En als men belust is, op wat soets, dan kan hy niet bedrijven:
                  Maer ’t waren sijn schijven, die mijn brochten in dit ellent.
                  (180) Och, was ick so geluckich dat hy doot was, dien Drent,
[fol. B1r]
                  Wat sou ick bly wesen, en leggen mijn handen samen,
                  En slachten de Coster, en zeggen ten lesten, Amen.
                  ’k Sou laten gien tranen als s’ hem brochten nae ’t graf:
                  Maer hoe raeck ick van al dit sware werck af,
                  (185) Beusemtje wouje met ien draf de Vloer alleenich vegen,
                  Dat soume nae myn sin gaen, en wesen te degen.
                  Nou ’kmach voort vegen of ick krijgh de Duyvel tot mijn Vastelavont.
Slimme Piet, Trijn Snoeps.
Piet.           Jae wel wat sel ick zeggen, ’t gaet tegen den avont
                  En ick heb noch niet t’ huys gheweest, dan hier kom ick recht op’t slach,
                  (190) Nu ick keer nae haer toe: Maer Trijntjen goeden dach.
Trijn.         Wel Pieter ben jyt, dat kan ick qualick ghelooven.
Piet.           Jae Tryntje lijckje sien kunt.
Trijn.         Wel hoe dus weyts bestooven
                  Myn alderierste Vryer, die mijn niet gebeuren mocht,
                  Maer waer hebje geweest?
Piet.           Maer lustich inde bocht
                  (195) Op een Bruyloft.
Trijn.         Wie isser getrout, seght eelen gheest?
Piet.           Maer ick heb gheweest op ons Peet-neellen Feest
                  Die Sundach is getrout, met een jonge Melck-muyl.
Trijn.         Ick kruysmen en ick seegghemen, ja wel ’k word’ schier een uyl:
                  Peet-neel etrout! jemeni wat grooter wonder.
Piet.           (200) Jae Trijntje, je meucht het looven, se kruypt al mit hem onder.
                  Maer wat ick vragen sou: je Man kander die wat toe doen?
Trijn.         Wat sou dien Sagghelaer, by nacht ist een Cappoen,
                  Piet wiltet vry vermoen, ’k ondeck jou mijn secreten.
Piet.           Maer dat ickje uyt de noot hulp, souje ’t mijn wel danc weten?
Trijn.         (205) Hoe soume ’t best beginnen, seght mijn Apostel, mijn eygen Sangt,
                  Je soume de meeste vriendtschap doen, want mijn hart nae jou verlangt.
Piet.           Maer hoor hier een reys, hoe dat het toe most kommen:
                  Je soume versteken in jou huys, en ’k sou myn gaen vermommen
                  Ghelijck een Nicker, en asje t’saem te bet waer
                  (210) Mosje maken dat hy jou sloegh, als oft ewet waer,
                  En dan sou ick soetjes de deur op setten, en nae jou toe komen
                  En maken hem bangh, so sal hy uyt het bedt springen met schromen.
[fol. B1v]
                  En loopen uyt de Camer ’t Veurhuys, en de deur uyt:
                  Dan sal ick de Deur toe lappen, en komen by jou mijn Bruyt.
                  (215) So mach hy buyten staen, en ick sel by jou mijn Engel slapen
                  Tot sochtens toe, mijn Trijntjen, hoe wil den uyl staen gapen
                  Als hy buyten deur staet, en laet hem sochtens dan weer in,
                  Ick sel wel wech komen heel vroegh, Trijntje doeje mijn sin
                  Hy selje zijn leven niet weer durven slagen geven,
                  (220) Maer sal altijt dencken wat dat hy heeft bedreven:
                  Want het moeytmen datje so wort van Claes Klick geplaegt.
Trijn.         Wel hoe kanje ’t versieren? dit is dat mijn behaegt.
                  Och! Pieter, Pieter ick verlang na dat het wort doncker,
                  Mijn Keuningh, mijn Prins, mijn hart, mijn Graef, mijn Joncker,
                  (225) Hoe sel ickje omnarmen mijn soetert, mijn rysen-bry,
                  Mijn struyfmont, ’k hebje so lief als Suycker-kandy:
                  Nou geefmen ien soen mijn murrewert, o je bint sulcken oene,
                  ’k Sweer dat ickje te nacht sal half doot soene;
                  Nou loopt nae boven toe, versteeckje op de Solder.
Piet.           (230) Och Trijntje, ick voel sulcken kitteling in mijn kolder,
                  Datje ’t niet gelooven sou, ’k verlang na d’uer en stont.
Trijn.         Nou loopt heen, want ick vrees dat hy stracx tuys komt.
Piet.           Haedieu mijn Beckje, wiltmen eer ick gae noch iens soene.
Trijn.         Nou ick mach binnen gaen, om ’t werck voort of te boene.
Bey binnen.

