Dit is een onderdeel van BrunePsalmen1644en1650.html. Klik hier voor het hele document.

op my.
                        7.
Zy deylen onder hen myne kleeren,
End’ werpen het lot over myn ghewaet.
Maer ghy, Heer, weest niet verre, myn sterckte,
Haest u tot myn hulp’.
Reddet myn’ Ziel’ van ’t sweert; myne eenzame,
Van ’t honds gewelt; verlost my uyt des Leeuws muyl;
Ende verhooret my, van de horenen
Der een-hoornen.
                        8.
Zoo zal ick uwen naeme vertellen,
Aen myne broederen, en in’t midden
Van de ghemeynte, zal ick u prijzen.
Ghy die den Heer vreest,
Prijst hem; alle ghy zaet Jacobs, vereert hem:
End’ alle ghy zaet Israels, ontziet hem.
Want hy heeft niet veracht, nocht’ verfoeyt den druck
Der verdruckte;
                        9.
Nocht zyn aenghezicht voor hem verborghen:
Maer hy heeft ghehoort, als die tot hem riep.
Van u zal, in een groote ghemeynte,
Mijnen lof wezen.
Ick zal in teghenwoordigheydt van die gheen’,
Welck hem vreezen, myn gheloften betaelen.
De zachtmoedighe zullen eten, ende
Versaet worden.
[fol. C5r, p. 41]
                        10.
Zijn zoeckers zullen den Heere prijzen:
Uw herte zal in eeuwigheydt leven.
All’ eynden der aerd’ zullen ’t ghedencken,
End’ tot d’Heer keeren.
Ende alle gheslachten der Heydenen
Zullen voor u aenghezichte aenbidden.
Want het rijck is des Heeren, en hy heerschet,
Onder d’Heydens.
                        11.
Alle vett’ op aerde zullen eten,
End’ aenbidden; al die in’t stof daelen,
Zullen voor zijn aenghezicht neer-bucken,
Ende de welcke
Zijn ziel by ’t leven niet en kan behouden.
Het zaet zal hem dienen, het zal den Heere
Toe-gherekent worden, van ’t een gheslachte,
Tot het ander.
                        12.
Zy zullen kommen ende vertellen
Zijne gherechtigheydt, aen den volcke,
’T ghene is, of zal gheboren werden:
Want hy heeft ’t ghedaen.
_________________________________________________

                        Den xxiij. Psalm.
Een Psalm Davids.
D’Heer is myn Herder, my zal niets ontbreken:
Hy doet my ligghen in begraesde weyden:
[fol. C5v, p. 42]
Hy voert my zachtjens aen zeer stille waters:
Hy verquickt mijn ziel; leyt my om zijns naems will’
In’t spoor der gerechtigheyt. Oock als ick gingh
Int dal des doots schaduw’, ik vreesde geen quaet:
                        2.
Want ghy (o Heere) zijt met my: uwen stock
Ende uwen herders-staf vertroosten my.
Ghy richt de tafel toe voor mijn aenghezicht’,
Teghen over myne weder-partijders.
Ghy maect myn hooft vet, met (wel-rieckend’) oly;
Mijnen beker die is overvloeyende.
                        3.
Immers sullen my, all’ mijns levens daghen,
Het goede, end’ de weldadigheydt volghen.
Ende ick zal in den huyze des Heeren
Een langhen-tijdt van daghen blijven-woonen.
_________________________________________________

                        Den xxiiij. Psalm.
Een Psalm Davids.
DE aerde komt den Heere toe,
Midtsgaders (oock) hare volheydt;
[fol. C6r, p. 43]
De wereldt, end’ die daer in woonen:
Want hy heeftze op de zeën
Ghegrondet: ende hy heeftze
Op de Rivieren vaste ghezedt.
                        2.
Wie zal op den bergh des Heeren
Klimmen? end’ wie zal staen ter plaets
Zyns heyligheyts? Die reyn van handen,
End’ zuyver van hert is: die niet
Zyn ziel tot ydelheydt op-heft:
End’ die niet bedriegelijck en sweert.
                        3.
Die zal den zeghen, van den Heer,
Ontfanghen, end’ gherechtigheydt
Van den God zyner behoudenis.
Dat is ’t gheslacht van die nae hem
Vraghen; die uw aenghezichte
Zoecken; (Het welck) is Jacob. Sela!
                        4.
Ghy poorten heft uw hoofden op,
Eeuwighe deuren verheft u,
Dat de Koninck der eeren in-gae.
Wie is de Koninck der eeren?
De Heere sterck en gheweldich,
De Heere in den strijdt gheweldich.
                        5.
Ghy poorten heft uw hoofden op;
[fol. C6v, p. 44]
Ja heft op eeuwighe deuren;
Dat de Koninck der eeren in-gae,
Wie is die Koninck der eeren?
’T is de Heere der heyrscharen.
Hy is Koninck der eeren. Sela!
_________________________________________________

                        Den xxv. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
TOt u, Heer, hef ik myn ziel op,
Myn God, op u vertrouw ick.
Laet my niet beschaemt zijn: Laet niet
Mijn’ vyanden over my
Verblijdt zijn: jae alle die
U wachten, werden niet beschaemt.
Zy zullen beschaemt werden,
Die zonder oorzaeck valsch’lijck doen.
                        2.
Heere maeckt my uwe weghen
[fol. C7r, p. 45]
Bekent, leert my uw’ paden,
Leydet my in uwe waerheydt,
Ende leert my: want ghy zijt
De God myner behoud’nis.
Ick verwacht u alle den dagh:
Ghedencket (doch) o Heere,
Aen uwe barmhertigheden,
                        3.
End’ aen uwe goedigheden:
Want die zijn van eeuwigheydt.
Ghedenckt niet der zonden myns jeuchts,
Noch myn’ overtredinghen.
Ghedencket myner, o Heer,
Nae uwe goedertierenheydt,
Om uwer goedtheyt wille.
De Heere is goedt ende recht.
                        4.
Daerom zal hy de zondaren
In den wegh onder-wijzen.
Hy zal de zachtmoedigh’, in’t recht
Leyden, en hy zal zijn’ wegh
De zachtmoedighe leeren.
All’ de paden des Heeren zijn
Goedtheydt en trouw, aen die zijn
Verbondt en ghetuygh’nis houden.
                        5.
Vergeeft myn’ ongherechtigheydt;
Om uwes naems will’, Heere:
Want die is groot. Wie is de man
Die den Heer vreest? Hy zal hem
In den wegh onder-wijzen,
Dien hy zal hebben te kiezen:
Zijn’ ziel’ zal in’t goed’ blijven,
End’ zijn zaedt de aerd’ beerven.
[fol. C7v, p. 46]
                        6.
De verborghentheyd des Heeren
Is voor hen, die hem vreesen,
End’ zijn verbond, om hen bekent
Te maken. Mijne ooghen
Zijn gheduerigh op den Heer.
Want hy is, die mijne voeten
Uyt het net zal uyt-voeren.
Keert tot my, zyt my ghenadich;
                        7.
Want ick ben eensaem, en bedruckt.
De benautheden mijns hert
Hebben haer wijt uyt-ghestrecket.
Voert my uyt mijne nooden:
Aensiet mijn’ ellent en moeyt’,
En neemt wegh alle mijn’ zonden.
Aenziet mijne vyanden,
Want zy vermenichvuldigen.
                        8.
Zy haten my met wrevels haet.
Hoedt mijn’ ziel’, en reddet my,
En laet my niet beschaemt worden:
Want ick op u betrouwe.
Laet oprechtheyd en vroomheyd’,
My behoeden: want ick wacht u.
O God verlost Israel,
Uyt alle zijn benautheden.
_________________________________________________

                        Den xxvj. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
REcht my, Heer, want ick gae,
[fol. C8r, p. 47]
In mijn’ oprechticheyd:
En ick vertrouw’ op den Heere:
Ick en sal niet wanckelen.
Proeft my, Heer, en verzoeckt my:
Toetst mijn’ nieren, en mijn herte.
                        2.
Want uwe goedicheyd                       
Is voor mijne ooghen;
End’ ick wandel in uw waerheydt.
Ick en zitte niet ontrent
Ydel’ lieden, ende ick                       
En gae’ niet met bedeckte lien.
                        3.
Ick haet de vergaeringh
Der boosdoenders, end’ ick
En zitt’ niet by de Godtlooze*.
Ick wassche mijne handen
In onschuld, ende ick gae
Rondom uwen Altaer, Heere;
                        4.
Om de stemme des lofs                       
Te doen hooren, ende
Om alle uwe wonderen
Te vertellen. O Heere                       
’K hebb’ lief de wooningh uws huys,
[fol. C8v, p. 48]
End’ de woon-plaets uwer-eere.
                        5.
En raept mijn ziel niet wegh
Met de zondaers: nochte
Mijn leven, met de mans des bloeds:
In welckers handen schend’lijck
Bedrijf is, ende welckers
Rechter-handt is vol geschencken.
                        6.
Maar ick zal wandelen,                       
In mijn oprechtigheyd.
Verlost, en zijt my ghenadich.
Mijn voet staet op het effen:
Ick zal den Heere loven,
In de vergaderingh-plaetsen.
_________________________________________________

                        Den xxvij. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
DE Heere is mijn licht, ende myne heyl:
Door wien (doch) zoude ick hebben vreeze?
De Heere is de sterckte van myn leven:
Door wien (dan) zoude ick wezen verschrickt?
Als de booze, myne teghen-partijen,
[fol. D1r, p. 49]
Ende myne vyanden teghen my,
Tot my naeckten, om myn vleesch te eten,
Stieten zy zelfs aen, ende vielen neer.
                        2.
Of my al schoon een Legher belegerde
Myn hert en zoude niet vreezen: of schoon
Een krijch teghen my rees, vertrouw ick hier op.
Een dinck hebb’ ick van den Heere begeert,
Dat ick zal zoecken: dat ick mocht woonen,
Al myn leef-daghen, in’t huys des Heeren,
Om des Heeren lieflijckheydt t’aenschouwen,
End’ in zijnen Tempel t’onder-zoecken.
                        3.
Want hy deckt my in zijn Hut, ter tijt des quaets,
Hy berght my in’t verborghen zijns tentes:
Hy verhooght my op een rots: oock zal myn hooft
Nu zijn verhooght, boven myn’ vyanden,
Die rondomme my zijn, ende ick zal
In zijne tent’ Off’randen des gheklancks
Op-offeren, ende ick zal zinghen,
Iae ick zal den Heer, met Psalmen, zinghen.
                        4.
Hoort, Heere, myne stemme, als ick roepe,
End’ weest my ghenadigh, end’ antwoort my.
Mijn hert, zeyt u, (ghy zeght) zoeckt mijn aen-ghezicht.
Ick zoeck’ uw’ aengezichte. O Heere,
Verberght uw aenghezichte niet voor my:
En keert uwen knecht niet af in toorne.
Ghy zijt mijn hulp gheweest, begeeft my niet,
End’ en verlaet my niet, o Godt mijns heyls.
                        5.
Want mijn vader en moeder my verlaten:
Maer de Heere zal mijner aen-nemen.
Heere, leert my uwen wegh, ende leyt my
In’t rechte padt, om mijn verspieders will’:
[fol. D1v, p. 50]
Geeft my niet over, in de begeerte
Van mijne teghen-partijders (Heere.)
Want valsche ghetuyghen zijn teghen my
Op-ghestaen, ende die wrevel uyt-blaest.
                        6.
Zoo ick niet had ghelooft, dat ick zoude zien
’T goedt des Heeren, in’t landt der levende;
(’T was uyt.) Wacht op den Heer, zijt sterck, en hy zal
Uw hert stercken: Jae wacht op den Heere.
_________________________________________________

