Dit is een onderdeel van BrunePsalmen1644en1650.html. Klik hier voor het hele document.

160;                   22.
DE Heer is mijn deel, ick hebbe ghezeyt,
Dat ick uwe woorden zoude bewaeren.
Ick hebb’ van gantscher herten u ghesmeeckt.
Zijt my ghenadigh, nae uwe toe-zeggingh’.
Ick hebb’ mijn weghen bedacht, end’ mijne
Voeten, nae uw’ ghetuyghenissen ghekeert.
                        23.
Ick hebbe gehaest, ende niet vertraeght,
Om uwe gheboden te onder-houden.
De godtlooz’ hoopen hebben my berooft.
(Nochtans) hebb’ ick uwe wet niet vergheten.
Ick stae Mid-nachts op, om u te loven,
Voor de rechten van uwe gherechtigheydt.
                        24.
Ick ben een ghezelle aller, die u
Vreezen: ende dier, die uwe bevelen
Onderhouden. Heere, de aerd is vol
Van uw’ ghenaed’. Leert my uw’ in-zettinghen.
                        Teth
                        25.
GHy hebt, Heer, nae uw woordt, by uwen knecht
Goet gedaen. Leert my een goe zin, end’ kenniss’
Want ick hebb’ aen uw’ gheboden ghelooft.
Ic verdwaelde, eer dat ick vernedert werdt:
Maer nu hebb’ ick uw’ woordt onderhouden.
[fol. R1v, p. 258]
Ghy zijt (o Heere) goedt, ende goedt doende.
                        26.
Doet my leeren uwe in-zettinghen
De hoovaerdighe die hebben teghens my
Leughenen ghestoffeert. (Doch) ick hebbe
Uw bevelen van gantscher herten bewaert.
Haer hert’ is vet, als smeer: uw’ wet lust my.
Het is my goedt, dat ick ben verdruckt geweest:
                        27.
Op dat ick uw’ in-zettinghen leerde.
De wet uwes monds, die is my veel beter,
Dan duijzenden van goudt ofte zilver.
                        Iod.
                        28.
Uw’ handen hebben my gemaeckt, end’ b’reydt.
Doet my verstaen, dat ick uw’ gheboden leer’.
Die u vreezen zullen my zien, ende
Verheught zijn, dat ick uw woord gehoopt hebb’
’K weet, Heer, dat uw’ rechten gerechtheydt zijn,
End’ dat ghy my ter goeder trouw verdrukt hebt.
                        29.
Laet doch uw’ goedgunstigheydt zijn, om my
Te troosten; nae uw’ toezeggingh’ aen uw’ knecht:
Laet uw’ ontferminghen my toe-komen,
Op dat ick leef’: want uw wet is al mijn lust.
Laet de hoovaerdighe beschaemt worden:
Om dat zy my valsch’lick hebben om-ghevelt.
                        30.
(Maer) ick betrachte uwe gheboden.
Laet-ze tot my zich keeren, die u vreezen:
Ende die uwe ghetuyghenissen
Kennen. Laet mijn herte op-rechtigh wezen,
Tot uwe in-zettinghen (gheneghen:
Op dat ick (nimmermeer) beschaemt en worde.
[fol. R2r, p. 259]
                        Caph.
                        31.
Mijn ziel is besweken van verlanghen,
Nae uw heyl. Op uw woort hebbe ic gehoopt.
Mijn’ ooghen besweken van verlanghen,
Nae uwe toe-zegginghe, terwijle dat
Ick zeyde, wanneer zult ghy my troosten?
Want ick ben als een le’ren zack in den roock.
                        32.
Ick en vergeet uw’ in-zettinghen niet.
Hoe veel zullen (dees’) dagen uwes knechts zijn?
Wanneer zult ghy recht doen over mijne
Vervolghers? D’ hoovaerdigh’ hebben my puttten
Ghegraven: ’twelck niet en is nae uw’ wet.
Alle uwe gheboden zijn de waerheydt.
                        33.
Zy vervolghen my met leughen; helpt my.
Zy hebben my op der aerde, zeer nae by
Vernietight: maer ick en hebbe uwe
Bevelen niet verlaten. Maeckt my levend’,
Nae uw goedertierenheydt. Dan zal ick
’t Ghetuygheniss’ uwes monds onder-houden.
                        Lamed.
                        34.
Uw woordt, Heer, bestaet in der eeuwigheidt,
In de Hemelen; uwe ghetrouwigheydt,
Van gheslachte tot gheslachte. Ghy hebt
De aerde vast ghemaeckt, ende zij blijft staen.
Zy blijven, nae uw’ ordinantien,
(Noch) heden staen; want zij all’ zijn uw knechten.
                        35.
Indien uw’ wet niet en waere alle
Mijne vermaeckinghe gheweest; ick waere
[fol. R2v, p. 260]
Al-over-langhe in mijn druck vergaen.
Ick en zal uw’ bevelen, in eeuwigheydt,
Niet vergheten; want door de deselvighe,
Hebt ghy my wederom levendigh ghemaeckt.
                        36.
Ick ben uwe. Behoudt my, want ick hebb’
Uw’ bevelen ghezocht. De godlooz’ hebben
Op my verwacht, om my te doen vergaen.
Ick neem’ acht op uwe ghetuyghenissen.
Ick hebbe in alle dat volmaeckt is,
Een eynde ghezien. Uw ghebodt is zeer wijt.
                        Mem.
                        37.
HOe lief, hebb’ ick uw’ wet! z’ is alle dagh
Mijne betrachtinghe. Zij maeckt mij wijzer,
Door uw’ gheboden, dan mijn vijanden.
Dewijle zij bij mij in eeuwigheijdt is.
Ick ben kloecker, dan all’ mijne leeraers;
Mits uw’ ghetuygh’nissen mijn betrachting zijn.
                        38.
Ick ben voorzichtigher dan de oude,
Om dat ick uw’ bevelen bewaert hebbe.
Ick hebb’ mijn voeten van alle quaden
Paden gheweert, op dat ick uw woordt zoude
Bewaeren. Ick ben van uwe rechten
Niet af-gheweken: want ghy hebt my geleert.
                        39.
Hoe zoet zijn uwe redenen, voor mijn
Gehemelte! meer dan honig myner mond.
Uyt uwe bevelen krijgh ick verstandt:
Daerom haete ick alle leughen-paden.
[fol. R3r, p. 261]
                        Nun.
                        40.
UW woordt is een lampe voor mijnen voet,
End’ een licht voor mijn padt. Ick hebb’ ghesworen.
End’ zal het bevestighen, dat ick zal
De rechten uwer gherechtigheydt houden.
Ick ben uytter-maeten zeer onder-druckt:
Maeckt my weer levendigh nae uwen woorde.
                        41.
Laet u doch, o Heer, de vry-willighe
Offerhanden mijnes monds wel-ghevallen;
Ende leeret my uwe Oordeelen.
Mijn’ ziel’ is gheduyrighlick in mijne handt:
Nochtans en vergheet ick uwe wet niet.
De Godtloos’ hebben my eenen strick gheleydt:
                        42.
Nochtans en ben ick van uw’ bevelen
Niet af-ghedwaelt. Ick hebb’ uw’ getuygh’nissen
Tot een eeuwighe erve ghenomen:
Want zy zijn de vrolickheydt mijnes herten.
Ick hebb’ mijn hert gheneyght, om uw’ wetten,
In eeuwigheydt, tot den eynde toe te doen.
                        Lamech.
                        43.
ICk haet’ de quade rancken, maer hebbe
Uwe wet lief. Ghy zijt mijne schuyl-plaetse,
End’ mijn schildt: op uw woordt hebb’ ick gehoopt.
Wijcket van mij, ghy boos-doenders; op dat ick
De gheboden mijnes Gods bewaere.
Stutt’ my, nae uw’ beloft’, op dat ick leve:
                        44.
Laet my over mijn hoop’ niet beschaemt zijn:
[fol. R3v, p. 262]
Onder-steunt my, zoo zal ick behouden zijn.
Dan zal ick in uwe in-zettinghen
My steeds vermaeken. Ghij vertreet hun allen,
Die van uw’ in-zettinghen af-dwaelen:
Want haere bedrieghery is leughen-werck.
                        45.
Ghy doet alle godd’looze der aerde,
(Als) schuym wegh: daerom zoo hebbe ick uwe
Ghetuyghenissen lief. Het (hayr) mijns vleeschs
Dat is te berghe gherezen, van weghen
Uwe verschrickinghen (die ghy maecket)
End’ ick hebbe ghevreest voor uw’ oordeelen.
                        Ajin.
                        46.
ICk hebb’ recht end’ gherechtigheijdt ghedaen.
Gheeft my niet over aen mijn onder-druckers.
Weest borghe ten goede, voor uwen knecht.
Laet d’hoovaerdighe my niet onderdrucken.
Mijne ooghen beswijcken nae uw heyl,
End’ de toe-zeggingh’ uwer rechtveerdigheydt.
                        47.
Doet, met uwen knecht, nae uw’ ghenaede:
Ende leeret my uwe in-zettinghen.
Ick ben uwen knecht, maeckt my verstandigh:
End’ ick zal uw’ ghetuyghenissen kennen.
’T is tijdt voor den Heere, dat hy wercke:
(Dewyl’) zy hebben uwe wet verbroken.
                        48.
Daerom hebb’ ick uwe gheboden lief,
Meer dan het goudt, jae meer dan het fijnste goud.
Dies hebb’ ick all’ (uw’) bevelen van all’s
Recht ghekeurt: maer allen valschen padt gehaet.
                        Pe.
                        49.
Uw’ ghetuyghenissen zijn wonderbaer:
[fol. R4r, p. 263]
Daerom zoo onder-houdt-ze mijne ziele.
De openingh’ uwer woorden gheeft licht,
De slechte (lieden) verstandigh maeckende.
Ick hebb’ mijn mondt gheopent, end’ ghehijght:
Want ick hebb’ verlanght nae uwe gheboden.
                        50.
Ziet my aen, weest my ghenaedigh, nae ’t recht
Aen de ghene, die uwen naem beminnen,
Bevestight mijn voetstappen in uw woordt:
End’ en laet gheen on-recht over my heerschen.
Verlost my van des menschen overlast,
End’ ick zal uw bevelen onderhouden.
                        51.
Doet uw aenschijn lichten over uw’ knecht:
Ende leeret my uwe in-zettinghen.
Water-beken vlieten uyt mijn’ ooghen:
Om dat zy uwe wet niet onder-houden.
                        Tzade.
                        52.
GHij zijt, o Heere rechtveerdigh; ende
Elck een van uwe oordeelen is op-recht.
Ghij hebt het recht uwer ghetuygh’nissen,
Ende de waerheydt hooghelick gheboden.
Mijn’ yver heeft mij doen vergaen, om dat
Mijn weer-partijders uw’ woorden vergheten.
                        53.
Uw woordt is zeer wel gheloutert, ende
Uw knecht heeft het lief. Ic ben kleyn end’ veracht:
(Doch) uw’ bevelen en vergheet ick niet.
Uwe gherechtigheydt is gherechtigheydt,
In eeuwigheijt: end’ uw wet is waerheijdt.
Benauwtheijt end’ anghst hebben mij ghetroffen:
                        54.
(Doch) uw’ gheboden zijn mijn vermaecken.
[fol. R4v, p. 264]
Het recht uwer ghetuygh’nissen is eeuwigh:
Doet-ze my verstaen, zoo zal ick leven.
                        Koph.
                        55.
ICk hebb’ van gantscher herten gheroepen.
Verhoort my, Heer, ick zal uw’ in-zettinghen
Bewaeren. Ick hebb’ u aen-gheroepen.
Verlost my, end’ ick zal uw ghetuygh’nissen
Houden. Ick ben de Morghen-schemeringh
Voor-ghekomen, end’ hebbe gheschrey gemaeckt:
                        56.
Ick hoop, Heer, op uw woordt. Mijne ooghen
Voor-komen de nachtwaecken, om uw reden
Te betrachten. Hoort mijn stemm’, nae uw’ gunst:
O Heere, maeckt my levendigh, nae uw recht.
Die quaede practijcken achter-volghen,
Ghenaecken (my); zy wijcken verr’ van uw wet.
                        57.
Maer ghy, Heer, zijt nae by, end’ all’ uwe
Gheboden zijn waerheydt; van ouds hebbe ick
Van uw’ ghetuyghenissen gheweten,
Dat ghy-ze in eeuwigheydt hebt ghegrondet.
                        Resch.
                        58.
ZIet mijn elend’ aen, ende helpt my uyt:
Want ick en hebb’ uwe wet niet vergheten.
Twist mijn’ twist-zaecke, ende verlost my:
Maeckt my levendigh, nae uwe toe-zegghingh.
Het heyl is verre van de godtlooze:
Want zy en zoecken uw’ in-zettinghen niet.
                        59.
Vele zijn, Heer, uw’ barmhertigheden.
Maeckt mij (doch) levendigh nae uwe rechten.
Veel zijn mijn vervolghers, end’ verdruckers.
[fol. R5r, p. 265]
Maer ick en wijck’ van uw’ ghetuijg’nissen niet.
Ick zie haer die trouwloos’lick handelen:
End’ ’t verdriet mij datz’ uw woordt niet en houden.
                        60.
Ziet aen, dat ick uw’ bevelen lief hebb’:
Maeckt mij levendigh’ Heer, nae uw’ ghenade.
’t Begin uw’s woords is waerheijt: end’ al ’t recht
Uwer gherechtigheijdt is in eeuwigheijdt.
                        Schin.
                        61.
DE vorsten hebben mij, zonder oorzaeck,
Vervolght: maer mijn hert’ heeft voor uw woordt ghevreest.
Ick ben vrolick over uw toe-zeggingh,
Als een die een grooten buijt ghevonden heeft.
Ick haete de valsheijdt, ende hebber
Een grouwel van: maer uwe wet hebb’ ick lief.
                        62.
Ick love u (Heer) zeven-mael des daeghs,
Over de rechten uwer gherechtigheijdt.
Zij hebben grooten vrede, die uw wet
Beminnen, end’ zij hebben gheenen aenstoot.
O Heere; ick verwachte op uw heijl:
Dewijle dat ick uwe gheboden doe.
                        63.
Mijn ziel onderhoudt uw’ ghetuijgh’nissen:
End’ ick heb-ze zeer lief: ick onder-houde
Uw bevelen, end’ uw’ ghetuijgh’nissen:
Want alle mijne weghen die zijn voor u.
                        Thau.
                        64.
LAet, Heere, mijn gheschreij voor uw’ aenschijn,
Ghenaecken: Maeckt mij, nae uw woordt, verstandigh:
[fol. R5v, p. 266]
Laet mijn smeeken voor uw aenschijn komen.
Verlosset my, nae uwe toe-zegginghe.
Mijn’ lippen zullen (uw’) lof uijt-storten:
Als ghij mij uw’ in-zettinghen zult leeren.
                        65.
Mijn tongh zal van uw reden spraeck houden:
Want all’ uw’ gheboden zijn rechtveerdigheijdt.
Laet uwe handt mij te hulpe komen:
Want ick hebb’ uwe bevelen verkoren.
O Heere, ick verlanghe nae uw heijl:
End’ uw wet is alle mijne vermaeckingh.
                        66.
Laet mijn ziel leven: ende zij zal u
Loven: end’ laet uwe rechten mij helpen.
Ick dwael’ als een verloren schaep: zoeckt (my)
Uw’ knecht: want ick uw’ gheboden niet vergeet.
’K dwael’, als een verloren schaep. Zoeckt uw knecht.
Want ick uw’ gheboden niet en vergete.
_________________________________________________

