Dit is een onderdeel van BrunePsalmen1644en1650.html. Klik hier voor het hele document.
op my.
7.
Zy deylen onder hen myne kleeren,
End werpen het lot over myn ghewaet.
Maer ghy, Heer, weest niet verre, myn sterckte,
Haest u tot myn hulp.
Reddet myn Ziel van t sweert; myne eenzame,
Van t honds gewelt; verlost my uyt des Leeuws muyl;
Ende verhooret my, van de horenen
Der een-hoornen.
8.
Zoo zal ick uwen naeme vertellen,
Aen myne broederen, en int midden
Van de ghemeynte, zal ick u prijzen.
Ghy die den Heer vreest,
Prijst hem; alle ghy zaet Jacobs, vereert hem:
End alle ghy zaet Israels, ontziet hem.
Want hy heeft niet veracht, nocht verfoeyt den druck
Der verdruckte;
9.
Nocht zyn aenghezicht voor hem verborghen:
Maer hy heeft ghehoort, als die tot hem riep.
Van u zal, in een groote ghemeynte,
Mijnen lof wezen.
Ick zal in teghenwoordigheydt van die gheen,
Welck hem vreezen, myn gheloften betaelen.
De zachtmoedighe zullen eten, ende
Versaet worden.
[fol. C5r, p. 41]
10.
Zijn zoeckers zullen den Heere prijzen:
Uw herte zal in eeuwigheydt leven.
All eynden der aerd zullen t ghedencken,
End tot dHeer keeren.
Ende alle gheslachten der Heydenen
Zullen voor u aenghezichte aenbidden.
Want het rijck is des Heeren, en hy heerschet,
Onder dHeydens.
11.
Alle vett op aerde zullen eten,
End aenbidden; al die int stof daelen,
Zullen voor zijn aenghezicht neer-bucken,
Ende de welcke
Zijn ziel by t leven niet en kan behouden.
Het zaet zal hem dienen, het zal den Heere
Toe-gherekent worden, van t een gheslachte,
Tot het ander.
12.
Zy zullen kommen ende vertellen
Zijne gherechtigheydt, aen den volcke,
T ghene is, of zal gheboren werden:
Want hy heeft t ghedaen.
_________________________________________________
Den xxiij. Psalm.
Een Psalm Davids.
DHeer is myn Herder, my zal niets ontbreken:
Hy doet my ligghen in begraesde weyden:
[fol. C5v, p. 42]
Hy voert my zachtjens aen zeer stille waters:
Hy verquickt mijn ziel; leyt my om zijns naems will
Int spoor der gerechtigheyt. Oock als ick gingh
Int dal des doots schaduw, ik vreesde geen quaet:
2.
Want ghy (o Heere) zijt met my: uwen stock
Ende uwen herders-staf vertroosten my.
Ghy richt de tafel toe voor mijn aenghezicht,
Teghen over myne weder-partijders.
Ghy maect myn hooft vet, met (wel-rieckend) oly;
Mijnen beker die is overvloeyende.
3.
Immers sullen my, all mijns levens daghen,
Het goede, end de weldadigheydt volghen.
Ende ick zal in den huyze des Heeren
Een langhen-tijdt van daghen blijven-woonen.
_________________________________________________
Den xxiiij. Psalm.
Een Psalm Davids.
DE aerde komt den Heere toe,
Midtsgaders (oock) hare volheydt;
[fol. C6r, p. 43]
De wereldt, end die daer in woonen:
Want hy heeftze op de zeën
Ghegrondet: ende hy heeftze
Op de Rivieren vaste ghezedt.
2.
Wie zal op den bergh des Heeren
Klimmen? end wie zal staen ter plaets
Zyns heyligheyts? Die reyn van handen,
End zuyver van hert is: die niet
Zyn ziel tot ydelheydt op-heft:
End die niet bedriegelijck en sweert.
3.
Die zal den zeghen, van den Heer,
Ontfanghen, end gherechtigheydt
Van den God zyner behoudenis.
Dat is t gheslacht van die nae hem
Vraghen; die uw aenghezichte
Zoecken; (Het welck) is Jacob. Sela!
4.
Ghy poorten heft uw hoofden op,
Eeuwighe deuren verheft u,
Dat de Koninck der eeren in-gae.
Wie is de Koninck der eeren?
De Heere sterck en gheweldich,
De Heere in den strijdt gheweldich.
5.
Ghy poorten heft uw hoofden op;
[fol. C6v, p. 44]
Ja heft op eeuwighe deuren;
Dat de Koninck der eeren in-gae,
Wie is die Koninck der eeren?
T is de Heere der heyrscharen.
Hy is Koninck der eeren. Sela!
_________________________________________________
Den xxv. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
TOt u, Heer, hef ik myn ziel op,
Myn God, op u vertrouw ick.
Laet my niet beschaemt zijn: Laet niet
Mijn vyanden over my
Verblijdt zijn: jae alle die
U wachten, werden niet beschaemt.
Zy zullen beschaemt werden,
Die zonder oorzaeck valschlijck doen.
2.
Heere maeckt my uwe weghen
[fol. C7r, p. 45]
Bekent, leert my uw paden,
Leydet my in uwe waerheydt,
Ende leert my: want ghy zijt
De God myner behoudnis.
Ick verwacht u alle den dagh:
Ghedencket (doch) o Heere,
Aen uwe barmhertigheden,
3.
End aen uwe goedigheden:
Want die zijn van eeuwigheydt.
Ghedenckt niet der zonden myns jeuchts,
Noch myn overtredinghen.
Ghedencket myner, o Heer,
Nae uwe goedertierenheydt,
Om uwer goedtheyt wille.
De Heere is goedt ende recht.
4.
Daerom zal hy de zondaren
In den wegh onder-wijzen.
Hy zal de zachtmoedigh, int recht
Leyden, en hy zal zijn wegh
De zachtmoedighe leeren.
All de paden des Heeren zijn
Goedtheydt en trouw, aen die zijn
Verbondt en ghetuyghnis houden.
5.
Vergeeft myn ongherechtigheydt;
Om uwes naems will, Heere:
Want die is groot. Wie is de man
Die den Heer vreest? Hy zal hem
In den wegh onder-wijzen,
Dien hy zal hebben te kiezen:
Zijn ziel zal int goed blijven,
End zijn zaedt de aerd beerven.
[fol. C7v, p. 46]
6.
De verborghentheyd des Heeren
Is voor hen, die hem vreesen,
End zijn verbond, om hen bekent
Te maken. Mijne ooghen
Zijn gheduerigh op den Heer.
Want hy is, die mijne voeten
Uyt het net zal uyt-voeren.
Keert tot my, zyt my ghenadich;
7.
Want ick ben eensaem, en bedruckt.
De benautheden mijns hert
Hebben haer wijt uyt-ghestrecket.
Voert my uyt mijne nooden:
Aensiet mijn ellent en moeyt,
En neemt wegh alle mijn zonden.
Aenziet mijne vyanden,
Want zy vermenichvuldigen.
8.
Zy haten my met wrevels haet.
Hoedt mijn ziel, en reddet my,
En laet my niet beschaemt worden:
Want ick op u betrouwe.
Laet oprechtheyd en vroomheyd,
My behoeden: want ick wacht u.
O God verlost Israel,
Uyt alle zijn benautheden.
_________________________________________________
Den xxvj. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
REcht my, Heer, want ick gae,
[fol. C8r, p. 47]
In mijn oprechticheyd:
En ick vertrouw op den Heere:
Ick en sal niet wanckelen.
Proeft my, Heer, en verzoeckt my:
Toetst mijn nieren, en mijn herte.
2.
Want uwe goedicheyd
Is voor mijne ooghen;
End ick wandel in uw waerheydt.
Ick en zitte niet ontrent
Ydel lieden, ende ick
En gae niet met bedeckte lien.
3.
Ick haet de vergaeringh
Der boosdoenders, end ick
En zitt niet by de Godtlooze*.
Ick wassche mijne handen
In onschuld, ende ick gae
Rondom uwen Altaer, Heere;
4.
Om de stemme des lofs
Te doen hooren, ende
Om alle uwe wonderen
Te vertellen. O Heere
K hebb lief de wooningh uws huys,
[fol. C8v, p. 48]
End de woon-plaets uwer-eere.
5.
En raept mijn ziel niet wegh
Met de zondaers: nochte
Mijn leven, met de mans des bloeds:
In welckers handen schendlijck
Bedrijf is, ende welckers
Rechter-handt is vol geschencken.
6.
Maar ick zal wandelen,
In mijn oprechtigheyd.
Verlost, en zijt my ghenadich.
Mijn voet staet op het effen:
Ick zal den Heere loven,
In de vergaderingh-plaetsen.
_________________________________________________
Den xxvij. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
DE Heere is mijn licht, ende myne heyl:
Door wien (doch) zoude ick hebben vreeze?
De Heere is de sterckte van myn leven:
Door wien (dan) zoude ick wezen verschrickt?
Als de booze, myne teghen-partijen,
[fol. D1r, p. 49]
Ende myne vyanden teghen my,
Tot my naeckten, om myn vleesch te eten,
Stieten zy zelfs aen, ende vielen neer.
2.
Of my al schoon een Legher belegerde
Myn hert en zoude niet vreezen: of schoon
Een krijch teghen my rees, vertrouw ick hier op.
Een dinck hebb ick van den Heere begeert,
Dat ick zal zoecken: dat ick mocht woonen,
Al myn leef-daghen, int huys des Heeren,
Om des Heeren lieflijckheydt taenschouwen,
End in zijnen Tempel tonder-zoecken.
3.
Want hy deckt my in zijn Hut, ter tijt des quaets,
Hy berght my int verborghen zijns tentes:
Hy verhooght my op een rots: oock zal myn hooft
Nu zijn verhooght, boven myn vyanden,
Die rondomme my zijn, ende ick zal
In zijne tent Offranden des gheklancks
Op-offeren, ende ick zal zinghen,
Iae ick zal den Heer, met Psalmen, zinghen.
4.
Hoort, Heere, myne stemme, als ick roepe,
End weest my ghenadigh, end antwoort my.
Mijn hert, zeyt u, (ghy zeght) zoeckt mijn aen-ghezicht.
Ick zoeck uw aengezichte. O Heere,
Verberght uw aenghezichte niet voor my:
En keert uwen knecht niet af in toorne.