IV.

UYT-KOMST.

Claes Klick.

                  (235) IAE wel wat salmen zeggen, daer is weynich te winnen
                  En alle dingen is duer, van kost, van kleeren, linnen:
                  En mijn Wijf wil soo noodt wercken, se slacht Suerwouwer Tuyt
                  Die alle daeg mit de Vryers gaet varen uyt,
                  Dan ick wedd’ dat mijn Wijf niet edaen heb, dat ick haer heb bevolen,
                  (240) O gort! hoe wilse dan onder dees kluyven dolen?
                  Hoe wilse vande Nicker droomen, dat sweer ick haer,
                  En ick moeter oock wel op passen datse niet en loopt by een aer,
                  Neen, neen een ander moster soo byloo niet op kloppen
                  Dat als Klick t’huys quam hy op de ketel sou soppen.
                  (245) Die ritsige Teef, waer ofse nou weer steeckt in ien gat?
[fol. B2r]
                  Trijn Snoeps, hebje gedaen dat ickje bevolen hadt.
Trijn Snoeps, Claes Klick.
Trijn.         Och jae, mijn lieve Man, ick had tot noch toe werck.
Claes.        ’t Is seven uren, weetje wel, ick kom eerst uyt de Kerck,
                  Hangtmen mijn Mantel op, en krijgtmen mijn Muylen
                  (250) Hoorje wel Varcken, of moet ickje doen huylen,
                  Kom ickje by, ick salje ’t hooft tusschen twee ooren setten,
                  Als ick maer hem, of winck, so salje op mijn mont letten:
                  Treckme de schoenen uyt, en swarteltse wel schoon:
                  Sooje niet en doet, het geenje wort gheboon,
                  (255) Soo salje margen, Peeckel-hoer, lustich slagen krijgen.
                  Nou gaet naer binnen toe, want hier niet veel te drijgen:
                  Maeckt dattewe wat eten, want ick wil stracx te bedt.
Trijn.         Ick wedd’ ick jou wel haest twie hoornen op ’t hooft set.
Claes.        Wat zegje Varcken?
Trijn.         Dat ick niet langh sal baeyen.
Claes.        (260) Gaet heen, of ’t sal alhier besuckt hart op ’t lant waeyen.
Bey binnen.

V.

UYT-KOMST.

Trijn Snoeps.

                  IEMENI! ick ben so bly dat ick schier uyt mijn vel spring
                  Dat ick by slimme Piet sel slapen, jae wel wat een ding,
                  ’t Selme mijn leven niet vergeten, al leefd’ ick hondert Jaren,
                  Och! ick verlang na d’uer dat wy sullen vergaren:
                  (265) Maer lieve Pieter, je bent so soet als Begeyne koeck:
                  Wat heb ick ien sin ehadt in jou weytse Slodder-broeck,
                  Datje ’t niet geloove sout: heer het ston soo suyver
                  En neties op sen Frangs: Ick wou wel om een stuyver
                  Dat d’ouwe grijse Kluyver stont buyten op de straet,
                  (270) So blusten ick mijn lust, en volgden Pieters raet:
                  Want inde plaets van vreucht, gaet Klick mijn slagen langen.
Claes Klick, Trijn Snoeps.
Claes.        Comt voort jou pry, of ick salje by de bienen ophangen
                  Dat sweer ick jou, jou Meer kom packje stracx te bedt,
                  Weetje niet dat het laet is, jou vuyle vodt, jou slet:
[fol. B2v]
                  (275) Packie voort, her her, her her jou Kanari-veughel,
                  Gaet voort modde van gompen, so moetje deur de beugel.


VJ.

UYT-KOMST.

Slimme Piet.