                        Den cxx. Psalm.
Een liedt Hammaaloth.
ICk hebb’ tot den Heere, in mijn anghst,
Gheroepen, end’ hij heeft mij verhoort.
Redt, Heer, mijn ziel, van de valsche lipp’,
Van de bedrieghelicke tonghe.
[fol. R6r, p. 267]
Wat zal u de tonghe des bedroghs
Gheven? of wat zal-z’ u toe-voeghen?
Scherpe pijlen eenes stercken,
End’ gloeyend’ jenever-kolen.
                        2.
Wee mij! dat ick een vreemdelingh ben,
(In) Mesech: dat ick in de tenten
Van Kedar woone. Mijne ziele
Heeft langhe ghewoont by de ghene,
Die vrede haeten. Ick ben vreedzaem:
Maer als ick spreeck’. Zijn-z’ aen d’ oorloghe.
_________________________________________________

                        Den cxxj. Psalm.
Een liedt Hammaaloth.
K Heff’ mijn ooghen, nae de berghen,
Van waer mijn hulpe kompt.
Mijn hulp’ is van den Heer,
[fol. R6v, p. 268]
Die hemel, end’ aerd’ ghemaeckt heeft.
Hy en zal niet toelaten,                       
Dat uwen voet struyckele.
                        2.
Uw’ hoeder zal niet sluymeren.
Ziet Israels hoeder
En zal niet sluymeren,
Noch slaepen. D’ Heer is uw hoeder.
De Heer is uw schaduwe,
Aen uwe rechter-zijde.
                        3.
De zonn’ zal u ’s daeghs niet steken,
Noch de maene des nachts:
De Heere die zal u                       
Van allerley quaed bewaeren:
(Jae) hy zal uwe ziele
(Van alle quaed) bewaeren.
                        4.
De Heere zal uwen uyt-gangh,
Ende uwen ingangh
Bewaeren, van nu aen,
Ende tot in der eeuwigheydt.
_________________________________________________

                        Den cxxij. Psalm.
Een liedt Hammaaloth.
ICk verblijde my in de gheen’
[fol. R7r, p. 269]
Die tot my zegghen; wij zullen
Tot het huys des Heeren in-gaen.
Onz’ voeten, o Jerusalem,
Zijn staende in uwe Poorten.
’T ghebouwt Jerusalems is als
Een stadt wel t’saem ghevoeght: waer henen
De stammen, des Heeren stammen
Ter ghetuyg’nis Isr’els, op-gaen:
Om den naem des Heeren te dancken.
                        2.
Want daer zijn vast de richt-stoelen,
De stoelen des huyzes Davids.
Bidt om Jerusalems vrede.
’T gae hun wel, die u lief hebben:
Vrede zij in uw’ vestinghe;
Wel-vaeren in uw’ Paleyzen.
Dat ick nu zeggh’, om mijne broeders
[fol. R7v, p. 270]
End’ vrienden, vrede zy in u.
’K zal van weghen ’t huys des Heeren
Onses Gods, ’t goede voor u zoecken.
_________________________________________________

                        Den cxxiij. Psalm.
Een liedt Hammaaloth.
ICk heffe mijne ooghen op, tot u,
Die in den Hemel zit.
Ziet, ghelijck als de ooghen der knechten zijn,
Op de hand haerer Heeren;
Gelijck des dienstmaegds oogen zijn, op de hand
Haerer vrouwe, alsoo zijn
Onz’ ooghen op d’ Heer, onzen Godt, tot dat
Hy ons ghenadigh zy.
                        2.
Zijt ons ghenaedigh, o Heere; zijt ons
[fol. R8r, p. 271]
Ghenadigh; want wy zijn
Van de verachtinghe te veel verzadight:
Onze ziel is te vele
Van de spot der weeldighen, van de smaetheyd
Der hoovaerdighen verzaet.
_________________________________________________