Ghy zijt mijn hulp gheweest, begeeft my niet,
End en verlaet my niet, o Godt mijns heyls.
5.
Want mijn vader en moeder my verlaten:
Maer de Heere zal mijner aen-nemen.
Heere, leert my uwen wegh, ende leyt my
Int rechte padt, om mijn verspieders will:
[fol. D1v, p. 50]
Geeft my niet over, in de begeerte
Van mijne teghen-partijders (Heere.)
Want valsche ghetuyghen zijn teghen my
Op-ghestaen, ende die wrevel uyt-blaest.
6.
Zoo ick niet had ghelooft, dat ick zoude zien
T goedt des Heeren, int landt der levende;
(T was uyt.) Wacht op den Heer, zijt sterck, en hy zal
Uw hert stercken: Jae wacht op den Heere.
_________________________________________________
Den xxviij. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
TOt u roep ick, Heere myn rots-steen;
Houdet u niet als doof van my af;
Dat ghy niet stille van my en zijt:
Ende dat ick (zoo) nieten werde
Vergheleken met de ghene,
Die in den kuyl neder-dalen.
2.
Hoort de stemme myner smeeckinghen,
Als ick tot u roep, als ick myne
Handen op-heff, naer daenspraeck-plaetse
[fol. D2r, p. 51]
Uwer heyligheyd. Treckt my niet wegh,
Met de Godloose, ende de
Werckers der ongherechticheyd:
3
Die met haer naesten van vre spreken,
Maer in haer-lieden herte is quaedt.
Gheeft hen naer haer doen, en de boosheydt
Van hare handelinghen; gheeft hen
Nae harer handen werck: doet haer
Vergheldingh, tot haer weder keeren.
4.
Om dat sy op des Heeren daden
Geen acht en nemen, noch op het werck
Zijner handen, zal hyz afbreken;
End hy en zal-ze niet op-bouwen.
Ghelooft zy d Heer, want hy verhoort
De stemme mijner smeeckinghen.
5.
De Heere die is mijne sterckte,
Ende hy is mijn schildt: op hem heeft
Mijn herte vertrout, ende ick ben
Geholpen geweest: daerom zoo springht
Mijn herte van vreughd: ende ick
Zal hem met mijn gezangh loven.
6.
De Heere is haer-lieder sterckte:
End hy is (insghelijckx) de sterckte
Der verlossinghen zijns gezalfden.
Verlosset u volck, ende zeghent
Uwe erve ende weyd-ze,
End verheftz in der eeuwicheydt.
_________________________________________________
[fol. D2v, p. 52]
Den xxix. Psalm.
Een Psalm Davids.
GHeeft den Heer, ghy machtighe,
Gheeft den Heer eer en sterckte.
Gheeft den Heer de eer zijns naems.
Buyget u zelven voor hem,
In dheerlijckheydt des heylighdoms.
Des Heeren stem is opt water;
De Godt der heerlijckheydt dondert;
dHeer is op de groote waters.
2
Des Heeren stem is met kracht:
Des Heeren stem is met eer:
Des Heeren stem breeckt ceders:
Jae dHeer breeckt Libans ceders.
End hy doetz hupplen als een kalf,
Den Libanon, end Syrion,
Als een Een-hoorn: des Heeren stem
Die houter uyt vlammen des vyers.
[fol. D3r, p. 53]
3.
Des Heeren stem doet beven
De woestijne; de Heer doet
De woestijn Kades beven.
Des Heeren stem doet dHinden
Baeren, ende ontbloodt het wout.
Maer in zijnen Tempel (daer) spreeckt
Een yeghelijck van zijn eere.
dHeer zat over den water-vloedt:
4.
Jae dHeer zit Koninck eeuwlijck:
De Heere zal aen zijn volck
Sterckte gheven: de Heer zal
Zijn volck met vrede zeghnen.
_________________________________________________
Den xxx. Psalm.
Een Psalm, een Liedt der in-wyinghe van Davids huys.
ICk zal u verhooghen, Heere,
Want ghy hebt my op-ghetrocken,
End en hebt mijne vyanden
Niet over my verblijt. O Heer,
Mijn God, ick hebb tot u gheroepen,
[fol. D3v, p. 54]
Ende ghy hebt my (oock) ghenezen.
2.
Ghy hebt, Heer mijn ziel uyt het graf
Op-ghehaelt: ghy hebt my t leven
Behouden, dat ick inden kuyl
Niet ben gedaelt. Psalm-zinght den Heer,
Ghy gunst ghenooten, end zegghet lof,
Ter ghedachteniss zijns heyligheyds.
3.
Want een oogh-blick is in zijn toorn;
Een leven, in zyn goede-wil.
Des avonts vernacht het gheween,
Maer des morgens isser ghejuygh.
Ick zeyde wel, in mijnen voorspoedt,
Ick sal in eeuwicheydt niet wancklen.
4.
Ghy hadt, door uw goedt gunsticheyt,
Mynen bergh, Heere, vast-ghezet:
(Maer wanneer) ghy u aengezicht
Verberghdet, zoo wierdt ick verschrickt.
Tot u, o Heer, hebb ick gheroepen,
End hebbe tot den Heere ghesmeeckt.
5.
Wat voordeel isser in mijn bloedt?
In mijn neer-dalen tot de groef?
Zal u (Heere) het stof loven?
Zal het uw waerheydt vertellen?
Hoort, Heere, en zyt my ghenadigh.
O Heere, weest ghy my een helper.
6.
Ghy hebt mijn gheklagh in een rey
Verandert; ghy hebt mijnen zack
Ontbonden, my met vreughdt om-gort;
[fol. D4r, p. 55]
Op dat mijn eer u Psalm-zinghe,
End niet en swijgh. O Heere mijn God,
Ick zal in eeuwicheyt u loven.
_________________________________________________
Den xxxj. Psalm.
Een Psalm Davids, voor den Opper-
zangh-meester.
OP u betrouwe ick, o Heere,
En laet my niet beschaemt
Worden, in eeuwicheydt.
Helpt my uyt, door uw gherechtigheydt.
Neyght uwe oore tot my,
Met haesten my uyt-reddet.
2.
Weest my tot eenen stercken rots-steen,
Tot een vestingh-plaetse,
Om my te behouden.
Want ghy zijt mijn steen-rots, end mijn burght:
Gheleydet my dan, ende
Voert my, om uws naems wille.
3.
Doet my uyt dit net-garen uyt-gaen,
[fol. D4v, p. 56]
Dat zy voor my berghen:
Want ghy zijt myn sterckte.
Ick beveel in uw hand mijnen gheest:
Ghy hebt my uyt gheholpen,
Heere ghy God der waerheydt.
4.
Ick haet de ghene, die op valsche
Ydelheden achten:
Ende ick betrouwe
Op den Heer; ick zal my verheughen,
End ick zal my verblijden
In uw goedertierenheydt.
5.
Want ghy hebt mijn ellendt aenghezien,
Ende mijne ziele
In benautheen ghekent:
End en hebt my niet in s vyants handt
Besloten: ghy hebt mijne
Voeten in ruymte doen staen.
6.
Zijt, o Heere, mijnes ghenadigh:
Want my is zeer banghe:
Mijn oogh, mijn ziel, mijn buyck
Is van verdriet door-knaeght: mijn leven
Is verteert van droeffenis,
End mijn jaeren van zuchten.
7.
Mijn kracht is, door mijn ongherechtheydt,
Vergaen; end mijn beendren
Zijn door-knaecht: ick ben oock
Van weghen mijn weer-partijders zeer
Tot smaet gheworden, end mijn
Bekenden, tot eenen schrick.
[fol. D5r, p. 57]
8.
Die my op de straten aenschouwen,
Vlieden heen van my wech:
Ick ben uyt het herte
Vergeten, gelijck als een doode.
Ick ben gheworden, ghelijck
Een vat, te niete gaende.
9.
Want ick hoord de naespraeck van velen;
Vrees is rondom, nu zy
Teghen my tsaem raedslaen:
Zy dencken mijn ziel wech te nemen.
Maer ick vertrou, op u, Heer;
Ick zegghe, ghy zijt mijn God.
10.
Mijn tijden zijn in uw handt: redt my
Uyt mijner vyanden,
End mijn vervolgers handt
Laet uw aenschijn op uw knecht lichten.
Verlost my, door uw goedheydt:
Laet my, Heer, niet beschaemt zijn:
11.
Want ick roep u: laet de goddlooze
Beschaemt zijn: laetz int graf
Swijghen: laet de lippen
Der valscheyt stomme worden, die hart
Teghen de rechtveerdighe,
Vyt hooghmoedt, end smaet spreken.
12.
O hoe menighvuldigh is uw goedt:
Dat ghy voor de ghene,
Die u vreezen, wegh leydt:
Dat ghy voor henlieden uyt-wercket,
Dewelck op u betrouwen,
Voor de kindren der menschen.
[fol. D5v, p. 58]
13.
Ghy verberght-ze int verborghene,
Van uw aenghezichte,
Voor s mans hooghmoedigheen:
Ghy versteeckt-ze in eene Hutte,
Voor het ghetwist der tonghen.
Ghezegent zy de Heere! 17
14.
Want hy heeft zijn goedertierenheydt
My wonderlijck ghemaeckt,
In eene vaste stadt.
Ick seyde wel, in myn verhaesten,
Ick ben van het by-wezen
Uwer ooghen af-ghesneen.
15.
Dan noch, wanneer ick tot u schreyde,
Hoordet ghy de stemme
Van mijne smeeckinghen.
Hebbet den Heere lief, ghy alle
Gunst-ghenooten; want de Heer
Behoedt de gheloovighe:
16.
Ende hy vergeldet den ghenen,
Zeer over-vloedelijck,
Die hoovaerdy bedrijft.
Zijt sterck, ende hy zal u-lieder
Hert verstercken, alle ghy
Die op den Heere hopet.
_________________________________________________
Den xxxij. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids.
GHeluckzaligh is hy, wiens overtredingh
[fol. D6r, p. 59]
Vergheven is, wiens zonde overdeckt is.
Ghelucksaligh is de mensch, dien de Heer
Dongherechtigheydt niet toe en rekent:
End in wiens gheest niet eenigh bedroch en is.
Doen ick zweegh, zoo wierden myne beenderen
Veroudt, in myn brullen den gantschen dach.
Want uw hant was dagh end nacht swaer op my:
2.
Mijn zap verkeerd in zomer-drooghten. Sela!