                        Den xxviij. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
TOt u roep ick, Heere myn rots-steen;
Houdet u niet als doof van my af;
Dat ghy niet stille van my en zijt:
Ende dat ick (zoo) nieten werde
Vergheleken met de ghene,
Die in den kuyl neder-dalen.
                        2.
Hoort de stemme myner smeeckinghen,
Als ick tot u roep, als ick myne
Handen op-heff’, naer d’aenspraeck-plaetse
[fol. D2r, p. 51]
Uwer heyligheyd. Treckt my niet wegh,
Met de God’loose, ende de
Werckers der ongherechticheyd:
                        3
Die met haer naesten van vre’ spreken,
Maer in haer-lieden herte is quaedt.
Gheeft hen naer haer doen, en de boosheydt
Van hare handelinghen; gheeft hen
Nae harer handen werck: doet haer
Vergheldingh, tot haer weder keeren.
                        4.
Om dat sy op des Heeren daden
Geen acht en nemen, noch op het werck
Zijner handen, zal hyz’ afbreken;
End’ hy en zal-ze niet op-bouwen.
Ghelooft zy d’ Heer, want hy verhoort
De stemme mijner smeeckinghen.
                        5.
De Heere die is mijne sterckte,
Ende hy is mijn schildt: op hem heeft
Mijn herte vertrout, ende ick ben
Geholpen geweest: daerom zoo springht
Mijn herte van vreughd: ende ick
Zal hem met mijn gezangh loven.
                        6.
De Heere is haer-lieder sterckte:
End’ hy is (insghelijckx) de sterckte
Der verlossinghen zijns gezalfden.
Verlosset u volck, ende zeghent
Uwe erve ende weyd-ze,
End’ verheftz’ in der eeuwicheydt.
_________________________________________________
[fol. D2v, p. 52]
                        Den xxix. Psalm.
Een Psalm Davids.

GHeeft den Heer’, ghy machtighe,
Gheeft den Heer eer en sterckte.
Gheeft den Heer de eer zijns naems.
Buyget u zelven voor hem,
In d’heerlijckheydt des heylighdoms.
Des Heeren stem’ is op’t water;
De Godt der heerlijckheydt dondert;
d’Heer is op de groote waters.
                        2
Des Heeren stem is met kracht:
Des Heeren stem is met eer:
Des Heeren stem breeckt ceders:
Jae d’Heer breeckt Libans ceders.
End’ hy doetz’ hupp’len als een kalf,
Den Libanon, end’ Syrion,
Als een Een-hoorn: des Heeren stem
Die houter uyt vlammen des vyers.
[fol. D3r, p. 53]
                        3.
Des Heeren stem doet beven
De woestijne; de Heer doet
De woestijn’ Kades beven.
Des Heeren stem’ doet d’Hinden
Baeren, ende ontbloodt het wout.
Maer in zijnen Tempel (daer) spreeckt
Een yeghelijck van zijn’ eere.
d’Heer zat over den water-vloedt:
                        4.
Jae d’Heer zit Koninck eeuw’lijck:
De Heere zal aen zijn volck
Sterckte gheven: de Heer’ zal
Zijn volck met vrede zegh’nen.
_________________________________________________


                        Den xxx. Psalm.
Een Psalm, een Liedt der in-wyinghe van Davids huys.
ICk zal u verhooghen, Heere,
Want ghy hebt my op-ghetrocken,
End’ en hebt mijne vyanden
Niet over my verblijt. O Heer’,
Mijn God, ick hebb’ tot u gheroepen,
[fol. D3v, p. 54]
Ende ghy hebt my (oock) ghenezen.
                        2.
Ghy hebt, Heer mijn ziel uyt het graf
Op-ghehaelt: ghy hebt my ’t leven
Behouden, dat ick inden kuyl
Niet ben gedaelt. Psalm-zinght den Heer,
Ghy gunst ghenooten, end’ zegghet lof,
Ter ghedachteniss’ zijns heyligheyds.
                        3.
Want een oogh-blick is in zijn toorn;
Een leven, in zyn goede-wil.
Des avonts vernacht het gheween,
Maer des morgens isser ghejuygh.
Ick zeyde wel, in mijnen voorspoedt,
Ick sal in eeuwicheydt niet wanck’len.
                        4.
Ghy hadt, door uw’ goedt gunsticheyt,
Mynen bergh, Heere, vast-ghezet:
(Maer wanneer) ghy u aengezicht
Verberghdet, zoo wierdt ick verschrickt.
Tot u, o Heer, hebb’ ick gheroepen,
End’ hebbe tot den Heere ghesmeeckt.
                        5.
Wat voordeel isser in mijn bloedt?
In mijn neer-dalen tot de groef?
Zal u (Heere) het stof loven?
Zal het uw’ waerheydt vertellen?
Hoort, Heere, en zyt my ghenadigh.
O Heere, weest ghy my een helper.
                        6.
Ghy hebt mijn gheklagh in een rey
Verandert; ghy hebt mijnen zack
Ontbonden, my met vreughdt om-gort;
[fol. D4r, p. 55]
Op dat mijn eer’ u Psalm-zinghe,
End’ niet en swijgh’. O Heere mijn God,
Ick zal in eeuwicheyt u loven.
_________________________________________________

                        Den xxxj. Psalm.
Een Psalm Davids, voor den Opper-
zangh-meester.
OP u betrouwe ick, o Heere,
En laet my niet beschaemt
Worden, in eeuwicheydt.
Helpt my uyt, door uw gherechtigheydt.
Neyght uwe oore tot my,
Met haesten my uyt-reddet.
                        2.
Weest my tot eenen stercken rots-steen,
Tot een vestingh-plaetse,
Om my te behouden.
Want ghy zijt mijn steen-rots, end’ mijn burght:
Gheleydet my dan, ende
Voert my, om uw’s naems wille.
                        3.
Doet my uyt dit net-garen uyt-gaen,
[fol. D4v, p. 56]
Dat zy voor my berghen:
Want ghy zijt myn sterckte.
Ick beveel in uw’ hand mijnen gheest:
Ghy hebt my uyt gheholpen,
Heere ghy God der waerheydt.
                        4.
Ick haet’ de ghene, die op valsche
Ydelheden achten:
Ende ick betrouwe                       
Op den Heer; ick zal my verheughen,
End’ ick zal my verblijden
In uw’ goedertierenheydt.
                        5.
Want ghy hebt mijn ellendt aenghezien,
Ende mijne ziele
In benauthe’en ghekent:
End’ en hebt my niet in ’s vyants handt
Besloten: ghy hebt mijne
Voeten in ruymte doen staen.
                        6.
Zijt, o Heere, mijnes ghenadigh:
Want my is zeer banghe:
Mijn oogh, mijn ziel, mijn buyck
Is van verdriet door-knaeght: mijn leven
Is verteert van droeffenis,
End’ mijn jaeren van zuchten.
                        7.
Mijn kracht is, door mijn ongherechtheydt,
Vergaen; end’ mijn beend’ren
Zijn door-knaecht: ick ben oock
Van weghen mijn weer-partijders zeer
Tot smaet gheworden, end’ mijn’
Bekenden, tot eenen schrick.
[fol. D5r, p. 57]
                        8.
Die my op de straten aenschouwen,
Vlieden heen van my wech:
Ick ben uyt het herte                       
Vergeten, gelijck als een doode.
Ick ben gheworden, ghelijck
Een vat, te niete gaende.
                        9.
Want ick hoord’ de naespraeck van velen;
Vrees is rondom, nu zy
Teghen my t’saem raedslaen:
Zy dencken mijn ziel wech te nemen.
Maer ick vertrou, op u, Heer;
Ick zegghe, ghy zijt mijn God.
                        10.
Mijn’ tijden zijn in uw handt: redt my
Uyt mijner vyanden,
End’ mijn vervolgers handt
Laet uw aenschijn op uw knecht lichten.
Verlost my, door uw goedheydt:
Laet my, Heer, niet beschaemt zijn:
                        11.
Want ick roep’ u: laet de godd’looze
Beschaemt zijn: laetz’ in’t graf
Swijghen: laet de lippen
Der valscheyt stomme worden, die hart
Teghen de rechtveerdighe,
Vyt hooghmoedt, end’ smaet spreken.
                        12.
O hoe menighvuldigh is uw goedt:
Dat ghy voor de ghene,
Die u vreezen, wegh leydt:
Dat ghy voor henlieden uyt-wercket,
Dewelck’ op u betrouwen,
Voor de kind’ren der menschen.
[fol. D5v, p. 58]
                        13.
Ghy verberght-ze in’t verborghene,
Van uw aenghezichte,
Voor ’s mans hooghmoedighe’en:
Ghy versteeckt-ze in eene Hutte,
Voor het ghetwist der tonghen.
Ghezegent zy de Heere!                        17
                        14.
Want hy heeft zijn goedertierenheydt
My wonderlijck ghemaeckt,
In eene vaste stadt.
Ick seyde wel, in myn verhaesten,
Ick ben van het by-wezen
Uwer ooghen af-ghesne’en.
                        15.
Dan noch, wanneer ick tot u schreyde,
Hoordet ghy de stemme
Van mijne smeeckinghen.
Hebbet den Heere lief, ghy alle
Gunst-ghenooten; want de Heer
Behoedt de gheloovighe:
                        16.
Ende hy vergeldet den ghenen,
Zeer over-vloedelijck,
Die hoovaerdy bedrijft.
Zijt sterck, ende hy zal u-lieder
Hert verstercken, alle ghy
Die op den Heere hopet.
_________________________________________________

                        Den xxxij. Psalm.

