Op de Koren-bloemen ofte Nederlantsche Gedichten Van den HEER CONSTANTYN HUYGENS Ridder, Heere van Zuylichem, Zeelhem, &c. Eerste Raedt ende Reken-meester van Sijn Hoogheit den Heere Prince van Orange, &c.
DOorluchte Zuylichem, Lief-hebber van de Kunsten,
Vrient van de Kunstenaers, verheven door uw gunsten;
Als Fred’rick by den Staet, en ghy by hem geacht,
Soo menigh braef verstant ter eeren hebt gebracht.
(5) Ghy hadt des Princen oor, Geleerde Mannen ’t uwe.
Al is dit tijt geweest, ’k en loochen niet, ’k en schuwe,
’k Onsie de Waerheit niet te seggen die ick weet;
’t Is yder een bekent hoe ghy u doenmaels queet.
Elck quyte sich aen U, en uw volmaeckte Zoonen;
(10) Die ’t danckbaer Nederlandt met Diensten sal beloonen;
In plaetsen stellen, die ghy ander’ hebt gemaeckt,
Daer vele, sonder u, niet waren in geraeckt.
Doorluchte Zuylichem; hoe soet is ’t oude dagen,
Die ’t Lichaem naer om laegh, de Ziel om hooge dragen,
(15) Te leyden als te rugh, tot haren eersten tijd,
Die ons gestaegh ontloopt, en steets te poste rijd,
Hoe soet is ’t, sijn gedacht, eer dat wy moeten scheiden
Ontrent sijn eerste Jeught te laten gaen vermeiden,
Te brengen over hoop al wat men heeft gedaen,
(20) En daer de laetste schaef te laten over gaen!
Geluckigh tijd-verdrijf van afgesloofde sinnen!
Ghy doet ons na de doot, een eeuwigheit gewinnen,
Als wy niet meer en zijn, doet ghy ons staen bekent;
Ghy plant op ’t dorre graf Laurieren sonder end.
(25) Als Myters zijn vergaen, de Kroonen afgesleten,
En diese droegen van de wormen op-gegeten;
Wat weet, wat heughtmer van, indien geen brave geest,
Die haer de doot ontreckt, ontrent haer is geweest?
’t Is Aerds wat d’Aerde geeft. Maer zielen op-getogen
(30) Als d’Uw, onsterflick Heer, zijn d’aerde langh ontvlogen;