Mijne zonde gaf ick aen u te kennen:
En bedeckte niet myn ongherechtheydt.
Ick zeyd, ick zal myn overtredinghen
Belijden, voor den Heere; end ghy vergaeft
Dongherechtigheydt myner zonde. Sela!
Hierom zal, ten tijde der vindinghe,
Een yder Heylighe u bidden aen:
3.
Jae in een overloop van groote waters,
En zullen zy hem niet (int minste) raecken.
Ghy zijt my als eene verberginghe:
Ghy behoedt my voor anghst, end om-ringht my
[fol. D6v, p. 60]
Met blijde zanghen van bevrydingh. Sela!
Ick zal u onderwijzen, en u leeren
Den wegh dien ghy zult gaen. Ick zal u raedt
Gheven, ende mijn oogh zal op u zijn.
4.
Weest niet ghelijck een Peerdt, als een Muyl-ezel,
Welck geen verstant heeft, en wiens muyl men breydelt
Met een toom, en ghebit, op dat het niet
Tot u ghenaeck. De godloos heeft veel smert.
Maer die rust op den Heer, hem sal gunst om-vaen,
Verblijdt u in den Heer, ende u verheught,
O ghy rechtveerdighe, ende zinghet
Met vreughdt, al die oprecht van herten zijt.
_________________________________________________
Den xxxiij. Psalm.
GHy rechtveerdighe zinghet vrolijck,
In den Heere; lof betamet
Den oprechten. Lovet den Heere,
Met de Harpe, Psalm-zinget hem,
Met de Luyte, (end) het
Thien-snarich instrument.
[fol. D7r, p. 61]
Zinght hem een nieuw Liedt:
Speelt wel met bly gheschal:
Want s Heeren woort is recht,
End al zijn werck trouw.
2.
Hy lieft gherechtigheydt, end ghericht.
De aerd is vol van des Heeren
Goedtgunstigheydt. Door t woordt des Heeren,
(Zoo) zijn de Hemelen ghemaeckt,
End door de Gheest zijns mondts,
All haer heyr. Hy vergaert
De watren der Zee,
Ghelijck op eenen hoop:
Hy stelt de afgronden,
(Als) schat-kameren.
3.
Laet gansch de aerd voor den Heer vreezen:
Laet all inwoonders der weereldt,
Voor hem verschrickt wezen Want hy spreeckt;
End t is; hy ghebiedt, en t staeter.
De Heere vernietight
Den raedt der Heydenen:
Breeckt de ghedachten
Van (al) de volckeren.
Maer de raedt des Heeren
Staet in eeuwigheydt.
[fol. D7v, p. 62]
4.
De ghedachten zijnes herten (staen)
Van gheslachte tot gheslachte.
Ghelucksaligh is t volck, diens God is
De Heer: t volck dat hy zigh ten erf
Verkoren heeft! de Heer 7
Schouwt uyt den Hemel, end
Ziet alle menschen;
Ziet uyt van zijn vaste
Woon-plaetze, op alle
Inwoonders der aerd.
5.
Hy formeert haerer aller herte,
Hy let op all hare wercken.
Een Koninck en wert niet behouden,
Door de grootheydt eenes heyr-krachts:
Een heldt wort niet verlost
Door grootheydt van gheweldt;
Het Peerdt begheeft zich
Ter overwinninghe,
Ende en bevrydt niet,
Door zijn groote sterckt.
6.
Ziet des Heeren Oogh is over hen,
Die hem vreesen, op de ghene,
Die op zijn goedgunstigheydt hopen,
Om hare ziele te redden,
Van den doodt; end om haer
By t leven te houden,
In den honghers-noodt.
Ons ziel verbeydt den Heer;
Hy is onze hulpe,
Ende onze schildt.
7.
Want ons herte is in hem verblijdt:
[fol. D8r, p. 63]
Om dat wy (vast) op den name
Van zijne heyligheydt betrouwen.
Uwe goedertierenheydt, Heer,
Zy over ons, ghelijck
Als wy op u hopen.
_________________________________________________
Den xxxiiij. Psalm.
Een Psalm Davids, als hy zijn ghelaet veran-
dert hadde, voor het aenghesichte van Abimelech,
die hem wegh joegh, dat hy door gingh.
ICk zal taller tijde,
Den Heere loven: zijn lof zal
In myn mondt gheduerighlijck zijn.
Myn Ziel roem in den Heer:
Dat t de zaechtmoedighe
Hooren, en blijd zijn. Maeckt den Heer
Met my groot; en laet ons tsamen
Zijnen naem verhooghen
[fol. D8v, p. 64]
2.
Ick hebb den Heer ghezocht,
Ende hy heeft my gheantwoort;
End my uyt all mijne vreeze
Ghereddet; zy hebben
Hem aengheschouwt; ja, als
Een waterstroom, aen-gheloopen;
Ende hare aenghezichten
Zijn niet beschaemt gheweest.
3.
Deze ellendighe
Riep, ende de Heere hoorde,
End hy verlost hem uyt alle
Zijne benautheden.
De Engel des Heeren
Leghert rondom, die hem vreezen,
En rucktze uyt. Smaeckt ende ziet,
Dat de Heere goedt is.
4.
Wel gheluckzalich is
De man, die op hem betrouwet!
Vreest den Heer ghy zijn heylighen:
Want dewelck hem vreezen,
En hebben gheen ghebreck.
Jonghe Leeuwen hebben armoed,
End hongheren; maer die den Heer
Zoecken, ontbreeckt gheen goedt.
5.
Komt ghy kindren, hoort my:
Ick zal u des Heeren vreeze
Leeren Wie is hy die t leven
Behaeghet? die daghen
Lief heeft, om het goede
Te zien? Bewaert uwe tonghe
Van het quaedt: end uwe lippen
[fol. E1r, p. 65]
Van bedrogh te spreken.
6.
Wijckt af vant quaedt, doet t goedt.
Soeckt den vrede, end jaeghtze nae.
De Ooghen van den Heere zijn
Op de gherechtighe:
Ende zijne Ooren
Die luysteren tot haer gheroep.
Het aenghezichte des Heeren
Is teghen die quaedt doen:
7.
Om haer ghedachtenis
Vander aerden uyt te roeyen.
Zy roepen, end de Heere hoort,
End retze uyt alle
Hare benautheden.
DHeer is nae by die ghebroken
Van herten zijn, end hy behoudt
De verslaghen van gheest.
8.
De quaden des vromes
Zijn vele; maer uyt dien allen
Reddet hem de Heer. Hy bewaert
Alle zijn beenders: gheen
Van dien wert ghebroken.
De boosheydt doodt de goddlooze.
Ende die den vromen haeten,
Werden schuldich verklaert.
9.
De Heer verlost de Ziel
Zijner knechten; end alle die
Op hem betrouwen, en zullen
Niet schuldich zijn verklaert.
_________________________________________________
[fol. E1v, p. 66]
Den xxxv. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
TWist Heere, met myne twisters,
Strijdet met myne bestrijders:
Grijpt aen den schildt, ende rondasse,
Ende staet op tot myner hulpe,
Ende brenghet de spiesse voort,
Sluyt (den wegh) toe tot ontmoetingh
Van alle myne vervolghers:
Zeght tot myn ziel, ick ben u heyl.
2.
Laetze beschaemt en te schande
Werden, die mijn ziele zoecken:
Laetz achterwaerts ghedreven worden,
End beschaemt zijn die mijn quaedt dencken.
Laetz als kaf voor den wint worden:
En Godes Engel drijfze wegh;
Haer wegh zy duyster, end heel gladt;
End dEngel Gods vervolgheze.
[fol. E2r, p. 67]
3.
Want zy hebben, zonder reden,
De groef haers nets voor my verberght;
Zonder reen voor mijn Ziel ghegraven.
De verwoestingh over-komme hen,
Dat hy daer van niet en wete;
Ende het net, dat hy voor my
Verborghen heeft, vangh hem zelven;
Hy val met verwoestingh, daer in.
4.
Zoo zal mijn ziel haer in den Heer
Verheughen, zy zal in zijn heyl,
Vrolijck zijn: all mijn beendren zullen
Zegghen; Heer, wie isser u ghelijck?
Die ghy den verdruckten reddet,
Van dien, die stercker is dan hy;
End den ellendighen, ende
Den armen, van zijn beroover.
5.
Ghetuyghen des gewelts staen op,
Eysschen van my t gheen ick niet weet,
End zy vergelden my quaedt voor goedt,
De beroovinghe mijner ziele:
Maer my, terwijl zy waren kranck,
Was een rouwe-zack mijn ghewaedt.
Ick quelde mijn ziel, met vasten,
End mijn ghebedt keerd in mijn schoot.
6.
Ick gingh steeds, als oft het een vrient,
Of t my een broeder waer gheweest:
Ick gingh int swart neder-gheboghen,
Als een die over zijn moeder treurt.
Maer als ick hinckte, waren zy
Verblijdt, en verzamelden zich,
Verzamelden zich teghen my
[fol. E2v, p. 68]
Als boeven, end ick merckt het niet.
7.
Zy scheurden, en sweghen niet stil:
Knersten met haer tanden, op my,
Met huychelaers van tafel-broeders.
Heere, hoe langhe zult ghy toe-zien?
Brenght mijn Ziel weer van haer ghewoel.
Mijn eensame van de Leeuwen.
Zoo zal ick uw lof vermelden,
Inde groote vergaderingh:
8.
K zal u by machtich volck loven.
Laet hen niet bly zijn over my,
Die uyt valscheydt mijn vyanden zijn;
Laetze niet wencken met de ooghen,
Die my zonder oorzaeck haten.
Want zy van vrede niet spreken
Maer zy overdencken bedrogh,
Teghen de still in den lande.
9.
Zy sperren haer mondt teghen my
Wijdt open: zy zegghen, ha, ha,
Ha, ha, onz ooghe heeft het ghezien,
Ghy ziet het, Heere, en zwijget niet:
Heer en weest niet verre van my:
Ontwaeckt, ende wordt tot mijn recht,
Tot mijne twist-zaecke, wacker,
O mijn Godt, ende mijn Heere.
10.
Doet my recht nae uw gherechtheydt,
Heere, mijn God, end en laet niet
Datze hen over my verblijden:
Laetze in haer herte niet zegghen,
Heah, onze Ziel! nocht zegghen,
Wy hebben hem gantsch verslonden.