Een onderwijzinghe Davids.
GHeluckzaligh is hy, wiens overtredingh
[fol. D6r, p. 59]
Vergheven is, wiens zonde overdeckt is.
Ghelucksaligh is de mensch, dien de Heer’
D’ongherechtigheydt niet toe en rekent:
End’ in wiens gheest niet eenigh bedroch en is.
Doen ick zweegh, zoo wierden myne beenderen
Veroudt, in myn brullen den gantschen dach.
Want uw hant was dagh end’ nacht swaer op my:
                        2.
Mijn zap verkeerd’ in zomer-drooghten. Sela!
Mijne zonde gaf ick aen u te kennen:
En bedeckte niet myn ongherechtheydt.
Ick zeyd’, ick zal myn overtredinghen
Belijden, voor den Heere; end’ ghy vergaeft
D’ongherechtigheydt myner zonde. Sela!
Hierom zal, ten tijde der vindinghe,
Een yder Heylighe u bidden aen:
                        3.
Jae in een overloop van groote waters,
En zullen zy hem niet (in’t minste) raecken.
Ghy zijt my als eene verberginghe:
Ghy behoedt my voor anghst, end’ om-ringht my
[fol. D6v, p. 60]
Met blijde zanghen van bevrydingh. Sela!
Ick zal u onderwijzen, en u leeren
Den wegh dien ghy zult gaen. Ick zal u raedt
Gheven, ende mijn’ oogh zal op u zijn.
                        4.
Weest niet ghelijck een Peerdt, als een Muyl-ezel,
Welck geen verstant heeft, en wiens muyl men breydelt
Met een toom, en ghebit, op dat het niet
Tot u ghenaeck’. De godloos’ heeft veel smert.
Maer die rust op den Heer, hem sal gunst om-vaen,
Verblijdt u in den Heer, ende u verheught,
O ghy rechtveerdighe, ende zinghet
Met vreughdt, al die oprecht van herten zijt.
_________________________________________________

                        Den xxxiij. Psalm.
GHy rechtveerdighe zinghet vrolijck,
In den Heere; lof betamet
Den oprechten. Lovet den Heere,
Met de Harpe, Psalm-zinget hem,
Met de Luyte, (end’) het
Thien-snarich instrument.
[fol. D7r, p. 61]
Zinght hem een nieuw Liedt:
Speelt wel met bly gheschal:
Want ’s Heeren woort is recht,
End’ al zijn werck trouw.
                        2.
Hy lieft gherechtigheydt, end’ ghericht.
De aerd’ is vol van des Heeren
Goedtgunstigheydt. Door ’t woordt des Heeren,
(Zoo) zijn de Hemelen ghemaeckt,
End’ door de Gheest zijns mondts,
All’ haer heyr. Hy vergaert
De wat’ren der Zee,
Ghelijck op eenen hoop:
Hy stelt de afgronden,
(Als) schat-kameren.
                        3.
Laet gansch de aerd’ voor den Heer vreezen:
Laet all’ inwoonders der weereldt,
Voor hem verschrickt wezen Want hy spreeckt;
End’ ’t is; hy ghebiedt, en ’t staeter.
De Heere vernietight
Den raedt der Heydenen:
Breeckt de ghedachten
Van (al) de volckeren.
Maer de raedt des Heeren
Staet in eeuwigheydt.
[fol. D7v, p. 62]
                        4.
De ghedachten zijnes herten (staen)
Van gheslachte tot gheslachte.
Ghelucksaligh is ’t volck, diens God is
De Heer: ’t volck dat hy zigh ten erf
Verkoren heeft! de Heer                        7
Schouwt uyt den Hemel, end’
Ziet alle menschen;
Ziet uyt van zijn’ vaste
Woon-plaetze, op alle
Inwoonders der aerd.
                        5.
Hy formeert haerer aller herte,
Hy let op all’ hare wercken.
Een Koninck en wert niet behouden,
Door de grootheydt eenes heyr-krachts:
Een heldt wort niet verlost
Door grootheydt van gheweldt;
Het Peerdt begheeft zich
Ter overwinninghe,                       
Ende en bevrydt niet,
Door zijn groote sterckt’.
                        6.
Ziet des Heeren Oogh is over hen,
Die hem vreesen, op de ghene,
Die op zijn goedgunstigheydt hopen,
Om hare ziele te redden,
Van den doodt; end’ om haer
By ’t leven te houden,
In den honghers-noodt.
Ons’ ziel verbeydt den Heer;
Hy is onze hulpe,
Ende onze schildt.
                        7.
Want ons’ herte is in hem verblijdt:
[fol. D8r, p. 63]
Om dat wy (vast) op den name
Van zijne heyligheydt betrouwen.
Uwe goedertierenheydt, Heer,
Zy over ons, ghelijck
Als wy op u hopen.
_________________________________________________

                        Den xxxiiij. Psalm.
Een Psalm Davids, als hy zijn ghelaet veran-
dert hadde, voor het aenghesichte van Abimelech,
die hem wegh joegh, dat hy door gingh.
ICk zal t’aller tijde,
Den Heere loven: zijn lof zal
In myn mondt gheduerighlijck zijn.
Myn Ziel’ roem’ in den Heer:
Dat ’t de zaechtmoedighe
Hooren, en blijd’ zijn. Maeckt den Heer
Met my groot; en laet ons t’samen
Zijnen naem verhooghen
[fol. D8v, p. 64]
                        2.
Ick hebb’ den Heer ghezocht,
Ende hy heeft my gheantwoort;
End’ my uyt all’ mijne vreeze
Ghereddet; zy hebben                       
Hem aengheschouwt; ja, als
Een waterstroom, aen-gheloopen;
Ende hare aenghezichten
Zijn niet beschaemt gheweest.
                        3.
Deze ellendighe
Riep, ende de Heere hoorde,
End’ hy verlost’ hem uyt alle
Zijne benautheden.                       
De Engel des Heeren                       
Leghert rondom, die hem vreezen,
En rucktze uyt. Smaeckt ende ziet,
Dat de Heere goedt is.
                        4.
Wel gheluckzalich is
De man, die op hem betrouwet!
Vreest den Heer’ ghy zijn’ heylighen:
Want dewelck’ hem vreezen,
En hebben gheen ghebreck.
Jonghe Leeuwen hebben armoed,
End’ hongheren; maer die den Heer
Zoecken, ontbreeckt gheen goedt.
                        5.
Komt ghy kind’ren, hoort my:
Ick zal u des Heeren vreeze
Leeren Wie is hy die ’t leven
Behaeghet? die daghen
Lief heeft, om het goede
Te zien? Bewaert uwe tonghe
Van het quaedt: end’ uwe lippen
[fol. E1r, p. 65]
Van bedrogh te spreken.
                        6.
Wijckt af van’t quaedt, doet ’t goedt.
Soeckt den vrede, end’ jaeghtze nae.
De Ooghen van den Heere zijn
Op de gherechtighe:
Ende zijne Ooren
Die luysteren tot haer gheroep.
Het aenghezichte des Heeren
Is teghen die quaedt doen:
                        7.
Om haer ghedachtenis
Vander aerden uyt te roeyen.
Zy roepen, end’ de Heere hoort,
End’ retze uyt alle
Hare benautheden.
D’Heer is nae by die ghebroken
Van herten zijn, end’ hy behoudt
De verslaghen’ van gheest.
                        8.
De quaden des vromes
Zijn vele; maer uyt dien allen
Reddet hem de Heer. Hy bewaert
Alle zijn beenders: gheen
Van dien wert ghebroken.
De boosheydt doodt de godd’looze.
Ende die den vromen haeten,
Werden schuldich verklaert.
                        9.
De Heer verlost de Ziel
Zijner knechten; end’ alle die
Op hem betrouwen, en zullen
Niet schuldich zijn verklaert.
_________________________________________________
[fol. E1v, p. 66]
                        Den xxxv. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
TWist Heere, met myne twisters,
Strijdet met myne bestrijders:
Grijpt aen den schildt, ende rondasse,
Ende staet op tot myner hulpe,
Ende brenghet de spiesse voort,
Sluyt (den wegh) toe tot ontmoetingh’
Van alle myne vervolghers:
Zeght tot myn ziel, ick ben u heyl.
                        2.
Laetze beschaemt en te schande
Werden, die mijn’ ziele zoecken:
Laetz’ achterwaerts ghedreven worden,
End’ beschaemt zijn die mijn quaedt dencken.
Laetz’ als kaf voor den wint worden:
En Godes Engel drijfze wegh;
Haer wegh zy duyster, end’ heel gladt;
End’ d’Engel Gods vervolgheze.
[fol. E2r, p. 67]
                        3.
Want zy hebben, zonder reden,
De groef’ haers nets voor my verberght;
Zonder re’en voor mijn Ziel ghegraven.
De verwoestingh’ over-komme hen,
Dat hy daer van niet en wete;
Ende het net, dat hy voor my
Verborghen heeft, vangh’ hem zelven;
Hy val met verwoestingh, daer in.
                        4.
Zoo zal mijn ziel haer in den Heer
Verheughen, zy zal in zijn heyl,
Vrolijck zijn: all’ mijn beend’ren zullen
Zegghen; Heer, wie isser u ghelijck?
Die ghy den verdruckten reddet,
Van dien, die stercker is dan hy;
End’ den ellendighen, ende
Den armen, van zijn beroover.
                        5.
Ghetuyghen des gewelts staen op,
Eysschen van my ’t gheen’ ick niet weet,
End’ zy vergelden my quaedt voor goedt,
De beroovinghe mijner ziele:
Maer my, terwijl zy waren kranck,
Was een rouwe-zack mijn ghewaedt.
Ick quelde mijn ziel, met vasten,
End’ mijn ghebedt keerd’ in mijn schoot.
                        6.
Ick gingh steeds, als oft het een vrient,
Of ’t my een broeder waer’ gheweest:
Ick gingh in’t swart neder-gheboghen,
Als een die over zijn moeder treurt.
Maer als ick hinckte, waren zy
Verblijdt, en verzamelden zich,
Verzamelden zich teghen my
[fol. E2v, p. 68]
Als boeven, end’ ick merckt’ het niet.
                        7.
Zy scheurden, en sweghen niet stil:
Knersten met haer tanden, op my,
Met huychelaers van tafel-broeders.
Heere, hoe langhe zult ghy toe-zien?
Brenght mijn Ziel weer van haer ghewoel.
Mijn’ eensame van de Leeuwen.
Zoo zal ick uw lof vermelden,
Inde groote vergaderingh:
                        8.
’K zal u by machtich volck loven.
Laet hen niet bly zijn over my,
Die uyt valscheydt mijn vyanden zijn;
Laetze niet wencken met de ooghen,
Die my zonder oorzaeck haten.
Want zy van vrede niet spreken
Maer zy overdencken bedrogh,
Teghen de still’ in den lande.
                        9.
Zy sperren haer mondt teghen my
Wijdt open: zy zegghen, ha, ha,
Ha, ha, onz’ ooghe heeft het ghezien,
Ghy ziet het, Heere, en zwijget niet:
Heer’ en weest niet verre van my:
Ontwaeckt, ende wordt tot mijn recht,
Tot mijne twist-zaecke, wacker,
O mijn Godt, ende mijn Heere.
                        10.
Doet my recht nae uw gherechtheydt,
Heere, mijn God, end’ en laet niet
Datze hen over my verblijden:
Laetze in haer herte niet zegghen,
Heah, onze Ziel! nocht zegghen,
Wy hebben hem gantsch verslonden.
[fol. E3r, p. 69]
Laetze beschaemt, end’ rood’ werden,
Die zich in mijn quaedt verblijden:
                        11.
Laetze schaemt’ end’ schand’ aentrecken,
Die zich teghen my groot maken:
Laetze juyghen, end’ verblijd wezen,
Die zich in mijn gherechtheydt lusten;
End’ zegghen steeds, de Heer’ zy groot,
Die lust heeft tot de vre’ zijns knechts.
Zoo zal mijn tongh’ uw’ gherechtheydt,
End’ uw’ lof all’ den dagh melden.
_________________________________________________