                        Den cxxiiij. Psalm.
Een liedt Hammaaloth, van David.
T’En waer’, de Heer, die bij ons geweest is,
Zegghe nu Israel: ’t en waer de Heer,
Die bij ons is gheweest, als de menschen
Teghen ons op-stonden; zij zouden ons
Als doe levende verslonden hebben;
                        2.
Als haeren toorne teghen ons ontstack;
’T water zoud ons doe wegh ghespoelt hebben;
Een stroom zoud’ over onz’ ziel ghegaen zijn.
Doe souden d’ op-gheheven wateren
Over onse ziele gegaen hebben.
                        3.
De Heere sij ghelooft, de welcke ons,
In haere tanden tot eenen roove,
Niet heeft overghegheven. Onse ziel
[fol. R8v, p. 272]
Die is ontkomen, ghelijck een voghel
Uijt den strick van de voghel-vangheren.
                        4.
De strick is ghebroken, ende wy zijn
Verlost. Onz’ hulp’ is in des Heeren naem:
Die hemel, ende aerde ghemaeckt heeft.
_________________________________________________

                        Den cxxv. Psalm.
Een liedt Hammaaloth.
DIe op den Heere vertrouwen, zijn
Als Zions bergh, die niet
Wanckelt, maer eeuw’lick blijft.
Rondom Jerusalem zijn berghen:
Zoo is d’ Heer rondom zijn volck, van nu
Tot in eeuwigheydt.
                        2.
Want de scepter der goddeloosheijdt,
Die en zal niet rusten,                       
Op het lot der vromen.
Op dat de vrome haere handen
[fol. S1r, p. 273]
Die en zal niet rusten,
Op het lot der vromen.
Op dat de vrome haere handen
Niet uyt-strecken tot on-recht. Heere
Doet den goeden wel:
                        3.
End’ die op-recht zijn in haer’ herten.
Maer die zich uyt-strecken,
Tot haer’ kromme weghen,
Die zal de Heere, met de werckers
Des on-rechts, wegh-doen gaen, vrede zal
Over Isr’el zijn.
_________________________________________________

                        Den cxxvj. Psalm.
Een Liedt Hammaaloth.
ALs d’ Heer Zions ghevanghene
Weer-bracht, waeren wy als droomers.
Doe werdt onz’ mondt met lach vervult;
End’ onze tonghe met ghejuijgh.
Doe zeyde-men, onder d’ Heydenen,
[fol. S1v, p. 274]
De Heer doet aen dees’ groote dinghen.
De Heer heeft ons groote dinghen
Ghedaen: (daerom) zijn wij verblijdt.
                        2.
O Heer’, wendt ons’ ghevanckeniss’,
Als water-stroomen in ’t zuyden.
De gheen’ die met traenen zaeyen,
Die zullen met ghejuygh maeyen,
Die het zaet draeght, datmen zaeyen zal,
Gaet al gaende, ende weenende.
(Maer) wis zal hy weer met ghejuijgh
Komen, draghende zijn schooven.
_________________________________________________

                        Den cxxvij. Psalm.
Een Liedt Hammaaloth, van Salomon.
ZOo de Heer het huys niet en bouwt,
Die ’t bouwen, wercken daer vergheefs.
Zoo de Heer de stadt niet bewaert,
Zoo waeckt de wachter te vergheefs.
[fol. S2r, p. 275]
’T is vergheefs, dat ghy vroegh op-staet,
Laet op-blijft, broodt der smerten eet;
                        2.
’T is zoo, dat hy ’t zijn beminde,
(Ghelijck als) in den slaepe gheeft.
Ziet, kinders zijn des Heeren erff;
Des buycks vrucht, een belooninghe.
Als pijlen in de handt eens heldts,
Alzoo zijn de zonen der jeught.
                        3.
Wel-gheluckzaligh is de man!
Die zijn pijl-koker met de selv’
Ghevult heeft: zy en zullen niet
Beschaemet worden, zoo wanneer
Als zy zullen, in de poorten,
Met (haere) vyanden spreken.
_________________________________________________

                        Den cxxviij. Psalm.
                        Een liedt Hammaaloth.
WEl-zaligh is een yeder,
Die den Heere vreezet:
De welck’ in zijne weghen
[fol. S2v, p. 276]
Wandelt! want ghy zult (dan)
Den arbeydt uwer handen
Etende-ghenieten.
Wel-zaligh zult ghy wesen;
End’ het zal u wel gaen.
                        2.
Uw’ huysvrouwe zal wesen
Een vruchtbaeren wijn-stock,
Aen de zijden uwes huys.
Uw’ kinderen, ghelijck
Olijf-planten, rondomme
Uw tafel. Ziet zoo zal                       
Die man ghezeghent worden,
Die den Heere vreezet.
                        3.
De Heer zal u, uyt Zion
Zeghenen, end’ ghy zult
Het goede Jerusalems,
(Oock) alle de daghen
Uwes levens aenschouwen.
Ende ghy zult kinders                       
Van uwe kinderen zien:
Vreed’ over Israel.
_________________________________________________
[fol. S3r, p. 277]

                        Den cxxix. Psalm.
                        Een liedt Hammaaloth.
ISrael zegghe nu: zy hebben my
Van mijner jeughet af, dickwils benauwet.
Zy hebben mij dickwils, van mijn’ jeught af,
Benauwt; maer zy hebben my niet over-moght.
                        2.
Ploeghers hebben op mijnen ruggh’ gheploeght:
Zy hebben haere vooren langh ghetoghen.
De Heere, die rechtveerdigh is, die heeft
De touwen der godloozen af-ghehouwen.
                        3.
Laet-ze beschaemt zijn, ende achterwaerts
Ghedreven worden, all’ die Zion haten.
Laet-ze worden, als gras op de daeken;
Het welcke verdorret, eer men het uyt-treckt.
                        4.
Waer met de mayer zijn hand niet en vult:
Noch schoof-binder zijn arm: nocht die voor by gaen
Zeggen; des Heeren zeghen zy by u:
Wy zeghenen u in den naem des Heeren.
__________________________________________________
[fol. S3v, p. 278]

                        Den cxxx. Psalm.
                        Een liedt Hammaaloth.
UYt de diepten, o Heere,
Roep’ ick tot u: O Heer,
Hoort (doch) nae mijne stemme.
Laet uw’ ooren letten,
Op de stemm’ mijner smeeckingh’.
Zoo ghy, Heer, gade slaet
De ongherechtigheden,
Wie zal, Heere, bestaen?
                        2.
Maer by u is verghevingh’,
Op dat ghy ghevreest wordt.
Ick wacht den Heer: mijn ziel’ wacht:
End’ ick hoop’ op zijn woordt:
Mijn ziel’ wacht meer, op den Heer,
Als de morghen-wachters,
(Jae) als de morghen-wachters.
[fol. S4r, p. 279]
Isr’el hoop’ op den Heer.
                        3
Want daer is by den Heere
Goedgunstigheydt; ende
By hem is veel verlossingh’.
End’ hy zal Israel
Verlossen, vrij van alle
Zijn ongherechtigheydt.
_________________________________________________

                        Den cxxxj. Psalm.
Een Liedt Hammaaloth, van David.
Mijn hert, Heer, is niet verheven,
Noch mijn’ ooghen en zijn niet hoogh.
Oock en gaen ick in gheen (dinghen)
My te groot, end’ te wonderlick.
                        2.
Zoo ick mijn ziel niet hebb’ ghezet,
End’ niet en hebb’ still’ ghehouden,
Ghelijckerwijs een ghespeent kindt,
By zijne moeder (placht te doen!)
                        3.
Mijn ziele die is binnen my,
Ghelijckerwijs een ghespeent kint.
Israel hope op den Heer,
Van nu aen tot in eeuwigheydt.
_________________________________________________
[fol. S4v, p. 280]
                        Den cxxxij. Psalm.
                        Een Liedt Hammaaloth.
GEdenckt, o Heere, aen David;
(Ghedencket) aen al zijn lijden;
Dat hy den Heer ghezworen heeft;
Dat hy den machtighen Jacobs
Gheloft gedaen heeft; (zegghende)
                        2.
Zoo ick in de tente mijns huys
In-gae: zoo ick op de koetse
Van mijne bedden klimmen zal:
Zoo ick mijn’ ooghen slaep gheve:
Mijnen oogh-leden sluymeringh!
                        3.
Tot dat ick voor den Heer een plaets
Ghevonden hebbe: wooninghen
Voor den machtighen-heldt Jacobs.
Ziet, wy hoorden-z’ in Ephrata;
Wy vonden-z in Jaars velden.
                        4.
Wy zullen in zijn wooninghen
In-gaen: wy zullen ons buyghen,
Voor den voet-banck zijner voeten.
Staet op, Heer, tot uwe ruste:
[fol. S5r, p. 281]
Ghy, end’ de arck’ uwer sterckte.
                        5.
Dat uwe Priesters bekleedt zijn
Met gherechtigheydt: ende dat
Uwe gunst-genooten juyghen.
Weert niet ’t aenschijn uw’s ghezalfdens,
Om Davids uwes knechts wille.
                        6.
De Heer heeft David de waerheydt
Ghezworen: waer van dat hy niet
En zal af-wijcken: (zegghende)
Ick zal, van de vrucht uwes buycks,
(Yemant) op uwen throon zetten.
                        7.
Indien uw zonen mijn verbondt
Houden, end’ mijn ghetuygh’nissen,
De welcke ick haer leeren zal;
Zoo zullen oock haere zonen,
Eeuw’lick op uwen throon zitten
                        8.
Want d’ Heer heeft Zion verkoren,
Hy heeft het tot zijn woonst’ begheert.
(Zegghende) dit is mijne rust,
Tot in eeuwigheydt, hier zal ick
Woonen: Want ik hebb’-ze begheert.
                        9.
Ick zal haar kost zeer zeghenen,
Haer arme met broodt verzaeden.
End’ haer priesters zal ick met heyl
Kleeden; end’ haer gunst-ghenoten,
Die zullen gantsch vrolick juyghen.
                        10.
Daer zal ick David eenen hoorn
Doen spruyten: mijnen ghezalfden
Hebb’ ick een lampe toe-ghericht.
[fol. S5v, p. 282]
’K zal met schaemt zijn vyanden kle’en.
Maer zijn kroon zal op hem bloeyen.
_________________________________________________
                        Den cxxxiij. Psalm.
Een Liedt Hammaaloth, van David.
ZIet, hoe goedt, end’ hoe liefelick is het,
Dat broeders ooc t’saemen woonen. ’T is gelijc
De kostelijcke olye,
Op het hooft, neder-dalend’ op den baert,
Den baert Aarons, die neder-daelet,
Tot op den zoom zijner klee’ren.
                        2.
’T is ghelijck Hermons dau (end’) die neder-daelt
Op Zions berghen: want de Heer’ ghebiet daer
Den zeghen, end’ ’t leven eeuw’lick.
_________________________________________________