[fol. E3r, p. 69]
Laetze beschaemt, end rood werden,
Die zich in mijn quaedt verblijden:
11.
Laetze schaemt end schand aentrecken,
Die zich teghen my groot maken:
Laetze juyghen, end verblijd wezen,
Die zich in mijn gherechtheydt lusten;
End zegghen steeds, de Heer zy groot,
Die lust heeft tot de vre zijns knechts.
Zoo zal mijn tongh uw gherechtheydt,
End uw lof all den dagh melden.
_________________________________________________
Den xxxvj. Psalm.
DOvertredingh des goddloozen
Spreeckt in het binnenst van mijn hert,
Daer en is gheen vreeze Gods,
Voor zijn ooghen; want hy vleyt zich,
In zijn ooghen, alsmen zijne
Ongherechtigheydt bevindt,
(Die) te haten is: de woorden
[fol. E3v, p. 70]
Zijns monts zijn onrecht, end bedrogh:
Hy laet (zelfs) nae te verstaen,
Tot weldoen: denckt quaedt op zijn bed:
Hy stelt zich op een wegh niet goedt;
Het quaedt en verwerpt hy niet.
2.
Uw gunst, Heer, tot den Hemel is;
Uwe waerheydt, tot dopper-lucht.
Uwe gherechtigheydt is
Als berghen Gods: uw oordeelen
Zijn een grooten afgront. O Heer
Ghy behoudt mensch, ende vee.
Hoe dierbaer is uw gunst, o Godt!
Dies de menschen in de schaduw
Uwer vleugels vertrouwen:
Zy werden van t vet uwes huys
Ghelaeft: ende ghy drencktze uyt
De beeck uwer wellusten.
3.
Want by u is s levens fonteyn:
(End) in uw licht zien wy het licht.
Streckt uyt uwe goedigheydt
Over de gheen die u kennen,
Ende uwe gherechtigheydt,
Over doprecht van herten.
[fol. E4r, p. 71]
Dat trotsheydts voet tot my niet komm,
Endde handt der goddeloozen
Doe my niet swerven. Daer zijn
De werckers der ongherechtheydt
Ghevallen: zy zijn neer-gheveldt,
End konnen niet weer op-staen.
_________________________________________________
Den xxxvij. Psalm.
(Een Psalm) Davids.
EN ontsteeckt u niet over de boosdoenders;
En benijdtze niet, dewelck onrecht doen.
Want zy zullen haest als gras af-gesneen zijn;
End zullen, als groen gras-scheutjens vallen.
Vertrouwt op den Heer, ende doet het goede:
Bewoont de aerd, end voedt u met trouwe.
2.
End verlust u inden Heere, hy zal u
De begeerte uwes herten gheven.
Wentelt uwen wegh op den Heere: ende
Vertrouwt op hem, hy zal het uyt-voeren;
End zal uw gherechtigheydt doen voort komen
[fol. E4v, p. 72]
Als het licht, end uw recht, als den middagh.
3.
Swijgt den Heer, end verblijt hem: ontsteeckt u niet
Over de geen, wiens wegh voorspoedigh is.
Over den man, die quaed-aenslaghen uyt-voert,
Laet af van toorn, end verlaet grimmigheydt.
En ontsteeckt u niet, immers om quaedt te doen:
Want de booz zullen uyt-gheroeyt werden.
4.
Maer die den Heer verwachten, erven daerde.
End noch een weynich, end de goddlooze
En zal niet zijn. End zoo ghy let op zijn plaets
Hy zal niet zijn. Maer de zaechtmoedighe
Zullen de aerde erffelijck bezitten,
End in grooten vrede zich verlusten.
5.
De godloos bedenckt snoodtheyt op den vromen,
End hy knerst over hem met zijn tanden:
d Heer belacht hem, want hy ziet zijn dagh komen:
De goddlooz hebben t sweerdt uyt-ghetrocken,
End haren boogh ghespannen, om te vellen
Den ellendighen, ende den armen;
6.
Om te slachten, die oprecht van weghe zijn.
(Maer) haer sweert zal in haer-lien herte gaen,
End haer boghen zullen verbroken worden.
T weynigh des rechtveerdighen is beter
Als veler goddeloozen overvloedt: want
Darmen der godlooz worden verbroken:
7.
Maer de Heer ondersteunt de rechtveerdighe.
De Heer kent de daghen der oprechten
End haer erffnis zal in eeuwigheydt blijven:
Zy en zullen niet in den quaden tijdt,
Beschaemt worden: end zullen in de daghen
[fol. E5r, p. 73]
Van hongers-tijdt verzadighet worden
8.
Maer de goddelooze die zullen vergaen,
End des Heeren vyanden verdwijnen;
Ghelijck het kostelijckste der Lammeren;
Zy zullen met den roock wegh verdwijnen.
De goddelooze leent, end gheeft niet weder;
Maer de rechtveerdigh ontfermt zich, end geeft
9.
Want zyn ghezegende zullen daerd erven;
Maer zijn vervloeckte werden uyt-gheroeyt.
Dies mans gangen werden van den Heer gestiert:
Ende hy heeft lust aen zijnen weghe.
Als hy valt, zoo werdt hy niet wegh gheworpen:
Want de Heere ondersteunt zijne handt.
10.
Ick ben jonck geweest, end oock oudt geworden:
Maer ick en hebbe den rechtveerdighen
Niet zien verlaten, noch zijn zaedt broot zoecken:
Hy ontfermt zich den gantschen dagh, end leent:
End zijn zaet is tot zegen. Wijckt af vant quaet,
End doet tgoede, end woont in eeuwigheydt.
11.
Want de Heere heeft het recht lief, end en zal
Zyne gunst-ghenooten niet verlaten;
Zy werden in alle eeuwigheydt, bewaert:
Maer t zaet der goddloozen wert uyt-gheroeyt.
De vrome zullen de aerde beerven,
Ende in eeuwigheydt daer op woonen.
12.
De mondt des rechtveerdighen vermelt wijsheyt,
Ende zyne tonghe die spreeckt het recht.
De wet zynes Gods die is in zyn herte,
Zyne ganghen en zullen niet slibbren.
De goddlooze loert op den rechtveerdighen,
[fol. E5v, p. 74]
End is zoeckende, om hem te dooden.
13.
Maer de Heere en laet hem niet in zijn handt:
Nocht verdoemt hem, als hy gheoordeelt wort.
Wacht op den Heere, ende houdt zijnen wegh:
Ende hy zal u om hoogh verheffen;
Om de aerde erffelijck te bezitten.
Ghy zult zien t uyt-roeyen der Goddlooze.
14.
Ick hebb ghezien een schricklijcken goddloozen,
Die zich uyt-breydd, als een groen inlantsch boom:
Maer hy gingh door, en ziet hy wasser niet (meer):
End ick zocht hem, maer wert niet ghevonden.
Let op den vromen, end ziet op den rechten,
Want t eynde van dien man zal vrede zijn.
15.
Maer dovertreders werden te zaem verdelght.
Het eynd der goddloozen wert uyt-gheroeyt:
Doch t heyl der vromen is van de Heer; haer kracht
Ter tijdt van angst; end de Heer zalz helpen,
End redden; zal haer redden van de goddlooz,
End behouden; want-z op hem betrouwen.
_________________________________________________
Den xxxviij. Psalm.
Een Psalm Davids, om te doen ghedencken.
HEer straft my niet in uwen toorn,
Noch kastijdt my,
In uw heete grimmigheyt.
[fol. E6r, p. 75]
Want uwe pijlen zijn in my
Ghedaelt; uw handt
Is op my neder-ghedaelt.
2.
Daer is niet gheheels in mijn vleesch,
Van uw gramschap;
Daer en is in mijn beenders
Gheen vrede, van mijn zonde. Want,
Over mijn hooft,
Gaen mijn ongherechtigheen:
3.
Zy zijn my te swaer gheworden,
Als een swaer last.
Mijn etter-buylen stincken,
Zy zijn vervuylt van mijn dwaesheydt.
Ick ben ghekromt,
Ick ben gantsch zeer gheboghen.
4.
Ick gae den gantschen dagh int swart.
Want mijn dermen
Zijn vol verachte plaghen:
End in mijn vleesch is niet gheheels.
Ick ben verzwackt,
Ende gansch zeer verbrijzelt.
5.
Ick brull vant gheruysch mijns herten.
Heere, voor u,
Is alle mijn begheerte.
End mijn zuchten en is, voor u,
[fol. E6v, p. 76]
Niet verborghen:
Mijn herte keert om end om;
6.
Mijne kracht heeft my verlaten,
Ende het licht
Van mijn ooghen; oock zy zelf
Zijn niet by my: mijn liefhebbers,
End mijn vrienden
Staen teghen over mijn plaegh:
7.
End mijn naesten staen van verre.
End die myn ziel
Zoecken, legghen my stricken,
Ende die mijn quaed zoecken, spreken
Ellenden, end
Dencken al den dagh listen.
8.
Maer ick ben, ghelijck een doove,
Ick en hoor niet;
End als een stom, die zijn mond
Niet opent; jae ben als een man,
Die niet en hoort,
In wiens mond geen weer-spraeck is.
9.
Want ick hope, op u, Heere:
Ghy sult hooren,
Heer mijn Godt, want ick seyde,
Dat zy niet bly zijn over my!
Als mijn voet drilt,
Werden zy grootsch tegen my.
10.
Want ick ben tot hincken ghereet,
End myn smert is
Steeds voor my: want ick verhael
(U) myne ongherechtigheydt.
[fol. E7r, p. 77]
Ick ben benauwt,
Van weghen myne zonde.
11.
Maer myn vyanden zyn levend,
Zyn sterck; end veel,
Die my valschelijck* haten;
End die quaedt voor goedt vergelden,
Staen my teghen,
Om dat ick het goed na-jaegh.
12.
En verlaet my niet, o Heere,
Myn Godt, en weest
Niet verre van my: haest u,
Tot myner hulp, Heere myn heyl.
_________________________________________________
Den xxxix. Psalm.
Een Psalm Davids, voor den Opper-zangh-
meester, voor Jeduthum.
ICk zeyd, ick zal myn weghen bewaeren,
Dat ick niet zondigh met myn tongh;
Ick zal myn mondt met een toom bewaren,
Midts noch de godloos voor my is.
Ick was door swijghen stom, ick sweeg vant goet,
[fol. E7v, p. 78]
Maer mijne smerte wert verswaert.