                        Den xxxvj. Psalm.
D’Overtredingh’ des godd’loozen
Spreeckt in het binnenst’ van mijn hert,
Daer en is gheen vreeze Gods,
Voor zijn’ ooghen; want hy vleyt zich,
In zijn’ ooghen, alsmen zijne
Ongherechtigheydt bevindt,
(Die) te haten is: de woorden
[fol. E3v, p. 70]
Zijns monts zijn onrecht, end’ bedrogh:
Hy laet (zelfs) nae te verstaen,
Tot weldoen: denckt quaedt op zijn bed:
Hy stelt zich op een wegh niet goedt;
Het quaedt en verwerpt hy niet.
                        2.
Uw gunst, Heer, tot den Hemel is;
Uwe waerheydt, tot d’opper-lucht.
Uwe gherechtigheydt is
Als berghen Gods: uw oordeelen
Zijn een grooten afgront. O Heer
Ghy behoudt mensch, ende vee.
Hoe dierbaer is uw’ gunst, o Godt!
Dies de menschen in de schaduw’
Uwer vleugels vertrouwen:
Zy werden van ’t vet uwes huys
Ghelaeft: ende ghy drencktze uyt
De beeck’ uwer wellusten.
                        3.
Want by u is ’s levens fonteyn:
(End’) in uw licht zien wy het licht.
Streckt uyt uwe goedigheydt
Over de gheen’ die u kennen,
Ende uwe gherechtigheydt,
Over d’oprecht’ van herten.
[fol. E4r, p. 71]
Dat trotsheydts voet tot my niet komm’,
End’de handt der goddeloozen
Doe my niet swerven. Daer zijn
De werckers der ongherechtheydt
Ghevallen: zy zijn neer-gheveldt,
End’ konnen niet weer op-staen.
_________________________________________________

                        Den xxxvij. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
EN ontsteeckt u niet over de boosdoenders;
En benijdtze niet, dewelck’ onrecht doen.
Want zy zullen haest als gras af-gesne’en zijn;
End’ zullen, als groen’ gras-scheutjens vallen.
Vertrouwt op den Heer, ende doet het goede:
Bewoont de aerd, end’ voedt u met trouwe.
                        2.
End’ verlust u inden Heere, hy zal u
De begeerte uwes herten gheven.
Wentelt uwen wegh op den Heere: ende
Vertrouwt op hem, hy zal het uyt-voeren;
End’ zal uw gherechtigheydt doen voort komen
[fol. E4v, p. 72]
Als het licht, end’ uw recht, als den middagh.
                        3.
Swijgt den Heer, end’ verblijt hem: ontsteeckt u niet
Over de geen’, wiens wegh voorspoedigh is.
Over den man, die quaed’-aenslaghen uyt-voert,
Laet af van toorn, end’ verlaet grimmigheydt.
En ontsteeckt u niet, immers om quaedt te doen:
Want de booz’ zullen uyt-gheroeyt werden.
                        4.
Maer die den Heer verwachten, erven d’aerde.
End’ noch een weynich, end’ de godd’looze
En zal niet zijn. End’ zoo ghy let op zijn plaets
Hy zal niet zijn. Maer de zaechtmoedighe
Zullen de aerde erffelijck bezitten,
End’ in grooten vrede zich verlusten.
                        5.
De godloos’ bedenckt snoodtheyt op den vromen,
End’ hy knerst over hem met zijn tanden:
d’ Heer belacht hem, want hy ziet zijn dagh komen:
De godd’looz’ hebben ’t sweerdt uyt-ghetrocken,
End’ haren boogh’ ghespannen, om te vellen
Den ellendighen, ende den armen;
                        6.
Om te slachten, die oprecht van weghe zijn.
(Maer) haer sweert zal in haer-lien herte gaen,
End’ haer boghen zullen verbroken worden.
’T weynigh des rechtveerdighen is beter
Als veler goddeloozen overvloedt: want
D’armen der godlooz’ worden verbroken:
                        7.
Maer de Heer ondersteunt de rechtveerdighe.
De Heer kent de daghen der oprechten
End’ haer erff’nis zal in eeuwigheydt blijven:
Zy en zullen niet in den quaden tijdt,
Beschaemt worden: end’ zullen in de daghen
[fol. E5r, p. 73]
Van hongers-tijdt verzadighet worden
                        8.
Maer de goddelooze die zullen vergaen,
End’ des Heeren vyanden verdwijnen;
Ghelijck het kostelijckste der Lammeren;
Zy zullen met den roock wegh verdwijnen.
De goddelooze leent, end’ gheeft niet weder;
Maer de rechtveerdigh’ ontfermt zich, end’ geeft
                        9.
Want zyn ghezegende zullen d’aerd’ erven;
Maer zijn vervloeckte werden uyt-gheroeyt.
Dies mans gangen werden van den Heer gestiert:
Ende hy heeft lust aen zijnen weghe.
Als hy valt, zoo werdt hy niet wegh gheworpen:
Want de Heere ondersteunt zijne handt.
                        10.
Ick ben jonck geweest, end’ oock oudt geworden:
Maer ick en hebbe den rechtveerdighen
Niet zien verlaten, noch zijn zaedt broot zoecken:
Hy ontfermt zich den gantschen dagh, end’ leent:
End’ zijn zaet is tot zegen. Wijckt af van’t quaet,
End’ doet ’tgoede, end’ woont in eeuwigheydt.
                        11.
Want de Heere heeft het recht lief, end’ en zal
Zyne gunst-ghenooten niet verlaten;
Zy werden in alle eeuwigheydt, bewaert:
Maer ’t zaet der godd’loozen wert uyt-gheroeyt.
De vrome zullen de aerde beerven,
Ende in eeuwigheydt daer op woonen.
                        12.
De mondt des rechtveerdighen vermelt wijsheyt,
Ende zyne tonghe die spreeckt het recht.
De wet zynes Gods die is in zyn herte,
Zyne ganghen en zullen niet slibb’ren.
De godd’looze loert op den rechtveerdighen,
[fol. E5v, p. 74]
End’ is zoeckende, om hem te dooden.
                        13.
Maer de Heere en laet hem niet in zijn handt:
Nocht verdoemt hem, als hy gheoordeelt wort.
Wacht op den Heere, ende houdt zijnen wegh:
Ende hy zal u om hoogh verheffen;
Om de aerde erffelijck te bezitten.
Ghy zult zien ’t uyt-roeyen der Godd’looze.
                        14.
Ick hebb’ ghezien een schricklijcken godd’loozen,
Die zich uyt-breydd’, als een groen inlantsch boom:
Maer hy gingh door, en ziet hy wasser niet (meer):
End’ ick zocht’ hem, maer wert niet ghevonden.
Let op den vromen, end’ ziet op den rechten,
Want ’t eynde van dien man zal vrede zijn.
                        15.
Maer d’overtreders werden te zaem verdelght.
Het eynd’ der godd’loozen wert uyt-gheroeyt:
Doch ’t heyl der vromen is van de Heer; haer kracht
Ter tijdt van angst; end’ de Heer zalz’ helpen,
End’ redden; zal haer redden van de godd’looz’,
End’ behouden; want-z’ op hem betrouwen.
_________________________________________________

                        Den xxxviij. Psalm.
Een Psalm Davids, om te doen ghedencken.
HEer straft my niet in uwen toorn,
Noch kastijdt my,
In uw’ heete grimmigheyt.
[fol. E6r, p. 75]
Want uwe pijlen zijn in my
Ghedaelt; uw’ handt
Is op my neder-ghedaelt.
                        2.
Daer is niet gheheels in mijn vleesch,
Van uw gramschap;
Daer en is in mijn beenders
Gheen vrede, van mijn’ zonde. Want,
Over mijn hooft,
Gaen mijn ongherechtighe’en:
                        3.
Zy zijn my te swaer gheworden,
Als een swaer last.
Mijn etter-buylen stincken,
Zy zijn vervuylt van mijn dwaesheydt.
Ick ben ghekromt,                       
Ick ben gantsch zeer gheboghen.
                        4.
Ick gae den gantschen dagh in’t swart.
Want mijn dermen                       
Zijn vol verachte plaghen:
End’ in mijn vleesch is niet gheheels.
Ick ben verzwackt,                       
Ende gansch zeer verbrijzelt.
                        5.
Ick brull van’t gheruysch mijns herten.
Heere, voor u,                       
Is alle mijn’ begheerte.
End’ mijn’ zuchten en is, voor u,
[fol. E6v, p. 76]
Niet verborghen:
Mijn herte keert om end’ om;
                        6.
Mijne kracht heeft my verlaten,
Ende het licht
Van mijn ooghen; oock zy zelf
Zijn niet by my: mijn’ liefhebbers,
End’ mijn vrienden
Staen teghen over mijn plaegh’:
                        7.
End’ mijn naesten staen van verre.
End’ die myn ziel                       
Zoecken, legghen my stricken,
Ende die mijn quaed zoecken, spreken
Ellenden, end’
Dencken al den dagh listen.
                        8.
Maer ick ben, ghelijck een doove,
Ick en hoor niet;
End’ als een stom, die zijn mond
Niet opent; jae ben als een man,
Die niet en hoort,
In wiens mond’ geen weer-spraeck is.
                        9.
Want ick hope, op u, Heere:
Ghy sult hooren,
Heer mijn Godt, want ick seyde,
Dat zy niet bly zijn over my!
Als mijn voet drilt,
Werden zy grootsch tegen my.
                        10.
Want ick ben tot hincken ghereet,
End’ myn smert’ is
Steeds voor my: want ick verhael
(U) myne ongherechtigheydt.
[fol. E7r, p. 77]
Ick ben benauwt,
Van weghen myne zonde.
                        11.
Maer myn vyanden zyn levend’,
Zyn sterck; end’ veel’,
Die my valschelijck* haten;
End’ die quaedt voor goedt vergelden,
Staen my teghen,
Om dat ick het goed’ na-jaegh’.
                        12.
En verlaet my niet, o Heere,
Myn Godt, en weest
Niet verre van my: haest u,
Tot myner hulp’, Heere myn heyl.
_________________________________________________