                        Den cxxxiiij. Psalm.
                        Een Liedt Hammaaloth.
ZIet, looft den Heer, all’ ghy knechten
[fol. S6r, p. 283]
Des Heeren: ghy die alle nacht,
In ’t huys des Heeren staande zijt.
Heft uw handen (nae) ’t heylighdom:
                        2.
End’ zeghent den Heere met lof.
De Heere die zeghene u                        3.
Uyt Zion: hy die den hemel
Ende de aerde heeft ghemaeckt.
_________________________________________________

                        Den cxxxv. Psalm:
Halelu-jah. Prijst den naem
Des Heeren; prijst ghij knechten
Des Heeren, die ghij daer staet
In den huyze des Heeren,
In de voor-hoven des huys
Onzes Godts. Looft den Heere:
[fol. S6v, p. 284]
                        2.
Want de Heere die is goedt.
Psalm-zinghet zijnen naeme;
Want hij is aenghenaeme.
Want de Heere heeft (eenmael)
Zich Jacob uyt-ghekoren,
Is’rel tot zijn eyghendom.
                        3.
Want ick weet, dat de Heere
Groot is, end’ dat onse Heer
Boven alle goden is.
Al wat de Heere behaeght,
Doet hij, in hemel, end’ aerd’,
In zee, end’ all’ af-gronden.
                        4.
Hy doet dampen op-klimmen,
Van het eynde der aerde.
Hy maeckt blixems met reghen:
Brengt windt, uyt zijn schat-kamers.
Die Egypts eerst-gheboor’ne,
Van den mensch’, tot vee toe, sloegh.
                        5.
Hy zondt in ’t midden van u,
O Egypten, teeckenen
End’ wond’ren: teghen Pharo,
End’ teghen all’ zijn knechten.
Die veel volcken sloegh, ende
Machtighe vorsten doode.
                        6.
Sihon, der Amoriten
[fol. S7r, p. 285]
Koningh; end’ Og den koninck
Van Basan, ende alle
Canaans koninckrijcken.
Hy gaf haer landt ten erve,
Ten erf’ zijn volck Israel.
                        7.
O Heere, uwen naeme
Is in eeuwigheydt. Heere,
Uwe ghedachtenisse
Is van gheslacht tot gheslacht.
Want d’Heer zal zijn volck richten;
Doch zijnr’ knechten zich rouwen.
                        8.
d’ Afgoden der Heydenen,
Die zijn silver ende goudt,
Een werck van menschenhanden.
Zy hebben een mond, maer zy
En spreken niet; zy hebben
Ooghen, maer zy en zien niet.
                        9.
Zy hebben ooren, nochtans
En hooren niet: oock isser
Gheen Adem in haeren mondt.
Dat de gheen’, die-ze maecken,
Hen ghelijck worden, (ende)
All’ wie op haer vertrouwet.
                        10.
Looft den Heer, ghy huys Isr’els
Looft den Heer, ghy huys Arons,
Looft den Heer, ghy huys Levi;
Looft den Heer, die de Heer vreest
[fol. S7v, p. 286]
Ghelooft zy d’ Heer uijt Zion,
Die te Jerusalem woont.
_________________________________________________

                        Den cxxxvj. Psalm.
LOoft den Heer, want hy is goedt:
Want zijn goedertierenheydt
Is tot in der eeuwigheydt.
Lovet den Godt der Goden:
                        2.
Want zijn goedertierenheydt
Is tot in der eeuwigheydt.
Looft den Heere der Heeren,
Want zijn gunst is eeuwelick.
                        3.
Dien, de welcke alleene,
Groote wonder-wercken doet.
Want zijn goedertierenheydt
Is tot in der eeuwigheydt.
                        4.
Dien, de welck’ de hemelen
Verstandelick ghemaeckt heeft:
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheydt.
                        5.
Dien, de welcke de aerde
Op ’t water uyt-ghestreckt heeft.
[fol. S8r, p. 287]
Want zijn goedertierenheydt
Is tot in der eeuwigheydt.
                        6.
Dien, de welcke de groote
(Hemels) lichten gemaeckt heeft:
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheydt.
                        7.
Die de zonne (heeft ghemaeckt*)
Tot heerschappy, in den dagh:
Want zijn goedertierenheydt
Is tot in der eeuwigheydt.
                        8.
De maene, end’ de sterren,
Tot heerschappy, in de nacht.
Want zijn goedertierenheydt
Is tot in der eeuwigheydt.
                        9.
Dien, die de Egyptenaers
In haer eerst-gheboren sloegh.
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        10.
Ende die heeft Israel                       
Uyt ’t midden van hun gebracht.
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        11.
Met een stercke handt, ende
Met een uijt-ghestreckten arm.
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        12.
Dien, de welcke de bies-zee,
In ghedeelten heeft ghesne’en:
[fol. S8v, p. 288]
Want zijn goedertierenheydt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        13.
Ende voerde Israel,                       
Door ’t midden van de zelve.
Want zijn goedertierenheydt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        14.
Hij heeft Pharo, met zijn heijr,
In de bieze-zee ghestort:
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        15.
Den ghenen, die zijn volck heeft
Door de woestijne gheleijdt:
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        16.
Den ghenen, die daer groote
Koninghen gheslaghen heeft.
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        17.
Den ghenen, die heerlicke
Koninghen ghedoodet heeft.
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        18.
(Als met naemen) den Sihon,
Amoritischen Koninck:
Want zijn goedertierenheijdt
Is tot in der eeuwigheijdt.
                        19.
End’ Og koninck van Basan.
Want zijn gunst is eeuwelick.
[fol. T1r, p. 289]
End’ gaf ten erve haer landt:
Want zijn gunst is eeuwelick.
                        20.
Een erf, zijn knecht Israel:
Want zijn gunst is eeuwelick.
Die, in onze ned’righeydt,
Ons ghedachtigh is gheweest.
                        21.
Want zijn gunst is eeuwelick.
Ende hy heeft ons onzen
Teghen-partyders ont-ruckt:
Want zijn gunst is eeuwelick.
                        22.
Die allen vleesch spijse gheeft:
Want zijn gunst is eeuwelick.
Lovet den Godt des hemels:
Want zijn gunst is eeuwelick.
_________________________________________________

                        Den cxxxvij. Psalm.
AEn de rivieren Babels daer zaten wy,
End’ weenden, als wy ghedachten aen Zion:
Wy hebben onze harpen ghehanghen,
Aen de willighen, die daer inne zijn;
Als aldaer, de welck’ ons ghevanghen hielden,
[fol. T1v, p. 290]
De woorden eenes liedts van ons begheerden:
                        2.
End’ die ons wegh-ghevoert hadden (eyschten) vreucht,
(Zegghende) zinght ons van de lied’ren Zions.
(Maer) hoe zouden wij een liedt des Heeren
In een vreemdt landt zingen? Indien ick u
Verghete, o Jerusalem: zoo moetet
Myne rechter-hand (haer zelven) vergheten.
                        3.
Mijn tonghe kleve aen mijn ghehemelte:
Indien ick uwer niet ghedachtigh en ben:
Zoo ick Jerusalem niet en verheff’,
Boven het hooghste van mijne blijdschap.
Ghedenckt Heere, aen de kinderen Edoms,
Aen den dagh Jerusalems; die daer zeijden;
                        4.
Ontbloots’, ontblootse, tot haer fondament toe.
O dochter Babels, die verwoest zult worden:
Wel-gheluckzaligh, die u uw mis-daedt
Verghelden zal, die ghij ons mis-daen hebt!
Wel-gheluck-zaligh, die uwe kinderkens
Grijpen zal, end’ aen de steen-rots verpletten!
_________________________________________________
                        Den cxxxviij. Psalm.
                        Een Psalm Davids.
K Zal u met al mijn hert’ loven!
Voor de Goden,
[fol. T2r, p. 291]
Zal ick u zinghen.
Ick zal mij buijghen, naer ’t Palleijs
Uw’r heijligheijds,
End’ uw naem loven;
Om uw’ gunst, end’ om uw waerheijdt.
Want van weghen                       
Uwen gantschen naem,
Zoo hebt ghij uw’ woordt groot ghemaeckt.
Ten daegh, als ick
Roep’ verhoordt ghij mij.
                        2.
Ghij sterckt mij, met kracht in mijn ziel.
All’ koninghen
Der aerd’ zullen u
Loven, als zij hooren zullen
[fol. T2v, p. 292]
De redenen
Uwes monds, Heere.
End’ zy zullen van des Heeren
Weghen zinghen!
Want de heerlickheydt
Des Heeren is groot: want d’Heer is
Verheven, doch
Aenziet den leeghen:
                        3.
End’ een hooghen kent hy van verr’.
Als ick wandel’,                       
In ’t midden des anghst,
Verquickt ghy my: ghy streckt uw handt,
Teghen den toorn
Mijner vyanden:
End’ uw rechter-handt behoudt my.
De Heere zal ’t
Voor my vol-eynden.
Uw gunst is, Heer, in eeuwigheydt.
Laet niet vaeren
’t Werck uwer handen.
_________________________________________________