                  NU dunckmen, ist haest tijt, dat ick hem sel doen loopen
                  Met dese moye Grijns, dien ick flus heb gaen koopen:
                  Wat dunckje nou van mijn, en lijck ick niet wel Heyntje man?
                  (280) Jae ’k seker, so swart as pick gaen ick nae Trijntje dan,
                  Mijn lieve Trijntje, hoe wil ick je dese nacht soene.
Claes slaet syn Wijf binnen.
Trijn.         Och! och! Claes Klick, ick sal ’t mijn leven niet meer doene:
                  Och! och! ie doet mijn sier, vergeeftmen dese reys.
Claes.        Neen, neen je moeter mier an, dat sweer ick stucke vleys.
Piet gaet in, en seyt:
                  (285) Ick kom uyt ’tVaghevyer om jouwent wil Claes Klick.
Claes Klick int hemt over ’t Tonneel.
                  Och! och! waer sal ick mijn verbergen? hier is Heyntje-pick.
                  Och Wijfje, Wijfje ick beloofje bet’ringh van mijn leven,
                  Ick selje niet mier slaen, ick bid wilt mijn vergeven.
Piet.           Loopt heen jou ouwen schelm, sie daer, daer loopt hy ’t gat uyt,
                  (290) Dit gaet recht naer mijn sin, loopt heen jou ouwen guyt
                  De hiele nacht op straet, ick gae de deur toe sluyten
                  En laten Claes Klick staen te schilderen daer buyten.
Trijn Snoeps, Slimme Piet.
Trijn.         Waer binje Slimme Piet?
Piet.           Hier mijn eygen Trijn Snoeps
                  Wat segje Suycker-mongt?
Trijn.         Ey maeckt niet veel geroeps
                  (295) Mijn Murrewert, mijn Liefje, segt binje niet mijn Troosje?
Piet.           Och jae mijn Vinger-hoet, mijn Schuyl-hoeckje, mijn Knickerdoosje,
                  Kom gaen wy t’samen heen, ie weet wel waer ick mien:
Trijn.         Dat is mijn wil, mijn Hartje, Soetert het sal geschien.


[fol. B3r]

VIJ.

UYT-KOMST.

Vroegh-verleyt, Dorstigh-hart: singhende

                  Ick ben een Vogel vederloos, en die niet vliegen en kan,
                  (300) Daer wat te soepen of vretten is, en daer ben ick een Man.

Dorst. ha.   O Vroegh-verleyt! nou sien ick wel datje niet veel en deugt.
Vro. ver.     En dat jy beter bent, duncktme datje wel wech smyten meugt:
                  Want van jou deugt en schieter niet te veel over,
                  O Dorstigh hart! je maecktet hoe langer hoe grover,
                  (305) Wantje loopt het een Hoer huys in, en ’t ander dan weer uyt:
                  Dus comptet datmen segt datie niet veel en stuyt.
Dorst. ha.   Heylige Sint Luyt! Jy binter een wat gelt het honder?
                  Ho Vroegh-verleyt, Lichtmis iy bint niet veel besonder
                  Dat weet elck een wel,
Vro. ver.     Hoe quamt datie lestent soo morsten?
Dorst. ha.   (310) Om dat ick vry gelach hebben sou by de Borsten,
                  Want ick was kout en de beurs en wou geen munt slaen.
Vro. ver.     Jae wel, wat salmen seggen, ie bint een drolligen haen,
                  Maer ie wilt gien gheparffumeerde stront picken.
Dorst. ha.   Wel wat rijtme Vroeg-verleyt, dat machie vaers seun licken.
Vro. ver.     (315) Maer hoor hier Dorstig-hart, wat mijn gistren wiert vertelt,
                  Een seeck’re Kitte-broer gaf lestent een Man gelt
                  Om wat Taback te halen, om terwijl by sijn Wijf te kruypen,
                  Wat ginck den andren doen? hy ginck het gelt versuypen
                  In een kroegh, terwijl zijn Wijf by een aer sliep,
                  (320) En ick wed sy doen niet luyt om haer Vaer riep.
                  Wat dunckie daer van Dorstig hart, van sulcken slechten bloet?
                  Heeft hy niet wel een Storm-hoet van doen, of een blicke hoet
                  Om zijn hoornen te bedecken? en hy wiltet noch niet weten,
                  En gaetet noch in een ghelach vertellen voor secreten:
                  (325) Maer de Luy die weten wel beter, en houw hem voor een sot.
                  Com waer willen wy gaen suypen? inde Verkeerde rompelpot
                  Of by de Pekeur-stal after de Schans by de hoeren?
Dorst. ha.   Wat souwe daer doen? Daer souwese ons loeren
                  Het gelt uyt de Beurs, en schrijven twee voor ien.
Vro. ver.     (330) We binnen ommers niet droncken, we kannen wel sien.
Dorst. ha.   In een deeglijcke kroegh, daer ist beter koop teeren.
                  Daer meugewe oock by daegh uyt komen met eeren
                  En drincken een vaen of twee, hoe staeie soo by iou self.
Ratelwacht roept van binnen:
                  Elf het de Klock, de Klock het elf.
[fol. B3v]
Vro. ver.     (335) Is het also laet? com peurewe datelick heen.
Dorst. ha.   Hoe Vroegh-verleyt ie stapt lustig mit wije treen.