                        Den xxxix. Psalm.
Een Psalm Davids, voor den Opper-zangh-
meester, voor Jeduthum.
ICk zeyd’, ick zal myn’ weghen bewaeren,
Dat ick niet zondigh’ met myn tongh;
Ick zal myn’ mondt met een toom bewaren,
Midts noch de godloos’ voor my is.
Ick was door swijghen stom, ick sweeg van’t goet,
[fol. E7v, p. 78]
Maer mijne smerte wert verswaert.
                        2.
Mijn herte wert heet in mijn binnenste,
Een vyer ontbrandd’ in mijn ghepeyns:
(Doe) hebb’ ick met mijn’ tonghe ghesproken;
Heer’, maeckt my mijn eynde bekent,
End’ welck de mate mijner daghen zy,
Dat ick weet, hoe afgaend’ ick ben.
                        3.
Ziet, een handt breedt stelt ghy mijne daghen,
Mijn leef-tijdt is als niet voor u.
Immers is elck mensche, (hoe) vast hy staet,
Maer enckel ydelheydt. Sela!
Immers wandelt de mensch, als in een beeldt:
Immers woelenze ydelijck.
                        4.
Men vergaert by een, ende men weet niet,
Wie dat het na zich zal nemen.
Ende nu wat verwacht ick, o Heere?
Mijne hope die is op u.
Verlost my van all’ mijn overtredingh’:
Stelt my niet tot des dwazen smaedt.
                        5.
Ick ben verstomt, ick en sal mijnen mondt
Niet op-doen; want ghy hebt ’t gedaen.
Nemet uwe plaeghe van op my wegh.
Ick beswijck’ van de strijdt uws hands.
Castijt ghy yemandt, met bestraffingen,
Over de ongherechtigheyd;
                        6.
Zoo doet ghy zijn bevalligheyd smelten,
Ghelijck een mott’; immers zoo is
Een yder Mensche ydelheyd. Sela!
[fol. E8r, p. 79]
Hoort, Heer, mijn ghebedt, end’ luystert
Naer mijn gheroep; swijght niet tot mijn’ tranen:
Want ick ben een vremd’lingh by u:
                        7.
Een by-woonder, als alle mijn vaders.
Wendt van my af, dat ick verquick’:
Eer ick henen gae, end’ niet (meer) en zy.
_________________________________________________

                        Den xl. Psalm.
Davids Psalm, voor den Opper-zangh-meester.
ICk hebbe den Heere langhe verwacht,
End’ hy heeft zich tot my gheneyght,
Ende heeft mijn gheroep ghehoort:
End’ hy heeft my uyt een ruyschenden kuyl,
Uyt modd’righ slijck op-ghehaelt:
End’ heeft mijn’ voeten ghestelt,
Op een rots; mijn ganghen
Vast ghemaeckt; een nieuw Liedt
[fol. E8v, p. 80]
In mijn mond ghegheven,
Een Lof-zangh onzen Godt.
                        2.
Vele zullen ’t zien, en zullen vreezen,
End’ op den Heere vertrouwen.
Wel gheluckzaligh is de Man!
Die den Heere tot zijn vertrouwen stelt,
End’ niet om ziet nae trotsche,
Of die tot leughen wijcken.
Ghy, o Heere, mijn God,
Hebt uwe wonderen,
End’ uwe ghedachten,
Aen ons vele ghemaeckt.
                        3.
Men kanz’ in ordre by u niet stellen.
Zoude ick-ze verkondighen,
End’ uyt-spreken, zy zijn veel meer,
Als datmenze zou konnen vertellen.
Slacht-offer, of spijs-offer
En hebben u niet behaeght.
Ghy hebt my de ooren
Deur-gheboort. Brandt-offer
Ofte zonde-offer
En hebt ghy niet gheeyscht.
                        4.
Doe zeyd’ ick, ziet, ick kom’: in de rollen
Des boecks, is van my gheschreven;
Ick hebb’ behaghen, o myn Godt,
Om uw ghelieft’ te doen, end’ uwe wet
Is binnen myn inghewant.
Ick boodtschapp’ gherechtigheydt,
In de groote ghemeynt’.                       
Ziet ick en bedwinghe
Myne lippen niet in:
Ghy wetet, o Heere.
[fol. F1r, p. 81]
                        5.
Ick en bedencke niet, in het midden
Mijns herten, uw’ gherechtigheydt:
Ick spreek’ uw waerheydt end’ uw heyl:
Uw’ gunst, end’ uwe trouw verheel’ ick niet,
In de groote ghemeynte.
Ghy zult uw’ barmhertighe’en
Van my niet houden, Heer.
Laet uw weldadigheydt,
Ende uwe trouwe,
My stedes behoeden.
                        6.
Want (veel) quaden, tot zonder ghetal toe,
Hebben my (rondom) om-gheven:
Mijne ongherechtigheden
Hebben my aen-ghegrepen, dat ick niet
(Die) en hebbe konnen zien:
Zy zijn menighvuldigher
Dan de hairen mijns hoofts.
End’ mijn hert’ begeeft my.
Hebt Heer, wel-behaghen,
Om my te verlossen.
                        7.
Haest u, o Heere, tot mijner hulpe:
Laetze te zamen zijn beschaemt
Ende laetze schaem-rood werden,
Die mijn ziel zoecken, om te vernielen:
Laetze achterwaerts wijcken
Ende te schande worden,
Die aen mijn quaedt lusten:
Laet-ze verwoest worden,
Tot loon haers beschamingh,
Die my zegghen, ha, ha !
                        8.
Laet in u vrolijck end’ verblijd wezen,
[fol. F1v, p. 82]
Alle die u zoecken (Heere.)
Laet de liefhebbers uwes heyls
Deurgaens zegghen, de Heer zy groot ghemaeckt.
Ick ben doch wel ellendigh,
Ende een nootdurftig (mensch):
Maer de Heer’ denckt aen my.
Ghy zijt mijne hulpe:
Ende mijn bevryder,
O mijn Godt vertoeft niet.
_________________________________________________

                        Den xlj. Psalm
Een Psalm Davids, voor den Opper-
zangh-meester.
GHeluckzaligh! die zich bescheyd’lijck draeght,
Teghen den gheringhen.
d’Heer zal hem bevryden, ten daeg’ des quaets:
De Heer zal hem redden,
End’ zal hem by het leven behouden:
Hy zal gheluckzaligh
Op aerd’ zijn: en gheeft hem oock niet over,
[fol. F2r, p. 83]
In zijn vyanden wil.
                        2.
De Heere zal hem op het zieck-bedde
Ondersteunen. Ghy keert
Zijn gantsche leger om, in zijn kranckheydt.
Ick zeyde, o Heere:
Zijt my ghenadich, gheneest mijn ziele;
Want ick hebb’ teghen u
Ghezondight. Mijne vyanden spreken
Quaedt van my (zegghende)
                        3.
Wanneer zal hy sterven, zijn naem vergaen?
En komter een bezien,
Hy spreeckt valsch, zijn hert vergaert zich onrecht.
Gaet hy uyt na buyten,
Hy spreeckter van. Alle mijne haters
Mompelen te zamen,                       
Teghen my; zy bedencken, teghen my,
Het ghene my quaedt is.
                        4.
Een belials stuck (zeght men) kleeft hem aen,
End’ hy die neder light,
Zal niet we’er op-staen. Zelfs de man mijns vreed’s,
Op wien ick vertrouwde,
Die mijn broodt at, heeft d’achter-voet, teghen
My op-ghelicht: maer ghy
Zijt my Heer, ghenadich, end’ richt my op:
Op dat ick ’t hen vergeld’.
                        5.
Hier by weet ick, dat ghy lust aen my hebt;
Dat myn vyandt niet zal
Over my juyghen: want ghy behout my,
In myn oprechtigheydt;
[fol. F2v, p. 84]
End’ stelt my eeuw’lick voor u. Ghelooft zy
d’Heer, de Godt Israels,
Van eeuwigheydt, end’ tot in eeuwigheydt.
Amen, ende Amen.
_________________________________________________

                        Den xlij. Psalm.
Een onderwijzinghe: voor den Opper-
zangh-meester.
ALs een hert schreeuwt nae de vlieten,
Zoo schreeuwt, God! myn ziel tot u.
Mijne ziele dorstet na Godt,
Nae den levendighen Godt.
Wanneer zal ick in-komen,
Ende zal ick verschijnen,
Voor Gods aen-ghezicht? Mijn’ tranen
Zijn my tot spijse, dagh end’ nacht.
                        2.
Om dat zy my den ganschen dagh,
[fol. F3r, p. 85]
Zegghen, waer is uwe God?
Ick ghedenck daer aen, end’ storte
Mijne ziele uyt, in my:
Dat ick heen gingh met de schaer,
Met hen nae Gods huys trede,
Met een stemme van vreughden-zangh,
End’ lof, (met) een feest-houdend’ volck.
                        3.
Wat buyght ghy u neder, myn ziel,
End’ zijt in my onrustigh?
Hoopt op Godt, want ick zal hem noch
Loven; zijn aenschijn is heyl.
Mijn ziel buyght zich neer in my,
Mijn Godt: daerom ick uwer
Ghedenck’, uyt der Jordanen landt,
End’ Hermonim, het kleyn gheberght’.
                        4.
De afgrondt tot den afgrondt roept,
Op ’t ghedruysch uwer goten.
All’ uw baren, end’ uw golven
Zijn over my heen ghegaen.
Maer de Heere zal des daeghs,
Zijn goedigheydt ghebieden:
End’ ’s nachts zal zijn Liedt by my zijn;
’T ghebedt tot den Godt mijns levens.
                        5.
Ick zal zegghen tot Godt, myn rots,
Waerom vergeet ghy mijner?
Waerom gae ick in’t swart, weghen
Des vyandts onder-druckingh’?
Myn’ vyanden hoonen my,
Met doodingh’ in myn’ beenders:
Als zy tot my, den gantschen dagh
Zegghen, waer is (nu) uwe Godt?
[fol. F3v, p. 86]
                        6.
Wat buyght ghy myn Ziel, end’ woelt ghy
In my? Hoopt op Godt, want ick
Zal hem noch loven, de heylen
Myns aenghezichts, end’ myn Godt.
_________________________________________________

                        Den xliij. Psalm.
DOet my recht, o Godt, end’ twist myn twist:
Vrijt my van’t onghenadich volck,
Van den man des bedrochs, end’ onrechts.
Want ghy zijt de God myns krachts. Waerom
Verstoort ghy my?Waerom gaen ick
In’t swart, midts vyandts druck!
                        2.
Sent uw’ licht, ende uwe waerheydt;
Dat die my leyden, datze my
Tot uwer heyligheydts bergh brenghen;
Ende tot uwe Tabernakels:
Ende dat ick tot den altaer
Godes mochte in gaen.
                        3.
Tot den Godt, die de verheuginghe
[fol. F4r, p. 87]
Van myn’ op-springhende vreughdt is.
End’ dat ick u met d’Harpe love,
O Godt, myn Godt! wat buyght ghy neder,
O myn’ Ziele, end’ wat zijt ghy
Zoo ongherust in my?
                        4.
Hopet op Godt, want ick zal hem noch
Met-lof-danck-segghen: Want hy is
De menighvuldighe verlossingh’
Mynes aenghezichts, ende myn Godt.
_________________________________________________