                        Den cxxxix. Psalm.
Een Psalm Davids, voor den Opper-
Zangh-meester
HEer, ghy door-grondt, ende kendt my:
Ghy weet mijn zitten, ende mijn
Op-staen: ghy verstaet van verre
[fol. T3r, p. 293]
Mijn ghedachte: ghy om-ringhet
Mijn wandelen, ende mijn ligghen:
Ende zijt al’ mijn weghen ghewent.
                        2.
Als-’er gheen woordt is op mijn tongh,
Ziet, Heere, ghy weet het alles.
Ghy bezet my achter, end’ voor:
End’ ghy zet uwe hand op my.
De kennis is my te wonderbaer:
Zy is hoogh, ick en kan daer by niet.
                        3.
Waer zoud’ ick gaen voor uwen gheest?
End’ waer zoud’ ick voor u vlieden?
Zoo ick ten Hemel op-voere,
Ghy zijt daer; of bedded’ ick my,
In de helle, ziet ghy zijt (oock daer.)
Naem’ ick vleughelen des dagheraeds:
                        4.
Woond’ ick aen ’t uytterste der Zee:
Oock daer zoud’ uw’ hand my leyden:
End’ uw’ Rechter-handt, my houden.
Zoo ick zeyde, de duysternis,
Zal my (nu) immers over-decken;
Alsdan is de nacht een licht om my.
                        5.
Oock duysternis en verduystert
Voor u niet. Maer de nacht verlicht
Ghelijck de dagh: de duysternis
Is als het licht: want ghy bezit
[fol. T3v, p. 294]
Mijne nieren. ghy hebt my (Heere)
In den buyck mijnes moeders bedeckt.
                        6.
Ick loof u, om dies-wil dat ick
Op een heel vreezelicke wijz’,
Wonderbaerlicken, ben ghemaeckt.
Wonderlick zijn uwe wercken:
Oock weet het mijne ziele zeer wel.
Mijn’ ghebeent’ was u niet verholen:
                        7.
Als ick in ’t heym’lick ghemaeckt ben,
End’ als een borduyrsel ghewrocht,
In de leeghste deelen der aerd.
Uwe ooghen hebben mijnen
Ongheformeerden klompe ghesien;
End’ ’t was al’ in uw boeck gheschreven:
                        8.
De daghen, als-ze gheformeert
wierden, end’ gheen van dien noch was.
Daeromme, hoe kostelijck’ zijn,
Voor my, o Godt, uw’ ghedachten!
Hoe machtigh vele zijn haer sommen!
Tell’ ick-z’; haerder is meer als des zands:
                        9.
Ontwaeck’ ick; ick ben noch by u.
O Godt, dat ghy den godtloozen
Om-bracht! End’ ghy mannen des bloeds
Wijckt van my: die van u (Heere)
Schendelick spreken, (ende) uwe
Vyanden ijdelick verheffen.
                        10.
Zoude ick niet haeten, Heere,
Die u haeten, ende verdriet
Hebben, in de gheen’, die teghen
U op-ryzen? Ick haete-ze,
[fol. T4r, p. 295]
(End’ dat) met een volkomenen haet:
Ick houde-ze voor (mijn) vyanden.
                        11.
Door-grondet my, o Godt, ende
Neemt kennisse van mijn herte.
Beproeft my: ende kent mijne
Ghedachten: end’ ziet, of by my
Een schadelicke wegh zy: ende
Gheleydt my op den eeuwighen wegh.
_________________________________________________

                        Den cxl. Psalm.
Een Psalm Davids, voor den Opper-Zangh-
Meester.
REddet my, Heere, van den quaeden
Mensche: behoedt my voor den man
Alles ghewelds: die vele quaeden
In het herte over-dencken:
                        2.
Zy komen alle daeghe t’ saemen,
Om te oorloghen: zy scherpen
Haer tongh’, als een slangh: adder-vergift
Is onder haer lippen. Sela!
                        3.
Bewaert my Heere, van de handen
Des Godloozen. Behoedet my
[fol. T4v, p. 296]
Van den man des ghewelds: van hen, die
Mijn voeten dencken te stooten.
                        4.
De hovaerdighe hebben voor my
Een strick, end’ koorden verborghen;
Een net ter zijden ’sweghs ghespreydet;
Zij hebben my stricken ghezet. (Sela!)
                        5.
Ick hebbe tot den Heere ghezeydt:
Ghy zijt mijn Godt; neemt ter oore,
O Heer, de stemm’ mijner smeeckinghen.
Heer, Heere, sterckte mijnes heyls:
                        6.
Ghy deckt mijn hooft, ter oorlooghs-daghe.
Gheeft, Heer, des godloozen will’ niet:
En voordert niet zijn quaedt voor-nemen:
Elck zou’ zich verheffen. Sela!
                        7.
Aengaende het hooft der ghener, die
My om-ringhen, de overlast
Haeren lippen over-decke-ze:
Vier-kolen zy op haer gheschudt:
                        8.
Hy doet-z’ in ’t vier vallen, in kuylen
Dat-ze niet weder op en staen.
Een man van (quade) tonghen en zal niet
Op aerde bevestight worden.
                        9.
Een boos man des ghewelds, dien zal-men
Tot neder-stootinghen jaghen.
’k Weet, dat d’ Heer des bedrucktens zaecke
End’ armen recht zal uyt-voeren.
                        10.
Ghewisselick de rechtveerdighe
Zullen uwen naeme loven:
[fol. T5r, p. 297]
De op-rechte (ende) die zullen
Voor uw’ aen-ghezichte blijven.
_________________________________________________

                        Den cxlj. Psalm.
                        Een Psalm Davids.
ICk roep’ u, Heer aen, haest u tot my:
Neemt mijne stemme ter oore,
Als ick tot u roep: mijn ghebedt
Werde als reuck-werck voor u ghestelt:
                        2.
De opheffinghe mijner handen,
Als het avond-offer. Heere,
Zettet een wacht voor mijnen mondt:
Behoudt de Deure mijner lippen.
                        3.
En neyght mijn herte niet tot yet quaeds:
Om eenigh feyt, in godloosheydt
Te bedrijven, met de mannen,
De welck’ on-gherechtigheydt wercken:
                        4.
Ende dat ick (zoo) niet en ete,
Van haer lieden leckernijen.
Dat de rechtveerdighe my slae;
Het zal (my) weldadigheydt wezen.
[fol. T5v, p. 298]
                        5.
Ende dat hy my vrij bestraffe;
’t Zal hooft-oly zijn: ’t en zal niet
Mijn hooft breken: want mijn ghebedt
Zal noch in haer teghen-spoed wezen.
                        6.
Haer richters waeren, aen de zijde
Der steen-rotze vry ghelaten:
End’ hebben mijne redenen
Ghehoort, dat-ze aenghenaem waeren.
                        7.
Onz’ beend’ren zijn aen den mondt des grafs
Verstroyt: als of yemant op aerd’,
Yet gheklooft, end’ verdeylt hadde.
Doch op u, Heer, Heer, zijn mijn ooghen:
                        8.
Op u hebbe ick my verlaeten:
En ontbloodt mijne ziele niet.
Bewaert mij voor ’t gheweldt des stricks,
Den welcken zij mij gheleijdt hebben:
                        9.
End’ voor de val-stricken der werckers
Des on-rechts. Dat de godlooze
Elck in zijn gaern vallen; tot dat
Ick t’ saemen zal voor-by ghegaen sijn.
_________________________________________________

                        Den cxlij. Psalm.
Een onder-wijzinghe Davids: een ghebedt als
hy in de speloncke was.
ICk riep, met mijn stemm’ tot den Heer:
[fol. T6r, p. 299]
Ick smeeckte, met mijne stemme,
Tot den Heere: ick storte uyt
Mijn klachte, voor zijn aenghezicht.
                        2.
Ick gaf voor zijn aenghezichte
Mijne benautheydt te kennen.
Als mijn gheest in my was bedwelmt;
Zoo hebt ghy mijnen padt ghekent:
                        3.
Zij hebben my een strick verberght,
Op den wegh, dien ick gaen zoude.
Ick zach ter rechter-handt, end’ ziet,
Daer was niemant, die mij kende:
                        4.
Daer was voor my gheen ontvlieden:
Niemant zorghde voor mijne ziel.
’k Riep tot u, Heer, ick zeyd’ ghy zijt
Mijn hoop’, mijn deel, in’t levens landt.
                        5.
Neemt achtinghe, op mijn gheschrey,
Want ick ben zeer uyt-ghemerghelt.
Reddet my van mijn vervolghers,
Want zy zijn machtigher, dan ick.
                        6.
Voert mijn ziel uyt de ghevangh’nis,
Om uwen naeme te loven.
De vrom’ zullen my om-ringhen,
Wannneer ghij by my wel-doen zult.
_________________________________________________
[fol. T6v, p. 300]
                        Den cxliij. Psalm.
                        Een Psalm Davids.
HOort mijn ghebedt, Heer, neygt de ooren,
Tot mijne smeeckinghen: verhoort my,
Nae uwe waerheydt, nae uwe
Gherechtigheydt; ende en gaet niet
Met uwen knecht in’ het ghericht:
                        2.
Want niemant die leeft, zal rechtveerdigh
Voor u zijn. Want de vyandt vervolght
Mijn ziel; treedt mijn leven ter aerd’,
Hy leght my neer in duysternissen,
Als die, welck’ over langh’ doodt zijn.
                        3.
Daerom werdt mijn gheest in my bedwelmt,
Mijn’ herte is binnen my verbaest:
Ick ghedencke aen de daghen
Van voortijden: ick overlegghe
Alle uwe daden (o Heer!)
                        4.
Ick spreeck’ van uwer handen wercken;
Ick breyde mijn’ handen tot u uyt.
Mijne ziele die is voor u,
Ghelijck als een dorstigh landt. Sela!
Heer, hoort my haest: mijn gheest beswijckt.
[fol. T7r, p. 301]
                        5.
Verberght uw’ aenghezicht’ niet van my:
Want ick zoude hun ghelijck worden,
Die in den kuyl neder-daelen.
Doet my uwe goedertierenheydt,
(Vroegh) in den morghen-stondt hooren:
                        6.
Want ick betrouwe op u: maeckt my
Bekent den wegh, dien ick te gaen hebb’.
Want ick hef mijn’ ziel op tot u.
Reddet my, o Heere, van mijne
Vijanden: by u schuyle ick.
                        7.
Leert my doen, dat u welbehaeghet:
Want ghy zijt mijn Godt. Uw’ goede gheest
Leyde my, in een effen landt.
Maeckt ghij, o Heere, mij levendigh,
(End’ dat) om uwes naems wille.
                        8.
Voert mijn ziele uijt de benautheijdt,
Om uw’ gherechtigheijdt; end’ roeijt uijt
Mijn vijanden, om uw’ goedheijdt.
End’ brenght-ze om, all’ die mijn ziele
Benauwen: want ick ben uw knecht.
_________________________________________________

