Joost van den Vondel: Iaergetyde Van wylen Heer Ioan van Oldenbarneveld,
Vader des vaderlands. Z.j. (ca. 1631)
Uitgegeven door dr. A.J.E. Harmsen, Universiteit Leiden.
In deze uitgave zijn evidente zetfouten gecorrigeerd en gemarkeerd met een asterisk.

Continue

IAERGETYDE
Van wylen Heer
IOAN VAN OLDENBARNEVELD,
Vader des vaderlands.

ORAKEL.

Quid sentire putas omnes, CALVINE, recenti
De scelere, et fidei violatae crimine?

I.		’S Lands treurspel weêr verjaert: om wiens gedoemde trouwe,
                        Als weeu of wees, in rouwe,
Bedruckt en troosteloos, treurt Hollands goe gemeent,
                        Op Grootvaêrs koud gebeent.
II.(5) Soo ras d’Aertslastertong van ’t huychelaers Synode,
                        Den aerd des Duyvels, Gode
Aenteegh, en had Gods Naem, tot suyvring van haer’ saeck,
                        Gebrandmerckt, op haer’ Kaeck:
III.Ontbrack’er ’t segel, om dien gruwel kracht te geven,
                        (10) Met quisting van het leven,
En afgemartelt bloed der allervroomste borst:
                        Daer Helsche Wraeck naer dorst.
IV.De Basterdvierschaer dan, na’et schoppen van ’s volcks Vaders,
                        Geschandvleckt, als verraeders,
Verwijst ons’ BESTEVAER, met afgeleefden strot,
                        (15) Te verwen ’t Hofschavot.
V.Geduldigh stapt hy, met sijn stocksken, naer het ende
                        Van doorgesolde ellende,
Van last, en baerens wee, ô banck des Doods! ô sand!
                        (20) Waer toe verseylt ons land?
VI.De siele seylvlugh, om, door d’aders, wt te vaeren,
                        Begraut de traege jaeren,
En noopt den ouderdom. haer frissche jonge moed
                        Wil bruysen, door sijn bloed.
VII.(25) Na onschuld, en gebed, getroost, voor ’t swaerd, te bucken,
                        Door ’s boesems openrucken,
Sagh elck in ’t oprecht hart: dat allesins bestreen,
                        De maet sloegh, als voorheen.
VIII.Hy knielt. ah! ah! hy sneeft, met sleep van nederlaegen,
                        (30) En storting aller plaegen.
De boôm van Duytschland kraeckt, en ziddert overal,
                        Van soo vermaerden val.
IX.Van soo vermaerden val besterft de vreughd, en hope,
                        In ’t aenschijn van Europe:
(35) Euroop gevoelt dien slagh. sy sucht, en sit verdooft,
                        Door ’t ploffen van dat Hoofd.
X.Dat Hoofd, dat heyligh Hoofd, dat spring op springvloed schutte:
                        Dat Nassaus glori stutte:
Dat Hoofd, dat Spanjen, eer het sloot sijn’ gouden mond,
                        (40) Op goude bergen stond.
XI.De geest ontkerckert, sagh, van ’s hemels hooge deelen,
                        Den dollen Moordlust speelen,
Met romp en kop, en ’t bloed verstrecken, versch en laeu,
                        Een roof van ’t paepegraeu.
XII.(45) Soo kinders, riep hy, soo: vermaeckt u, op mijn leste.
                        Ick offer ’t lijf ten beste.
Mijn’ siel, oh! of de Staet geberght waer, door mijn’ dood,
                        Vind rust, in Godes schoot.
XIII.De schim was heen, de stem, voor wind, oock heen gevlogen.
                        (50) Wy klaeghden ’t aen ons’ oogen:
En ’t oogh was, na dat Licht, in ’t naere nachtgevecht,
                        DE VRYHEYD quijt, en ’T RECHT.

                        ALTA MENTE REPOSTUM.


Continue