                        Den xliiij. Psalm.
Een onderwijzinghe: voor den Opper-zangh-
meester, onder de kinderen van Korah.
O Godt, wy hoorden’t met ons ooren;
Onze vaders hebben ’t ons vertelt;
Ghy hebt een werck, in haer’ daghen,
Ghewrocht, in de daghen van oudts.
Ghy hebt de Heyd’nen, met uw handt,
Uyt de bezittinghe verdreven:
Maer haer gheplant; ghy hebt gheplaeght
[fol. F4v, p. 88]
De volcken; end’ dees’ doen voort-schieten.
                        2.
Want zy en hebben ’t landt niet gheerft,
Door haerlieder sweert; end’ haren arm
En heeft haer gheen heyl ghegeven;
Maer uw rechter-handt, end’ uw arm,
End’ het licht uwes aenghezichts:
Om dat ghy in haer hadt behaghen.
Ghy zelfs zijt mijn Koninck, o Godt:
Ghebiedt de verlossinghen Jacobs.
                        3.
Door u zullen wy onz’ vyanden,
Met hoornen stooten; in uwen naem,
Vertreden die teghen ons staen.
Want ick vertrouw niet op mijn boogh’,
End’ mijn sweerdt zal my niet bevryen:
Maer ghy behoudt ons van onz’ druckers,
End’ maeckt onze haters beschaemt.
Wy roemen in Godt den gantschen dagh:
                        4.
Ende uwen name sullen wy
Inder eeuwigheydt loven. Sela!
Maer (nu) hebt ghy ons verstooten,
Ende ons ghemaeckt te schande:
Dewijle ghy niet uyt en treckt,
Met ons’ krijghs-heyr. Ghy doet ons keeren
Achterwaerts heen, voor den vyandt:
End’ onze haters rooven voor zich.
                        5.
Ghy gheeft ons als schapen ter spijze,
End’ verstroyt ons onder de Heydens.
Ghy verkoopt uw’ volck, om gheen goedt
End’ ghy verhooght niet haren prijs:
[fol. F5r, p. 89]
Ghy stelt ons ons’ buyren tot smaet;
Tot spot end’ schimp hen, die om ons zijn;
Tot een spreeck-woort onder d’ Heydens,
Tot hooft-schuddingh’, onder de volck’ren.
                        6.
Mijn schand’ is voor my, den gantschen dagh,
End’ mijns aenghezichts schaemt bedect my:
Om de stemme van den hooner,
End’ de lasteraer; van weghen
Den vyandt, end’ wraeck-gierighen.
Dit al is ons over-ghekomen,
End’ hebben u niet vergheten,
Noch teghen uw verbondt gheloghen.
                        7.
Ons’ hert’ is niet achterwaerts ghekeert,
Noch onz’ treedt van uw padt gheweken,
Hoe wel ghy ons verplettert hebt,
In een plaetse der draken,
End’ ons met doods-schaduw bedeckt.
Zoo wy Gods naem hadden vergheten,
Ende hadden onze handen
Tot eenen vreemden God uyt-ghebreydt;
                        8.
Zoude Godt zulcks niet onder-zoecken?
Want hy weet ’s herts verborghentheden.
Maer wy worden om uwent will’,
Den gheheelen dagh ghedoodet,
Worden als slacht-schapen gheacht.
Ontwaeckt: Waeromme doch, o Heere,
Zoudet ghy slapen? waeckt doch op,
End’ en verstoot niet in eeuwigheydt.
                        9.
Waerom zoudt ghy uw aenzicht berghen?
Onz’ ellend’ end’ onz’ druck vergheten?
Want onze Ziel light-neer in’t stoff:
[fol. F5v, p. 90]
Onzen buyck kleeft aen de aerde.
Rijst ons ter hulp; end’ verlost ons,
Om uwer goedertierenheyts will’.
_________________________________________________

                        Den xlv. Psalm.
Een onderwijzinghe, een Liedt der liefden: voor
den Opper-zangh meester, onder de kinderen van
Korah, op Schoschannim.
MYn herte gheeft op eene goede reden;
Ick zegg’ myn’ gedichten uyt van een Koninck:
Mijn tong’ is een penn’ eens wack’rens schrijvers:
Ghy zijt veel schoonder dan ’s mensches kinders:
In uwe lippen is ghenaed’ uyt-ghestort:
Daerom heeft u Godt eeuwighlijck ghezegent.
O ghy Heldt, gordt uw sweert aen de heupe;
Uwe Majesteyt, end’ uw’ heerlijckheydt:
                        2.
End’ rijdt voorspoedelijck in uw’ heerlijckheydt,
[fol. F6r, p. 91]
Op ’t woort van trouw, end’ zachte rechtveerdigheydt:
End’ uw’ rechter-handt leer’ u vreeslijckhe’en.
Uwe pijlen zijn scherp: volcken zullen
Onder u neer-vallen, zy zullen treffen,
In het herte van des Conincks vyanden.
Uw throon, o Godt, is eeuwich end’ altoos:
De staf uws rijcks, is een billigheyds staf.
                        3_
Ghy lieft gerechtigheydt, ende haet god’loosheyt:
Daerom heeft u, o Godt uwe Godt ghezalft,
Met vreughd’-oly, boven u met-ghenoots.
Al’ uw kleeren zijn myrrh’ end’ aloe,
(End’) Cassie; uyt de yvoor-palleyzen,
Boven de ghene, welcke u verblyden.
Dochters van Conincklijcke-vorsten zijn,
Onder uw’ kostelijcke staet-dochters.
                        4_
De Coninginn’ is aen uwe rechter-hand
Ghestelt, in’t alderfijnste Goudt van Ophir.
Hoort, o dochter, end’ ziet, end’ neyght uw oor’,
Ende vergeet uw volck, end’ uws vaders huys:
Zoo zal de Coninck uwer schoonheyd lusten:
Dewijl’ hy is u Heer, buyght u voor hem neer:
En Tyrus dochter (met) de rijckste van ’t volck,
Zullen uw aenzicht met gheschinck smeecken.
                        5_
Des Conincks dochter is heel’ eer van binnen:
Haer kleedinghe is van gouden Borduersel.
Zy zal den Coninck werden toe-gheleyt
In sticksel-werck: de jonghe dochteren,
Haer medghezellinnen, die achter haer zijn,
Zullen u werden toe-ghebracht; zy zullen
Met blijdschap ende vreught gheleydt worden:
Zy zullen in ’s Konincks Palleys in-gaen.
[fol. F6v, p. 92]
                        6_
Uwe zonen zullen zijn in de plaetze
Uwer voor-vaderen:ghy sult-ze zetten,
Tot Vorsten, over de gantsche aerde.
Ick zal uwen name doen ghedencken,
Van gheslacht, tot gheslacht. Daerom zullen u
De volcken eeuwighlick end’ altoos loven.
_________________________________________________

                        Den xlvj. Psalm.
Een Liedt op Alamoth: voor den Opper-zangh-
meester, onder de kinderen van Korah.
GOdt is ons een toe-vlucht end’ sterckte:
Hy is zeer-krachtelick bevonden
Een hulpe in benautheden.
Daerom zullen wy niet vreezen,
Al veranderde de aerd’ (haer plaets’)
End’ al wierden de berghen in’t hert
Der zeen verzet. Laet haer waters
[fol. F7r, p. 93]
Bruyssen, ende beroert worden.
                        2.
Laet (vry) de geberghten daveren,
Door der zelver verheffingh: Sela!
De Beeckxkens van de Riviere
Zullen de stadt Gods verblijden,
’t Heylighdom des hooghstes wooninghen:
Godt is midden in haer; zy en zal
Niet wanck’len; Godt zal-ze helpen,
In’t aen-breken des morgens-stonts.
                        3.
De Heydenen raesden-en-woelden,
De Koninckrijcken beweeghden zich,
Hy hief zijn stemm’, de aerd’ versmolt.
d’Heer der heyrscharen is met ons.
De Godt Jacobs die is ons een burght. Sela!
Komt, aenschouwt de daden des Heeren:
Die op aerd’, verwoestinghen maeckt;
Tot ’t aerdtrijcks eynd’ d’oorloghen stilt;
                        4.
Die (daer) den boghe in stucken breeckt;
Ende die de spiesse ontwee slaet.
De waghenen met vyer verbrandt.
Laet af, end’ weet, dat ick Godt ben.
Ick zal by de Heyd’nen verhooght zijn;
Ick zal op der aerden, verhooght zijn.
d’Heer der heyrscharen is met ons:
De Godt Jacobs is ons een burcht. Sela!
_________________________________________________
[fol. F7v, p. 94]
                        Den xlvij. Psalm.
Een Psalm: voor den Opper-zangh-meester,
onder de kinderen van Korah.
ALle ghy volcken,
Klappet in de handt,
Juyght Godt, met een stem
Van vreughden-ghezangh:
Want de hooghste Heer
Is zeer vreesselijck:
Een grooten Coninck,
Over ’t heel aerdtrijck:
Hy brenght onder ons                       
(Al) de volckeren;
End’ de natien,
[fol. F8r, p. 95]
Onder onz’ voeten.
                        2.
Hy verkiest voor ons
Onz’ erffenisse!
d’Heerlijckheydt Jacobs,
Dien hy heeft bemint. Sela!
Godt rijst met ghejuygh,
De Heer, met gheklanck
Van de Bazuyne.
Psalm zinghet Gode,
Psalm-zinght, Psalm-zinghet
Onz’ Koninck, Psalm-zinght.
Want Godt is Koninck
Der gantscher aerde.
                        3.
Psalm-zinghet, ghy (all’)
Die zijt verstandigh.
Godt heerscht als Coninck,
Over de Heyd’nen.
Godt zit op den throon
Zijner heyligheydt.
Der volcken Vorsten
Zijn vergaert (tot) ’t volck
Des Gods Abrahams
Want ’t aerdtrijcks schilden
Zijn Godes (eyghen).
Hy is zeer verhooght.
_________________________________________________

[fol. F8v, p. 96]
                        Den xlviij. Psalm.
Een Liedt, een Psalm, voor de kinderen
van Korah.
DE Heer is groot, end’ zeer gheroemt,
In de stadt onzes Gods, den bergh
Zijns heyligheydts. De bergh Zion is
Aen de Noort-zijden, schoon van ghewest,
Een vreught der gantscher aerde;
De stadt des grooten Konincks.
Godt is in haere Palleysen:
Hy isser voor een burght bekent,
Want ziet, de Koninghen waeren
Vergaert: zy trocken t’samen deur.
                        2.
Ghelijck zy ’t zaghen, waeren zy
[fol. G1r, p. 97]
Verwondert, verschricket, verbaest.
Bevingh greepze daer: smert’ als eener
Barender vrouw. Ghy breeckt de schepen
Van Tharsis, met een Oost-wint.
Ghelijck wy ’t ghehoort hadden,
Alsoo hebben wy, in de stadt,
Van de Heere der heyrschaeren,
In de stadt onses Gods ghezien.
Godt zal haer eeuw’lijck bevesten. Sela!
                        3.
O Godt in’t midden uws Tempels,
Ghedencken wy uwer ghenaed’.
Ghelijck uwen naeme is, o Godt,
Zoo is uw’ roem, tot aen de eynden
Der aerde: uw rechterhandt
Is vol van gherechtigheydt.
Laet den bergh Zion blijde zijn;
Laet de dochteren van Juda,
Om uwer oordeelen wille,
Vrolijck-met-ghejuygh-op springhen.
                        4.
Gaet rondomme Zion, ende
Om-ringht-ze, telt haere torens:
Zettet uw hert’, op haer vestinghe;
Beschouwet onderscheydentlijcken
Haer palleyzen, op dat ghy
(Zulcks) aen den nae-volgenden
Gheslachte mochtet vertellen.
Want deze Godt is onze Godt,
Eeuwighlijck, end’ altoos! Hy zal
Ons tot der doodt toe gheleyden.
_________________________________________________
[fol. G1v, p. 98]
                        Den xlix. Psalm.