                        Den cxliiij. Psalm.
                        Een Psalm Davids.
GEzegent moet zijn de Heere, mijn rots-steen
Die mijne handen, ten strijde, onderwijst:
[fol. T7v, p. 302]
Mijne vingheren, tot den oorloghe.
Mijn goedgunstigheydt end’ mijn sterckt, mijn burgt
End’ mijn bevrijder voor my: mijn schildt, ende
Op wien ic steun’: die mijn volc my onder-werpt:
O Heer, wat is de mensch, dat ghy hem kent!
Het kint des menschen, dat ghy het achtet!
                        2.
De mensche die is de ijdelheydt ghelijck:
Zijn’ daghen zijn als een wech-gaende schaduw.
Neyght uw hemelen, Heer, end’ daelt neder:
Raeckt de gheberghten aen, dat-ze roocken.
Blixemt blixem; verstroyt-ze: zend uw’ pijlen:
Ende verdoet-ze: steeckt uwe handen uyt
Vander hooght’: ont-zett’ my, ende ruckt my,
Uijt groote waters, uijt d’ handt der vremden.
                        3.
Der welcker mond leughen spreeckt, ende haere
Rechter-handt is een rechter-handt der valscheyt.
O Godt, ick zal u een nieuw liedt zinghen.
Ick zal u, met de luyt, (end’) tien-snaerigh
Instrument, Psalm-zinghen: ghy die koningen
Over-winningh gheeft: die zijnen knecht David
Ont-set* van het boose zweerdt, ont-set my,
[fol. T8r, p. 303]
End’ reddet mij van den handt der vremden:
                        4.
De welcker mondt leughen spreeckt; ende haere
Rechter-hand is een rechter-hand der valscheijdt:
Op dat onze zonen zijn als planten,
Welck in haere jeughdt groot geworden zijn:
Onz’ dochters, als hoeck-steenen uyt-ghehouwen,
Nae de ghelijckenisse van een Paleijs.
Dat onse winckelen vervult zijnde,
’t Een voor-raedt naer het ander uijt-gheven:
                        5.
Dat onse kudden bij duijsenden werpen,
(Jae) bij thien-duijsenden; op onse hoeven
Vermenighvuldighen; dat ons’ ossen
Wel-gheladen zijn; dat gheen in-breucke,
Noch uijt-val, noch ghekrijsch zij op onz’ straten.
Wel-gelucksaligh is het volck, aen ’t welcke
Het alsoo toe-gaet! wel-gheluckzaligh,
Is het volck, welckers Godt de Heere is!
_________________________________________________
                        Den cxlv. Psalm.
                        Een Lof-Zangh Davids.
Mijn Godt, ghy koningh, ’k zal u verhoogen:
End’ uw’ naem eeuw’lick, end’ altoos, loven.
Ick zal u tot allen daghe loven;
[fol. T8v, p. 304]
End’ uw’ naem eeuw’lick, end’ altoos, prijzen.
De Heere is groot, ende zeer te prijzen,
End’ zijne grootheydt is on-door-grondelick.
Geslacht’ aen geslacht’ zal uw’ wercken roemen:
End’ zy zullen uw’ moghenthe’en vertellen.
                        2.
Ick zal de heerelickeijdt der eere
Van uwe Majesteyt, ende uwe
Wonderbaerlicke daden uijt-spreken:
End’ zij zullen uw’ vreezelicke kracht
Melden: end’ ick zal uw’ grootheijdt vertellen.
Zij zullen de ghedachtenis der grootheydt
Uwer goedtheijdt overvloed’lick uijt-storten;
End’ uw gerechtheijdt, met ghejuijgh verkonden.
                        3.
De Heer is ghenadigh, end’ barmhertigh,
Langmoedigh, end’ groot van goed-gunstigheijdt.
De Heere die is aen allen goedigh,
Ende zijne barmhertigheden zijn,
Over all’ zijn wercken. All’ uw’ wercken, Heer,
Zullen u loven; end’ uw’ gunst-ghenooten
Zullen u zeghenen: (end’) de heerlickheijdt
Uwes rijcks melden, end’ uw’ macht uijt-spreken.
                        4.
Om den menschen zijne moghentheden
[fol. V1r, p. 305]
Bekent te maecken, ende de eere
Der heerlickheydt van zijn Koninck-rijcke.
Uw Koninck-rijck is een Konincrijcke
Van all’ eeuwen: end’ uwe Heerschappije
Is in allen gheslachte, end’ gheslachte.
De Heere onder-steunt alle, die vallen,
Ende hy richt op alle gheboghene.
                        5.
Alle ooghen wachten op u, (Heere)
End’ ghy gheeft hen haer’ spyze, t’ zijner tijdt.
Ghy doet uw’ handt open, end’ verzadight
Al wat daer leeft (nae uw’) wel-behaeghen.
De Heer is rechtveerdigh in all’ zijn’ weghen:
End’ goedertieren in alle zijn’ wercken.
d’ Heer is nae by allen, die hem aen-roepen:
Allen die hem in der waerheydt aen-roepen.
                        6.
Hy doet het wel-behaghen der ghener
Die hem vreezen; end’ hy hoort haer gheroep;
End’ hy verlost-ze: de Heere bewaert
Alle de ghene die hem lief hebben:
Maer hy verdelghet alle Goddelooze.
Mijn mondt zal den prijs des Heeren uytspreken:
End’ alle vleesch zal zijnen heylighen naem’,
In der eeuwigheydt*, ende altoos, loven.
_________________________________________________

                        Den cxlvj. Psalm.
HAlelu-jah, o mijne ziel’,
Prijzet den Heere; ick zal
[fol. V1v, p. 306]
Den Heere in mijn levens tijdt
Prijzen: ick zal ter wijle
Ick noch (in het wezen) ben
Mijnen Godt Psalmen-zinghen.
                        2.
Vertrouwt niet op princen, op ’t kindt
Des menschs, by ’t welck gheen heyl is:
Zijn gheest gaet uijt, hy keert we’erom,
Tot zijne aerde; ende
Te dien zelvighen daghe,
Vergaen zijne aen-slaghen.
                        3.
Gheluckigh is hy, die den Godt
Jacobs tot zijne hulp’ heeft.
Wiens verwachtinghe op den Heer
Zijnen Godt is: die hemel
End’ aerd’ ghemaeckt heeft; de zee,
Ende al wat daer in is:
                        4.
Die trouw houdt in der eeuwigheijdt:
Die den verdruckten recht doet:
Die den hongherighen broodt gheeft.
D’ Heer slaeckt de ghevanghene:
D’ Heer maeckt de blinde ziende:
D’ Heer richt de gheboghene:
                        5.
D’ Heer heeft de rechtveerdighe lief:
[fol. V2r, p. 307]
D’ Heer bewaert de vremd’linghen:
Hy houdet de weeze, ende
De weduwe vast-staende.
Maer den wegh der godloozen,
Dien zal hy omme-keeren.
                        6.
De Heere zal in eeuwigheydt
Heerschen, als Koningh; uw Godt,
O Zion, is van gheslachte,
Tot gheslacht. Halelu-jah.