VIIJ.

UYT-KOMST.

Slimme Piet, Trijn Snoeps.

Trijn.         DE middernacht is voorby,’t is tijt Piet dat wy scheyen,
                  Ick meen Klaes Klick die staet buyten de deur te beyen
                  En trilt van grooten angst, om ’t geen hem is gebeurt.
Piet.           (340) De tijt was cort voor mijn.
Trijn.         Hoe staeje so en leurt?
                  Als het weer komt te pas, so sal ickje doen halen.
                  Nou soetert, ey gaet heen sonder langer te malen,
                  Want soo dit spul quam uyt, ick was altijt geschent:
                  Want ick weet wel voor wis dat hy hier is ontrent:
                  (345) Dus weetje watje doet? klimt hier over de schutting.
Piet.           Hae dieu mijn hart, mijn siel ick daetelijck heen springh.
Hy klimpt over de schuttingh.
Trijn.         So dat ginck an mijn hart, dat mocht ick seker lyen:
                  Neen Piet je kent, je moet al mier te Peert ryen.
                  Wat hadt de knecht een deun, en ick riep om geen scheyen
                  (350) Nu ’k mach na binnen gaen, en onse Claes verbeyen.


IX.

UYT-COMST.

Meester Berent, Iuriaen.

                                  Het daghet uyt den Oost,
                                  Maeghd’lijn bistou ghetroost.
                                  Dijn Boeltje laet nicht slopen:
                                  Ick seght y sonder jock
                                  (355) Drie uren snackt de Klock;
                                  Dijn Vrouw sal dou bestropen.
Iurriaen.    VVEL Meester dat kompt soet wie het je dat geleert.
M. Berent. Dat hab ich balt verleen salber gecomponeert,
                  Ich ben een smock rederijcher van Older Her geboren,
                  (360) Wiens stam van Adel is, wiens Vedder een geschoren,
                  Van Bisschoplijcken staet, bekrooft der Herren Non,
[fol. B4r]
                  Waer van ick quamp tho her, urrien, is dat nicht bon,
                  Van mijn older gheslacht, daer mach ich bal van snacken
Iurriaen.    ’t Schijnt Meester datje tong noch niet is aengebacken,
                  (365) So pochje op je staet, de welck niet is dan wint:
                  Want Meester weetje wel, je bent geen Echt’lijck kint.
                  Jou Moer was niet getrout, je Vaer oock van gelijcken.
M. Berent. Dou Haesse-kop den stam van olts die doet wel blijcken,
                  Dat ick van Adel ben, en treffelijck geslacht.
Iurriaen.    (370) Ick reecken Meester, dat ick oock ben by de nacht,
                  Van Vaer en Moer gemaeckt, en niet van selfs gekomen:
                  Want dickwils heeft mijn Moer de vuyle Bruyd genomen,
                  En wegh gedragen, tot de Burgers haer gerijf,
                  So langh, tot dat de Jongers gespannen hadden stijf
                  (375) Een Touw, en zy niet denckend op de Fieltery ginck treden
                  Tot dat zy bey met dreck, in’t hol quamen beneden.
                  Denckt toch eens hoe begaet, dat sy’er sagen uyt.
M. Berent. Dou bist van Adel nicht wan ich.
Iurriaen.    Wel hey! wat Bruyt
                  Men dese Mof, hoe ist hier Joncker van Westphalen.
M. Berent. (380) Sol ich dat lijden, en den Duyvel schol u halen;
                  Staet bistou een Soldaet.
Iurriaen.    Hoe ist hier segtet lomp.
M. Berent. Y swijght niet voor al eer, ick op dijn smoel eens tromp