Een Psalm, voor den Opper-zangh-meester,
onder de kinderen van Korah.
HOort dit, all’ ghy volcken, neemt ter ooren,
Alle ghy in-woonderen der wereldt,
Zoo wel slechte, als aensienelijcke,
Beyde te zamen rijck ende arme:
Mijnen mondt zal enckel wijsheydt spreken,
End’ mijns hert gepeyns zal vol verstants zijn.
Ick zal mijn’ ooren neyghen tot een spreucke,
Mijn verborghen re’en op de Harp openen.
                        2.
Waerom zoud’ ick ten daegh’ des quaets vreezen.
Als ’t onrecht my op d’hielen, my om-ringht.
Aengaende de ghene, die op haer goedt
Vertrouwen, ende die zich beroemen
Op de menighte van haren rijckdom,
Niemandt van hen zal oyt (zijnen) broeder
Konnen verlossen; ende hy en zal niet
[fol. G2r, p. 99]
Aen Gode zijn rantsoeningh konnen gheven:
                        3.
Want de verlossinghe harer ziele
Te swaer is, end’ zal eeuw’lijck op-houden,
Dat hij oock voortaen altoos zou leven,
End’ de verdervinghe niet zoude zien.
Want hy ziet, dat (oock) de wijze sterven,
Dat t’zamen een onghestadighen-dwaes,
Ende de onvernuftighe om-komen,
End’ dat zij anderen haer goedt naer-laten.
                        4.
Haer binnenst’ ghedacht is, dat haer’ huyzen
Eeuwelijck zullen zijn, haer’ wooninghen
Zullen zijn van gheslacht’ tot geslachte:
Zy noemen de landen nae haer namen.
Nochtans de mensch in weerde, en blijft niet:
Hy wort ghelijck de beesten die vergaen.
Dees’ hare wegh is eene dwaesheydt van hen:
End’ haer naer-komers hebben lust in haer tael. Sela!
                        5.
Men set-ze ghelijck schapen in het graf:
De doodt die zal-ze af-weyden; ende
De oprechtighe (van herten) zullen
In den morghen-stondt, over hen heerschen,
Ende het graf zal hare ghedaente
Verslijten, (elck) uyt zijne wooninghe.
Maer Godt, die zal mijne ziele verlossen,
Uyt ’s grafs geweldt: Want hij zal my op-nemen. Sela!
                        6.
En vreest niet, wanneer een man rijcke wort,
Wanneer de eere van zijn huys groot wort.
Want in zijn sterven neemt hy gantsch niet met;
Zijn eere en sal hem niet na dalen.
Hoe wel hy zijn ziele, in zijn leven,
Wel-zeghent, ende dat zy u loven,
[fol. G2v, p. 100]
Om dat ghy u zelf goedt doet; zoo zal hy (doch)
Tot het gheslachte van haer’ vaders komen;
                        7.
Zy zullen ’t licht niet zien, in eeuwigheydt.
De mensche die in groote-weerde is,
Ende dewelcke gheen verstandt en heeft,
Wordt ghelijck als de beesten (die) vergaen.
_________________________________________________

                        Den L. Psalm.
Een Psalm Asaphs.
DE Godt der Goden, de Heere die spreeckt,
Ende roept de aerde, van den op-gangh
Der Zonne tot haren onder-gangh toe.
Godt verschijnet blinckende uyt Zion,
De volkomentheyt der schoonheyt. Onze Godt
Zal komen, ende hy en zal niet swijghen.
                        2.
Een vyer voor zijn aenzicht zal verteeren,
Ende romdom hem sal het zeer stormen.
Hy zal boven tot den Hemel roepen,
End’ tot de aerd’, om zijn volck te richten.
Verzamelt ghy my mijne gunst-ghenooten,
[fol. G3r, p. 101]
Die met offerhande, mijn verbondt maken.
                        3.
End’ de Hemelen zullen (over-al)
Zijne gherechtigheydt verkondighen.
Want Godt die is zelve richter. Sela!
Hoort ghy, myn volck, ende ick zal spreken:
Israel, ende ick zal onder u-lien
Doen betuygen; Ick Godt, ick ben uwe Godt.
                        4.
Ick en zal om uwe offerhanden
U niet straffen: want uw’ brandt offeren
Zijn steeds voor my: ick en zal uyt u huys,
Gheen varr’ nemen, bocken uyt uw koyen:
Want al het ghedierte des wouts is myne,
De beesten (weydende) op duysent berghen.
                        5.
Ick kenn’ al ’t ghevogelte der berghen,
Ende het wilt des veldts dat is by my.
Zoo my hongherd’, ick zoudt u niet zegghen
Want myn’ is de wereldt, end’ haer volheydt.
(Hoe dan?) zoude ick eten vleesch van Stieren?
Ofte zoude ick drincken bloedt van Bocken?
                        6.
Offert Gode danck, ende betalet
Den alderhooghsten uwe gheloften:
Ende roepet my aen, in den daghe
Van de benautheydt; ende ick zal u
Daer uyt helpen, ende ghy zult my eeren.
Maer tot den goddeloozen (mensche) zeyt Godt:
                        7.
Wat vertelt ghy myne in-zettinghen,
End’ neemt myn verbondt, in uwen monde?
Dewijle ghy de kastijdingh’ hatet,
End’ myn woorden achter u henen werpt.
Indien ghy eenen dief ziet; loopt ghy met hem,
[fol. G3v, p. 102]
Ende uw deel is met de overspeelders.
                        8.
(De tael) uws monts brenght ghy voort ten quade,
Ende uwe tonghe koppelt bedrogh:
Ghy zit, ghy spreeckt teghen uwen broeder;
Teghen uws moeders zoon’ brenght ghy lasten,
Deze dinghen doet ghy, ende ick swijghe,
Ghy meent, dat ick t’eenemael ben, ghelijck ghy;
                        9.
Ick zal u straffen, end’ zal ’t ordent’lijck
Voor uw’ ooghen stellen. Verstaet dit doch
Ghy Godt vergetende, op dat ick niet
Verscheur’, end’ datter gheen verlosser zy.
Wie danck-offert, die zal my eeren: end’ wie
Zijn’ wegh (wel) aenstelt, zal ick Gods heyl doen zien.
_________________________________________________

                        Den Lj. Psalm.
Een Psalm Davids, voor den Opper-zangh-
meester. Doe de Prophete Nathan tot hem was ghe-
komen, naer dat hy tot Bathseba was in-gegaen.
ZYt ghy, o Godt, over my ghenadigh,
Volghens uwe (groote) goedertierenheydt.
Doet wegh tot niet mijne overtredinghe,
Nae de grootheydt uwer barmhertighe’en.
[fol. G4r, p. 103]
Wascht my wel, van mijn’ ongherechtigheydt.
Ende reynighet my van mijne zonde.
Want ick kenne mijn’ overtredinghen,
Ende mijne zonde is stedes voor my.
                        2.
Teghen u, u alleen hebb’ ick misdaen,
Ende ghedaen, dat quaedt is in uw’ ooghen,
Op dat ghy rechtveerdigh zijt in uw spreken;
Ende reyn zijt in uw richten. Ziet ick
Ben in ongherechtigheydt gheboren,
End’ in zond’ heeft my mijn moeder ontfanghen.
Ziet ghy hebt lust tot waerheydt, in’t binnenst’,
End’ maeckt my wijsheydt bekent in’t verborgen.
                        3.
Ontzondight my met ysoop, zoo wert ick
Reyn: wascht my, zo sal ick witter als zneeuw zijn.
Maeckt dat ick vreughde ende blijschap hoore;
De beenders die ghy plettert, vrolijck zijn.
Verberght uw aenghezicht van mijn’ zonden,
End’ delght uyt all’ mijn’ ongherechtigheden.
Scheppet my, o Godt, een zuyver herte:
End’ vernieuwt binnen my eenen vasten gheest.
                        4.
En verwerpt my niet van uw’ aenghezicht;
Noch neemt van my niet uwen heylighen Geest.
Gheeft my wederom de vreughde uwes heyls,
End’ de vrymoedighe gheest steune my;
[fol. G4v, p. 104]
Dat ick d’over-treders uw’ weghen leer,
End’ dat de zondaers zich tot u bekeeren.
Verlost my, God, van bloetschult, God myns heyls;
End’ myn tongh’ zal uw gherechtigheydt juygen.
                        5.
Doet open, o Heere, myne lippen,
Zoo zal myn mondt uwen lof verkondighen.
Want ghy en hebt gheen lust tot offerande;
Ick zoudez’ anders hebben ghegeven:
In brandt-offers hebt ghy gheen behaghen:
d’Offeranden Godts zijn een ghebroken gheest.
Een ghebroken, ende verslaghen hert
En zult ghy, o Godt, nimmermeer vergeten.
                        6.
Doet wel by Zion, na uw behaghen;
Bouwet de mueren van Jerusalem op:
Dan zult ghy lust hebben, aen d’Offeranden
Der gherechtigheydt, aen het brandt-offer,
Ende een offer dat gantsch verteert wordt:
Dan zullenz’ op uw Altaer Varren off’ren.
_________________________________________________