_________________________________________________
                        Den cxlvij. Psalm.
LOoft den Heer, want ’t is goet, onzen God
Te Psalm-zinghen: midts hy lieflick is.
De lof-zangh is wel-betaemelick.
De Heere bouwt Jerusalem op:
Hy vergaert Israels verdreven’.
Hy ghenezet de ghebrokene
[fol. V2v, p. 308]
Van herten; ende hy verbint-ze,
Ten tijde van haer-lieden smerte.
                        2.
Hy telt het ghetal van de sterren;
Hy noemt-ze alle by (haer) naemen.
Onze Heer is groot, end’ van veel kracht:
Zijnes verstands en is gheen ghetal.
De Heer’ houdt de zachtmoedigh’ staende:
De Godlooz’ werpt hy neer ter aerde.
Zinght den Heer beurt-wijz’ met danckzegging:
Psalm-zinght onsen Godt op de harpe.
                        3.
Die den hemel met wolcken bedeckt:
Die voor de aerde reghen bereydt:
Die ’t gras op de berghen doet spruyten:
Die aen het vee zijn voeder verleent:
Den jonghen raven als-ze roepen.
Hy en heeft gheen lust aen de sterckte
Des peerds: hy en heeft, aen de beenen
Van eenigh man, gheen wel-ghevallen.
                        4.
De Heere heeft een wel-ghevallen
Aen die ghene, welcke hem vreezen:
Die op zijn goedtgunstigheydt hopen.
O Jerusalem, roemt den Heere:
O ghy Zion, lovet uwen Godt.
Want hy sterckt uwer poorten grendels:
Hy zeghent onder u, uw kinders:
Die uw’ land-palen in vrede stelt.
                        5.
Hy verzadight u, met het vette
Der tarwe: hy zendt zijn bevel uyt
Op aerden: zijn woordt loopt zeer snellick’.
[fol. V3r, p. 309]
Hy is die sneeuw gheeft, ghelijck wolle;
Die den rijm stroyt, ghelijck als assche.
Hy werpt zijn ys henen, als stucken.
Wie zoude voor zijn koude bestaen?
Hy zendt zijn woordt, end’ doet-ze smelten.
                        6.
Doet hy maer eens zijnen windt wayen,
De wateren vloeyen daer henen.
Hy maeckt Jacob zijn woorden bekendt,
Israel zijne in-zettinghen,
End’ zijne rechten: op die wijze,
En heeft hy gheenen volcke ghedaen.
Daeromme isset, dat zy zijne
(Rechten) niet kennen. Halelu-jah.
_________________________________________________
                        Den cxlviij. Psalm.
HAlelu-jah. Looft den Heere,
Uyt de hemelen: lovet hem
In de alder-hooghste plaetsen.
Looft hem alle zijn’ Enghelen:
Looft hem alle zijne heyr-schaeren:
Lovet hem zonne, ende mane.
Looft hem all’ ghy sterren des lichts:
[fol. V3v, p. 310]
Looft hem; hemels der hemelen:
                        2.
End’ ghy waeteren, die boven
De hemelen zijt, (lovet hem)
Dat-ze des Heeren naem loven.
Want als hij ’t beval, zoo wierden
Zy gheschapen: ende hy heeft-ze
Altoos in eeuwigheydt bevestight.
Hy heeft-z’ een orden ghegheven,
Die gheen’ van hen zal over-tre’en.
                        3.
Looft den Heere van der aerde:
Ghy draecken, end’ al af-gronden:
Vier, ende haghel, sneeuw end’ damp.
Ghij storm-windt, die zijn woordt uyt-voert.
Ghy berghen, end’ alle heuvelen,
Vrucht-boomen, end all’ ceder-boomen:
Het wildt ghediert’, end’ alle vee:
Kruyp-dier, end’ ghevlerckte voghel.
                        4.
Ghij Koninghen van der aerde,
Ende alle ghij volckeren:
Vorsten, end’ all’ richters der aerd’:
Jonghelinghen, end’ oock maeghden:
Ghy oude (lieden) met de jonghe,
Dat-ze den naem des Heeren loven:
Want zijnen naeme alleene
Die is om hooghe verheven:
                        5.
Zijne Majesteyt is over
De aerde, ende den hemel.
Hij heeft de hoorn zijns volcks verhooght,
Aller zijn’r gunst-ghenooten roem,
[fol. V4r, p. 311]
Der kinderen Israels, des volcks,
Dat nae by hem is. Halelu-jah.
_________________________________________________

                        Den cxlix.* Psalm.
HAlelu-jah, zinghet den Heere,
Een nieuw ghezangh: dat zijnen lof zij,
In der godzalighen ghemeijnte:
Dat Israel verblijdt zij,
In die gheen’ welck hem heeft ghemaeckt:
Dat Zions kinders vrolick zijn,
In haer’ Koninck: dat-ze zijn naem
Op de fluijte loven:
                        2.
Dat-z’ hem, op den trommel end’ harpe
Psalme-zinghen: want de Heere heeft
Aen zijnen volck’ een wel-ghevallen.
[fol. V4v, p. 312]
Hy zal de zachtmoedighe,
Met heyl vercieren: dat (zijne)
Gunst-ghenooten met vrolickheyt,
Om (die) eer’ op-springhen: dat-ze
Op haer leghers juyghen.
                        3.
Gods verheffinghen, zullen wesen
In haer keel’: end’ een twee-snijdigh sweerdt
In haere handt, om wraecke te doen,
Over de Heydens: over
De volckeren bestraffinghen.
Om haer Koninghen met ketens
Te binden; end’ haer achtbaere,
Met ysere boeyen:
                        4.
Om het beschreven recht over hen
Te doen. Dit zal de heerelickheydt
Van alle zijne gunst-ghenooten
(Eenmael) zijn. Halelu-jah.
_________________________________________________

                        Den CL. Psalm.
HAlelu-jah, lovet Godt
In zijn heylighdom: looft hem
In ’t uyt-spansel zijner sterckt’.
Looft hem, om zijne krachten:
[fol. V5r, p. 313]
Lovet hem, nae de menighte
Zijner grootheydt. Lovet hem
Met gheklanck der Basuyne.
Looft hem met de Luyt, end’ de Harp’.
                        2.
Lovet hem met den trommel,
End’ met de fluyte: looft hem
Met snaeren-spel, end’ Orghel.
Lovet hem, met Cymbaelen
Van helden-gheluyt: lovet hem
Met klinckende Cymbalen.
Alles watter Adem heeft,
Loof’ den Heere. Halelu-jah.
_________________________________________________

                        De thien Geboden des Heeren.
ICk* ben de Heer, uw’ Godt, die u uyt
Egypten-landt, uyt den dienst-huyz’
Gheleydt hebb’; Ghy en zult gheen ander’
[fol. V5v, p. 314]
Goden, voor mijn aenzicht hebben.
                        2;
Ghy en zult u gheen snijd-beeldt maecken,
(Van) dat boven in hemel is,
Nocht (van) dat onder is op aerde,
Of in de wat’ren, onder d’aerd.
                        3;
Ghy en zult u voor die niet buyghen,
Noch haer dienen: want ick de Heer
Ben uwe Godt, een Yverigh Godt,
Die der vaders misdaet bezoeck,
                        4.
Aen de kinderen, aen het derde,
Ende tot aen het vierde (lidt)
Der ghener die my haeten; end’ doe
Barmhertigheydt, aen duijzenden,
                        5.
Der ghener, welcke my lief hebben,
End’ mijne gheboden houden.
Ghy en zult den naeme des Heeren
Niet ijdelicken ghebruycken:
                        6.
Want d’ Heer zal niet on-schuldigh houden,
Die zijnen naeme ydelick
Ghebruyckt. Ghedencke des Sabbats-daeghs
Dat ghy (te recht) hem heylighet.
                        7.
Zes daghen zullet ghij arbeyden,
Ende alle uwe werck doen:
Maer de zevend’ dagh is de rust-dagh
Des Heeren (die) uwe Godt is.
                        8.
(Dan) zult ghy gheen werck doen, ghij nocht’ uw’
[fol. V6r, p. 315]
Zoon, nocht uw Dochter, nocht uw knecht,
Nocht uw Dienst-maeghdt, nocht uw vee, nocht uw
Vremd’lingh, die in uw poorten is.
                        9.
Want in zes daghen heeft de Heere
Den Hemel, end’ de aerd’ ghemaeckt,
De zee, end’ alles wat daer in is,
End’ rusted’ den zevenden dagh.
                        10.
Daeromme zeghende de Heere
Den rust-dagh, end’ heijlighde dien.
Eert uw Vader, end’ uwe moeder,
Dat uw daghen verlenght werden,
                        11.
In ’t land, dat u de Heer uw Godt gheeft.
Ghij zult niet dood-slaen; ghij en zult
Niet echt-breken. Ghij zult niet stelen;
Ghij zult teghen uwen naesten,
                        12.
Gheen valsch ghetuyghenisse spreken.
Ghy en zult uwes naestens huys
Niet begheeren; Ghij en zullet niet
Uwes naesten wijf begheeren:
                        13.
Nocht zijnen Dienst-knecht, nochte zijne
Dienst-maeghdt, nochte zijnen Osse,
Nochte zijnen Ezel, nocht ijet-wes
Het ghene uwes naesten is.
_________________________________________________

                        Den Lof-Zangh ZACHARIAE.
                        Luc. I. 68.
GHelooft zij de Heere, de Godt
[fol. V6v, p. 316]
Israels: want hy heeft zijn volck
Bezocht, end’ verlossingh ghemaeckt.
Ende hy heeft eenen Horen
Der Zaligheydt ons op-gherecht,
In het huys Davids zijnes knechts:
Ghelijck hy ghesproken heeft,
Door zijner Heyligher Propheten mond,
Dewelcke van den beginne
Der Weerelt (gheweest zijn. Namentelijck.)
                        2.
Een verlossinghe van onze
Vyanden, en van de handt
Aller die, welcke ons haeten
Op dat hy onze vaderen
Barmhertigheydt dede; ende
Zijns Heyl’ghen verbonds ghedachte:
Des Eeds, dien hy Abraham
[fol. V7r, p. 317]
Onzen vader ghesworen heeft: om ons
Te gheven, dat wy verlosset
Zijnde, uyt de handt onzer vyanden,
                        3.
Hem dienen zouden, zonder vrees,
In heyl’gheydt, end’ gherechtigheydt,
Voor hem, all’ de daghen onzes
Levens. End’ ghy kindeken, zult
Een propheet des alder-hooghsten
Ghenaemt worden: want ghy zult voor
’t Aen-ghezicht des heeren gaen,
Om zijne weghen voor te bereyden:
Om zijnen volcke kennisse
Van de (waere) zaligheydt gheven:
                        4.
In verghevingh’ haerer zonden;
Door d’innerlick’ beweghinghen
Der barmhertigheydt onzes Gods;
Met welcke dat ons den op-gangh
Van uyt der hooghte heeft bezocht:
Om te verschijnen, den ghenen,
Die in de duysternisse,                       
Ende in de schaduwe van de doodt
Ghezeten zijn: om onz’ voeten,
Op den wegh van de vrede te richten.
_________________________________________________

                        Den Lof-zanck MARIAE
                        Luc. I. 46.
MYn ziel maeckt groot den Heer,
End’ mijn gheest verheught zich,
[fol. V7v, p. 318]
In Godt mijn Zaligh-maeker.
Om dat hy de leegheydt
Zijns dienst-maeghds heeft ghezien.
Want ziet, van nu aen zullen
                        2.
My wel-gheluck-zaligh
Alle de gheslachten
Houden. Want groote dinghen
Heeft hy, die machtigh is,
Aen my ghedaen: ende
Heyligh is zijnen naeme.
                        3.
End’ zijn barmhertigheydt
Die is van gheslachte,
Tot gheslachte, over hen
Die hem vreezen. Hy heeft
Door zijnen (stercken) arm
Een krachtigh werck uyt-ghericht
                        4.
Hy heeft d’ hooghmoedighe,
In haers herten ghedacht,
Verstroyt. Hy heeft machtighe
Van de throonen (om leegh)
Af-ghetrocken, ende
Ned’righe heeft hy verhooght.
                        5.
Hy heeft met goederen                       
[fol. V8r, p. 319]
De hongh’righe vervult:
Ende hy heeft de rijcke
Ledigh wegh ghesonden.
(End’) hy heeft Israel
Zijnen knecht op-ghenomen.
                        6.
Op dat hy ghedachtigh
Waer’, der barmherdigheydt,
(Ghelijck hy ghesproken heeft
Tot onze vaderen,
Tot Abraham, ende
Zijn zaedt) in der eeuwigheydt.
_________________________________________________