                  Voort past op dijn geweer, den Hul staet mijn nicht wol.
Iurriaen.    Nou wortet Mof je beurt.
M. Berent. O Jurrien, holt, hol, hol.
                  (385) Ick ben dijn Vrund, ick heb jo nicht te procederen,
Iurriaen.    Neen Moff je moeter an boort, wilje lijf verweeren.
M. Berent. Ick bid my’s lijfs genae! O Jurrien Confrater.
Iurriaen.    Mof kickje wat, sie daer ick bruyje voort int water:
                  Of loy dit in je huyt, dit stael tot aen het ent,
                  (390) Of houtje rust, ’t is tijt.
M. Berent. O Jurrien smocke Vent.
                  Dou bist mijn Broeder, en dou blijftet al mir dagen.
Iurriaen.    ’t Is tijd datje kleyn singt Mof, of anders krijgje slagen.
M. Berent. Wan ich eyn Suster hadt, mijn Swager waer stou Vrunt.
Iurriaen.    Wel dit was Swagerschop de Mof sijn Suster gunt.
                  (395) Meester Berent, binje geck wy moeten vrienden blijven.
M. Berent. Dou bist een fijn gesel, wy wollen nicht meer kijven,
                  Daer is mier handt, hou daer, nou ist the nicht, un doot,
                  Ich snackten bal te haest, on de corasi was nicht groot.
                  Kom deysen wy te rugh, on Rootelen on roepen.
Jurriaen.    (400) Hoe raecken we te weegh, met dese Mofse stoepen.
M. Berent. O! Jurriaen wat is dat, ich schriche! och ’t is een Geest,
                  Wol-stou myn nou verlaten. Iurriaen. Daer ich ben so bevreest.


[fol. B4v]

X.*

UYT-KOMST.

Claes Klick, Trijn Snoeps.

Claes.        OCH! och! wat sel ick beginnen? Ick ben een bedurven man?
                  Och Heer! ’k en weet geen raet, wat raet gaetmen nou an,
                  (405) ’k En derf niet t’huys komen, en ’t is laet, wat sal ick beginnen?
                  En hier op straet te staen inde nacht, waer zijn myn sinnen?
                  So weet het flus elck een, dan waer ick geschandeliseert:
                  Neen, neen ick wil an-kloppen ick sweert,
                  En bidden mijn Wijf om vergiff’nis en bet’ring van mijn leven.
Hy klopt an.
Trijn.         (410) Wie daer.
Claes.        Och! Wijfje ick bid wilt mijn vergeven,
                  Ick salje men leven niet weer slaen, dat sweer ickje strack,
                  Want ick ben al te verveert voor de Bulle-back
                  Och! ick was so bang, ick kreeg schier een popelsy op ’t lijf.
                  Vergeeft men dese reys, dit bid ick jou mijn Wijf,
                  (415) Ick salje al geven wat datje hart begeert,
Trijn.         Beloofje men dat?
Claes.        Och jae Tryntjen ick sweert
                  So veel als Potje beulingh.
Trijn.         Com treet dan mee nae binnen.
Claes.        Och Wijf ken derf niet.
Trijn.         Wel hey, waer benn’ je sinnen?
                  Hy is al lang ewech, maer ’t eerst jy mijn weer slaet,
                  (420) So weet hy, so hy seyt, voor zulcke smyters raet.
                  Nu het is laet, en wy gaen tsaem naer binnen.
                  Comt een Sondach weer, soo salje ons hier weer vinnen.

EYNDE.
Tijdt leert.

Continue

Tekstkritiek:

vs. 58 helder: er staat: held er:
vs. 83 moeytmen allevewel, van sulcken moyen er staat: moytmen allevewel, van sulcken moeyen
vs. 143 bedriegen? er staat: bedrieger?
vs. 351-402: deze uitkomst is ingevoegd. Voor vs. 403 staat, net als in
        de eerste druk, ‘IX. UYT-KOMST.’ maar dit is dus de tiende.