                        Den lij. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids, voor den Opper-
zangh-meester. Als Doegh de Edomiter ghekomen
was, ende Saul te kennen ghegeven, ende tot
hem gheseyt hadde: David is ghekomen
ten huyse van Achimelech.
WAt roemt ghy in’t quaedt, gheweldighe?
Godts goedertierentheydt
[fol. G5r, p. 105]
(Duert doch) den gantschen dagh. Uw tonghe:
Bedenckt enckel schade:
Werckende (met) bedrogh, als een
Wel-gheslepen scheer-mes.
                        2.
Ghy hebt ’t quaedt liever, dan het goede,
(End’) liever de leughen
Te spreken, dan gherechtheydt. Sela!
Ghy hebbet lief alle
Redenen van verslindinghe,
Een tonghe des bedroghs.
                        3.
Godt sal u oock in der eeuwigheydt,
Neder-werpen: Hy zal
U wegh-nemen, end’ u uyt de Tent’
Uyt-rucken, jae hy zal
U uyt het Landt der levende
Uyt-wortelen. Sela!
                        4.
End’ de rechtveerdighe zullen ’t zien,
End’ vreezen; end’ zullen
(Dus) over hem spotten: ziet de man,
Die Godt niet en stelde,
Tot zyn’ sterckte, maer vertrouwde,
Op zijns rijckdoms veelheydt.
                        5.
Hy was door sijn schaden verstercket.
[fol. G5v, p. 106]
Maer ick zal, in Gods huys,
Als een groene Olijf boom wezen.
Ick vertrouwe-vast’lijck,
Op Godes goedertierenheydt,
Eeuwighlijck, end’ altoos.
                        6.
Ick zal u in eeuwigheydt, loven:
Om dat ghy ’t hebt ghedaen.
End’ ick wacht uw naem; want hy is goedt,
Voor uw gunst-ghenooten.
_________________________________________________

                        Den liij. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids: voor den Opper-
zangh-meester, op Machalath.
DE dwaes zeyt in zijn hert’, daer is geen Godt.
Zy verderven het, ende zy bedrijven
Grouw’lijc onrecht: daer is niemant die goet doet
Godt heeft uyt den Hemel neder-ghezien,
Op de menschen:
                        2.
Om te zien, of yemant waer’ verstandigh,
Die Godt zocht. Elck van hen is te rugg’ gekeert:
Zy zijn te zamen stinckende gheworden;
Daer en is niemant, dewelcke goedt doet,
Oock zelfs niet een.
[fol. G6r, p. 107]
                        3.
Hebben dan dees’ boosdoenders gheen kenniss’?
Die mijn volck op-eten (of) zy broodt aten?
Zy roepen Godt niet aen. Daer zijn zy vervaert
Gheworden, met vervaertheyt, daer gheene
Vervaertheydt was.
                        4.
Want Godt heeft de beenderen des genen,
Die u belegherde, verstroyt. Ghy hebt-ze
Beschaemt ghemaeckt: Want Godt heeft-ze verworpen.
Och, dat Israels verlossinghen, uyt
Zion quamen!
                        5.
Als Godt de ghevanghene zijnes volcks
Zal doen weder-keeren; (dan) sal zich Jacob
Verheughen, Israel zal verblijdt wezen.
_________________________________________________

                        Den liiij. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids, voor den Opper-
zangh-meester, op Neginoth. Als de Ziphiters ghe-
komen waren, ende tot Saul gheseyt hadden:
En verberght zich David niet by ons?
VErlost my Godt, door uwen naem,
Ende doet my recht, door uwe macht.
Hoort, Godt, mijn ghebedt; neyght uw ooren,
Tot de redenen mijnes mondts.
[fol. G6v, p. 108]
Want vremde staen teghen my op,
End’ Tyrannen zoecken myn’ ziele.
Zy stellen Godt niet, voor haer ooghen. Sela!
Ziet, Godt is voor my een helper.
                        2.
d’Heer is onder myn ziel-steunders:
Hy zal dit quaedt myn spyen vergelden.
Roeytse (doch) uyt door uwe waerheyt.
Ick zal u vrywilligh off’ren,
Ik zal uw naem, o Heer’, loven:
Want hy is goedt: want uyt alle anghst
Heeft hy my gheredt; end’ myn ooghe
Heeft op myn’ vyanden ghezien.
_________________________________________________

                        Den lv. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids: voor den Opper-
zangh-meester op Neginoth.
O Godt, neemt myn ghebedt ter ooren;
End’ en berght u niet voor myn smeeckingh:
Merct doch op my, ende verhoort my.
[fol. G7r, p. 109]
Ick huyl in myn gheklagh, end’ woel’,
Om des vyandts roep: van weghen
Des godd’loozen beangstiginghe.
                        2.
Want zy schuyven het onrecht op my,
Ende zy haten my in toorne.
Mijn hert smert in’t binnenste van my,
End’ doodts-schricken vallen op my:
Vrees ende bevingh’ komt my aen,
Ende grouwen overdecket my.
                        3.
Zoo dat ick zeggh’; Oh, dat my yemant
Vleughels als eener duyve gave!
Ick zoude (erghens) henen vlieghen,
Waer dat ick oock blijven mochte.
Ziet ick zou verre swerven wegh,
In de woestijn’ vernachten. Sela!
                        4.
Ick zoud’ haesten, dat ick ontquame,
Vanden drijvenden windt, van storme.
Verslindt-ze, Heere, deylt haer tonghe;
Want ick zie, binnen in de stadt,
Wrevel end’ twist: Dagh ende nacht,
Om-ringhenz’ haer; op hare mueren:
                        5.
End’ binnen haer is onrecht end’ moeyt’:
Binnen in haer is enckel verderf,
Ende list, ende bedrieghery.
En wijckt van haere strate niet.
[fol. G7v, p. 110]
Want ’t is gheen vyandt, die my hoont:
Anders zoud’ ick’t hebben ghedraghen:
                        6.
Het en is niemant die my hatet,
Die zich teghen my heeft verheven:
Anders hadd’ ick my hen verborghen:
Maer ghy, o mensche, zijt die (man)
Ghelijck van myne weerdigheydt,
Mijn leydts-man, ende myn bekende:
                        7.
Die wy in zoetigheydt te zamen
Heymelijck raed-pleeghden: Wy ginghen
In gheselschap, ten huyze Godes.
Dat hen de doodt over-valle,
Ghelijck een schuldt-eysscher: dat-ze
Levendigh ter Hell’ neder-dalen.
                        8.
Want boosheden zyn in haer wooningh’,
In’t binnenst’ van hen. Ick zal roepen
Tot Godt, en d’Heer zal my verlossen.
’s Avonds, end’ ’s morgens, en ’s middaghs
Zal ick klagen, ende woelen,
Ende hy zal myn stemme hooren.
                        9.
Hy heeft myne ziele in vrede
Verlosset van den strijdt teghen my.
Want zy zijn met menighten gheweest
Teghen my. Godt die zal hooren
End’ zal haer met plaghen-drucken
Als die van oudts (rechter) zit. Sela!
                        10.
Dewijl’ by hen gheen verand’ringh is,
Ende dat zy Godt niet en vreezen.
Hy slaet zyn handen aen hen, die vre’
Met hem hadden; hy ontheylight
[fol. G8r, p. 111]
Zyn verbondt: zyn mondt is gladder
Dan boter: doch zyn herte is krijgh.
                        11.
Zyn woorden zyn zachter, dan oly:
Maer de zelve zyn bloote sweerden.
Werpt uwe zorghe op den Heere,
End’ hy zal u onderhouden.
Hy en zal noyt (oock) toe-laeten,
Dat de rechtveerdighe wanckele.
                        12.
Maer, ghy o Godt, zult die doen dalen,
In den put der verderffenisse.
De mannen des bloedts, ende bedroghs,
En zullen hare daghen niet
Verlenghen, tot de helft (van dien).
Maer ick (Heer) zal op u vertrouwen.
_________________________________________________

                        Den lvj. Psalm.
Een gouden kleynoot Davids, voor den Opper-
zangh-meester, op Jonath Elem-rechokim: als de
Philistijnen hem te Gath ghegrepen hadden.
ZYt my ghenadigh, o Godt, want de mensch
Zoeckt my op te slocken: de bestrijder
Dringt my den gantschen dagh; myn verspieders
Zoeken my, den gantschen dagh
[fol. G8v, p. 112]
Op te slocken. Want ick hebb’ veel bestrijders,
O alder-hooghst, ten daegh’ als ick zal vreezen,
Zal ick op u vertrouwen. Ick zal in Godt,
Zijn woordt met-roem-prijzen:
                        2.
Ick vertrouw op Godt, ick zal niet vreezen.
Wat zou my vleesch doen? zy verdrayen steeds
Mijne woorden: all’ hare ghedachten
Zijn teghen my, ten quade.
Zij rotten t’zaem, versteken zich, zy passen
Op mijn’ hielen, als die op mijn ziel wachten.
Zouden zy om onrecht vry gaen? Velt, o Godt,
De volck’ren neer in toorn’.
                        3.
Ghy hebt (Heere) mijn omswerven ghetelt.
Leght mijne tranen, in uwe flessche.
En zijn-ze niet in uw register-boeck?
Dan zullen mijn’ vyanden
Achterwaerts heen keeren, ten daghe, als ick
Zal roepen. Dit weet ick, dat Godt met my is.
Ick zal ’t woort prijzen, in God; ick zal het woort
In den Heere prijzen.
                        4.
Ick vertrouw op Godt, ick zal niet vreezen.
Wat zoude my de mensche doen? O Godt,
Op my zijn uw gheloften; ick zal u
Danckzegginghen verghelden.
[fol. H1r, p. 113]
Want ghy hebt mijn ziel van den doodt ghereddet.
Oock niet mijne voeten van aenstootinghe,
Om, in het licht der levende, voor Godes
Aensicht’ te wand’len?
_________________________________________________

                        Den lvij. Psalm.
Een gouden kleynoot Davids, voor den Opper-
Zangh-Meester, Al-tascheth, als hy voor
Sauls aengezichte in de speloncke vloodt.
Zijt my ghenadigh, zijt my ghenadigh,
O Godt: Want mijn ziele betrouwt op u:
Ende ick neme onder de schaduwe
Uwer vleugelen mijn toe-vlucht: tot dat
De verdervinghen zullen voor by wesen.
                        2.
Ick zal tot Godt d’ Alderhooghste roepen;
Tot Godt, die het aen my vol-eynden zal.
Hy zal van den hemel senden, ende my
Verlossen, makende hem te schande,
Dewelcke my soeckt op te slocken. Sela.
                        3.
Godt zal zijn gunst end’ zijn waerheyt senden.
Mijn ziele is in ’t midden der leeuwen.
Ick liggh’ by stoke-branden, menschen kinders
[fol. H1v, p. 114]
Welcker tandenspiessen, end’ pijlen zijn,
Ende hare tonghe (gelijck) een scherp sweerdt.
                        4.
Verheft u boven d’Hemelen, O Godt:
Uw eer zy over de gantsche aerde.
Zy hebben een net voor mijn ganghen bereydt.
Mijn ziel was neder-gebuckt: zy groeven
Een kuyl voor my: sy vielen midden daer in.
                        5.
Mijn herte is bereydet, mijn herte
Is bereydet, O Godt. Ick zal singen,
Ende Psalm-singhen. Waeckt op mijne eere:
Waeckt op ghy Luyte, ende ghy harpe,
Ick zal vroegh in den dagheraedt op-waecken.
                        6.
Ick zal u,