2.
Mijn herte wert heet in mijn binnenste,
Een vyer ontbrandd in mijn ghepeyns:
(Doe) hebb ick met mijn tonghe ghesproken;
Heer, maeckt my mijn eynde bekent,
End welck de mate mijner daghen zy,
Dat ick weet, hoe afgaend ick ben.
3.
Ziet, een handt breedt stelt ghy mijne daghen,
Mijn leef-tijdt is als niet voor u.
Immers is elck mensche, (hoe) vast hy staet,
Maer enckel ydelheydt. Sela!
Immers wandelt de mensch, als in een beeldt:
Immers woelenze ydelijck.
4.
Men vergaert by een, ende men weet niet,
Wie dat het na zich zal nemen.
Ende nu wat verwacht ick, o Heere?
Mijne hope die is op u.
Verlost my van all mijn overtredingh:
Stelt my niet tot des dwazen smaedt.
5.
Ick ben verstomt, ick en sal mijnen mondt
Niet op-doen; want ghy hebt t gedaen.
Nemet uwe plaeghe van op my wegh.
Ick beswijck van de strijdt uws hands.
Castijt ghy yemandt, met bestraffingen,
Over de ongherechtigheyd;
6.
Zoo doet ghy zijn bevalligheyd smelten,
Ghelijck een mott; immers zoo is
Een yder Mensche ydelheyd. Sela!
[fol. E8r, p. 79]
Hoort, Heer, mijn ghebedt, end luystert
Naer mijn gheroep; swijght niet tot mijn tranen:
Want ick ben een vremdlingh by u:
7.
Een by-woonder, als alle mijn vaders.
Wendt van my af, dat ick verquick:
Eer ick henen gae, end niet (meer) en zy.
_________________________________________________
Den xl. Psalm.
Davids Psalm, voor den Opper-zangh-meester.
ICk hebbe den Heere langhe verwacht,
End hy heeft zich tot my gheneyght,
Ende heeft mijn gheroep ghehoort:
End hy heeft my uyt een ruyschenden kuyl,
Uyt moddrigh slijck op-ghehaelt:
End heeft mijn voeten ghestelt,
Op een rots; mijn ganghen
Vast ghemaeckt; een nieuw Liedt
[fol. E8v, p. 80]
In mijn mond ghegheven,
Een Lof-zangh onzen Godt.
2.
Vele zullen t zien, en zullen vreezen,
End op den Heere vertrouwen.
Wel gheluckzaligh is de Man!
Die den Heere tot zijn vertrouwen stelt,
End niet om ziet nae trotsche,
Of die tot leughen wijcken.
Ghy, o Heere, mijn God,
Hebt uwe wonderen,
End uwe ghedachten,
Aen ons vele ghemaeckt.
3.
Men kanz in ordre by u niet stellen.
Zoude ick-ze verkondighen,
End uyt-spreken, zy zijn veel meer,
Als datmenze zou konnen vertellen.
Slacht-offer, of spijs-offer
En hebben u niet behaeght.
Ghy hebt my de ooren
Deur-gheboort. Brandt-offer
Ofte zonde-offer
En hebt ghy niet gheeyscht.
4.
Doe zeyd ick, ziet, ick kom: in de rollen
Des boecks, is van my gheschreven;
Ick hebb behaghen, o myn Godt,
Om uw ghelieft te doen, end uwe wet
Is binnen myn inghewant.
Ick boodtschapp gherechtigheydt,
In de groote ghemeynt.
Ziet ick en bedwinghe
Myne lippen niet in:
Ghy wetet, o Heere.
[fol. F1r, p. 81]
5.
Ick en bedencke niet, in het midden
Mijns herten, uw gherechtigheydt:
Ick spreek uw waerheydt end uw heyl:
Uw gunst, end uwe trouw verheel ick niet,
In de groote ghemeynte.
Ghy zult uw barmhertigheen
Van my niet houden, Heer.
Laet uw weldadigheydt,
Ende uwe trouwe,
My stedes behoeden.
6.
Want (veel) quaden, tot zonder ghetal toe,
Hebben my (rondom) om-gheven:
Mijne ongherechtigheden
Hebben my aen-ghegrepen, dat ick niet
(Die) en hebbe konnen zien:
Zy zijn menighvuldigher
Dan de hairen mijns hoofts.
End mijn hert begeeft my.
Hebt Heer, wel-behaghen,
Om my te verlossen.
7.
Haest u, o Heere, tot mijner hulpe:
Laetze te zamen zijn beschaemt
Ende laetze schaem-rood werden,
Die mijn ziel zoecken, om te vernielen:
Laetze achterwaerts wijcken
Ende te schande worden,
Die aen mijn quaedt lusten:
Laet-ze verwoest worden,
Tot loon haers beschamingh,
Die my zegghen, ha, ha !
8.
Laet in u vrolijck end verblijd wezen,
[fol. F1v, p. 82]
Alle die u zoecken (Heere.)
Laet de liefhebbers uwes heyls
Deurgaens zegghen, de Heer zy groot ghemaeckt.
Ick ben doch wel ellendigh,
Ende een nootdurftig (mensch):
Maer de Heer denckt aen my.
Ghy zijt mijne hulpe:
Ende mijn bevryder,
O mijn Godt vertoeft niet.
_________________________________________________
Den xlj. Psalm
Een Psalm Davids, voor den Opper-
zangh-meester.
GHeluckzaligh! die zich bescheydlijck draeght,
Teghen den gheringhen.
dHeer zal hem bevryden, ten daeg des quaets:
De Heer zal hem redden,
End zal hem by het leven behouden:
Hy zal gheluckzaligh
Op aerd zijn: en gheeft hem oock niet over,
[fol. F2r, p. 83]
In zijn vyanden wil.
2.
De Heere zal hem op het zieck-bedde
Ondersteunen. Ghy keert
Zijn gantsche leger om, in zijn kranckheydt.
Ick zeyde, o Heere:
Zijt my ghenadich, gheneest mijn ziele;
Want ick hebb teghen u
Ghezondight. Mijne vyanden spreken
Quaedt van my (zegghende)
3.
Wanneer zal hy sterven, zijn naem vergaen?
En komter een bezien,
Hy spreeckt valsch, zijn hert vergaert zich onrecht.
Gaet hy uyt na buyten,
Hy spreeckter van. Alle mijne haters
Mompelen te zamen,
Teghen my; zy bedencken, teghen my,
Het ghene my quaedt is.
4.
Een belials stuck (zeght men) kleeft hem aen,
End hy die neder light,
Zal niet weer op-staen. Zelfs de man mijns vreeds,
Op wien ick vertrouwde,
Die mijn broodt at, heeft dachter-voet, teghen
My op-ghelicht: maer ghy
Zijt my Heer, ghenadich, end richt my op:
Op dat ick t hen vergeld.
5.
Hier by weet ick, dat ghy lust aen my hebt;
Dat myn vyandt niet zal
Over my juyghen: want ghy behout my,
In myn oprechtigheydt;
[fol. F2v, p. 84]
End stelt my eeuwlick voor u. Ghelooft zy
dHeer, de Godt Israels,
Van eeuwigheydt, end tot in eeuwigheydt.
Amen, ende Amen.
_________________________________________________
Den xlij. Psalm.
Een onderwijzinghe: voor den Opper-
zangh-meester.
ALs een hert schreeuwt nae de vlieten,
Zoo schreeuwt, God! myn ziel tot u.
Mijne ziele dorstet na Godt,
Nae den levendighen Godt.
Wanneer zal ick in-komen,
Ende zal ick verschijnen,
Voor Gods aen-ghezicht? Mijn tranen
Zijn my tot spijse, dagh end nacht.
2.
Om dat zy my den ganschen dagh,
[fol. F3r, p. 85]
Zegghen, waer is uwe God?
Ick ghedenck daer aen, end storte
Mijne ziele uyt, in my:
Dat ick heen gingh met de schaer,
Met hen nae Gods huys trede,
Met een stemme van vreughden-zangh,
End lof, (met) een feest-houdend volck.
3.
Wat buyght ghy u neder, myn ziel,
End zijt in my onrustigh?
Hoopt op Godt, want ick zal hem noch
Loven; zijn aenschijn is heyl.
Mijn ziel buyght zich neer in my,
Mijn Godt: daerom ick uwer
Ghedenck, uyt der Jordanen landt,
End Hermonim, het kleyn gheberght.
4.
De afgrondt tot den afgrondt roept,
Op t ghedruysch uwer goten.
All uw baren, end uw golven
Zijn over my heen ghegaen.
Maer de Heere zal des daeghs,
Zijn goedigheydt ghebieden:
End s nachts zal zijn Liedt by my zijn;
T ghebedt tot den Godt mijns levens.
5.
Ick zal zegghen tot Godt, myn rots,
Waerom vergeet ghy mijner?
Waerom gae ick int swart, weghen
Des vyandts onder-druckingh?
Myn vyanden hoonen my,
Met doodingh in myn beenders:
Als zy tot my, den gantschen dagh
Zegghen, waer is (nu) uwe Godt?
[fol. F3v, p. 86]
6.
Wat buyght ghy myn Ziel, end woelt ghy
In my? Hoopt op Godt, want ick
Zal hem noch loven, de heylen
Myns aenghezichts, end myn Godt.
_________________________________________________
Den xliij. Psalm.
DOet my recht, o Godt, end twist myn twist:
Vrijt my vant onghenadich volck,
Van den man des bedrochs, end onrechts.
Want ghy zijt de God myns krachts. Waerom
Verstoort ghy my?Waerom gaen ick
Int swart, midts vyandts druck!
2.
Sent uw licht, ende uwe waerheydt;
Dat die my leyden, datze my
Tot uwer heyligheydts bergh brenghen;
Ende tot uwe Tabernakels:
Ende dat ick tot den altaer
Godes mochte in gaen.
3.
Tot den Godt, die de verheuginghe
[fol. F4r, p. 87]
Van myn op-springhende vreughdt is.
End dat ick u met dHarpe love,
O Godt, myn Godt! wat buyght ghy neder,
O myn Ziele, end wat zijt ghy
Zoo ongherust in my?
4.
Hopet op Godt, want ick zal hem noch
Met-lof-danck-segghen: Want hy is
De menighvuldighe verlossingh
Mynes aenghezichts, ende myn Godt.