                        SIMEONS Lof-zangh.
                        Luc. 2. 29.
NU laet ghy Heer u knecht,
In vre’ gaen, nae u woordt.
Want mijne ooghen hebben
Uw zaligheydt ghezien,
Die ghy voor ’t aen-ghezicht
Aller volck’ren, bereydt hebt.
[fol. V8v, p. 320]
Een licht tot verlichtingh’
Der Heydenen, ende
Tot eer uws volcks Israels.
_________________________________________________

Symbolum Apostolorum, dat is, een korte belij-
denisse des waeren gheloofs.
                        Op de Ordinaere Wijse.
K Gheloof in Godt den Vader, almachtigh’
Schepper des Hemels, end’ der aerd: end’ in
Jesum Christum, zijn eenigh-geboren,
Zoon’ onzen Heer’: die welck’ ontfanghen is
Van den Heylighen Gheest: geboren is
Uyt de Maeghdt Maria: geleden heeft
Onder Pontius Pilatus: gekruyst,
Is gestorven, begraven, neder-gedaelt
[fol. X1r, p. 321]
Ter Hellen, ten derden daegh wederom
Van den dood op-ghestaen: is ten Hemel
Op-ghevaren: zit ter rechter-hand Godes
Des Almachtighen Vaders: van daer hy
Neder-komen zal, om te oordeelen
De levendighe, ende de doode.
                        2.
Ick gheloove in den Heylighen Gheest:                        .
Ick gheloove eene al-ghemeyne,
Christelicke kercke: een ghemeynschap
Der Heylighen: vergevingh der zonden:
Een weder-opstandinghe des vleesches:
Ende een eeuwighe leven. Amen.
_________________________________________________

Symbolum Apostolorum, dat is, een korte belijde-
nisse des waeren gheloofs.
Op de Wijse van de thien Gheboden.
ICk gheloove in Godt de Vader,
Almachtigh Schepper de Hemels
[fol. X1v, p. 322]
End’ der aerd, end’ in Jesum Christum
Zijn’ eenighen gheboren Zoon’,
                        2.
Onsen Heere, die ontfanghen is
Van den Heyl’ghen Gheest; gheboren
Uyt de maeght Maria; ghele’en heeft
Onder Pontius Pilatus
                        3.
Is ghekruyst, ghestorven, begraven,
Neder-ghevaren ter Hellen.
Ten derden daghe wederomme
Van den dooden op-gheresen.
                        4.
Hy is op-ghevaren ten Hemel,
Hy zit ter rechter-hand Godes
Des Almachtighen* Vaders; van daer
Zal hy komen te oordeelen
                        5.
De levendighe, end’ de doode.
Ick gheloof in den Heyl’ghen Gheest:
Ick gheloove een al-ghemeyne
Ende Christelicke kercke:
                        6.
Eene ghemeynschap der Heylighen,
Vergiffenisse der zonden,
Weder-opstandinghe* des vleesches,
End’ een eeuwigh leven. Amen.
_________________________________________________
[fol. X2r, p. 323]
’t Ghebedt onses Heeren Iesu Christi.
Matth. Cap. 6.
ONse Vader, ghy die daer zijt,
In den Hemel, gheheylight zy
Uw naem. uw’ rijcke toe-komme.
Uwen wille die gheschiede,
Op der aerd’, als in den Hemel.
Geeft ons Huyden ons daegh’licks broodt.
                        2.
Vergeeft ons onz’ schulden, als wy
Vergheven, die ons schuldigh zijn.
End’ leydt ons niet in verzoeckingh’,
Maer verlost ons van den quaden.
Want uw’ is het rijcke, de kracht,
De Heerlickheyd in eeuwigheyd.

                        AMEN.

Eynde der PSALMEN, ende Lof-zanghen.*
_________________________________________________
[fol. X2v, p. 324]

Register der Psalmen.

A.
ALs ick roepe, verhoort my Heere,iiij.
Als een hert schreyt nae de vlieten,Xlij.
Alle ghy volcken,Xlvij
Als d&146; Heer Zions ghevangheneCxxvj.
Aen de rivieren Babels daer zaten wy,Cxxxvij.
B.
BEhoudt, Heer, want de goedertieren ontbreecktXij.
Bewaert my, Godt, want ik betrouw op uXvj.
D.
DE dwaes zeyt in zijn hert, daer is gheen GodtXiiij.
De hemelen om hoogh.Xix.
D’ Heer verhoor u, in den dach des anghstXx.
D’ Heer is mijn Herder, my sal niets ontbrekenXxiij.
De Aerde komt den Heere toe,Xxiiij.
De Heere is mijn licht, ende mijne HeylXxvij.
D’ Overtredingh’ des Godd’loosenXxxvj.
Doet my recht o God, ende twist mijn twist:Xliij.
De Heer is groot, end’ zeer geroemtXlviij
De Godt der Goden, de Heere die spreeckt,L
De dwaes zeyt in zijn hert’, daer is gheen Godt.Liij.
De lof zangh is in stilheydt tot u,Lxv.
Die in ’t verdeck des Hoochsten zidtXcj.
De Heere regeert, hy is met hoocheydtXciij.
De Heer, als Coninck heerscht,Xcvij.
De Heere regeertXCviiij.
De Heer heeft ghesproken tot mijnen HeereCx
Doe Israel uyt Egypten vertrock,Cxiiij.
Die op den Heere vertrouwen, zijnCxxv.
E.
En straft my niet o Heerevj.
En onsteeckt u niet over de boosdoendersxxxvij
[fol. X3r, p. 325]
G.
GHeeft den Heer, ghy machtigheXxix.
Geluckzaligh is hy, wiens over-tredinghXxxij.
Ghy rechtveerdighe zinghet vrolijck,Xxxiij.
Gelucksaligh die zich bescheyd’lick draeght,Xlj.
God is ons een toe-vlucht end’ sterckte,Xlvj.
Godt zy ons gunstigh end’ zeghen ons,Lxvij.
God zal op-staen, zijn vyanden,Lxviij.
God die is in Juda bekent,Lxxvj.
Godt staet in Godts vergaderingheLxxxij.
Ghy zijt, Heere, u landt gunstich gheweestLxxxv.
Ghy gantsche Aerde juycht den HeerC.
Ghedenckt, o Heere aen DavidCxxij.
Ghezeghent moet zijn de Heere, mijn rotsteenCxliiij.
H.
HEer, neemt mijn reden ter oorenv.
Heere, mijn Godt, op u betrouw ickvij.
Heere, wie zal in uwe tentxv.
Heere, hoort de gerechtigheydtxvij.
Heer, straft my niet in uwen toorn,xxxviij.
Hoort dit, all’ ghy volcken, neemt ter ooren,xlix.
Hoort Godt, mijn gheschrey, merckt op mijnLxj
Hoort o Godt mijn stemm’, en mijn geclaghlxiv.
Haest, Godt, om my te verlossen:Lxx.
Heydenen, o Godt, zijn in uw’ erffenis,Lxxix.
Hoe lieflick zijn uw’ wooninghenLxxxiiij.
Heer, neyght uw’ oore, verhoort myLxxxvj.
Halelu-jah, lovet den Heer:Cvj.
Halelu-jah wel-geluckzalighCxij.
Halelu-jah, looft ghy knechtenCxiij.
Halelu-jah prijst den naemCxxxv.
Heer, ghy door-grondt, ende kent my:Cxxxix.
Hoort mijn gebedt, neyght de ooren.Cxliij.
Halelu-jah, o mijn ziel,Cxlvj.
Halelu-jah, looft den Heere,Cxlviij.
Halelu-jah zinghet den Heere,Cxlix.
Halelu-jah, lovet Godt,CL.
[fol. X3v, p. 326]
I.
ICK zal den Heer met al mijn hertJx.
Ick hoop op den Heer, hoe seght ghy tot mijn zielXj.
Ick zal u hertelick lief hebben Heer*,xviij.
Ick zal u verhooghen, Heerexxx.
Ick zal t’ aller tijdexxxiiij.
Ick zeyd ick zal mijn weghen bewaeren,xxxix.
Ick hebbe den Heere langhe verwacht,xl.
Immers is mijn ziel Gode stilLxij.
Juyghet Gode, ghy gantsche aerde:Lxvj.
Ick betrouwe op u, o Heere,Lxxj.
Immers is Godt Israel goedt,Lxxiij.
Ick zal de goedertierentheden des HeerenLxxxix.
Ick zal van goetgunstigheydt ende van rechtCj.
Ick zal den Heer van gantscher hertCxj.
Ick hebb’ lief, want de Heer hoort mijn’ stemmeCxvj.
Ick heb tot den Heere in mijn anghstCxx.
Ick verblijde my in de gheenCxxij.
Ick heffe mijne ooghen op, tot u,Cxxiij.
Israel zegghe nu; zy hebben myCxxix.
Ick roep u, Heer aen, haest u tot myCxlj.
Ick riep met mijn stemm’ tot den Heer:Cxlij.
K.
Komt laet ons den Heer vroilick zijn,Xcv:
’K heff mijn ooghen, nae de berghenCxxj.
’K zal u met al mijn hert’ lovenCxxxviij.
L.
LOoft den Heere mijne ziele en al watCiij.
Lovet den Heere o mijne zieleCiiij.
Looft den Heere, roept zijnen naem aenCv.
Looft den Heer, want hy is goedt:Cvij.