_________________________________________________
Den xliiij. Psalm.
Een onderwijzinghe: voor den Opper-zangh-
meester, onder de kinderen van Korah.
O Godt, wy hoordent met ons ooren;
Onze vaders hebben t ons vertelt;
Ghy hebt een werck, in haer daghen,
Ghewrocht, in de daghen van oudts.
Ghy hebt de Heydnen, met uw handt,
Uyt de bezittinghe verdreven:
Maer haer gheplant; ghy hebt gheplaeght
[fol. F4v, p. 88]
De volcken; end dees doen voort-schieten.
2.
Want zy en hebben t landt niet gheerft,
Door haerlieder sweert; end haren arm
En heeft haer gheen heyl ghegeven;
Maer uw rechter-handt, end uw arm,
End het licht uwes aenghezichts:
Om dat ghy in haer hadt behaghen.
Ghy zelfs zijt mijn Koninck, o Godt:
Ghebiedt de verlossinghen Jacobs.
3.
Door u zullen wy onz vyanden,
Met hoornen stooten; in uwen naem,
Vertreden die teghen ons staen.
Want ick vertrouw niet op mijn boogh,
End mijn sweerdt zal my niet bevryen:
Maer ghy behoudt ons van onz druckers,
End maeckt onze haters beschaemt.
Wy roemen in Godt den gantschen dagh:
4.
Ende uwen name sullen wy
Inder eeuwigheydt loven. Sela!
Maer (nu) hebt ghy ons verstooten,
Ende ons ghemaeckt te schande:
Dewijle ghy niet uyt en treckt,
Met ons krijghs-heyr. Ghy doet ons keeren
Achterwaerts heen, voor den vyandt:
End onze haters rooven voor zich.
5.
Ghy gheeft ons als schapen ter spijze,
End verstroyt ons onder de Heydens.
Ghy verkoopt uw volck, om gheen goedt
End ghy verhooght niet haren prijs:
[fol. F5r, p. 89]
Ghy stelt ons ons buyren tot smaet;
Tot spot end schimp hen, die om ons zijn;
Tot een spreeck-woort onder d Heydens,
Tot hooft-schuddingh, onder de volckren.
6.
Mijn schand is voor my, den gantschen dagh,
End mijns aenghezichts schaemt bedect my:
Om de stemme van den hooner,
End de lasteraer; van weghen
Den vyandt, end wraeck-gierighen.
Dit al is ons over-ghekomen,
End hebben u niet vergheten,
Noch teghen uw verbondt gheloghen.
7.
Ons hert is niet achterwaerts ghekeert,
Noch onz treedt van uw padt gheweken,
Hoe wel ghy ons verplettert hebt,
In een plaetse der draken,
End ons met doods-schaduw bedeckt.
Zoo wy Gods naem hadden vergheten,
Ende hadden onze handen
Tot eenen vreemden God uyt-ghebreydt;
8.
Zoude Godt zulcks niet onder-zoecken?
Want hy weet s herts verborghentheden.
Maer wy worden om uwent will,
Den gheheelen dagh ghedoodet,
Worden als slacht-schapen gheacht.
Ontwaeckt: Waeromme doch, o Heere,
Zoudet ghy slapen? waeckt doch op,
End en verstoot niet in eeuwigheydt.
9.
Waerom zoudt ghy uw aenzicht berghen?
Onz ellend end onz druck vergheten?
Want onze Ziel light-neer int stoff:
[fol. F5v, p. 90]
Onzen buyck kleeft aen de aerde.
Rijst ons ter hulp; end verlost ons,
Om uwer goedertierenheyts will.
_________________________________________________
Den xlv. Psalm.
Een onderwijzinghe, een Liedt der liefden: voor
den Opper-zangh meester, onder de kinderen van
Korah, op Schoschannim.
MYn herte gheeft op eene goede reden;
Ick zegg myn gedichten uyt van een Koninck:
Mijn tong is een penn eens wackrens schrijvers:
Ghy zijt veel schoonder dan s mensches kinders:
In uwe lippen is ghenaed uyt-ghestort:
Daerom heeft u Godt eeuwighlijck ghezegent.
O ghy Heldt, gordt uw sweert aen de heupe;
Uwe Majesteyt, end uw heerlijckheydt:
2.
End rijdt voorspoedelijck in uw heerlijckheydt,
[fol. F6r, p. 91]
Op t woort van trouw, end zachte rechtveerdigheydt:
End uw rechter-handt leer u vreeslijckheen.
Uwe pijlen zijn scherp: volcken zullen
Onder u neer-vallen, zy zullen treffen,
In het herte van des Conincks vyanden.
Uw throon, o Godt, is eeuwich end altoos:
De staf uws rijcks, is een billigheyds staf.
3_
Ghy lieft gerechtigheydt, ende haet godloosheyt:
Daerom heeft u, o Godt uwe Godt ghezalft,
Met vreughd-oly, boven u met-ghenoots.
Al uw kleeren zijn myrrh end aloe,
(End) Cassie; uyt de yvoor-palleyzen,
Boven de ghene, welcke u verblyden.
Dochters van Conincklijcke-vorsten zijn,
Onder uw kostelijcke staet-dochters.
4_
De Coninginn is aen uwe rechter-hand
Ghestelt, int alderfijnste Goudt van Ophir.
Hoort, o dochter, end ziet, end neyght uw oor,
Ende vergeet uw volck, end uws vaders huys:
Zoo zal de Coninck uwer schoonheyd lusten:
Dewijl hy is u Heer, buyght u voor hem neer:
En Tyrus dochter (met) de rijckste van t volck,
Zullen uw aenzicht met gheschinck smeecken.
5_
Des Conincks dochter is heel eer van binnen:
Haer kleedinghe is van gouden Borduersel.
Zy zal den Coninck werden toe-gheleyt
In sticksel-werck: de jonghe dochteren,
Haer medghezellinnen, die achter haer zijn,
Zullen u werden toe-ghebracht; zy zullen
Met blijdschap ende vreught gheleydt worden:
Zy zullen in s Konincks Palleys in-gaen.
[fol. F6v, p. 92]
6_
Uwe zonen zullen zijn in de plaetze
Uwer voor-vaderen:ghy sult-ze zetten,
Tot Vorsten, over de gantsche aerde.
Ick zal uwen name doen ghedencken,
Van gheslacht, tot gheslacht. Daerom zullen u
De volcken eeuwighlick end altoos loven.
_________________________________________________
Den xlvj. Psalm.
Een Liedt op Alamoth: voor den Opper-zangh-
meester, onder de kinderen van Korah.
GOdt is ons een toe-vlucht end sterckte:
Hy is zeer-krachtelick bevonden
Een hulpe in benautheden.
Daerom zullen wy niet vreezen,
Al veranderde de aerd (haer plaets)
End al wierden de berghen int hert
Der zeen verzet. Laet haer waters
[fol. F7r, p. 93]
Bruyssen, ende beroert worden.
2.
Laet (vry) de geberghten daveren,
Door der zelver verheffingh: Sela!
De Beeckxkens van de Riviere
Zullen de stadt Gods verblijden,
t Heylighdom des hooghstes wooninghen:
Godt is midden in haer; zy en zal
Niet wancklen; Godt zal-ze helpen,
Int aen-breken des morgens-stonts.
3.
De Heydenen raesden-en-woelden,
De Koninckrijcken beweeghden zich,
Hy hief zijn stemm, de aerd versmolt.
dHeer der heyrscharen is met ons.
De Godt Jacobs die is ons een burght. Sela!
Komt, aenschouwt de daden des Heeren:
Die op aerd, verwoestinghen maeckt;
Tot t aerdtrijcks eynd doorloghen stilt;
4.
Die (daer) den boghe in stucken breeckt;
Ende die de spiesse ontwee slaet.
De waghenen met vyer verbrandt.
Laet af, end weet, dat ick Godt ben.
Ick zal by de Heydnen verhooght zijn;
Ick zal op der aerden, verhooght zijn.
dHeer der heyrscharen is met ons:
De Godt Jacobs is ons een burcht. Sela!
_________________________________________________
[fol. F7v, p. 94]
Den xlvij. Psalm.
Een Psalm: voor den Opper-zangh-meester,
onder de kinderen van Korah.
ALle ghy volcken,
Klappet in de handt,
Juyght Godt, met een stem
Van vreughden-ghezangh:
Want de hooghste Heer
Is zeer vreesselijck:
Een grooten Coninck,
Over t heel aerdtrijck:
Hy brenght onder ons
(Al) de volckeren;
End de natien,
[fol. F8r, p. 95]
Onder onz voeten.
2.
Hy verkiest voor ons
Onz erffenisse!
dHeerlijckheydt Jacobs,
Dien hy heeft bemint. Sela!
Godt rijst met ghejuygh,
De Heer, met gheklanck
Van de Bazuyne.
Psalm zinghet Gode,
Psalm-zinght, Psalm-zinghet
Onz Koninck, Psalm-zinght.
Want Godt is Koninck
Der gantscher aerde.
3.
Psalm-zinghet, ghy (all)
Die zijt verstandigh.
Godt heerscht als Coninck,
Over de Heydnen.
Godt zit op den throon
Zijner heyligheydt.
Der volcken Vorsten
Zijn vergaert (tot) t volck
Des Gods Abrahams
Want t aerdtrijcks schilden
Zijn Godes (eyghen).
Hy is zeer verhooght.
_________________________________________________
[fol. F8v, p. 96]
Den xlviij. Psalm.
Een Liedt, een Psalm, voor de kinderen
van Korah.
DE Heer is groot, end zeer gheroemt,
In de stadt onzes Gods, den bergh
Zijns heyligheydts. De bergh Zion is
Aen de Noort-zijden, schoon van ghewest,
Een vreught der gantscher aerde;
De stadt des grooten Konincks.
Godt is in haere Palleysen:
Hy isser voor een burght bekent,
Want ziet, de Koninghen waeren
Vergaert: zy trocken tsamen deur.
2.
Ghelijck zy t zaghen, waeren zy
[fol. G1r, p. 97]
Verwondert, verschricket, verbaest.
Bevingh greepze daer: smert als eener
Barender vrouw. Ghy breeckt de schepen
Van Tharsis, met een Oost-wint.
Ghelijck wy t ghehoort hadden,
Alsoo hebben wy, in de stadt,
Van de Heere der heyrschaeren,
In de stadt onses Gods ghezien.
Godt zal haer eeuwlijck bevesten. Sela!
3.
O Godt int midden uws Tempels,
Ghedencken wy uwer ghenaed.
Ghelijck uwen naeme is, o Godt,
Zoo is uw roem, tot aen de eynden
Der aerde: uw rechterhandt
Is vol van gherechtigheydt.
Laet den bergh Zion blijde zijn;
Laet de dochteren van Juda,
Om uwer oordeelen wille,
Vrolijck-met-ghejuygh-op springhen.
4.
Gaet rondomme Zion, ende
Om-ringht-ze, telt haere torens:
Zettet uw hert, op haer vestinghe;
Beschouwet onderscheydentlijcken
Haer palleyzen, op dat ghy
(Zulcks) aen den nae-volgenden
Gheslachte mochtet vertellen.
Want deze Godt is onze Godt,
Eeuwighlijck, end altoos! Hy zal
Ons tot der doodt toe gheleyden.
_________________________________________________
[fol. G1v, p. 98]
Den xlix. Psalm.
Een Psalm, voor den Opper-zangh-meester,
onder de kinderen van Korah.
HOort dit, all ghy volcken, neemt ter ooren,
Alle ghy in-woonderen der wereldt,
Zoo wel slechte, als aensienelijcke,
Beyde te zamen rijck ende arme:
Mijnen mondt zal enckel wijsheydt spreken,
End mijns hert gepeyns zal vol verstants zijn.
Ick zal mijn ooren neyghen tot een spreucke,
Mijn verborghen reen op de Harp openen.
2.
Waerom zoud ick ten daegh des quaets vreezen.
Als t onrecht my op dhielen, my om-ringht.
Aengaende de ghene, die op haer goedt
Vertrouwen, ende die zich beroemen
Op de menighte van haren rijckdom,
Niemandt van hen zal oyt (zijnen) broeder
Konnen verlossen; ende hy en zal niet
[fol. G2r, p. 99]
Aen Gode zijn rantsoeningh konnen gheven:
3.
Want de verlossinghe harer ziele
Te swaer is, end zal eeuwlijck op-houden,
Dat hij oock voortaen altoos zou leven,
End de verdervinghe niet zoude zien.
Want hy ziet, dat (oock) de wijze sterven,
Dat tzamen een onghestadighen-dwaes,
Ende de onvernuftighe om-komen,
End dat zij anderen haer goedt naer-laten.
4.
Haer binnenst ghedacht is, dat haer huyzen
Eeuwelijck zullen zijn, haer wooninghen
Zullen zijn van gheslacht tot geslachte:
Zy noemen de landen nae haer namen.
Nochtans de mensch in weerde, en blijft niet:
Hy wort ghelijck de beesten die vergaen.
Dees hare wegh is eene dwaesheydt van hen:
End haer naer-komers hebben lust in haer tael. Sela!
5.
Men set-ze ghelijck schapen in het graf:
De doodt die zal-ze af-weyden; ende
De oprechtighe (van herten) zullen
In den morghen-stondt, over hen heerschen,
Ende het graf zal hare ghedaente
Verslijten, (elck) uyt zijne wooninghe.
Maer Godt, die zal mijne ziele verlossen,
Uyt s grafs geweldt: Want hij zal my op-nemen. Sela!
6.
En vreest niet, wanneer een man rijcke wort,
Wanneer de eere van zijn huys groot wort.
Want in zijn sterven neemt hy gantsch niet met;
Zijn eere en sal hem niet na dalen.
Hoe wel hy zijn ziele, in zijn leven,
Wel-zeghent, ende dat zy u loven,
[fol. G2v, p. 100]
Om dat ghy u zelf goedt doet; zoo zal hy (doch)
Tot het gheslachte van haer vaders komen;
7.
Zy zullen t licht niet zien, in eeuwigheydt.
De mensche die in groote-weerde is,
Ende dewelcke gheen verstandt en heeft,
Wordt ghelijck als de beesten (die) vergaen.
_________________________________________________
Den L. Psalm.
Een Psalm Asaphs.
DE Godt der Goden, de Heere die spreeckt,
Ende roept de aerde, van den op-gangh
Der Zonne tot haren onder-gangh toe.
Godt verschijnet blinckende uyt Zion,
De volkomentheyt der schoonheyt. Onze Godt
Zal komen, ende hy en zal niet swijghen.
2.
Een vyer voor zijn aenzicht zal verteeren,
Ende romdom hem sal het zeer stormen.
Hy zal boven tot den Hemel roepen,
End tot de aerd, om zijn volck te richten.
Verzamelt ghy my mijne gunst-ghenooten,
[fol. G3r, p. 101]
Die met offerhande, mijn verbondt maken.
3.
End de Hemelen zullen (over-al)
Zijne gherechtigheydt verkondighen.
Want Godt die is zelve richter. Sela!
Hoort ghy, myn volck, ende ick zal spreken:
Israel, ende ick zal onder u-lien
Doen betuygen; Ick Godt, ick ben uwe Godt.
4.
Ick en zal om uwe offerhanden
U niet straffen: want uw brandt offeren
Zijn steeds voor my: ick en zal uyt u huys,
Gheen varr nemen, bocken uyt uw koyen:
Want al het ghedierte des wouts is myne,
De beesten (weydende) op duysent berghen.
5.
Ick kenn al t ghevogelte der berghen,
Ende het wilt des veldts dat is by my.
Zoo my hongherd, ick zoudt u niet zegghen
Want myn is de wereldt, end haer volheydt.
(Hoe dan?) zoude ick eten vleesch van Stieren?
Ofte zoude ick drincken bloedt van Bocken?
6.
Offert Gode danck, ende betalet
Den alderhooghsten uwe gheloften:
Ende roepet my aen, in den daghe
Van de benautheydt; ende ick zal u
Daer uyt helpen, ende ghy zult my eeren.
Maer tot den goddeloozen (mensche) zeyt Godt:
7.
Wat vertelt ghy myne in-zettinghen,
End neemt myn verbondt, in uwen monde?
Dewijle ghy de kastijdingh hatet,
End myn woorden achter u henen werpt.
Indien ghy eenen dief ziet; loopt ghy met hem,
[fol. G3v, p. 102]
Ende uw deel is met de overspeelders.
8.
(De tael) uws monts brenght ghy voort ten quade,
Ende uwe tonghe koppelt bedrogh:
Ghy zit, ghy spreeckt teghen uwen broeder;
Teghen uws moeders zoon brenght ghy lasten,
Deze dinghen doet ghy, ende ick swijghe,
Ghy meent, dat ick teenemael ben, ghelijck ghy;
9.
Ick zal u straffen, end zal t ordentlijck
Voor uw ooghen stellen. Verstaet dit doch
Ghy Godt vergetende, op dat ick niet
Verscheur, end datter gheen verlosser zy.
Wie danck-offert, die zal my eeren: end wie
Zijn wegh (wel) aenstelt, zal ick Gods heyl doen zien.
_________________________________________________
Den Lj. Psalm.
Een Psalm Davids, voor den Opper-zangh-
meester. Doe de Prophete Nathan tot hem was ghe-
komen, naer dat hy tot Bathseba was in-gegaen.
ZYt ghy, o Godt, over my ghenadigh,
Volghens uwe (groote) goedertierenheydt.
Doet wegh tot niet mijne overtredinghe,
Nae de grootheydt uwer barmhertigheen.
[fol. G4r, p. 103]
Wascht my wel, van mijn ongherechtigheydt.
Ende reynighet my van mijne zonde.
Want ick kenne mijn overtredinghen,
Ende mijne zonde is stedes voor my.
2.
Teghen u, u alleen hebb ick misdaen,
Ende ghedaen, dat quaedt is in uw ooghen,
Op dat ghy rechtveerdigh zijt in uw spreken;
Ende reyn zijt in uw richten. Ziet ick
Ben in ongherechtigheydt gheboren,
End in zond heeft my mijn moeder ontfanghen.
Ziet ghy hebt lust tot waerheydt, int binnenst,
End maeckt my wijsheydt bekent int verborgen.
3.
Ontzondight my met ysoop, zoo wert ick
Reyn: wascht my, zo sal ick witter als zneeuw zijn.
Maeckt dat ick vreughde ende blijschap hoore;
De beenders die ghy plettert, vrolijck zijn.
Verberght uw aenghezicht van mijn zonden,
End delght uyt all mijn ongherechtigheden.
Scheppet my, o Godt, een zuyver herte:
End vernieuwt binnen my eenen vasten gheest.
4.
En verwerpt my niet van uw aenghezicht;
Noch neemt van my niet uwen heylighen Geest.
Gheeft my wederom de vreughde uwes heyls,
End de vrymoedighe gheest steune my;
[fol. G4v, p. 104]
Dat ick dover-treders uw weghen leer,
End dat de zondaers zich tot u bekeeren.
Verlost my, God, van bloetschult, God myns heyls;
End myn tongh zal uw gherechtigheydt juygen.
5.
Doet open, o Heere, myne lippen,
Zoo zal myn mondt uwen lof verkondighen.
Want ghy en hebt gheen lust tot offerande;
Ick zoudez anders hebben ghegeven:
In brandt-offers hebt ghy gheen behaghen:
dOfferanden Godts zijn een ghebroken gheest.
Een ghebroken, ende verslaghen hert
En zult ghy, o Godt, nimmermeer vergeten.
6.
Doet wel by Zion, na uw behaghen;
Bouwet de mueren van Jerusalem op:
Dan zult ghy lust hebben, aen dOfferanden
Der gherechtigheydt, aen het brandt-offer,
Ende een offer dat gantsch verteert wordt:
Dan zullenz op uw Altaer Varren offren.
_________________________________________________
Den lij. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids, voor den Opper-
zangh-meester. Als Doegh de Edomiter ghekomen
was, ende Saul te kennen ghegeven, ende tot
hem gheseyt hadde: David is ghekomen
ten huyse van Achimelech.
WAt roemt ghy int quaedt, gheweldighe?
Godts goedertierentheydt
[fol. G5r, p. 105]
(Duert doch) den gantschen dagh. Uw tonghe:
Bedenckt enckel schade:
Werckende (met) bedrogh, als een
Wel-gheslepen scheer-mes.
2.
Ghy hebt t quaedt liever, dan het goede,
(End) liever de leughen
Te spreken, dan gherechtheydt. Sela!
Ghy hebbet lief alle
Redenen van verslindinghe,
Een tonghe des bedroghs.
3.
Godt sal u oock in der eeuwigheydt,
Neder-werpen: Hy zal
U wegh-nemen, end u uyt de Tent
Uyt-rucken, jae hy zal
U uyt het Landt der levende
Uyt-wortelen. Sela!
4.
End de rechtveerdighe zullen t zien,
End vreezen; end zullen
(Dus) over hem spotten: ziet de man,
Die Godt niet en stelde,
Tot zyn sterckte, maer vertrouwde,
Op zijns rijckdoms veelheydt.
5.
Hy was door sijn schaden verstercket.
[fol. G5v, p. 106]
Maer ick zal, in Gods huys,
Als een groene Olijf boom wezen.
Ick vertrouwe-vastlijck,
Op Godes goedertierenheydt,
Eeuwighlijck, end altoos.
6.
Ick zal u in eeuwigheydt, loven:
Om dat ghy t hebt ghedaen.
End ick wacht uw naem; want hy is goedt,
Voor uw gunst-ghenooten.
_________________________________________________
Den liij. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids: voor den Opper-
zangh-meester, op Machalath.
DE dwaes zeyt in zijn hert, daer is geen Godt.
Zy verderven het, ende zy bedrijven
Grouwlijc onrecht: daer is niemant die goet doet
Godt heeft uyt den Hemel neder-ghezien,
Op de menschen:
2.
Om te zien, of yemant waer verstandigh,
Die Godt zocht. Elck van hen is te rugg gekeert:
Zy zijn te zamen stinckende gheworden;
Daer en is niemant, dewelcke goedt doet,
Oock zelfs niet een.
[fol. G6r, p. 107]
3.
Hebben dan dees boosdoenders gheen kenniss?
Die mijn volck op-eten (of) zy broodt aten?
Zy roepen Godt niet aen. Daer zijn zy vervaert
Gheworden, met vervaertheyt, daer gheene
Vervaertheydt was.
4.
Want Godt heeft de beenderen des genen,
Die u belegherde, verstroyt. Ghy hebt-ze
Beschaemt ghemaeckt: Want Godt heeft-ze verworpen.
Och, dat Israels verlossinghen, uyt
Zion quamen!
5.
Als Godt de ghevanghene zijnes volcks
Zal doen weder-keeren; (dan) sal zich Jacob
Verheughen, Israel zal verblijdt wezen.
_________________________________________________
Den liiij. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids, voor den Opper-
zangh-meester, op Neginoth. Als de Ziphiters ghe-
komen waren, ende tot Saul gheseyt hadden:
En verberght zich David niet by ons?
VErlost my Godt, door uwen naem,
Ende doet my recht, door uwe macht.
Hoort, Godt, mijn ghebedt; neyght uw ooren,
Tot de redenen mijnes mondts.
[fol. G6v, p. 108]
Want vremde staen teghen my op,
End Tyrannen zoecken myn ziele.
Zy stellen Godt niet, voor haer ooghen. Sela!
Ziet, Godt is voor my een helper.
2.
dHeer is onder myn ziel-steunders:
Hy zal dit quaedt myn spyen vergelden.
Roeytse (doch) uyt door uwe waerheyt.
Ick zal u vrywilligh offren,
Ik zal uw naem, o Heer, loven:
Want hy is goedt: want uyt alle anghst
Heeft hy my gheredt; end myn ooghe
Heeft op myn vyanden ghezien.
_________________________________________________
Den lv. Psalm.
Een onderwijzinghe Davids: voor den Opper-
zangh-meester op Neginoth.
O Godt, neemt myn ghebedt ter ooren;
End en berght u niet voor myn smeeckingh:
Merct doch op my, ende verhoort my.
[fol. G7r, p. 109]
Ick huyl in myn gheklagh, end woel,
Om des vyandts roep: van weghen
Des goddloozen beangstiginghe.
2.
Want zy schuyven het onrecht op my,
Ende zy haten my in toorne.
Mijn hert smert int binnenste van my,
End doodts-schricken vallen op my:
Vrees ende bevingh komt my aen,
Ende grouwen overdecket my.
3.
Zoo dat ick zeggh; Oh, dat my yemant
Vleughels als eener duyve gave!
Ick zoude (erghens) henen vlieghen,
Waer dat ick oock blijven mochte.
Ziet ick zou verre swerven wegh,
In de woestijn vernachten. Sela!
4.
Ick zoud haesten, dat ick ontquame,
Vanden drijvenden windt, van storme.
Verslindt-ze, Heere, deylt haer tonghe;
Want ick zie, binnen in de stadt,
Wrevel end twist: Dagh ende nacht,
Om-ringhenz haer; op hare mueren:
5.
End binnen haer is onrecht end moeyt:
Binnen in haer is enckel verderf,
Ende list, ende bedrieghery.
En wijckt van haere strate niet.
[fol. G7v, p. 110]
Want t is gheen vyandt, die my hoont:
Anders zoud ickt hebben ghedraghen:
6.
Het en is niemant die my hatet,
Die zich teghen my heeft verheven:
Anders hadd ick my hen verborghen:
Maer ghy, o mensche, zijt die (man)
Ghelijck van myne weerdigheydt,
Mijn leydts-man, ende myn bekende:
7.
Die wy in zoetigheydt te zamen
Heymelijck raed-pleeghden: Wy ginghen
In gheselschap, ten huyze Godes.
Dat hen de doodt over-valle,
Ghelijck een schuldt-eysscher: dat-ze
Levendigh ter Hell neder-dalen.
8.
Want boosheden zyn in haer wooningh,
Int binnenst van hen. Ick zal roepen
Tot Godt, en dHeer zal my verlossen.
s Avonds, end s morgens, en s middaghs
Zal ick klagen, ende woelen,
Ende hy zal myn stemme hooren.
9.
Hy heeft myne ziele in vrede
Verlosset van den strijdt teghen my.
Want zy zijn met menighten gheweest
Teghen my. Godt die zal hooren
End zal haer met plaghen-drucken
Als die van oudts (rechter) zit. Sela!
10.
Dewijl by hen gheen verandringh is,
Ende dat zy Godt niet en vreezen.
Hy slaet zyn handen aen hen, die vre
Met hem hadden; hy ontheylight
[fol. G8r, p. 111]
Zyn verbondt: zyn mondt is gladder
Dan boter: doch zyn herte is krijgh.
11.
Zyn woorden zyn zachter, dan oly:
Maer de zelve zyn bloote sweerden.
Werpt uwe zorghe op den Heere,
End hy zal u onderhouden.
Hy en zal noyt (oock) toe-laeten,
Dat de rechtveerdighe wanckele.
12.
Maer, ghy o Godt, zult die doen dalen,
In den put der verderffenisse.
De mannen des bloedts, ende bedroghs,
En zullen hare daghen niet
Verlenghen, tot de helft (van dien).
Maer ick (Heer) zal op u vertrouwen.
_________________________________________________
Den lvj. Psalm.
Een gouden kleynoot Davids, voor den Opper-
zangh-meester, op Jonath Elem-rechokim: als de
Philistijnen hem te Gath ghegrepen hadden.
ZYt my ghenadigh, o Godt, want de mensch
Zoeckt my op te slocken: de bestrijder
Dringt my den gantschen dagh; myn verspieders
Zoeken my, den gantschen dagh
[fol. G8v, p. 112]
Op te slocken. Want ick hebb veel bestrijders,
O alder-hooghst, ten daegh als ick zal vreezen,
Zal ick op u vertrouwen. Ick zal in Godt,
Zijn woordt met-roem-prijzen:
2.
Ick vertrouw op Godt, ick zal niet vreezen.
Wat zou my vleesch doen? zy verdrayen steeds
Mijne woorden: all hare ghedachten
Zijn teghen my, ten quade.
Zij rotten tzaem, versteken zich, zy passen
Op mijn hielen, als die op mijn ziel wachten.
Zouden zy om onrecht vry gaen? Velt, o Godt,
De volckren neer in toorn.
3.
Ghy hebt (Heere) mijn omswerven ghetelt.
Leght mijne tranen, in uwe flessche.
En zijn-ze niet in uw register-boeck?
Dan zullen mijn vyanden
Achterwaerts heen keeren, ten daghe, als ick
Zal roepen. Dit weet ick, dat Godt met my is.
Ick zal t woort prijzen, in God; ick zal het woort
In den Heere prijzen.
4.
Ick vertrouw op Godt, ick zal niet vreezen.
Wat zoude my de mensche doen? O Godt,
Op my zijn uw gheloften; ick zal u
Danckzegginghen verghelden.
[fol. H1r, p. 113]
Want ghy hebt mijn ziel van den doodt ghereddet.
Oock niet mijne voeten van aenstootinghe,
Om, in het licht der levende, voor Godes
Aensicht te wandlen?
_________________________________________________
Den lvij. Psalm.
Een gouden kleynoot Davids, voor den Opper-
Zangh-Meester, Al-tascheth, als hy voor
Sauls aengezichte in de speloncke vloodt.
Zijt my ghenadigh, zijt my ghenadigh,
O Godt: Want mijn ziele betrouwt op u:
Ende ick neme onder de schaduwe
Uwer vleugelen mijn toe-vlucht: tot dat
De verdervinghen zullen voor by wesen.
2.
Ick zal tot Godt d Alderhooghste roepen;
Tot Godt, die het aen my vol-eynden zal.
Hy zal van den hemel senden, ende my
Verlossen, makende hem te schande,
Dewelcke my soeckt op te slocken. Sela.
3.
Godt zal zijn gunst end zijn waerheyt senden.
Mijn ziele is in t midden der leeuwen.
Ick liggh by stoke-branden, menschen kinders
[fol. H1v, p. 114]
Welcker tandenspiessen, end pijlen zijn,
Ende hare tonghe (gelijck) een scherp sweerdt.
4.
Verheft u boven dHemelen, O Godt:
Uw eer zy over de gantsche aerde.
Zy hebben een net voor mijn ganghen bereydt.
Mijn ziel was neder-gebuckt: zy groeven
Een kuyl voor my: sy vielen midden daer in.
5.
Mijn herte is bereydet, mijn herte
Is bereydet, O Godt. Ick zal singen,
Ende Psalm-singhen. Waeckt op mijne eere:
Waeckt op ghy Luyte, ende ghy harpe,
Ick zal vroegh in den dagheraedt op-waecken.
6.
Ick zal u,